Toch benieuwd! Werkt jij zelf alleen? Of werken jullie allebei ? Of werkt alleen je partner? En evt waarom? Omdat het moet of omdat je het leuk vind? Of kies je bewust ervoor om thuis te blijven? ** Ik ben huisvrouw. Al een jaar nu ongeveer. Na mijn afstuderen wel een paar maand gewerkt (ook dit jaar nog 3 maand) een bewuste keuze omdat we in het icsi traject zaten en ik helemaal gek werd. Nu ben ik zwanger dus de kans op een baan zou niet groot zijn. En als de kleine man geboren is dan blijf k ook thuis. Dus de komende paar jaar wel denk ik zo. Mijn man heeft zijn eigen bedrijf. Hij werkt ongeveer 60 uur per week. Met zijn salaris komen we heel goed rond dus er is gelukkig geen reden voor mij om te moeten werken. Hoe zit dat bij jullie?
Ik ben sinds afgelopen donderdag volledig 'thuis'. Vanwege onze oudste dochter die zorgintenstief is. Hoewel wij zelf al hadden besloten dat ik zou stoppen met werken, heeft mijn werkgever de knoop doorgehakt, anders had het denk ik nog wel even geduurd voor ik de beslissing had genomen om ook daadwerkelijk mijn baan op te zeggen Mijn man is recent voor zichzelf begonnen naast zijn werk voor een detacheerder. Het loopt heel goed, dus daar ben ik heel dankbaar voor Wij willen graag een derde kindje, het idee is dat ik 2 jaar thuis blijf en daarna weer wat ga doen. Hoewel ik me nu aan het inlezen ben om 2 dagdelen per week vrijwilligerswerk te gaan doen.
Ik weet niet waar studeren onder valt... Ik werk niet, maar ik ben ook niet fulltime thuis. Mijn man werkt (bijna) fulltime en ik studeer fulltime (met niet 40 uur per week college, maar wel veel). Als ik afgestudeerd ben is het de bedoeling dat ik parttime ga werken. Als verloskundige is dat alleen heel wisselend natuurlijk. Maar liefst 1 of 2 spreekuren en 1 of 2 diensten per week.
Alleen mijn man werkt. Bewuste keus, het kon makkelijk en ik houd niet zo van kdv's, gastgezinnen ed, ik maak het liefste zelf alles mee Ik werkte een paar uur als schoonmaakster en ook in de thuiszorg, daarbij verdien je zo weinig dat je niks overhoud als je ook nog opvangkosten moet betalen (geen toeslagen ivm man zijn hoge inkomen).
Helaas werkt alleen mijn vriend. Ik volg een studie waarvoor ik 1x per maand college heb dus zou er in theorie prima bij kunnen werken. Maar onze dochter heeft vrij veel zorg nodig. Ze gaat 4 ochtenden per week naar een mkd, deze uurtjes zijn te kort om te werken en wekelijks heeft ze therapieën waar ik bij aanwezig moet zijn (niet van de betreffendd therapeut, maar dochter functioneert zonder mij niet). Ook kan ze 's middags niet naar een andere opvang omdat ze dat simpelweg niet trekt. Dus het zal hier voorlopig nog wel zo blijven. Ik vind het wel heel jammer want ik heb echt een groot gat in mijn CV en heb af en toe het idee dat ik voor niks studeer. Maar dochter gaat uiteraard voor op alles.
Man werkt fulltime. Ik studeer fulltime. Ik ben ook meer van huis dan mijn man, uitgezonderd de vakanties, die ben ik thuis. Na mijn studie ga ik fulltime werken en gaat mijn man kijken wat hij wil. Mogelijks zal hij iets minder gaan werken dan. Voor ons was dit een bewuste keuze, ik ben een aantal jaar thuis geweest (wel met een klein inkomen) maar werd daar niet gelukkiger van. Ik ben ook meer carrièregericht dan mijn man. Hij werkt nu fulltime omdat het financieel nodig is, maar zou graag iets vaker thuis zijn. Dus vanaf dat dat mogelijk is, zal dat ook gebeuren.
Maar meid je studeert toch? Dan heb je toch geen gat op je cv? Je zou kunnen kijken of je (als je het leuk vindt, en het praktisch te regelen is natuurlijk) misschien vrijwilligerswerk kunt doen 2 dagdelen per week? Dat kun je ook weer op je cv zetten
Ik ben thuis met de kinderen en ik studeer deeltijd. Mijn man werkt fulltime en wil dit ook graag. Minder werken in zijn functie is ook niet handig. Ik wilde altijd al zelf de opvoeding doen en door mijn werk vroeger en wat financiële hulp van mijn vader heb ik genoeg gespaard(afbetaalde hypotheek) om thuis te kunnen zijn. Mijn man heeft wel gekozen voor gunstige werktijden waardoor hij de kinderen 's ochtends en 's avonds veel ziet. Ik wil graag nog een derde kindje en als die op school zit, begin ik iets voor mezelf. Soms vind ik het wel zwaar zo elke dag thuis. Ze gaan daarom ook elke week naar oma. Heb ik even mijn handen vrij.
Wij werken allebei. Ook een bewuste keuze. We vinden het allebei ook leuk. Daarnaast ben ik opgegroeid met tijden dat er niet veel geld was thuis en dat gaf veel stress. Dat wil ik zelf absoluut niet voor mijn kinderen doordat ik dat heb meegemaakt. Daarnaast wil ik financieel onafhankelijk zijn en voor mezelf kunnen zorgen. Wie weet hoe de toekomst loopt en het geeft me een goed gevoel dat ik altijd voor mezelf kan zorgen (tenzij ik ziek word ofzo natuurlijk). Ik heb veel respect voor mensen die het minder breed hebben en er toch voor kunnen zorgen dat de kinderen in de basis niets te kort komen. Ik weet dat dat niet altijd makkelijk is!
Wij werken allebei. Sowieso omdat ik iedere keuze van iedereen oké vind, maar voor mezelf altijd financieel niet afhankelijk wil zijn. Je kunt immers nooit in de toekomst kijken. En hoewel het nu fantastisch is in ons gezin, wil dat geen garanties geven. Ik ga er vanuit dat we heel gelukkig samen oud worden, maar als ik kijk naar een vriendin, zij waren dat ook van plan. Zij thuis voor de kindjes met een gastouder inkomen ernaast van 500/600 pm in een goede maand. Rustige maanden kan dat zomaar 300 euro zijn. En hij die nu opeens vindt dat hij absoluut geen alimentatie gaat betalen. Ik denk dan, dit was jullie keuze dus die heb je nu door te dragen. Zij gaat meer dagen gastouder zijn. Maar hij zal moeten betalen. Hij weigert, zij heeft een probleem... Dat zou ik ten alle tijden willen voorkomen en met mijn loon zou ik zeker geen vetpot hebben, maar wel rond kunnen komen. Komt daar nog een toeslag of iets bovenop helemaal. Zoals ik al zei, ieder zijn keuzes en soms kan je haast niet anders, en ik blijf gewoon bij mijn man en hij bij mij, maar toch...
Wij werken ook allebei.. In eerste plaats omdat het gewoon moet om alle rekeningen te kunnen betalen en nog een beetje leuk te kunnen leven.. En ik moet er niet aan denken om full-time thuis te zitten.. Zat te springen om weer te gaan werken na mn verlof
Wij werken ook allebei, man 40-60 uur per week en ik 32-40 uur. Is een bewuste keuze, financieel is het handig, maar niet nodig, maar ik zou echt niet weten wat ik thuis de hele dag moet doen. Ik vind mijn werk echt ontzettend leuk en ga er met heel veel plezier heen.
Mijn man werkt fulltime (>50 uur) en ik werk parttime (24 uur). We zouden het prima kunnen redden met alleen mijn man zijn salaris maar ik vind het gewoon heel leuk om te werken. Als ik fulltime thuis zou zijn, zou ik de uitdaging missen en ik word daar geen leukere vrouw/moeder van. Kon niet wachten om weer te werken na mijn verlof. Dus vandaar de keuze om beiden te werken.
Wij werken allebei. ik ga straks 3 dagen werken ipv 5 dagen. Vriend werkt zo'n 50 a 60 uur per week. Ik wil graag blijven werken. En t moet ook 😊 met alles wat we willen en willen doen, kosten etc.
Mijn vriend werkt nog voor een baas en heeft een eigen bedrijf. Volgend jaar is het de bedoeling fulltime zijn eigen bedrijf. Zelf heb ik ook een eigen bedrijf wat ideaal te combineren is met de kinderen waardoor ik er veel voor ze kan zijn.
mijn man werkt.. ik niet meer maar heb wel altijd gewerkt en vond het erg leuk. na de 2e ben ik weer part time gaan werken maar dat ging niet met de kleine. wij redden het fiancieel makkelijk zo en ik vind het ook wel fijn om gewoon thuis te zijn voor mijn kinderen.
Precies dit. Alhoewel ik best wat langer bij mijn baby thuis had willen zijn. Ik ben bij mijn dochter pas weer gaan werken toen ze 9 maanden was, eerst 1 dag en daarna heel langzaam opgebouwd naar 3 dagen. Nu moet ik er niet aan denken om altijd thuis te zijn bij mijn puberende peuter, ik vind het heerlijk zo. Ik zou echt knetter gek worden thuis. Ik werk 3 dagen/ 24 uur. En misschien binnenkort 3 dagen/27 uur, mijn man werkt 40 uur.