Misschien gaat dit een heel vaag bericht worden, ik weet namelijk niet zo goed hoe ik het moet omschrijven.. Heb al geprobeerd te Googelen, maar ik kom er even niet uit. Rond de 16 weken (denk ik) kreeg ik voor het eerst last van een soort aanvallen. Ik was mijn zoontje aan het aankleden op de commode en voelde me opeens niet goed worden in mijn hoofd. Heel licht en misselijk, benauwend, alsof ik elk moment in elkaar kon zakken. Ik raakte daar natuurlijk van in paniek en dan ga je sneller ademen, wat het niet echt beter maakt. Ik heb mijn zoontje toen gauw (in zijn blote billen) op de grond gezet en ben zelf op bed gaan zitten, dat maakte dat het weer afzwakte. Zolang ik bleef zitten ging het goed, dus ik ademde rustig in en uit en ging het gewoon weer proberen. Maar.. Na een halve minuut begon het weer! Heel eng, dan ben je alleen thuis met je kind op de commode.. Ik had die dag toevallig al een controle staan, dus heb ik het aangegeven. Bloeddruk gemeten en dat was allemaal prima in orde. Dit was allemaal rond de tijd dat er bij mijn moeder borstkanker was ontdekt, dus we weten het allemaal aan stress en verdriet. Ik moest het even aankijken. Tussendoor heb ik het weer heel lichtjes gehad, maar ik ging dan op tijd zitten of zorgde ervoor dat ik mijn bezigheden zittend kon doen. Zo was mijzelf opmaken voor de spiegel soms al veel te heftig. Een paar weken geleden ging ik een appeltaart maken. Ik voelde me prima, had alleen nog niet zoveel gedronken.. En uit het niks komt het weer opzetten. Heb toen hetzelfde gedaan als de eerste keer: even gaan zitten, rustig ademen en zodra het beter ging, ging ik weer verder met de taart. Helaas voelde ik het direct weer opkomen.. Heb de appels en alle spullen meegenomen naar de bank en heb het zittend afgemaakt, dat ging namelijk wel goed. Heb het 2 dagen later weer aangegeven tijdens de controle en ook gezegd dat ik af en toe sterretjes zie. Bloeddruk weer gemeten en op het moment dat de band op zijn strakst zat, zag ik dus daadwerkelijk sterretjes. Ik heb dit natuurlijk aangegeven en ze hebben mijn HB nog gemeten. Alles weer helemaal in orde.. Bloeddruk was 114/75 en HB 7.3. Verloskundige dacht dat het ook weleens griepverschijnselen konden zijn.. Of dat ik te weinig dronk. Dat is wel mijn struikelblok, dat geef ik toe, maar sindsdien probeer ik er echt op te letten dat ik meer drink. Afgelopen dinsdag weer controle gehad. Bloeddruk 126/77. Voelde me verder goed, dus heb ook niet geklaagd. Sta ik net uien te snijden voor de goulash van vanavond.. Voel ik me weer misselijk worden. Ik kon die uien niet meer zien!! Uiteindelijk was ik klaar en ging verder met de paprika. En je raadt het al: ik voel me weer niet goed worden! Weer dat gevoel van help, ik ga elk moment 'out', ik MOET nu gaan zitten.. En weer hetzelfde: even gezeten, voelde me weer goed, ging het weer proberen.. Maar direct moest ik weer gaan zitten. Ik heb al gewoon een groot glas drinken op, dus ik denk dat het daar niks mee te maken heeft. Maar wat is het dan wél? Ik dacht steeds dat het er gewoon bij hoorde, maar ik begin me nu toch af te vragen of dit wel normaal is. Tegen iemand anders zou ik zeggen dat ze de verloskundige moeten bellen, maar waar ik bang voor ben is dat ik het gewoon niet goed kan uitleggen en dat ik niet serieus genomen word. Het is nogal een onderneming voor mij om daar te komen, zeker nu ik me zo voel.. (Zie er zelfs tegenop om mijn zoontje te gaan aankleden, die loopt nu nog in pyjama) En dan zeggen ze straks dat ik gewoon rustig aan moet doen, terwijl ik dat eigenlijk al doe? Wat ik eigenlijk wil vragen: is dit voor iemand herkenbaar? Hoort het erbij of klinkt dit alarmerend?
Als je je echt zorgen maakt moet je sowieso je verloskundige raadplegen, geef dan ook aan dat je je echt zorgen maakt en laat je niet afschepen. Ik heb het ook wel vaker gehad dat ik echt even moest zitten omdat ik dizzy werd maar niet zo erg als jij.. Eet je regelmatig? Want als ik te weinig eet ga ik ook bijna van mijn stokkie. En een glas water op bijvoorbeeld een ochtend is ook niet voldoende.. Misschien een flesje water neerzetten overal zodat je er vaker aan herinnert wordt.. MIsschien zijn er andere dames die wel ervaring hebben.. Succes!
Dankje voor je reactie. Ik was pas om 8 uur uit bed, dus in een uurtje tijd is een groot glas water (33 cl) gewoon goed, toch? Ik eet inderdaad wel regelmatig!
Ja dan is het voldoende in principe.. Dan weet ik het ook niet.. Je hebt natuurlijk meer bloed en je hart moet ook een stuk harder werken voor je kleintje.. Maar nogmaals.. Bij zorgen altijd aan de bel trekken!
Interessanter is denk ik hoe (laag) je bloeddruk is op het moment is dat je je niet lekker voelt worden...heb je een mogelijkheid thuis zelf je bloeddruk in de gaten te houden? Misschien een bloeddrukmeter van iemand lenen? En zeker weer overleggen met je verloskundige!
Ja lastig, ik herken het wel, maar bij mij zijn het bloeddruk dalingen. (dan daalt je bloeddruk voor een uurtje zeg maar, en daarna komt hij weer normaal.. dus de metingen bij je vk zeggen nu niet zoveel) (en die heb ik normaal gesproken ook, alleen nu wat vaker) Dat heb ik als ik te weinig zout heb gegeten of te weinig heb gedronken (en voor mij is 33 cl in een uur na het opstaan te weinig, dus ik drink s nachts totaal nog een halve liter zodat ik het s ochtends daarmee red). Maar ook als het warm is (bij het koken, bij lichamelijke activiteit) of als ik heel moe ben. Ik zou gewoon toch weer je verloskundige bellen en je niet laten afschepen. Ze kunnen je een bloeddrukmeter meegeven en dan kan jezelf meten op de momenten dat je je niet goed voelt. Als bloeddruk dan laag is, weet je dat dat het is. En dan is de oplossing wat zouts eten en veel drinken (op dat moment precies, dus bouillon en een glas water, een bakje chips en glas water oid, wat suiker erbij kan ook fijn zijn, alleen niet teveel natuurlijk, maar glaasje ranja ofzo). Maar zou het toch blijven aankaarten, het is gewoon heel vervelend!
Ik dacht gelijk aan een te lagebloeddruk.ik heb het ook regel matig.29 weken zwanger en bij mij ligt het aan de te lage bloeddruk 110 over 60 laatst zelfs 95 over 60.bij mij hielp bouillon of zoute erop er tegen. En ander de huisarts bellen misschien kan die je met dit beter helpen dan de verloskundige. Succes
Nee, dit is niet normaal! Je duizeligheid kan verschillende oorzaken hebben. Bij een permanente lage bloeddruk zul je er veel last van hebben, maar bij plotselinge dalingen ook. Daarvoor kun je misschien zelf een meter aanschaffen of lenen bij de thuiszorgwinkel. Je zegt dat je goed eet en drinkt, dus daar zal het niet aan liggen, tenzij je suikerspiegel niet goed reageert op je maaltijden. Heb je eerder in de zwangerschap een suikertest gehad? Misschien wijst dat iets uit. En het zou ook aan je ijzer kunnen liggen, lees ik op internet. Dus daar kun je ook nog naar laten kijken. Ik weet niet hoe jouw verloskundige reageert bij dit soort kwesties, maar als je het gevoel hebt niet serieus genomen te worden, dring dan gerust aan op verder onderzoek. Heel veel dingen kun je zo nakijken en je zorgverzekeraar vergoedt het meeste zolang je maar een verwijzing hebt. Zwak je verhaal zeker niet af, maar geef duidelijk aan dat je je zorgen maakt.
Bedankt voor jullie reacties. Ik zit nu precies tussen de overdracht van vk en gyn in. Dinsdag laatste afspraak gehad bij de verloskundige, met 36 weken loop ik sowieso al bij de gynaecoloog (medische indicatie ivm eerdere keizersnede vanwege stuitligging). Vond het dus even lastig wie ik moest bellen.. Maar heb toch het ziekenhuis gebeld en ik kan vanmiddag langskomen. Het feit dat er hier nog eentje rondloopt, die ik nu amper durf te verschonen, maakt dat ik me heel onrustig voel. De assistente aan de telefoon dacht ook gelijk aan een dip van mijn bloeddruk. Ik heb eerlijk toegegeven dat ik weinig vocht binnenkrijg (ben nu ook erg misselijk en ik moet mezelf dwingen om te drinken), dus dat dat het misschien ook nog kan zijn.. Maar ik maak me gewoon enorm veel zorgen. Ik mag vanmiddag langskomen, dan maken ze eerst een ctg en mag ik daarna op controle. Superfijn, maar ik raakte gelijk in paniek.. Hoe moet dat met zoontje? Heb ook nog eens geen vervoer momenteel en mijn moeder ook niet, schoonouders werken.. Heb toch mijn moeder maar gebeld en die gaat een auto regelen (ze woont niet om de hoek), zodat ze mee kan en op mijn zoontje kan passen. Toch wel fijn dat het in ieder geval nagekeken wordt.. En ik heb me voorgenomen deze keer op mijn strepen te gaan staan, want dit is echt eng zo.
Zou t misschien helpen om ipv een groot glas water een groot glas limonade te nemen? Misschien dat je ff we suiker dip hebt.. En in water zit in wezen niets natuurlijk
Nee, ik drink niet goed. Ik probéér goed te drinken en ik had het idee dat ik vanochtend goed bezig was. Maar ondertussen is het bijna halverwege de dag en weet ik van mezelf dat ik te weinig heb gedronken. Ben momenteel ook misselijk, dus probeer steeds kleine slokjes water te nemen.. Maar het is gewoon niet voldoende. Eten lukt wel. Stom hè, je misselijk voelen en niet kunnen drinken, wel kunnen eten..? IJzer is laatst al nagekeken, die was prima in orde. Suiker heb ik niet We wachten de CTG gewoon even af strakjes.. Verwacht er niks geks van eigenlijk.
Hebben ze je na gekeken op suiker.want dat kan idd ook nog.dat je suikerspiegel schommelt. En je je daar door zovoelt.heb je all eens dextro geprobeerd . Dit laat mij altijd gelijk weer op. Succes meid
Succes straks! Mijn bloeddruk lijkt ook heel erg te schommelen, de ene keer 110/60 en 2 dagen later 124/86. Ik herken de dingen die je omschrijft ook wel, zelfs een keer een paar treden van de trap gevallen toen ik licht in mijn hoofd werd dus pas op! Wat bij mij vaak helpt is zoet en zout nemen. Dus een paar dextro en iets van salmiak. Een glas cola en boullion of cup a soup. Even gaan zitten of liggen en dan gaat het vaak wel weer.
Ik herken het ook (ook als ik niet zwanger ben heb ik er soms last van, vooral op drukke plekken). Nu komt het voor zover we weten door mijn lage bloeddruk. Wat bij mij op zulke momenten het beste helpt is groot glas water en een drinkbouillon, vocht en zout dus. Cola wil ook nog weleens helpen, vocht + suiker Oh en als eten veel beter gaat dan drinken dan kan je ook yoghurt ofzo nemen he, of (sappig ) fruit Heb je op dat moment/vlak ervoor ook last van een harde buik? Dat zorgde vooral bij mn eerste ervoor dat ik zwarte vlekken zag, al het bloed trok dan naar mn buik en kreeg mn hoofd te weinig
Ik herken het ook wel, bloeddruk en/of suikerdip. Combinatie van lang stilstaan of inspanning en warmte en niet genoeg eten en drinken. Nu is het minder als eerste trimester, maar nu is het ook minder warm. Ik heb het bij m'n zoon ook nog een tijdje gehad met borstvoeding/herstellen van bevalling. En deze keer heeft m'n man een paar keer het eten af moeten maken omdat het niet goed ging. Of met boodschappen doen dat ik eerder de winkel uit moest of gaan zitten. Er wordt ineens extra energie gevraagd van je lichaam. Ik voel het gelukkig wel op tijd aankomen dus kan gaan zitten voor ik echt bijna out ga. En ik moet echt zorgen om op tijd te eten en drinken, vaker dan anders, en zorgen dat ik wat bij me heb als ik de deur uit ga. Als drinken slecht lukt, kun je misschien meer eten waar veel vocht in zit? Yoghurt/pap/soep/fruit?
Ik heb hier ook last van, kan echt onmogelijk op 1 plek blijven staan of het stijgt naar mijn kop Ik moet dus echt overal bij gaan zitten of gaan lopen ofzo anders heb ik ook gelijk het idee dat ik omval! Is idd erg eng! Ik ben ook al het hele riedeltje afgeweest, bloeddruk is laag en hb ook aan de lage kant maar niet noemens waardig aan de lage kant! Bloed is ook gecontroleerd op werkelijk vanalles, zelfs schildklier, ook niets! Ik moet het dus gewoon rustig aan doen en af en toe een bouillonnetje drinken!
Vaak is dit de oorzaak Vena cava syndroom tijdens de zwangerschap | Brabbels Niet altijd maar vaak wel. Het vena cava syndroom is redelijk onschuldig wel verstandig om dan op je linkerzij te gaan liggen. Als je twijfelt altijd contact opnemen met je verloskundige of gynaecoloog.
Bedankt dames voor jullie steun en ervaringen! Ben net terug. Ctg was helemaal prima, zag er mooi uit zei ze. Mijn bloeddruk was laag (105/65 in rust en net bij binnenkomst 145/60), daar komen volgens haar inderdaad ook de klachten vandaan. Ze zei dat ze er helaas niet veel aan kunnen doen, dat ik er gewoon rekening mee moet houden dat dit kan gebeuren en dat ik moet proberen niet teveel te doen. Ik zei ook dat dit juist het frustrerende is: ik doe al amper wat.. En dan sta ik een ui te snijden en voel ik dit ineens opkomen. Van een ui snijden?! Ze zei dat ze het begreep, maarja, weinig aan te doen dus. Inderdaad iets zouts eten en proberen er rekening mee te houden. Ze zei van dit is waarschijnlijk niet echt een bevredigend antwoord.. Maar ik zei zelf dat ik allang blij ben dat met de baby alles goed is. Echo was ook prima: voldoende vruchtwater, kindje mooi met het hoofdje beneden, lekker actief, maagje gevuld..