Wat ik me afvraag is of iedereen er voordat ze kinderen hadden hetzelfde over dacht als toen ze kinderen kregen. Met name dat niet van verrassingen houden.
[QUOTE Ben ik de enige die wil weten hoe TS ten huwelijk is gevraagd?[/QUOTE] Nee ik zou dat ook graag willen weten!
Nee, mij maak je niet blij met een verrassing. Ik kan er echt niet tegen. Ook niet als het iets leuks is. Dan moet ik mezelf echt eerst over een drempel heen zetten voordat ik het een beetje leuk kan vinden. En dat is echt een vreselijk moment. Omdat ik het emotioneel gezien niet gelijk leuk kan vinden voel ik me schuldig naar degene die mij iets leuks gunt, en voelt het tegelijkertijd als falen voor mezelf. Dan baal ik echt van mijn reactie die ik niet kan tegenhouden. Als ik eenmaal door dat moment heen ben dan kan ik er op zich wel van genieten, maar zoiets begint voor mij altijd vervelend.
Of ik wil helemaal verrast worden (maar dan ook alles geregeld dat zoontje is ondergebracht en mijn afspraken gecanceld zijn)OF dat hij zegt houdt zaterdag .... vrij in de agenda. Maar niet zo half dat vind ik irritant.
Ik sta er net zo in. Wij doen vaak onverwachtse dingen, niet zo zeer echt verassingen voor elkaar, maar dingen die nu opkomen en daar laten we ook alle onbelangrijke dingen voor vallen. De was wacht wel, de afwas ook...
Juist lief een (semi) spontane verrassing! Geen enkel probleem mee. Wat kunnen weinig mensen tegen verrassingen zeg, als je de reacties mag geloven. Jammer dat alles zo voorbereid en bedacht moet zijn een beetje losser maakt het leven zoveel leuker!
Eens! Ik begrijp TS dan ook echt niet en vind het sneu voor haar man. Serieus, dat je je druk kunt maken over zoiets Een halve verrassing of een hele verrassing, wat maakt het uit! Man bedoelt het goed dus ik zou, als het zover is, er lekker van genieten
Jeetje wat een gezeur bij iedereen T leven is zoveel leuker als er wat spontaniteit in zit. Geniet ervan kom op dames niet zo vast geroest zijn En ik ben ook wel heel benieuwd naar dat huwelijks aanzoek maar verwacht daar geen antwoord op te krijgen
Hier ben ik het mee eens. Ga ook echt niet voordat ik romantisch ga eten met ml eerst mijn hele huis poetsen hoor! Je gaf al aan dat je man erg onhandig is in het plannen van verassingen maar hij bedoelt het toch goed? Je kan het toch ook zien als lief dat hij het toch probeert?
Volgende week opent weer iemand een topic waarom hun man zo onspontaan is...en dan heeft iedereen het er weer over dat ze wel wat vaker verrast willen worden....zucht zelfs ik snap vrouwen niet! Anyway. Gewoon lekker afwachten en je laten verrassen! Lekker belangrijk dat je aanrecht misschien wel niet helemaal opgeruimd is, of dat er nog een wasje in de machine zit... morgen weer een dag.
Ik zou er geen probleem mee hebben. Ik ga er van uit dat hij vast rekening houd met afspraken en dat lijkt mij het belangrijkst. De was komt wel weer.
Ik haat verrassingen! Ik wil ook altijd graag in grote lijnen weten waar ik aan toe ben, geeft rust dat ik een beetje controle heb. Soms besluiten we wel eens samen om spontaan weg te gaan, maar dat is toch anders...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik vind dat TS een beetje moeilijk doet. Je man doet je best voor je, maar het is niet goed genoeg omdat het niet gaat zoals jij dat wilt. Ik vind het ook niet netjes hoe je over zijn huwelijksaanzoek praat. Natuurlijk zou je wellicht een groots aanzoek gehad willen hebben, maar zet je er overheen. Daarom is het niet gelijk dom. Hij doet zijn best voor je! Mijn man is ook niet zo van de verrassingen en heeft mij ook niet groots ten huwelijk gevraagd. Maar soms verrast hij me toch en dat betekent des te meer voor me. En zijn huwelijksaanzoek was niet groots, maat kwam wel uit zijn hart. Dat is toch het belangrijkste?
Ik had er ook altijd moeite mee, maar ik weet dat dat aan mij ligt en niet echt een goede eigenschap is. Mijn vriend zou dit ook zo kunnen doen en ik zou hem echt daarin laten. Jammer voor mij dat ik het niet zo goed kan handelen, maar ik wil hem dan niet het 'verrassingsstukje' ontnemen. Dus niks zeggen en loslaten. Ik heb inmiddels ervaren dat je er niet dood aan gaat en dat als je die negatieve gevoelens loslaat, je er zowaar nog van kan genieten
Nou dat was toen wij naar familie toe liepen, hij vroeg: Durf je ja te zeggen? Mijn antwoord: Ja hoezo? Hij:Nou dan gaan wij trouwen. Iets romantischer mag toch wel??? En ach volgens sommigen stel ik mij aan dat ik niet spontaan weg kan gaan, maar zo ben ik nou eenmaal. Dat een ander wel weg kan terwijl het aanrecht vol staat en er van alles op de grond ligt prima ik niet!
Hahaha, dat was ook mijn gedachte. Ben ook heel benieuwd hoe zij ten huwelijk is gevraagd. Edit: Ja, dat is niet erg romantisch/groots. Ik zou dat niet serieus nemen.
Voor iedereen die zegt, mag je man niet spontaan zijn, is toch leuk, ik snap vrouwen niet etc. Kijk de ene vrouw is de andere niet. De ene vrouw vind dat leuk, en de andere vrouw dus niet. En je partner hoort te weten wat voor vrouw jij bent en wat je wel en niet leuk vind. Daar gaat het om.