Kunnen jullie je dit nog herinneren? Zaterdag 8 september 2007 - Op 30 mei om 14.15 uur opent Ilse Donkers (33) uit Chaam de deur van haar auto. Een seconde later doet ze de verschrikkelijkste ontdekking die een moeder kan doen. Op de achterbank, in het kinderstoeltje, zit het levenloze lichaampje van haar elf maanden oude zoontje Chris. Pas op dat moment realiseert ze zich dat ze hem die ochtend vergeten is naar het kinderdagverblijf te brengen. Chris heeft ruim zes uur in de auto gezeten en is overleden door uitdroging. Drie maanden na de dood van hun zoon vertellen moeder Ilse en vader Jeroen Zoon (31) over verdriet, verklaringen, schuld en hoe het nu verder moet. Hier het artikel: http://www.bndestem.nl/spectrum/article1852415.ece
het zal je over komen. ik zou het mezelf nooit vergeven geloof ik. heb gelukkig geen auto maar een fiets.
Wat een enorm heftig verhaal zeg.... Het is wel goed geschreven, maakt inderdaad duidelijk dat het zomaar iedereen kan overkomen en dus niet per definitie de niet-zorgzame moeder of moeder met kwaad in de zin of moeder met ppd, maar gewoon een vrouw zoals jij en ik... Geeft me wel te denken, het kinderdagverblijf waar ik mijn kindje straks een dag per week naar toe breng ligt ook een paar meter af van mijn eigen werkplek.... Trouwens wel veel bewondering voor de man van deze vrouw. Ik weet niet of ik - ondanks dat ik alle begrip heb voor het feit dat dit puur een menselijke 'vergissing' is die deze vrouw feitelijk niet aan te rekenen is - in zijn schoenen eenzelfde begrip aan de dag zou kunnen leggen voor mijn eigen partner. Heftig hoor!
Ik vind dit ZO zielig voor die mensen, dit is natuurlijk wel het laatste wat je als ouder wil.. Kennen jullie ook het verhaal van dat Australisch fotomodel dat vorig jaar met haar baby aan het wandelen was, haar telefoon opnam en de baby vervolgens in zijn wagentje van een klif afstortte? Afschuwelijk! Flapdrollerij eerste klas natuurlijk, maar wat een ellende.
Echt heeeeel erg triest voor die ouders. Mooi bewoord in dit verhaal. Alleen stoor ik me toch een beetje aan 1 stukje: Jeroen: " Het kinderdagverblijf heeft geen contact met ons opgenomen toen ze merkten dat Chris er niet was. Dat staat niet voorgeschreven in het protocol. Ik vind het erg jammer dat niemand eraan gedacht heeft dat te doen in al de tijd dat zij Chris hebben gemist. Maar dat is nu eenmaal zo. Ik verwijt de mensen niets, wel de beleidsmakers op dit gebied. Hoe is het mogelijk dat iets dergelijks ontbreekt in het protocol? Het lijkt mij één van de eerste regels die je opstelt." Ik weet wel dat hij het kdv niet beschuldigd maar wel het protocol. Tja... vind dat toch heel moeilijk hoor.... Als ouders ben je verantwoordelijk je kind naar het kdv te brengen... Niet de verantwoordelijkheid van het kdv of protocol om iedere ouder te bellen waarom het kind er niet is, toch?
Denk ik ook hoor Als mijn man onze dochter/zoon vergeten was. Maar andersom... als ik 1 van de 2 vergeten was... zou mijn man niet onder ogen durven komen zeg...
Wat verschrikkelijk zeg, arm mannetje! Wat moet die vrouw zich verschrikkelijk voelen, ik denk dat ik het mezelf nooit zou kunnen vergeven. Gelukkig heeft zij zo'n man getroffen want ik denk dat de mijne het me nooit zou vergeven.
Mee eens, maar als de samenwerking nog beter kan tbv de veiligheid van een kind ben ik voorstander van een aanpassing van die regels. Misschien dat er wel wat verandert door dit incident. Zo vaak zal zoiets niet voorkomen, en wie weet hoe mensen met zo'n telefoontje geholpen zouden zijn.
Gelukkig houden ze t bij ons goed in de gaten. Woensdag waren wij beiden ziek en heb ik t kdv 'afgebeld', dus ik dacht.. ach dan hoef ik voor vrijdag toch niet wéér te bellen dat hij niet komt, dan bedenken ze vanzelf wel dat we nog niet beter zijn.. Maar jawel we kregen idd n belletje, gewoon voor de securiteit!
Het eerste verschrikkelijke wat in me opkomt.... is hoe heeft dat kind 6 uur vol gehouden helemaal krijsen en hysterisch. Of heeft die gewoon rustig zitten wachten op mama. Brr die gedachte maakt me zo verdrietig en bang! Helemaal als ik aan kaye denk die zou gewoon rustig wachten totdat mama of papa komen bah echt vreselijk je grootste nachtmerrie!
Ja dat bedacht ik me ook al, Justin zou ook gewoon rustig afwachten denk ik.. Arm knulletje ook zeg.. Hij heeft geen pijn gehad toch?
ik vind het heel erg verschrikkelijk. Maar ik heb het idee dat ze de schuld schuiven naar het kinderdagverblijf... dat vind ik toch helemaal NIET netjes. Ook blijf ik het errug dom vinden!
ik wil het helemaal niet lezen, ben van het kleine stukje van sweetangel al helemaal naar. zie voor me hoe dat ventje daar heeft gehuild in die veel te warme auto ik zou het mijn partner niet kunnen vergeven denk ik, en mezelf al helemaal niet
ik word zo naar van dat verhaal, ik keek naar een foto van mn zoontje toen hij 11 maanden was en dacht: hoe zou ik die de dood in kunnen jagen. Oh zo zielig, dat ventje heeft vreselijke dorst gehad, vreselijk warm, oh oh ik krijg gewoon tranen in mn ogen. Arm manneke, om zo aan je einde te moeten komen. Ik word hier echt heel verdrietig van
Jeetje wat een verhaal zeg... Mijn man had vorig jaar ook zoiets meegemaakt, in een auto op een parkeerplaats waar hij en een collega even gingen eten (waren aan het werk in een ziekenhuis) stond in de brandende zon (het was die dag een graadje of 25, dus minstens 50 in die auto) een auto. Opeens hoorden ze gehuil uit die auto, zij gaan kijken, maar geen ouder te bekennen en de auto stond er ook al een tijdje. Dus m'n man en zijn collega meteen mensen erbij geroepen. Snel daarna is het kindje, net een paar maanden oud, door mensen van het ziekenhuis uit de auto gehaald, hartstikke warm dat kindje, zielig zeg. Echt, hoe stom ben je dan? Een kind van twee kan nog wel snappen dat dat een slecht idee is. En het stomme was, die koe was het kind niet eens 'vergeten', want het klapraampje van die auto stond open naast het kindje...
Ik heb het stuk gelezen en ben gelijk misselijk. Ik vind het intervieuw zo goed verwoord. VERSCHRIKKELIJK ZEG! DIT KAN IEDEREEN OVERKOMEN. We leven eenmaal in een land waar stress, haast veel voorkomt. Tragisch dit.