Hallo allemaal, Ik ben een vrouw van 27 en heb een zoontje van bijna 3.5jr, een goed huwelijk, en een leuk leven alles loopt op rolletjes.. Nu heb ik al een poosje de kriebels om toch voor een tweede kindje te gaan, mijn man echter vindt het wel prima zoals het is, en wil er eigenlijk niks meer over horen..klaar zou je denken maar toch blijft t bij mij kriebelen..zeker nu een vriendin pas een kleintje heeft gekregen (2e) en mijn schoonzusje ook weer in verwachting is..voel ik toch wel wat jaloerse steken...niet omdat ik het hen niet gun, maar omdat ik het zelf ook nog een keer mee zou willen maken.. Wel moet ik er bij vertellen (en de oudgedienden hier kennen mijn verhaal misschien nog wel) dat de eerste zwangerschap alles behalve soepel verliep, bekkeninstabiliteit, zeer moeilijke bevalling, uiteindelijk keizersnede, ontstoken SI gewrichten etc.etc. en dat hierdoor bij mijn man ook wel de angst is toegeslagen. Bij mij ook zeker wel,maar toch durf ik het wel aan... Ik ben heel benieuwd of iemand hier voor dezelfde situatie staat, heeft gestaan en hoe je hiermee om bent gegaan??? Alvast bedankt!
Hoi Sientje, mijn dochter is nu bijna 2,5 jaar. Ik wilde een jaar geleden al voor de tweede gaan maar mijn man had er niet veel oren naar. Ik heb aan het eind van mijn zwangerschap 5 weken in het ziekenhuis gelegen met HELPP syndroom. Ook daarna nog veel last en het duurde wel even voordat ik weer mezelf was. Hij had ook zoiets van ja het is goed zo. We hebben een gezond mensje en stel je voor dat je weer ziek wordt of iets anders..... We hebben er veel over gepraat en ik heb hem ook laten uitleggen waarom en wat hij voelde. Kijk hij kan wel 'zeggen' het is goed zo maar vaak zit er nog wel iets achter. Vind hij het te druk.... is hij bang dat er veel veranderd of dat hij iets op moet geven etc etc etc..... Alleen als je weet wat er is kun je er iets mee en kun je eventueel voor je zelf ook vrede vinden met het feit dat het misschien bij één kindje blijft! succes, bij mij heeft het, zoals je aan mijn banner kunt zien, gewerkt..... Leanne
Hai Leanne, Dankjewel voor je reactie! We hebben er al veel over gesproken en hij geeft aan toch heel erg tegen het eerste jaar op te zien, de onderbroken nachten etc... Ik ga er zeker nog eens met hem over praten,want ook voor mijn zoontje lijkt het me zo leuk een broertje/zusje te hebben.. we zullen zien! Jij in ieder geval van harte gefeliciteerd en geniet ervan!