@MamaChantal Jazeker wel, als we dan de theorie ɓij hem toetsen over fictieve personen en gebeurtenissen weet hij prima te benoemen wat de preston laat van heeft een waarom een ook wel hoe dat omgebogen kan worden. Zegt dan ook wel eens "oh dat heb ik ook" maar toch is de acceptatie er nog niet. Bedankt voor jullie aanmoedigingen en tips... we gaan ermee aan de slag! Voor nu mag hij dus niet meer alleen blijven en proberen we ons aan de plannen te houden en niet te veel daarin te veranderen. Rust inbouwen is lastig, want meneer vindt niet dat hij dat nodig heeft...dus inslapen gebeurd nu op aparte kamers en pas als iedereen slaapt word er samen gevoegd... stapje voor stapje leren we samen wat wel en niet werkt!
Je doet het goed hoor! Je zoon heeft het met zichzelf ook zo zwaar, als moeder draag je die pijn ook mee. En dan daarbovenop de machteloosheid, en gewoon het harde werken van nja, het dagelijkse leven. Het leren, het begrijpen, het interpreteren, de reactie, het omgaan, het anticiperen, het achteraf opvangen en opbouwen. En dan heb je nog 2 kinderen, en een man, en een huishouden, enzovoorts enzovoorts. Oja.. en jezelf! Ik vind het voornamelijk heel knap dat je er zo open over praat. Ikzelf vind dat erg moeilijk. Ik voel me ook aangemoedigd door jou
Is afzetten van een ouder ook een stukje van of is dat iets anders. Ik krijg geen knuffels een welterusten kus. Man krijgt 10 duizend knuffels kusjes etc. Man kon vroeger minder (angst) dus kwamen nergens. Ik moest alles alleen doen buiten de deur maar nu lijkt de boel echt omgedraaid en ik haat het maar voel me steeds verder afgedankt. En weet even niet te draaien ze lijkt te kiezen en mij helemaal links te gooien. Doet mij pijn zit mij zwaar te irriteren (geluiden) luisteren ho maar. Herken t iemand dit. En ja nu ook na een k dag zie ik het even heel donker.
Ja ik denk van wel, tenminste bij ons wel. Mijn dochter zet zich heel erg af tegen mijn man. Maar mijn man is niet zo tactisch en begrijpt haar niet zo goed en kan er gewoon niet zo goed mee omgaan (zoals vanavond, is weer gezellig hier ), ik weet niet of jouw man er misschien makkelijker mee om kan gaan dan jij? Is trouwens geen verwijt, de een is we wat beter in dan de ander, vanavond had ik even m'n breekmoment en ben gewoon weggelopen en ben gaan afwassen en opruimen. Zal me ook niet in dank worden afgenomen maar ik ben ook maar een mens.
Ik herken het maar zie het niet direct als iets dat met ass te maken heeft maar met de puberteit. Onze middelste is tegen mij heel fel. Door therapie weet ik dat hij bij een specifiek deeltje heeft aangegeven dat graag gezien worden door mij en speciaal zijn voor mij zeer belangrijk is. In werkelijkheid doet hij er alles aan om mij net de omgekeerde indruk te geven. Zo reageert hij heel normaal op smsjes die ik via mijn man zijn gsm stuur en wanneer hij dus niet beseft dat ik het ben.
Ja de puberteit is er ook. Maar man wat is dit moeilijk. En ja ik loop vaak gewoon maar weg. Die grote mond en die arrogantie is ten top. Man haakt wel in hoor. Hoop dan ook dat ze snel afkoelt in die brein. Ze heeft ook nog geen menstruatie gehad dus denk wel dat die nu een moet komen. En of het nu der ass of adhd is weet ik niet.
De kinderpsychiater zei tegen ons dat pubers met adhd veel pittiger zijn dan gemiddeld en dat de ass extra op de voorgrond komt. Bij onze kinderen was/is dit zeker van toepassing. Onze oudste word nu 15 en is er door. Het is niet meer constant gedoe, hij had volgens mij ook zelf veel last van al die veranderingen. Onze middelste word 14 maar is nog volop bezig. Hij was gisteren met een vriend mee naar zee en bleef dan bij die jongen slapen. Ik stuur : hopelijk genoten van uw dagje zee, ik kreeg wat foto's en het zag er geweldig uit. Zijn antwoord: tuurlijk was het geweldig, jij was niet mee. Oké gezellig, dan neem ik de gsm van mijn man en doet hij gewoon, omdat hij denkt dar het zijn vader is. Dus ik stuur: hoe was het ? Zijn antwoord: super leuk, we hebben met de steps dit en ijsje en .... Hele uitleg
@Neuzeke: ‘Grappig’ dat jouw oudste ook met 15 erdoor is! Ik hoor zo vaak mensen dat het rond die leeftijd het ergst is en met 17/18 pas minder ed. Maar ik heb het idee dat we met onze oudste (ook 15) ook door het ‘ergste’ heen zijn. Natuurlijk is ze nog aan het puberen, maar bij lange na niet zo heftig als tussen 9-14, zeg maar. Ook dat ASS(-achtige dingen, ze heeft geen ASS-diagnose) meer op de voorgrond komt, herken ik erg. De jongste is 12 en ‘net’ aan het puberen. Bij haar zal het mogelijk dus ook tot wat ouder doorgaan, vermoed ik.
Onze oudste is nu 16,5 en heeft gewoon nooit echt gepuberd. Maar dat hadden z’n vader en ik ook niet echt. Hij is juist zo veel makkelijker als van z’n 1ste tot 10de! Ik ga er bij hem ook niet echt van uit dat dat nog komen gaat. De tweede is nu 13, bijna 14 en bij haar komt “al haar autisme “ er nu echt erg uit. Ze is ineens erg gesloten. En er komen nu allerlei extra psychische dingen naar boven die volgens de psychiater echt door haar autisme komen en het niet begrijpen van haar omgeving. ze hebben hier allemaal altijd een voorkeur gehad voor mij t.o.v hun Vader maar lelijk doen ze niet tegen hem. De jongste is wel erg direct daarover en zegt dan ook dat hij mij liever vindt, en niks wil doen met z’n vader. Dat is voor mijn man echt niet leuk want hij is een super lieve betrokken vader, die van alles met hem doet.
Neen hoor, 17/18 zou willen zeggen dat de 7/8 jaar puberen . Bij ons is er ook nog puber gedrag hoor maar dat is eigenlijk niets in vergelijking met wat was bij hem. De middelste zal nog wel eventjes te gaan hebben. Het verschil is wel dat hij in vlagen pubert. Kan van een paar dagen prima naar bam niets mee aan te vangen gaan. Onze jongste is nog maar 7 dus fie zijn tijd komt nog wel .
Zou het kunnen dat ze zich op zit moment niet goed begrepen voelt of niet geaccepteerd voelt door jou waardoor ze zich terugtrekt? Mijn zoon heeft ook wel een beetje dit soort fases en het ligt vaker aan ons ouders dan aan hem. Hij reageert heel sterk op ons / zijn omgeving. Tijden waarin wij een korter lontje hebben, zelf stress/negatief voelen (en hij voelt dat ook), of wanneer 1 van ons de moeilijke dingen met hem heeft moeten doen waardoor er tijdelijk een negatievere associatie komt met 1 van ons. Eten is hier bijvoorbeeld heel moeilijk. Als mijn man hem een week lang ondersteund heeft tijdens het eten en daarnaast niet genoeg positieve momenten heeft gehad met hem dan wil hij op een gegeven moment zijn vader niet meer. Misschien kun je focussen op positieve dingen met haar. En dan niet persé leuke dingen doen buitenhuis, maar juist de normale dingen doen. Samen filmpje kijken, spelletjes doen, samen opruimen, samen tuttebellen (als ze dat leuk vindt)
Verschrikkelijk toch. Ik had dan ook wel eens een bui maar zo nee. Ach ja gewoon maar door gaan en denken ze meent het niet. Moet wel zeggen ze heeft dan ook te lang vakantie. Ze was 2 weken (school) ziek, en omdat de vakantie gestart is, is ze al 3 weken thuis. En moeten nog zeker 6 weken voor ze weer ergens mag zijn (28 aug intake). Ik neem wel vakantie pfff.
Het is heel gezellig hoor als pap er is. Maar ze vind mij zaai niet leuk en stom. Dus kan 1000 spontane en leuke dingen doen dan nog krijg ik dat. Ik ben namelijk haar veilige haven en daardoor durft ze dit te doen. Ook ben ik gelijk en snap ik haar te goed. Is niet anders maar wel pijnlijk.
autisme en spontaan zijn zo’n beetje tegenovergestelde van elkaar, haha. misschien is focussen op wat zij wil doen een idee? Haar laten leiden en jij doet mee ipv jij die de entertainment voorziet? Zeker waar dat kinderen zich anders kunnen gedragen thuis vanwege aanpassen / niet aanpassen , en het los kunnen laten van opgebouwde stress wetende dat ze dit veilig (zonder afwijzing) redelijk ongefilterd kunnen uiten. Maar ik zou tegelijk ook alert blijven op je eigen rol hierin. Ik kan daarover niet oordelen natuurlijk, maar er kunnen meerdere reden zijn waarom een kind op een ouder reageert. En niet allemaal hebben ze te maken met veiligheid, soms is het het juist het tegenover gestelde. Ze voelen zich onveilig. Kan en wil ik verder niet over oordelen hoor! Ik hou het zelf alleen altijd open als optie omdat dingen niet altijd zijn zoals ze lijken, zeker bij autistische mensen.
Dit valt voor hem nog niet onder extreem. Hij heeft een vrij agressieve manier van communiceren en dat is nu tijdens zijn pubertijd heel erg aanwezig. Hoe ik reageer is wisselend. Als dat zo 1 flauwe en puberale opmerking is, dan laat ik het vaak voor wat het is. Als hij thuis echt constant zo zaken zegt, dan zeg ik dat hij moet ophouden en als hij dat niet kan op zijn kamer mag gaan zitten en daar tegen zichzelf wat kan babbelen. Wanneer hij dan een tijdje boven zat, ga ik lang som te vragen waarom hij dit doet en dan zie je terug een brave 14 jarige. Ik weet het niet, ik weet van geen ophouden,... Het probleem is dat mijn man ooit eens zei: mams laat hem doen, hij staat niet open voor wat je zegt en hij haalt dit er heel vaak bij. Hij zegt dan : papa zegt ook dat je mij met rust moet laten. Maar dat is dus niet wat gezegd werd natuurlijk . Maar dar blijven herhalen van bepaalde zaken is ook typisch voor hem. Zo had hij voor de grap eens een bekertje koud water in de douche gegoten toen ik er onder stond. Op die moment was dat echt een grapje dus prima dat kan. Maar ik heb al zeker 20 keer moeten zeggen: ik heb u gehoord, zet die beker terug, het was grappig maar nu is het niet meer leuk, dus stop ermee.
Als je ouders nog leven en je contact met ze hebt: hoe kijken zijn tegen jouw puberteit aan? Los van dat het natuurlijk verschilt hoe kinderen in die fase reageren (de een rolt er soepel doorheen, de ander doet de meest vreselijke dingen), denk ik dat we zelf ook vaak een te rooskleurig beeld hebben van hoe we toen zelf waren.
Nou ja spontaan is het nooit hoor, wij weten er van haha. Maar wij vertellen het vaak niet te ruim van te voren. Dan haald ze alles in der hoofd (les 1) Maar ze heeft ook wel eens leuke ideeën hoor. Na jaren lang hebben wij wel een mooie ritme. En haar leiden dat werkt dus even en daarna niet hoor zij heeft grenzen nodig (les 2) Ieder kind is anders maar die 2 di gen heb ik als negatief ervaren. Eind van het verhaal heb ik de blauwe plekken (helaas). Geef je haar de regie dan ben ik de boeman en dan au voor mij.
Geen contact. Maar werd finaal ondergesneeuwd. Broertje kon er wel wat van grote mond slopen en dreigen. Dus was vaak weg. En als ik dan al eens een grote mond gaf kreeg ik mij toch een jetzer op mijn bil. Dus ja was puber let wel op en weg wezen.