Meiden, ik ben nu 8 weken zwanger en je begint echt aan mij te zien dat ik zwanger ben: buikje, veel eten, veel drinken, naar de toilet 20x per dag...Nu wil ik het natuurlijk ook aan mijn collega vertellen maar het feit is dat zij al 6 jaar probeert zwanger te worden. Ik weet niet zo goed hoe ik het haar moet vertellen. Tuurlijk weet ik dat ik mijn blijdschap niet moet onderdrukken voor dit maar ikvind het erg moeilijk. Hoe zouden julie dit aanpakken?
Hoi, ik had hetzelfde probleem. Een collega van mij was ook al heeeel erg lang bezig en is er ondertussen mee gestopt omdat ze de hoop heeft opgegeven. ze vertelde mij dit een week voordat ik wist dat ik zwanger was. ik vond het heeeel moeilijk om het haar te vertellen. maar uiteindelijk had ze het van een andere collega gehoord. ze was heel erg blij voor mij. natuurlijk een domper voor haar. maar ze was niet boos ofzo.
Tja, je zal niet de eerste in haar omgeving zijn die zwanger is... Dat lijkt me idd erg moeilijk, maar jij kunt er ook niks aan doen. Ik zou het haar gewoon vertellen en zo eerlijk mogelijk zijn. Maar grapjes als: het was zo gepiept, of hij hoeft maar naar me te kijken! zou ik achterwege laten. Niet dat jij dat zou doen, maar er zijn mensen *zucht* Maar laat jou babygeluk niet temperen door een ander hoor, het is iets voor haar om mee leren om te gaan met behulp van haar omgeving.
ik ben nu net zwanger na bijna 2,5 jaar. mijn collega staat op punt van bevallen. toen ze het vertelde, heeft ze het mij als 1st en alleen verteld voordat ze het in de groep ging vertellen, k was dus een beetje voorbereid. tuurlijk gaf het dubbel gevoel, zij wel ik (nog) niet enz enz. maar tegelijkertijd denk ik altijd: niemand hoeft last te hebben van mijn probleem, en ook denk ik: straks wil ik dat ze naar mij luisteren oid, als je zelf vol enthousiasme zit, als ikd it nu niet voor haar kan opbrengen, is het logisch dat zij dat niet voor mij straks kan. ik eb t haar als 1st vertled (rest weet t nog niet) en ze is nu dan ook heeeel blij voor mij...
Ik heb hetzelfde gehad met 2 heel goede bekenden die beiden ongewild kinderloos zijn gebleven. Je kunt het ze het beste wel 'gewoon' vertellen. Het is vervelender wanneer ze het van een ander horen dan wanneer je het zelf vertelt. En inderdaad zou je je collega even apart kunnen nemen om het haar te vertellen.
bedankt voor jullie adviezen, hier heb ik veel aan. Bedankt Bengel dat jij ook je reactie wilde geven....doet mij ook goed Laatst vertelde mij collega dat ze haar nichtje had gezien die net een buikje begon te krijgen en dat ze echt ook wel gehuild heeft (niet war zij bij was) omdat ze het zo confronterend vond, waarom zij wel en ik niet?! Ik ga het haar zo snel mogelijk vertellen omdat ik ook wel denk, dat zij enig vermoeden heeft en omdat de rest van mijn directe collega's nog niets weten (afgezien van mijn baas), an ik dit in alle rsut aan haar vertellen.
Bij mij heeft het ook een aantal jaar met veel ziekenhuisbezoekjes met medicijnen (en een miskraam) geduurd voordat ik zwanger was. Ik zou jouw collega even apart nemen en er niet om heen draaien maar het gewoon vertellen. Toen ik nog niet zwanger was vertelde een collega mij dat ze zwanger was ne bleef maar herhalen dat ze het zo zo zo zo zo erg voor me vond dat ik op een gegeven moment zoieta had van JA! NU WEET IK HET WEL......... Veel succes met vertellen en geniet lekker van je zwangerschap....
Ik heb er 5 jaar over gedaan om zwanger te worden maar ik weet wel dat ik het erger vond als mensen het expres voor me achter hielden omdat ze het niet durfden vertellen dan het me gewoon vertellen! Is natuurlijk ook weer voor iedereen anders maar ik zou het inderdaad ook gewoon vertellen! Succes
Mijn collega was ook al heel lang bezig. Heb haar thuis gebeld en het haar verteld.Heb het haar eerst verteld en daarna de rest van de collega's. Vond dat dat het minste was wat ik kon doen. Het mooie was dat ik er heel erg tegenop zag en zij juist heel enthousiast reageerde. Ze was blij dat ik haar thuis gebeld had zodat ze het even op zich in kon laten werken.
ha meis, lastig he? ik had hetzelfde met een vriendin van me. zij is ook al een paar jaar bezig en helaas nog niet gelukt. ik wist echt niet hoe ik het haar moest vertellen (ze wist wel dat we een jaartje bezig waren) ik heb met een andere vriendin die ook een vriendin van haar is maar dan een veel "betere" afgesproken dat zij het zou vertellen. de avond waarop ze hadden afgesproken was ik onwijs zenuwachtig en al na 10 miniuten kreeg ik een foontje "GEFELICITEERD LIEVERD" dus ik vertellen dat ik het heel moeilijk vond en dat begreep ze wel maar zij vond het helemaal super voor ons en vroeg me wel om mee te doen aan moeders voor moeders wat een schat he succes!
Pfff...lastig hoor! Niet te lang wachten adviseer ik je....ik hoorde het ook altijd liever wat sneller. Kan je wennen ofzo...ik weet niet wat het is. Ik was ook altijd de persoon aan wie men het moeilijk vond te vertellen....... Succes!