Tja.... je mag natuurlijk niet zeggen dat het jou/mij nooit zou gebeuren. Maar vind het toch wel raar. Als ik op mijn werk zit denk ik toch wel heel erg vaak aan mijn kinderen en dan weet ik echt nog wel of ik de jongste naar het kdv heb gebracht.... Ik vind het echt vreselijk voor dat jongetje. Koen kennende zou moord en brand schreeuwen... denk eerlijk gezegd dat Chris dat niet heeft gedaan want anders hadden buitenstaanders toch ook wel iets gehoord? Toen ik gisteren die foto zag van dat lieve kleine mannetje sprongen de tranen me in de ogen...
Ik kan me gewoon niet indenken dat je je EIGEN kind vergeet..Dan kunnen ze er een heel mooi theoretisch verhaaltje over hersenen neerzetten, maar dat geloof ik eerlijk gezegd niet zo.. Begrijp me goed, ik vind het meer dan verschrikkelijk voor deze mensen..Maar je kind vergeten? Dat gaat er bij mij gewoon niet in, sorry
Ten 1e sorry maar even je kind vergeten, gaat er bij mij toch echt niet in. Dus je hebt het zo druk met je werk, dat je gewoon helemaal je kind vergeet, en niet even denkt oh is hij nu aan het spelen, of zal hij nu lekker zich vermaken. Die mensen vinden hun werk belangrijker als hun kind?, echte work a holics wel te verstaan. Als ik de hele dag werk, denk ik wel 20 keer aan Steven, en bel ik altijd 1x naar huis om te vragen hoe het met hem gaat! Hetzelfde als Jingels vertelde je bent nu moeder dus eigenlijk kunnen we maar beter hier niet op reageren. En ten 2e een kinderdagverblijf hoort vind ik contact op te nemen met de ouders, waar blijft het kindje? Ik vind het zoiets als sociale controle. Dit is mijn mening, en die zal ook niet veranderen.
Ik kan me niet voorstellen dat zoiets per ongeluk gebeurd en ook zo word verwoord door de ouders per ongeluk je zoon dood vinden in je auto? "ff" vergeten langs het kdv te rijden? Mooi intrevieuw, ze hebben erg hun best gedaan om het positief over te laten komen, maar ik snap er nog steeds niks van!
Heb ook erg veel moeite met de draai " Het is mij overkomen" . Heb dit vannacht al zitten lezen en heb er over na zitten denken of dat misschien een kortzichtige gedachte van mij is. Vind dat aan dit hele verhaal wel een aparte draai is gegeven. Feit blijft dat zij het kind vergeten is. Dat doe je toch zelf? Dat overkomt je naar mijn mening niet zomaar. Raar vind ik ook dat ze zo uitgebreid verslag hiervan doen. Net of ze hun geweten sussen. Ik blijf het een vreemd iets vinden...
nee ik snap ook gewoon niet hoe je je kind kan vergeten. ik zei gisteren nog tegen mn man: "als ons zoontje achter in de auto zit praat ik altijd met hem of kijk af en toe naar hem, feit dat ze hem "vergeten" is, wil dus al zeggen dat ze t kind in de auto heeft gegooid en er niet meer naar heeft omgekeken", lekkere moeder dan. Verder stoort het me best wel de uitspraak: "vergissen is menselijk" welja maar dan is het een inschattingsfout, niet je kind vergetn, alsof ze het zo goed willen praten. Ten derde en soory dat ik dat hier neerzet hoor, maar wat mij nog het meest verbaasd: een week eerder gebeurde hetzelfde in Belgie. Alsof die moeder toen dacht: oh laat ik dat ook maar doen, ik wou er toch vanaf. (zal vast niet zo zijn maar zo komt het op mij over, want kom op, hoe groot is de kans dat je dit gebeurt en juist een week na zoiets, WEER hetzelfde, word het de nieuwe mode soms?)
Die gedachte speelde bij mij ook Lentefee..Mijn eerste gedachte een paar weken geleden was; ja zo kom je ook makkelijk van je kind af..ongestraft..Een familiedrama, alleen dan tactisch verpakt..
tja als leerlingen niet op school verschijnen zonder mededeling wordt door ons ook gebeld naar huis, waarom dan niet op een kdv?
Snappen doe ik het niet nee, maar om mensen te beschuldigen dat ze hun kindje express in de auto hebben laten zitten vind ik wel heel erg ver gaan. Ook ik snap niet hoe je je kindje kan vergeten, begrijp me goed! Maar het is deze vrouw wel gebeurd en kan me voor stellen dat ze daar nooit meer overheen komt. Hoeveel kinderen krijgen wel geen hete thee over zich heen, of vallen van de trap, eten in een onbewaakt ogenblik iets giftigs en ik kan nog wel duizend andere dingen opschrijven. Ik vind het heel erg ver gaan om te oordelen over deze mensen. Ja...het is verschrikkelijk wat er is gebeurd, voor hun en hun kindje nog het meest!
Het is vaak makkelijker ons af te zetten tegen hetgeen we niet snappen dan te accepteren dat iets gewoon zo is en kan gebeuren, onafhankelijk van ons begripsvermogen ten aanzien van het fenomeen. Het onbegrip van de meeste meiden hier komt puur voort uit het feit dat het onvoorstelbare moeilijk voor te stellen is. Geen een mama die veel van haar (ongeboren) kindje houdt zal zich kunnen voorstellen dat ze haar eigen kind vergeet. Ook ik kan me dat eigenlijk niet echt voorstellen. Mijn begripsvermogen reikt echter wel zover dat ik inzicht heb in neuropsychologische processen die zich in de mens afspelen, waardoor deze onherstelbare vergissing van de mama heeft kunnen plaatsvinden. En als ik er dus sec naar kijk, begrijp ik dat het heeft kunnen gebeuren, sterker nog....dat het ieder van ons zou kunnen gebeuren. En dat het dus niets te maken heeft met hoeveel je van je kindje houdt, hoe druk je al dan niet bent, hoe vaak je op een dag aan je kindje denkt, hoe belangrijk je je werk vindt etc. Dat er onbegrip is is te begrijpen... Natuurlijk komen er allerhande emoties en associaties bij ieder van ons om de hoek kijken als we zoiets gruwelijks lezen. En dat we als mens in veel gevallen geneigd zijn dan met het vingertje te gaan wijzen, tja....ik zou het graag anders zien maar zo zitten we helaas niet altijd in elkaar. Laat het gewoon een les zijn voor ieder van ons....
alkievalkie dit ben ik niet met je eens: hoeveel ouders doen hun kind express iets aan, mishandelen, doden, en dan met het excuus: het was een vergissing of een ongeluk. Ik ken een meisje die dus jarenlang mishandeld werd, en steeds onder de blauwe plekken zat, en moeder steeds de raarste verhalen: kind was gevallen, kind had zich gestoten, allemaal per ongeluk. Uiteindelijk is de waarheid gelukkig boven water gekomen, maar om nou te zeggen dat niemand zn kind express wat zou aandoen vind ik ook een erg overtrokken reactie, als dat zo was, was er vrede op aarde!
helemaal mee eens indigo! Ik vind het ook wel erg makkelijk om iemand te beschuldigen van zoiets vreselijks. Ik kan me er nog wel iets bij voorstellen hoe dat gegaan kan zijn. Hoe vaak heb ikzelf wel niet dat ik achteraf bedenk hoe ik ook al weer op mijn werk ben gekomen, tja op de automatische piloot dus. Hoe vaak heb ikzelf wel niet dat ik er echt stellig van overtuigd ben dat ik iets WEL heb gedaan, maar het uiteindelijk toch niet zo blijkt te zijn.... Ik vind het ook heel erg dat je je kind dus schijnbaar kunt vergeten in al die `drukte`in je hoofd. Maar we zijn allemaal mensen, dus ga alsjeblieft niet zeggen dat het jou nooit zal overkomen. Dit misschien niet, maar misschien wel een andere fatale `fout`. Wat betreft het KDV, ik vind het ronduit SLECHT dat ze niet bellen als er een kind wegblijft. Natuurlijk ben je op dat moment niet verantwoordelijk, maar je wilt zoiets toch niet op je geweten hebben. Begrijp me niet verkeerd, dit is niet de schuld van het KDV, maar ik kan me goed voorstellen dat de leidsters van die groep nu dus wel het gevoel hebben `als wij gebeld hadden dan....` Zou jij daarmee kunnen leven Ik werk zelf op een basisschool, maar als er kinderen uitblijven wordt er altijd gebeld ter controle. Pfff dit moest ik even kwijt, sorry
Je hebt helemaal gelijk Lentefee, helaas zijn er een heleboel mensen die hun eigen kinderen verschrikkelijke dingen aandoen. Maar om vanwege dat feit iedereen maar over een kam te scheren is dan weer het andere uiterste toch? Het is voor ons als buitenstaanders makkelijk te oordelen, maar het ontbreekt ons aan de informatie waarop we een gefundeerd oordeel zouden kunnen vormen. En dus zijn de mensen in mijn ogen ook onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Voor jou werkt het in dit geval blijkbaar net andersom. Vanwege het feit dat het een week eerder al gebeurde. tja, het is de vraag of het toeval betreft? Of een 'mooi' excuus voor mensen die toch al kwade bedoelingen hadden. Ik voel me er persoonlijk in ieder geval een stuk beter bij om niet meteen te twijfelen aan de intenties van de vrouw in dit geval, ga ondanks alle ellende toch in eerste instantie van de onschuld en het goede uit. En ik kan alleen maar hopen dat mensen mij met eenzelfde openheid en onbevangenheid benaderen als ze mijn gedrag niet begrijpen... Anders vind ik het maar verdomd lastig in deze maatschappij te kunnen blijven leven...
indigo, ik bechuldig die mevrouw er ook niet van, maar ik zei: vind het wel erg toevvallig dat een week na het gebeurde in Belgie weer hetzelfde gebeurt. geeft mij echt een gevoel van: laat ik dat ook maar doen dan.. Maar als je goed hebt gelezen zie je ook staan dat ik niet zeg dat het ook zo is, het geeft mij gewoon dat gevoel. En gevoel en werkelijkheid zijn twee verschillende dingen
Oke, ik viel je ook niet aan Dan heb ik inderdaad niet goed gelezen wat je schreef. Het spijt me als je je daardoor door mij beschuldigt hebt gevoeld!
heb echt moeten huilen bij het lezen van het artikel maar weet niet wat ik er zo van moet denken. volgens mij vergeet je je kind niet ookal zit je in een routine je kind blijft je toch bij. ik kan er niet inkomen dat je het zou vergeten? als Elyesa stil is draai ik me netextra om om te kijkenof alles wel goed is of hij niet gestikt is en og wel ademt weet het niet. vindt het een erg geval en ook net omdat het in die periode wel de trend leek je kind in de auto te vergeten.
Dat viel mij inderdaad direct op ja. Een kinderdagverblijf kan niet voor alles een protocol bedenken en dan nog: een ouder kan niet bereikbaar zijn, telefoonnummers die constant veranderd worden en niet doorgegeven aan het kinderdagverblijf etc. Ik ben zelf leidinggevende op een BSO, zitten in 1 pand met het kinderdagverblijf. Ik maak wekelijks mee dat de leidster van het kinderdagverblijf ouders bellen met de vraag of hun kind ziek is. Of dat ze bellen omdat het kind ziek is en opgehaald moet worden. Heb vaak meegemaakt dat ouders hun telefoons uit hebben staan, dat het 2de opgegeven nummer niet bereikbaar is. Zelfs dat ouders zeggen : ja we komen eraan en drie uur later nog niets. Wat ik zelf laatst meemaakt is dat ik een moeder probeerde te bereiken om een gesprek te plannen.Ik heb 6 ( !) nummers gebeld en allemaal afgesloten of niet bereikbaar. Nee vind het een beetje op afschuiven lijken, snap dat het vreselijk is waar ze mee moeten leven. Maar de eerste verantwoordelijkheid ligt bij hen en niet bij iemand anders. Verder een heel triest verhaal waar ik gemengde gevoelens over heb als ik eerlijk mag zijn.
Heftig, heel heftig. Knap dat ze hun verhaal zo vertellen en het zo kunnen zien! Ik geloof absoluut niet dat je haar iets kan verwijten...alleen dan het moment dat ze even niet aan Crhis dacht... Pfff...ik wens ze veel sterkte. Elmo