Zwanger willen worden, eigenlijk niet de juiste tijd nog

Als je voor een kindje wil gaan, dan moet je er allebei achter staan. Mijn man en ik hebben ook de nodige problemen gehad omdat ik wel heel graag wilde en hij nog niet. Op den duur gaf dat zon stress dat we uiteindelijk besloten hebben om nog een tijdje te wachten, dit was vorig jaar. Nu staan we er beide achter en dat geeft een veel fijner gevoel, we gaan er nu met rust in en niet met een berg met ruzie.

Dus mijn advies blijf er over praten en wacht tot jullie beide er aan toe zijn.

 

Ik weet hoe je je voelt, maar probeer het een beetje op een laag pitje te zetten. Het zorgt alleen maar voor onrust in jullie relatie,en daar door kan je vriend alleen maar meer gaan denken dat hij er nog niet klaar voor is.

Dit komt misschien allemaal zeurerig over maar ik heb in het zelfde schuitje gezeten.

 

Hoi meiden, ik ken het ook wel alleen ligt mijn probleem een klein beetje anders, mijn vriend en ik willen allebij heel graag een kindje en we zijn er ook mee bezig, nu zal je wel denken wat hou je dan tegen nou dat zijn mijn ouders, dat is omdat ik momenteel thuis woon, als ik en me vriend zwanger worden dan zijn wij natuurlijk super blij maar ik zie er enorm tegen op om het tegen me ouders te zeggen, waarschijnlijk kan ik meteen vertrekken..maar goed ik kan je gevoelens wel een beetje begrijpen.

 

He marb,

Ik herken je verhaal wel een beetje. Vorig jaar wilde mijn vriend ook echt nog niet. Ik was er toen eigenlijk niet zoveel mee bezig als jij omdat ik het toen eigenlijk gewoon heb laten zitten. maar als ik dan kinderen zag (en het kleintje van mijn vriendin) begon het echt wel te kriebelen. Maar mijn vriend zit op voetbal en gaat nog graag wel eens stappen dus ik dacht, als ik wel mijn zin doe en ik word zwanger, dan is hij er echt niet blij mee en gaat onze relatie waarschijnlijk kapot... dat wilde ik ook niet.

Nu staat mijn vriend er wel voor de volle 100% achter.

Het is gewoon ontzettend moeilijk om zoiets van je af te zetten vooral als je het graag wilt!

Ik zou zeggen, praat er met je vriend over, en dan bedoel ik niet, haal hem over, maar zeg dat je het best lastig vind om het van je af te zetten.
Het is wel zo fijn als je er met hem over kan praten denk ik...

Veel succes!

Liefs Farfan

 

Marb, hier een beetje hetzelfde; mijn vriend (inmiddels man) was er ook nog niet aan toe toen ik een jaar of 2 geleden al graag een kindje wilde. Vorig jaar (poeh, een jaar geleden alweer?) gestopt met de pil en het bij hem neergelegd. In april zijn we helemaal gestopt met voorbehoedsmiddelen, op zijn initiatief, maar dat heeft dus wel even geduurd.
Maak hem duidelijk dat je het graag wil, maar ga het er vooral niet teveel over hebben, bij mij werkte dat averechts

 

hoi,

bij ons is het een beetje andersom.
Mijn man wil heel graag een tweede, maar ik durf nog niet zo goed na mijn miskraam.
Wij hebben nu besloten er in januari voor te gaan.

 

Hoi,


Ik ken dit probleem.
Ik wil zelf dolgraag aan kinderen beginnen en voel mij er ook klaar voor.
Alleen mijn vriend nog niet.
Dit komt omdat hij nog op school zit voor 2 jaar.
Ikzelf werk 4 dagen en zit 1 dag op school.
wij wel samenwonen, maar niet een extra kamer voor de kleine, dus zullen moeten verhuizen en daar net even geen geld voor hebben.
Wij denken niet te weten hoe we dit financieel moeten doen en onze tijd goed kunnen indelen.


Die hormonen zijn echt erg, maar wil wel op een goede manier zwanger worden, als we er allebij achter staan.
Dus tja ik slik de pil gewoon en wacht op de dag dat hij mij verteld, dat we gaan stoppen met de pil.

Maar dit zal helaas nog wel even duren ben ik bang.


Wat ik adviseer en is erg moeilijk, ga ervoor als je het beide wilt.
Ikzelf wil t ook, maar wil ook een vader hebben doe t ook wilt, en niet omdat het moet.

je moet er beide klaar voor zijn meis.
Dan is er ook geen stress of ruzie.

wens je er veel sterkte mee, als je wilt chatten Pm me even.
wil er graag over praten, graag zelfs.

groetjes,
colombiangirl

 

oeps sorry, 2 keer geklikt.

 

Heel herkenbaar....Ik wilde in onze relatie al heel vroeg kinderen. Mijn man wilde hier mee wachten ook ivm zijn zaak.
In januari ben ik gestopt met de pil en dat heb ik toen ook tegen mijn man gezegd, ik wil die zooi niet meer in mijn lijf. Daarna hebben we met voorbehoedsmiddelen gedaan. Toch bleef het kriebelen en mijn man zei dat we wat hem betreft snel konden beginnen.
Op vakantie (huwelijksreis ) hebben we het voor de eerste keer zonder iets gedaan en was meteen zwanger. Helaas is deze zwangerschap niet goed gelopen.
Sinds het moment dat ik zwanger was is er iets veranderd in mijn man. Hij is er nu ook erg veel mee bezig en wil dolgraag kinderen en ook op dit moment.

Ik zou het gewoon veel met je vriend over je gevoel hebben, maar hem nergens in pushen. Wacht rustig af (hoe moeilijk het ook is) ook de dag komt voor jullie dat jullie er helemaal samen tegen aan kunnen gaan. En tot die tijd, ben er lekker mee bezig, maar probeer niet te obsessief ermee om te gaan.

Groetjes

 

Een stabiele basis (lees: relatie) is zowat het allerbelangrijkste voor een baby. Dus moet je er beiden helemaal voor kunnen gaan. Ik begrijp heel goed dat je er nu veel mee bezig bent, omdat je dacht zwanger te zijn, maar probeer het op een laag pitje te zetten, want je maakt jezelf gek en je relatie gespannen. En wie weet is het gewoon een idee waar je vriend nog aan moet wennen en kan denkt hij er over een paar maanden anders over.
Succes hoor!

 

Hi Marb,

Dilemma's he, en het voelt ook als iets wat een grote impact kan hebben op je relatie.

Bij mij was het andersom: mijn vriend wilde al een tijdje heel graag een kleine, ik was er nog niet aan toe. Je kent het wel, carriere, vrijheid, het is tenslotte niet niks, een gezinnetje stichten. Het koste me meer dan anderhalf jaar om aan het idee te wennen.
In die tijd kwam soms het gevoel op dat ik wilde, en soms was het weer helemaal weg. De discussies die we hadden konden best pittig wezen, als ik heel resoluut zei dat ik (nog) geen kindje wilde, en niet wist of ik dat ooit zou willen. Soms hadden we het er dan weer tijden niet over, of werd het met opzet verzwegen. Snap je? Het samen naar die keuze toegroeien kan best wat stress veroorzaken in je relatie, daar moet je echt tijd en ruimte voor nemen, niks forceren, want voor je het weet krijg je onnodig grote problemen, ruzies etc.

Dat 1 van jullie graag wil is slechts 1 stapje in de richting. Nu de ander nog, en dan oprecht SAMEN ervoor gaan. Ik denk dat dit proces erbij hoort, het wennen aan het idee, samen de keuze maken.

Het is nu heel relaxed thuis; we kunnen het altijd over kids hebben en onze wens, zonder dat er enige spanning in huis is.

Succes he!

D.

 

@Marb,
Ik ben bang dat je jezelf ermee in de weg zit. Je zit op een foum met allemaal mensen die dolgraag zwanger willen worden. Je hebt zelfs een banner aangemaakt die zegt wanneer je kunt testen. Maar je zegt dat je niet onveilig wilt vrijen voor je vriend.
Dan hoef je toch helemaal niet te testen? Nu denk je er iedere maand aan dat je niet zwanger bent omdat jullie dat ook niet geprobeerd hebben.

Jouw situatie is wel heel begrijpelijk hoor! Die van je vriend echter ook. Misschien helpt het om samen meer naar de iets langere termijn te kijken. Wanneer je afspreekt dat je het er over een bepaalde termijng over zult hebben dan weet jij tenminste ook waar je aan toe bent.
Vertel hem wel over jouw gevoelens en zeg hem ook dat hij zich daardoor niet gepust moet voelen. Het is voor jou wel belangrijk te laten weten hoe je je voelt en wat je bezig houd.

Sterkte ermee

 

Het lijkt wel of je mijn verhaal beschrijft! Ik studeer als het goed is komende zomer af, vriend een jaar later, en hij wil ook nog even wachten. Inmiddels hebben we besloten om vanaf komende zomer te proberen zwanger te worden, en ik denk dat dat een wijs besluit is... (al zou ik het liefst eerder willen). We gaan in mei nog een mooie reis maken, we kunnen nog even sparen, en mijn vriend is afgestudeerd, of bijna, als ons kindje geboren wordt.

Ik weet uit eigen ervaring dat het lastig is om rationeel te blijven als je iets heel graag wilt! (ik ben niet voor niets lid geworden van dit forum, terwijl ik hoogstwaarschijnlijk het komende jaar nog niet zwanger zal zijn...)
Ik moet ook proberen om het van me af te zetten. Het is ook belangrijk om ons kindje een zo goed mogelijke basis te geven!

Liefs, Marit

 

Je foeft niet per se een aparte kamer voor de kleine te hebben hoor. Wij hebben tot voor kort een 2-kamer appartement gehad en dat ging prima.

 

Hoe hebben jullie dat dan gedaan?
Kleine bij jullie op je eigen kamer?