Wat eerder al benoemd is; een lichte voorkeur is niet erg, zolang je maar niet 'teleurgesteld' bent als je toch het een kindje van het andere geslacht krijgt. Een kind mag daar nooit onder lijden. Bij ons; de eerste maakte me helemaal niets uit, al heb ik jongetjes altijd geweldig gevonden! En natuurlijk als het kindje maat gezond is! Is een jongetje geworden. Nu bij de tweede lijkt het mij erg leuk om een meisje te krijgen, maar ik ben net zo blij als we er nog een ventje bij mogen krijgen! Het is nu meer, dat je graag van beide een wilt en ook nu blijft gezondheid van het kindje het belangrijkste!
Ben het hier 100% mee eens! Soms heb ik het gevoel dat mensen zich er ook nog ''schuldig'' over voelen dat ze een lichte voorkeur hebben en er dan maar snel achteraan zeggen: Maar het maakt me niets uit zolang het maar gezond is.
Denk dat het niet zo'n zinvolle topic is al iedereen heel hard gaat roepen absoluut geen voorkeur te hebben. Dus bij deze; ik had echt een voorkeur. Ik weet dat van mezelf, en ik ben expres heel vroeg naar België gereden om erachter te komen wat het was. Het was dus een jongen, terwijl ik eigenlijk heel graag nog een meisje wilde. Ik ben eerlijk; ik was behoorlijk van slag. En ik vind het ook echt onzin als mensen gaan roepen dat 'wel of geen piemel' niet uitmaakt. Kom op zeg; meisjes zijn echt compleet anders als jongens, vooral ook in de toekomst. Met zonen doe je heel andere dingen als met dochters. Ze doen anders, ze spelen anders, puberen anders. En voor je andere kinderen maakt het ook nogal uit of je een broer of een zus hebt. Maar goed, ik was dus wel teleurgesteld. Ik heb ook gewoon ruimte gegeven aan dat gevoel. Na drie dagen was het over. Toen kon ik wennen aan het idee en kon ik gaan genieten van de gedachte dat we nog een zoon kregen. Eerst had ik nog het gevoel dat ik hoopte dat ze met de 20 weken echo wat anders zouden zien. Maar toen die eenmaal was aangebroken had ik dat al niet meer. En nu geniet ik er gewoon van dat we een jongetje krijgen en ben ik er heel blij mee. Gelukkig duurt een zwangerschap 9 maanden, ik heb die tijd dus nodig om me erop in te stellen (was vorige keren ook zo). Ik heb dat blijkbaar ook nodig, so be it. Ik denk dat dit soort gevoelens veel meer voorkomen dan iedereen wil toegeven.
Ik vind dat er helemaal niets mis is met een voorkeur voor een bepaald geslacht! Zo lang het maar geen afkeur is voor het andere geslacht. Ik was bij deze baby zó overtuigd van een jongen, dat ik heel erg heb moeten wennen aan het idee van een meisje. Ik vind het jammer dat ik nooit meer zo'n lief klein babyjongetje zal hebben. Maar ik denk ook dat als dit wel een knulletje was geweest, ik het weer jammer had gevonden dat ik nooit een dochter zou hebben. Dit is namelijk echt het laatste kindje voor ons. Ik dacht voor ik zwanger was, dat ik een voorkeur had voor een meisje. Maar bij de geslachtsbepaling was mijn eerste reactie toch teleurstelling. Dit heeft niet lang geduurd hoor, ik ben blij met beide, het belangrijkst is dat ze gewoon gezond is
Ja hoor. Ik heb zeker een voorkeur en durf daar ook voor uit te komen. Volgens mij heeft iedereen t wel een klein beetje. Ik wilde heel graag ern jongen en die krijg ik gelukkig ook. Had echt wel even teleurgesteld geweest als t niet zo was. Voor een tweede zal t ws minder zijn al zou ik graag een jongensgezin hebben. Heb zelfs een nachtnerrie gehad dat t een meid werd. Werd echt in paniek wakker. Vond t vreselijk. Uiteindelijk had een meid ook gewenst geweest hoor maar daar gad ik echt even aan moeten wennen
Ook mee eens. Vele dames hebben toch een voorgevoel wat betreft het geslacht, en stellen zich daar dan ook een beetje op in. Als het bij de echo opeens het andere geslacht is dan is dat even wennen, maar dat maakt de meesten niet minder gelukkig met het kindje zelf. Ik zat laatst in zo'n zwangerschapsmagazine uit de felicitas doos te lezen, stond een verhaal in van iemand die al 2 (of 3) zoons had en zo graag een dochter wilde, dat ze daarvoor op een speciaal dieet ging ed. Dat vind ik best erg, het was dan 'gelukkig' een meisje, maar stel dat het dan alsnog een jongen was geweest.. Hoe had ze het dan ervaren? En hoe ervaren die jongens van haar dat nu dan, want ze heeft nu immers dat meisje wat ze altijd zo graag wilde.. En ik zie het ook bij mijn eigen schoonmoeder. Die wilde zoo graag een zoon. Haar eerste was een dochter en daar heeft ze nooit echt een goede band mee gehad, mede omdat ze zo erg hoopte op een jongen. Tien jaar later werd dan mijn vriend geboren en tot op de dag van vandaag kan ze geen kwaad woord over hem zeggen. Terwijl ze tegen mij regelmatig over haar dochter klaagt. Dan merk je gewoon heel erg dat ze meer van haar zoon houdt dan van haar dochter. En haar dochter voelt dat zelf ook, waardoor die weer opstandiger wordt tegen haar moeder. Lijkt me echt erg om te weten dat je eigen ouders meer van je zus/broer houden dan van jou..
Nou, ik denk dat je dat niet groter moet maken dan het is. Ze wilde vooral nog een baby. En ze wilde graag een meisje. Mijn vriend wilde ook graag een meisje en zei dan ook altijd 'bij een eventuele 3e gaan we wel voor een meisje hè?'. Dus ik heb met mijn cyclus en timing van de seks dus een beetje rekening gehouden dat je max. 2 dagen voor de eisprong meer kans hebt op een meisje. Ik heb de discipline niet voor een dieet, maar anders had ik dat ook wel gedaan. Voor mijn vriend, want mijn eigen 'voorkeur' was zo nihil.. En ook hij was superblij geweest met nog een jongen! Het wil écht niet zeggen dat je niet blij zou zijn met een jochie als je dat dieet volgt!
Bij dat verhaal kreeg ik dus het idee van wel. Maar zij volgde het dieet niet uit zelf thuis ofzo, ze ging naar een gespecialiseerd instituut waar ze helemaal binnenstebuiten werd gekeerd en onder controle stond, daar flink wat geld voor betaalde.. En zoals het er ook stond, ze wilde best nog een keer zwanger worden maar niet het risico(!) lopen dat het weer een jongen was. Maargoed ik ken die vrouw niet persoonlijk natuurlijk dus ik zou het niet weten hoe dat verder in elkaar steekt bij hen. Maar zoals het er stond kreeg ik er een nare bijsmaak van.
Ja, ok, het is natuurlijk ook maar net hoe het is geschreven. Heb gehoord van dat dieet en dat gaat idd via een instituut, dat controleert of je indd de juiste 'waarden' hebt voor een meisje.
ik heb altijd al heel graag een jochie gewild die wens was bij de eerste gelijk uitgekomen, na de 20 weken echo kon ik geen grotere grijns op mijn hoofd zetten bij de 2e had ik een dubbel gevoel. aan 1 kant is een broertje erg leuk, maar aan de andere kant een meisje ook. Wat het uiteindelijk is?? Ik ben er ontzettend blij mee!!
Hier ook lichte voorkeur. Heb altijd graag een meisje gewild (vooral ook voor later, meiden zijn nu eenmaal betrokkener bij ouders dan jongens - weet dat er uitzonderingen zijn- maar zo is het ook in mijn omgeving, maar goed... Wat hier ook gezegd word.... Zo lang de teleurstelling niet lang duurt... En je erover heen kan zetten. Want je kind mag er nooit onder lijden.
Ik had ook een lichte voorkeur voor een jongen. Als ik een kledingwinkel binnenstapte, ging ik ook direct naar de jongenskleding kijken. Zo super stoer! Meisjesdingen en tutten en zo zag ik me niet echt zo doen. Maar vriend had een voorkeur voor een meisje. Zijn ouders ook trouwens. Volgens hen zorgen meisjes later voor hun ouders en jongens niet (????). Maar vriend is nu even blij met onze kleine man en kan niet wachten tot hij er is !
Dat vind ik persoonlijk altijd zo jammer om te lezen, dat het kind 'automatisch' de achternaam van de vader krijgt... Voor ik zwanger werd, had ik een lichte voorkeur voor een meisje, mijn vriend ook. Nu maakt het ons echt niet uit, als het maar gezond is.
We hebben nu ook wel een leuke jongensnaam. Maar mocht het een meisje worden dan weet ik niet of de jongensnaam stand houdt voor eventueel een volgende. En dat gevoel heb ik wel bij de meisjesnaam. Al zegt mijn gevoel steeds meer en meer een jongen. Pffff volgende keer wil ik weten wat het wordt want het vreet haha
Wij hadden echt geen voorkeur, maar misschien was dat ook wel omdat ik vanaf het begin zeker wist dat het een jongetje zou worden. Ik heb me daar echt helemaal op ingesteld en het bleek ook te kloppen. Als het een meisje was geweest was dat zeker wel wennen geweest, maar net zo welkom. Alleen hadden we voor de zwangerschap al een meisjesnaam en een jongensnaam hebben we nog altijd niet....
Leuk om alle reacties te lezen. Wij zijn nog maar net bezig voor de eerste. Vriendlief heeft absoluut geen voorkeur maar ik stiekem toch wel een klein beetje. Zou heel graag een dochtertje willen. Vind mezelf denk ik ook meer een meisjesmoeder. Lekker tutten en knutselen en tekenen. Maar goed, een jongetje zou net zo welkom zijn hoor en zou ook absoluut niet teleurgesteld zijn. Bij de tweede misschien wel een beetje.
Mijn man heeft al een dochter en we verwachten nu een tweeling. Mij maakt het echt niet uit, mijn man is ook overal blij mee, maar zou het wel heel mooi vinden om een zootje te krijgen.
Uhm ja hoop nu eigenlijk op een meisje, bij de eerste had ik geen voorkeur. Een stoere jongen is natuurlijk ook weer erg welkom, geniet vollop van mijn kleine dus we zullen zien, inderdaad cliche maar als het maar gezond is.
Wij hebben ook geen voorkeur als het maar gezond is.. Mijn gevoel zei een meisje en met 19 wk ook bevestigd door de vk wat was mijn 'schrik' groot toen het bij de 20 wk toch een jongen bleek te zijn.. ,maar zo ontzettend blij mee...Het is ons eerste kindje en mijn broers en zussen hebben allemaal meisjes op een jongen na die word zo blij heeft ie eindelijk een vriendje om met de auto's te spelen.. Niemand die overigens het geslacht weet in mijn omgeving...dat is dus een verassing!