het is geen goedmakertje. ik plaats dit omdat veel mensen, ook op dit forum, afschuwelijke beelden voor zich zien, van Chrisje in doodsstrijd. ik zelf zat hier ook mee, nachtmerries gewoon. het is alleen maar bedoeld om mensen gerust te stellen, ik bedoel er niet mee dat het een afschuwelijk gegeven blijft. dat ik deze feiten weet is puur omdat ik in dezelfde gemeente woon, er is sektie verricht en dan kunnen ze precies terug halen wat er precies is gebeurd. maar goed, zoals zo vaak op dit forum, alles wordt weer uit zijn verband getrokken. tuurlijk, jij mag reageren en je mening geven, maar ik blijf erbij. die opmerking 'heb je er bij staan kijken 'is gewoon een beschuldiging, het lijkt mij niet de bedoeling om mensen te kwetsen. wat dat is wat ik nu voel ! Als je dat niet snapt, dan wijt ik het maar aan dommigheid, tja..ik mag ook plaatsen wat ik wil.... ik wil hier totaal geen schuld op iemand op iets schuiven, het is een dodelijke vergissing geweest.
Lentefee, ik ga niet meer reageren, dit is mijn laatste reactie hierop. Dit is nml. totaal zinloos en totaal off -topic. Ik word alleen maar erg verdrietig van zoveel tactloosheid. succes verder! on-topic: laten we astublieft aan de ouders veel sterkte toewensen, zij zullen hun hele leven met dit alles moeten leven. Het artikel geeft veel duidelijkheid, hebben jullie het gedicht ook gelezen? pffff.....ik kan alleen maar mijn kleintje extra knuffelen en blij te zijn met mijn kroost. Alleen maar leren uit zulke ervaringen.Wij maken allemaal fouten, maar dit was er een met fatale gevolgen.
Ik vind het zeer moedig van de ouders om dat stuk in de krant te plaatsen, ze zullen de rest van hun leven door moeten als de moeder die het kindje vergeten is. Dat hun hun verhaal vertellen vind ik een verhaal zoals het iedereen kan overkomen, hun verhaal is een waarschuwing voor iedereen. Ik heb met tranen in mijn ogen zitten lezen en heb er meerdere keren aan moeten beginnen, mijn zoontje heet namelijk ook chris. groetjes conny
Conny, ik sluit mij geheel aan bij je.Mijn dochter is geboren op 30 mei jl. Ik hoorde het s'middags toen ik thuis kwam, echt, ik was er kapot van. Vreugde sloeg meteen om in verdriet, raar gevoel, ik was blij met mijn prachtige dochter, in mijn dorp verliest een moeder haar kind op bijna hetzelfde tijdstip als mijn Norah het levenlicht zag.
@ lentefee : Zoo sorry hoor, maar vond dat ook een beetje erg ver gaan ( heb je erbij staan kijken dan ) Beetje te bijdehand voor zon serieus onderwerp! Ik vind het verschrikkelijk, en toen ik het voor het eerst hoorde, zei ik ook, je vergeet je eigen kind toch niet! Maar ik vergeet mijn zoontje van 2 ook wel eens, misschien wel op een andere minder heftige manier. Zoals als ik hem straf geef en hem op de gang zet, en ik ga even verder met mn afwas. Dan ga ik zo in op de afwas, dat ik vergeet dat de minuut voorbij is.. dan staat hij zo 10 minuten in de gang! Mijn man haalt mn zoontje altijd uit de auto, toen hij dat een kee niet deet liep ik ook zo bij de auto weg, en zei die, hallo.. je kind! Tsja, wat nou als hij dat niet geroepen had? Het kan inderdaad iedereen gebeuren! Dat is gewoon echt waar.. ookal denkt je hart van niet, want je houd immers onweis veel van je kind,je zou hem/haar geen pijn doen, dat zit niet in een moeder... maar idd je hersens zijn je hart niet!
Heel erg dat dit is gebeurd......... Maar na 11 maanden zou je kindje toch in je ''vaste denkpatronen'' moeten zitten.......................
Moeilijk hoor, maar meiden zeg nooit nooit.. Op onze groep op t kdv kwam n moeder haar kids ophalen. Ze nam de oudste mee en zei tot ziens en liep zo de deur uit. (nu was haar jongste misschien voor de 5de x geweest) Wij moesten haar roepen en vragen of ze niet nog iemand vergeten was.. Met een knalrode kop kwam ze weer terug.. Dus ik bedoel maar. En zoals ik me nu voel.. Pfoeh.. die afterzwangerschapsdementie (vreemd woord haha) is nog overduidelijk aanwezig hier hoor. Misschien bij haar ook wel, weet jíj t ? En Lentefee ik moet zeggen dat ik t ook niet zo netjes vond om dat te vragen.. Kwam idd raar over.
Thanx meiden, ik begon al te denken dat ik overgevoelig reageerde, na de heftige reacties terug van lentefee.
vind het heel moeilijk. vergissen is menselijk, maar denk dat ik te dwangmatig ben om zoiets te gebeuren. ik kijk altijd vast nog op de achterbank of ik niks vergeten ben, als je iets laat liggen is het zo gejat nadat de ruit is ingeslagen. kan me er heel moeilijk iets bij voorstellen, maar geloof zo dat het nooit met opzet gedaan is natuurlijk.