Volgens mij zit het 'm ook meer in het op de automatische piloot ergens naar toe rijden, Talia. Ik heb zelf meerdere keren gehad dat ik, nadat ik van baan was veranderd, toch naar mijn oude werkplek reed. Ik moest op een bepaald kruispunt nu rechtsaf ipv linksaf. Je wil niet weten hoe vaak ik gewoon voor de deur van mijn oude werkgever stond en me ineens realiseerde dat ik blijkbaar 10 minuten op de automatische piloot heb gereden zonder me te realiseren dat ik eigenlijk op weg was naar mijn nieuwe werk. Nou, als het kdv en de werkplek van deze vrouw zo dicht bij elkaar liggen en je dus ook als het ware geprogrammeerd bent naar je werk te gaan, kan het zomaar ineens gebeuren dat je dus vergeet naar het kdv te rijden.
Maar pas 6 uur later aan je kind denkt? Wil niemand beschuldigen, ik heb ook vaak dat ik dingen op de automatische piloot doe. Telefoontjes die ik moet plegen en daar pas s'avonds aan denk bijv. Maar je kind denk je ( naar mijn bescheiden mening) een paar keer per dag aan. Je hebt pauzes, momenten waarbij je even niet meegesleurd wordt in het leven van alledag, maar iets aan het hele gebeuren vind ik niet kloppen.
Ik denk het zelfde als Indigo. Het is heel triest dat het gebeurt is. Maar ik had als ouders geen behoefte meer gehad om verantwoording af te leggen in een krant hoor. Groetjes Taby.
Nee natuurlijk denk je niet pas 6 uur later aan je kind. Ik weet natuurlijk niet hoe dat bij deze moeder was, maar ga er even vanuit dat ze regelmatig aan haar zoontje heeft gedacht. Maar ik kan me dus echt voorstellen dat je gewoon 'vergeet' dat je hem niet op het kdv hebt gebracht, er gewoon vanuit gaat dat hij daar al is. Bij die automatische piloot heb je geen herinneringen actief opgeslagen en maakt je brein er automatisch meer-van-hetzelfde van, waardoor je er dus ook vanuit gaat dat je net als altijd hetzelfde riedeltje hebt gevolgd. Triest en absurd, maar het kan helaas echt.
Ja, zoals ik al zei: heb gemengde gevoelens over het hele gebeuren. Kan me niet voorstellen dat het kwade opzet is geweest, je loopt niet 9 maanden zwanger rond, slapeloze nachten, borstvoeding om je kind dan maar opzettelijk zo'n gruwelijke wrede dood te laten sterven. Maar vind het ook weer gemakkelijk om het op een menselijke vergissing te gooien. Ik vergeet ook wel eens een bak eten in de koelkast te zetten. Of het vuilnis buiten te zetten, of een beloofd telefoontje te plegen. Maar een levend wezen, je eigen kind...daar kan ik althans niet met mijn verstand bij. Wens ze heel veel sterkte want je zal maar met dit gegeven moeten leven.
Inderdaad Smoeltje, ik kan er ook met mijn verstand moeilijk bij dat je je eigen kindje vergeet. Jezus, stel je eens voor...en dat je dan de rest van je leven door moet met dat gegeven. Ik zou het denk ik niet aan kunnen hoor. Moet volgens mij sterk in je schoenen staan wil je er dan niet zelf aan onderdoor gaan en/of jezelf iets aandoen....
Vreselijk. In eerste instantie ging er ook door mij heen 'je vergeet je kind toch niet' toen ik het op het nieuws hoorde. Maar ja, het is makkelijk om te zeggen dat je dit nooit zou overkomen. Inderdaad, wie weet wat veel stress en inderdaad het rijden op de automatische piloot voor gevolgen kan hebben. Lijkt me verschrikkelijk als dit je overkomt, zou het mezelf nooit kunnen vergeven.
ja hier stoorde ik me ook heel erg aan. Ik werk in de kinderopvang en je wil niet weten hoe vaak het voorkomt dat ouders niet hun kind afmelden, of dat ouders in eens op de stoep staan met hun kind zonder dat dat bij ons bekend is! Ik snap ook niet helemaal dat niemand het kindje in de auto heeft zien zitten, de auto stond op een parkeerplaats. Daar komen toch mensen? Ik vind het heel erg voor de ouders en dierbare van het kindje. Maar ik kan er echt niet bij dat je je kind vergeet.
Verschrikkelijk voor dat mannetje , ik moet er gewoon niet te veel bij nadenken .... Maar ik heb het laatst ook meegemaakt met iemand, ik reed met de auto voorbij een winkeltje bij mn moeder voorin de straat , daar zat ' toen het zo'n 30 graden was ' een jongetje van een maand of 6 zo los in de auto in de volle zon zonder drinken en alle ramen dicht , knalrood hoofd , hevig zwetend keihard te huilen ... en je zag gewoon dat dat mannetje er al heel lang opgesloten zag , nou toen knapte er ook iets bij mij .... ik ben die winkel ingestormd , heb geroepen van wie die auto was , komt er zo'n dom wicht aan en die zegt die auto is van mij , nou ik moest me inhouden , ze stond gewoon kleren op haar dooie gemak uit te zoeken ik zeg hoelang ben jij al hier , nou een half uurtje antwoorde ze .... de rest van het gesprek zal ik jullie besparen maar het was niet netjes , met tot gevolg dat mevrouw heeeel snel weg was ... en achteraf gezien heb ik er spijt van dat ik niet de politie gebeld heb !
@nicole: goed zo, ik zou dat wijf denk ik aanvliegen. Gewoon ff shoppen, sommigen mensen ik snap echt niet dat zij kinderen op de wereld hebben gezet. Ik werkte ook op een kdv en als een kind niet was afgemeld, moesten wij altijd bellen volgens het protocol. Vaak waren ouders gewoon vergeten af te melden. Ik kan me inderdaad niet voorstellen dat je je kind kan vergeten, mijn dochter zit altijd naast me in haar MC. Maar toch kan het gebeuren zoals je ziet. Brrr je ergste nachtmerrie, volgens mij overleef ik zoiets niet.
Ik kan mij ook absoluut niet voorstellen dat ik Nynke zou vergeten. Ik zou dit mezelf ook nooit vergeven als mij dit zou overkomen en ik denk dat mijn man mij dit ook nooit zou vergeven. Andersom zou ik daar ook veel moeite mee hebben.
Nou, mensen die hun kleine in de auto achter laten om lekker te gaan shoppen :-# daar kan ik geen medeleven mee hebben... Maar in dit geval... ik hoop dat dit me nooit overkomt... ik kan ook best wel vergeetachtig zijn en soms gewoon niet meer herinneren hoe ik op het werk ben geraakt dus na dit verhaal zet ik mijn kleine later mooi op de passagierszetel of toch zo dat ik hem onmiddelijk zie als ik de auto uit ga...
Heb net met tranen in mn ogen het verhaal bij ons in de krant gelezen. Stond op de voorpagina nog een heel gedicht wat ze voor haar zoontje heeft geschreven, en een supergrote foto..zooo zielig..
Ik blijf het dom vinden! idd de schuld wordt naar de KDV geschoven. nee ik vindt het het echt oerstom van deze moeder.
Veel mensen laten hun kind in de auto zitten om eventjes iets bij de benzinepomp te halen of even dit even dat. Ik doe dat iig NOOIT. Ik neem mijn dochter altijd met me mee. Je weet maar nooit. Akelig verhaal ik kan me niet voorstellen dat het me ooit zou gebeuren omdat ik veel aan mijn kind denk. Maar ik denk dat die vrouw dat zelf ook altijd gedacht heeft en dat het haar toch gebeurd is. maar ik vind het een eng idee dat het misschien mogelijk is dat je zoiets overkomt.. Ik moet er niet aan denken.. Ik vind trouwens wel dat het kdv had moeten bellen. Niet dat het hun schuld is maar ik vind wel dat ze hadden moeten bellen om te vragen of de baby nog zou komen..
DAT begrijp ik dus ook ECHT helemaal NIET! Een bruiloft staat in het teken van geluk en blijdschap, toch? En dat slechts een paar maandjes na zo'n drama...
Even een stukje uit het verhaal: We hebben hechte families en een goede vriendenkring die ons helpen bij de verwerking. Ook hebben we hulp van een psycholoog. Ilse heeft geweldige vriendinnen die vastberaden zijn ons er doorheen te slepen. Allemaal hebben ze kinderen die ze naar crèches en scholen brengen. Ze zijn verdrietig, maar ook geschrokken. Als het Ilse kan overkomen, kan het hen ook overkomen. Ilse staat bij hen bekend als een lieve, zorgzame en toegewijde moeder, die haar kinderen op de eerste plaats heeft staan." En dan dit: Op het moment dat ze langs de school reed en haar hersenen besluiten om de parkeerplaats van de school op te draaien, in plaats van vijftig meter verder te rijden naar het kinderdagverblijf, verdween Chris uit haar systeem. Ilse zag direct na het parkeren van haar auto op de parkeerplaats bij school twee collega's die ze nog even nodig had en omdat Chris inmiddels in haar 'systeem' wel was weggebracht naar het kinderdagverblijf, heeft ze haar spullen gepakt en de deur dicht gedaan. Persoonlijk vind ik dus dat deze 2 vetgedrukte zinnen lijnrecht tegenover elkaar staan...
"Onderweg heeft Ilse nog in de achteruitkijkspiegel gekeken naar de achterbank en gedacht aan dat recente geval in België. 'Misschien moeten we het kinderstoeltje zo zetten dat ik Chris kan zien', dacht ze. " We zullen het natuurlijk nooit weten maar ben wel benieuwd hoe mama Ilse dacht over het drama in Belgie. Dan bedoel ik dus hoe ze erover dacht voordat het met haar eigen zoontje gebeurde. Dacht zij ook net als ons: Dat gebeurd me nooit : : :