Hier gaat het nog steeds slecht. Ze heeft weer opnieuw scheermesjes bemachtigd en ik heb er maar 3 van de 10 gevonden. Ze automutleert weer erg, ik merk het aan het verbandmateriaal wat ze gebruikt. Maar vooral kan ik haar hatelijke en boze gedrag niet meer verdragen. Ik ben op een punt gekomen dat ik haar uit huis wil laten plaatsen. Ik ben het zo zat om als een voetveeg behandeld te worden en op eieren om haar heen te lopen dat ik denk dat het beter is als we elkaar niet elke dag meer zien. Zomaar ineens kon ze vrijdag redelijk normaal doen tegen mij. Ze is net pas terug van een heel weekend weg en ze zei net dat ze zou stoppen met hatelijk doen. Ik ben benieuwd. Ze blijft weigeren om in therapie te gaan maar zet wel flinke stappen naar meer werken en op tijd haar bed uit komen. De jbt was uitgesteld om haar nog een keer de kans te geven om vrijwillig in therapie te gaan maar nu ze dat blijft weigeren gaat die binnenkort toch door.
Wat intens en heftig! Arme jullie, het is niet eerlijk, voor niemand niet Uit huis plaatsen lijkt me zo'n afschuwelijke keuze om te moeten maken. Het idee alleen al. Maar het is de realiteit, en jullie zijn niet alleen hierin. Dat is een verdrietig gegeven maar ook een beetje troostend, hopelijk. Misschien kan ze in een andere omgeving tot nieuwe inzichten komen, een ander perspectief, een kans om 'opnieuw' te beginnen zonder teruggehouden te worden door herinneringen en patronen. Hopelijk. Heel veel sterkte en wijsheid voor jullie! .. en veiligheid voor je meisje. Zowel fysiek als psychisch <3
Is het vriendschap kopen of is het vriendschap doen. Geven en delen. Als het het laatste is dan is hij een heel goede vriend, en hij hecht duidelijk veel waarde aan zijn vriendschap(pen). Het cadeau is natuurlijk buitenproportioneel , maar laat dat nou net één van de moeilijkheden van autisme zijn ; de sociale omgangsvormen. - Hoeveel geef je, wat geef je, wanneer geef je? Het is heel lief dat hij 300 euro wil uitgeven aan een vriend, maar dat is niet zoals de 'regels' voorschrijven dat vriendschappen gaan. (Daarnaast is financieel niet verstandig natuurlijk.) Een moeilijke les omdat het natuurlijk aanvoelen van wat gepast is en wat niet, niet/weinig aanwezig is. Hij kan het alleen feitelijk leren, want je hebt de voelsprieten of je hebt ze niet, zeg maar. Het is misschien daardoor vallen en opstaan, maar de intentie hebben om te geven en te willen delen is een heel belangrijke en waardevolle eigenschap voor een vriendschap. Hij is een vrijgevend persoon, een goede vriend met goede intenties Mag je trots op zijn, en hij mag weten dat hij deze kwaliteiten bezit, en dat ze waardevol zijn <3 Hier gaat het zo-zo. Problemen met school (niet vanwege zoon hoor maar vanwege administratie) en daardoor zit zoon al 4 weken thuis. Dat is voor ons wel heftig. Zoon is erg aanwezig, hij slaapt laat en is vroeg wakker. Daardoor kunnen we lastig werken (en studeren in mijn geval) en door het constante lawaai (hij is geen seconde stil, zit ook geen seconde stil) ben ik zowat chronisch overprikkelt. Wel zit hij een stuk beter in zijn vel nu hij al weken niet naar school gaat. Dat is wel een lastige observatie, vind ik. Betekent dat school toch zwaarder voor hem is dan gedacht maar tegelijkertijd kunnen we er niets aan doen. Hij moet naar school tenslotte (hoewel ik denk dat men (leerplichtambtenaar) er niet zoveel om geeft als hij niet zou gaan hoor). Het heeft me wel stof tot nadenken gegeven; wanneer is school niet meer goed, wat is de grens voor hem, wat zijn zijn signalen dat hij het niet naar zijn zin heeft en hoe serieus moeten we deze opvatten. Hij kan deze niet goed communiceren, ik moet ze aanvoelen / verbanden leggen. Deze info geeft me nieuwe stof tot aanvoelen en verbanden leggen. We gaan het zien
Hier loopt alles gewoon. Onze jongste doet het zeer goed met zijn medicatie (nu pas beseffen we hoe druk hij echt was, voorheen deden we ook maar door). Onze middelste doet het eigenlijk zeer goed. Hij heeft een intensief traject gehad maar ik heb het gevoel dat hij zich echt goed voelt nu. Geeb automutilatie meer, geen extreme negativiteit meer, eet terug gewoon en hij gaat echt graag naar zijn nieuwe school. Onze oudste dat zal voor altijd onze moeilijkste klant blijven. En heel vaak kan ik daar goed mee omgaan maar als hij volop pubergedrag vertoond en daar dan adhd en ass bovenop denk ik wel eens : HALLLLLOOOO doe eens normaal vriend. Maar we doen ons best. School resultaten zijn een beetje minder geworden maar zeker niet slecht. Zijn gedrag tja dat is wss zoals thuis e. De 1ne dag redelijk oké en de andere dag geïrriteerd , onbeleefd en niets mee aan te vangen. Wij weten meestal wel wat de reden is hiervoor maar dat is voor een leerkracht onmogelijk te achterhalen in 50 min. Zo had hij hier onlangs een agressie aanval. Ik wist hoe het kwam maar kon het niet tegenhouden of veranderen. Lijk bleek, ogen op staar, gelukkig gaat hij dan gewoon naar boven, jammer genoeg wel weer iets gesloopt maar op zo een ongeblik is dat hij zichzelf of anderen niet verwond het aller belangrijkste. Woensdag moeten we naar de psychiater en gaan we dan nog eens bespreken.
Dank je. Dat is ook mijn idee, een plek waar ze los van mij, tot andere inzichten kan komen. Maar het probleem is denk ik dat er geen geschikte plek bestaat waar ze gedwongen heen moet. Als ze nou gewoon iets in het vrijwillige kader accepteerde…
@KleineLai Wat zwaar dat hij niet meer naar school gaat. Lijkt me erg moeilijk om nog aan werken of studeren toe te komen inderdaad. Maar ook aan je eigen ontspanning. Confronterend als je merkt dat hij wel beter in zijn vel zit zonder school want voor thuisonderwijs zitten er gewoon niet genoeg uren in de dag als je zelf ook een baan hebt. @Neuzeke, Dat is ook heftig, agressie aanvallen. Kan je dan niet meer tot hem doordringen? Mijn dochter is een paar keer heftig agressief naar mij geweest. Dat is dan echt op mij gericht. Ik weet wel hoe ik het kan voorkomen; door weg te lopen en de confrontatie niet aan te gaan maar ik vind het zo ondermijnend en eigenlijk een echte grens over.
Neen hoor. Dan lijkt hij niet meer op onze zoon. Lijkt iemand totaal anders, zijn blik is anders en dan kan een zucht van iemand anders de boel doen ontploffen. Helaas vallen niet alle situaties uit de weg te gaan en hebben wij niet over iedere situatie de controle. Op zo een moment is een gezin vn 5 gewoon niet ideaal natuurlijk. Het proneren doordringen of hem.wat rustig te krijgen gaat er aan vooraf en meestal lukt dit gelukkig ook wel goed, alleen niet altijd. Naar ons is hij niet echt agressief. Als je naar hem gaat en probeert te sussen wel maar dat is door ervaring dar we dit weten en doen we dus ook niet meer.
Ah dankjewel voor je lieve woorden. Het klopt dat hij veel waarde hecht aan deze vriendschap. Wat betreft het delen. Hmmm. Toen ik 9 mini worstenbroodjes had om te delen met grote broer bracht hij toch het bordje met 4 erop naar broer zijn kamer, zodat hij zelf 5 had Ja die voelsprieten is ook wel een lastige. En de maand december ook. Met alle cadeau-momenten en de commercie waaraan niet te ontkomen valt. En dan is hij ook nog jarig in die maand. Wat vervelend dat je zoon thuis zit. En ook nog om een kul-reden (administratie ). Snap dat dat voor jullie ook zwaar is. Wat betreft het vet gedrukte stukje. Echt heel veel beter in zijn vel? Of gewoon het lekker in je vel zitten zoals de meeste mensen tijdens een vakantie. Ik vind mijn werk leuk, en niet persé heel (te) zwaar. Maar als ik nu 4 weken niet hoef dan ga ik ook lekkerder in mijn vel zitten. En ik denk mijn oudste zoon ook als hij 4 weken thuis zou blijven van school (maar wel zijn hobby's en sport mag blijven doen). Het moet alleen geen dag en nacht verschil zijn natuurlijk. Wat betreft het drukke gedrag. Er zijn geen activiteiten waarbij hij wel rustig kan zijn? Of mogelijkheid om buiten uit te razen. Of een clubje of sportactiviteit in de buurt waar hij heen kan? Want dat klinkt me ook vrij heftig in de oren.
Je zou voor zo gevallen een kamertje willen met matrassen tegen de muren en een boksbal in het midden. Heel moeilijk dit soort buien. Je kan eigenlijk echt niks. Onze jongste zoon heeft het af en toe ook. Dan gaat hij grommen en op de bank of kussens slaan. En dat kan echt lang duren voor je contact kan krijgen. Gelukkig maakt hij niks stuk op die manier. Ik vrees dat ik zelf als puber wel een gesloopt heb op die wijze
Ja zo een kamertje zonder verder prikkels of familieleden die net dat laatste druppeltje ..... Als hij er achteraf over nadenkt dan snapt hij wel dat het eigenlijk niet anders kon dan dat hij een gat in de deur zou hebben. Was het zijn doel om de deur stuk te maken? Neen dat denk ik niet maar als je al wat je tegen komt een trap geeft of je werpt spullen op de grond dan is breuk natuurlijk wel het gevolg. Maar zijn woede is dan zo over de top dat je daar niets mee kan aanvangen. Ikzelf heb nooit in die mate woede aanvallen gehad. Wel eens een potlood in 2 gebroken of mijn bed als boksbal gebruikt maar niet het wit trekken en staren.
@jaimo Wat ontzettend vervelend voor jullie... O herkenbaar dat gejojo met je eigen gevoel! Hoop dat het bij ons niet zo ver hoeft te komen, lijkt me zo naar. @KleineLai Oei wat lastig! Kun je je zoon niet af en toe even lekker naar buiten sturen, zodat hij daar zijn energie kwijt kan? wij hebben een trampoline waar ik ze nog wel eens naar toe stuur, hoewel met dit weer dat eigenlijk steeds minder kan! @Mamafiets Ja, deze maand pfff ook al weten ze het geheim... er zit toch een hoop extra spanning in die lijfjes! @Neuzeke Dat geen contact krijgen en staren, grommen gillen en daarbij ook weglopen was voor ons de reden om hulp te zoeken! Zijn buien konden uren duren en hij werd een gevaar voor zichzelf. Heeft ook een keer een gat in zijn deur geslagen, waar hij later zich eigenlijk wel heel erg voor schaamde! De laatste keer dat hij in zo'n bui kwam was op kamp, nadat hij na weinig slaap in de ochtend gepest was en de leraar er niks aan deed. Toen vond hij ook nog eens een dooie rat in de bosjes en moest hij deze begraven... hem dan laten en er gewoon zijn voor als hij eruit kwam was de oplossing. Maar het blijft een gepuzzel wat ze nodig hebben op die momenten.
Hier was het ook een opeenstapeling. Hij wou naar huis en dat deed ik maar thuis zitten ook nog andere mensen natuurlijk en daar ging het mis. Hier is het niet de eerste deur jammer genoeg maar gelukkig zijn dit extremen en niet dagelijkse kost, anders woonde hij niet meer thuis hoor, dat zou geen doen zijn. Zowel voor hem niet maar ook niet voor de rest van het gezin.
Daar twijfel ik over. Vakanties zijn normaal gesproken niet zo relaxt voor hem want hij gaat goed op herhaling. Nu hij ouder wordt gaat het beter, hij begrijpt het verschil tussen week en weekend, hij heeft op zaterdag geen stress meer omdat er iets mist voor zijn gevoel (school). Maar vakanties zijn nog te onduidelijk denk ik. Hij weet wel hoe het zit met vakanties maar gevoelsmatig zit de verandering hem gewoon niet lekker. Ook zijn zijn broertje en zusje zijn dan thuis en gaan we veel op stap. Allemaal dingen die anders gaan die hij gewoon niet prettig vindt en dat gaat dan stapelen waardoor hij in week 2 van een vakantie teruggetrokken op zijn kamer zit. En de eerste week van school is dan ook weer lastig want wederom een verandering. Wat ik nu merk bij hem is een openheid die hij een tijd geleden is verloren. Hij stagneerde op ontwikkeling op bepaalde gebieden, dit na een kleine stijging na een zeer grote terugval vorig jaar. Nu zie ik hem weer groeien. Hij communiceert beter en ook op andere gebieden gaat hij beter (ik wil niet teveel in details treden vanwege zijn privacy, sorry voor de vaagheid). Anderzijds verveelt hij zich erg want hij mist de stimulans van leren (elke 7 jarige heeft behoefte om te leren natuurlijk, zo ook hij). Met name het stuk communicatie is opvallend voor mij, omdat dit (wederkerigheid) zijn grootste moeilijkheid is. Hij begrijpt alles wat je zegt maar zelf communiceren vindt hij heel erg moeilijk. Zowel verbaal als non verbaal. Zelfs een Ja of Nee kan hij op slechte dagen niet produceren. Deze slechte dagen waren de afgelopen periode dusdanig aanwezig dat het eigenlijk 'normaal' was dat hij nauwelijks meer communiceerde. Vandaar dat ik twijfel over de impact van school op hem. Zijn huidige school is sowieso niet passend. De leraren doen hun best, ze hebben de beste bedoelingen maar ze kunnen hem niet ondersteunen qua passend onderwijs (hij is zeer intelligent maar de reguliere manier van onderwijs sluit totaal niet aan waardoor ze hem niet kunnen onderwijzen. Het is dat hij 2 jaar voorloopt op de meeste vakken waardoor hij geen achterstanden heeft, maar het is niet de bedoeling natuurlijk en mijn zoon lijdt er ook onder). Maar totdat er een andere school beschikbaar komt zal hij hierheen moeten. Ik dacht dat het beter ging dan dat ik nu denk dat het ging (... volg je me nog? ) Anyway. Hoop om over na te denken. Administratief is het ook zo vermoeiend, zoveel werk voor basisrechten van je kind. Het zou niet mogen, toch gebeurd het steeds maar weer. Ze (overheid) kunnen het maken want hij is een uitzondering, en uitzonderingen wordt niet naar geluisterd want hun stemmen zijn te zacht. Niemand hoort je. (niemand die verandering kan brengen bedoel ik dan). Het is een hoop. En op dit moment drukt het op me, mentaal, emotioneel. Het is even zwaar hier. Betreft het drukke gedrag: we gaan elke dag naar buiten uitrazen maar het heeft weinig effect haha. Al breng je hem naar het zwembad, naar een speeltuin, daarna een lange wandeling. Hij blijft net zo druk. Het zit intern, hij is heel expressief (we gaan een adhd traject in zoals je misschien wel kan begrijpen, haha) Hij wordt minder druk als hij mentale stimulans krijgt, als hij moet 'werken' voor iets. maar dat kan ik hem niet bieden, daar is school voor en zij bieden hem dat ook niet op dit moment (kunnen ze niet, het is geen kwestie van niet-willen hoor). Clubs en sport heeft hij niet. Hij heeft professionele begeleiding nodig, hij kan niet samenwerken, kan ook geen groepsinstructies opvolgen. Maar speciale begeleiding is duur, en heel vaak (of eigenlijk enkel, voor zover mijn ervaring) gericht op een ander soort autist; vaak met ontwikkelingsachterstand en/of gedragsproblemen. Hij heeft beide niet; hij zit gewoon heel erg veel in zijn eigen tijd en ruimte en kan heel moeilijk NT communiceren.
Jawel maar het maakt geen verschil, haha. Kind heeft energie voor 3 personen, die krijg je niet kapot joh
Wij zijn bij de psychiater geweest voor de oudste. Hij was helaas opnieuw wat afgevallen (we hadden wel gedacht dat de nieuwe medicatie geen verschil had gemaakt). Fresubin vanille is al goedgekeurd. Ipv een actimel drinkt hij nu zo een flesje en hopelijk stopt her afvallen nu . Volgende week bloedafname. Verder blijven we voorlopig nog bij de nieuwe medicatie. Wijzelf en ook anderen rondom hebben wel wat positieve veranderingen gezien die mss toch door de medicatie komen. Morgen gaat hij op uitstap met zijn klas. Hij is dan weg van 06 tor 23u30. Wat was het makkelijk geweest om gewoon dag en tor vanavond te zeggen . Nu is het toch wat ingewikkeld allemaal. Ik ben wel eens benieuwd of dit een succes word maar we moeten het een kans geven. De extra leerkracht die meegaat voor hem is hopelijk niet te vaak nodig.
Het ging boven verwachting heel erg goed. Hij heeft al zijn werk gemaakt, was beschikbaar (sloot zich niet af) en was erg vrolijk vandaag!