Nee wil hij ook niet heen. Ik wil wel zelf wel nog een kaartje met kleinigheid (gehaakte kerstbal) brengen na afloop.
Psycho eduatie staat al in de planning. Maar er is nog geen woord gerept over medicatie. Hebben jullie de medicatie zelf aangevraagd of werk dit geopperd?
Zo is het. Na de vakantie hebben we afspraak met juf en ib-er. Ik vind het soms wel lastig inschatten. Wanneer is het teveel? Wat kan hij wel nog aan? En wat met wat extra aandacht/hulp ook nog? Enerzijds vind ik al die leuke extra's niet nodig. Anderzijds wil ik hem ook niet teveel afschermen. Het kunnen ook gebeurtenissen zijn waar hij, ondanks dat het moeilijk is, heel leuke ervaring kan opdoen. Volgende feest wordt carnaval. Met scholenoptocht en bezoek van de prins/feest op school. Ik voorspel drama.
Medicatie kwam vanuit de arts, wij waren er eerst een beetje op tegen.... we merken nu wel dat het echt wel voordelen heeft, maar de zoektocht naar het juiste medicijn vinden vind ik echt vervelend! Zeker omdat onze zoon de psycho educatie niet zo nodig vindt en de bedoeling is dat hij er nu met de juiste medicatie wel open voor gaat staan.... hoe toets je dat? Ik merk thuis echt wel een verschil al, maar of het genoeg is? Op school hebben ze de meeste uitdagingen met hem en soms vraag ik me af of ze niet te veel van hem verwachten daarin....einde van de dag is J wel super moe, maar daardoor slaapt hij wel goed (zonder medicatie gaat dat slechter!) Thuis kunnen we nu wel het gesprek met hem aangaan over hoe hij bepaalde situaties anders aan zou kunnen pakken, dat gesprek raad eerst niet mogelijk, maar of hij er dan ook echt iets mee zal doen... dat weet ik niet! @Mamafiets Ik hoop dat jullie de juiste afspraken kunnen maken! Zou bijvoorbeeld op voorhand halve dagen school in die drukte periodes al helpen? Of momenten met de juf afspreken dat ze hem een rust of oplaad moment geeft? En signaleringsplan zou daarin misschien helpend kunnen zijn!
Goeie vraag. Hij begrijpt het tot op zekere hoogte. Hij snapt het idee van ruilen (ik geef jou iets, en jij geeft mij iets) maar of hij de kerstkaart nog kan herinneren (kan linken aan) weet ik niet, haha. Ik weet niet in hoeverre hij dit ziet als een uitwisseling of gewoon als een cadeautje. (concept cadeau is ook lastig; voor hem is dat ook erg feitelijk. Met kerst, met verjaardag krijgen we cadeaus want dat hoort zo. Uit zichzelf zal hij nooit met een cadeau aan komen zetten voor een ander. Daar is hij te egocentrisch hoor, haha. (nu dan he, hij is pas 7 natuurlijk)) Hoeveel het voor haar betekent dat snapt hij denk ik niet. Waarom we cadeaus geven, waarom we kerstkaarten maken, ik weet niet of hij dat echt begrijpt (voelt). Ook voor hemzelf, hij raakt niet ontroert door een cadeau. Klinkt een beetje alsof hij een robot is, dat is hij zeker niet hoor! Maar dit soort dingen werken bij hem gewoon anders. Zijn klasgenootje is ook autistisch maar zij is dus suuuuper gevoelig (positief) hierin. Dat autisme spectrum loopt alle kanten op natuurlijk en zij voelt heel erg veel en geeft heel graag (terug), is heel sociaal. Mijn zoon niet zo.. haha
Herkenbaar. Alles wordt logisch beredeneerd. Mijn zoon is ook blij met een cadeau om het cadeau. Niet vanwege de gedachte erachter. Dus een lief gebaar, maar cadeau zelf valt tegen wordt negatief ontvangen. En een cadeautje vanuit commercie oid (zondercenige persoonlijke betekenis), maar wat hij wel leuk vind wordt enthousiast ontvangen. Meevoelen met een ander kan hij ook alleen maar vanuit zijn eigen gevoel of gedachtes. Als de poes van een klasgenootje dood gaat, dan kan hij heel goed inleven. Poezen zijn lief, dus klasgenootje zal wel verdrietig zijn. Gaat de cavia van klasgenoot dood, dan is dat niet erg. Want cavia's zijn toch stom. Wat betreft cadeautjes. Ik vind het inschatten wat voor een bepaalde gelegenheid gepast is heel moeilijk. Buiten de standaard verjaardagen etc, waar binnen familie wel consensus over is. Maar bijvoorbeeld bij afscheid van een juf (waar niet iets entraal geregeld was) of andere ongewone gebeurtenissen. Wel of niet iets meenemen? Hoeveel geld eraan uitgeven?
Precies dat idd! Cognitieve empathie heeft hij tot op zekere hoogte wel (ook dat is moeilijk hoor. Theory of mind is lastig in te schatten bij hem. Hij heeft het wel, maar best zwak, schat ik in). Dat over poezen en cavia's is heel herkenbaar ja, haha. Beide vindt hij moeilijk voorstellen maar als je in gesprek gaat dan kan hij komen tot de reden van verdriet bij een ander want de poes is dood. Terwijl als het een cavia betreft hij er denk ik niet zal komen. Poeh! Ik kan me heel goed voorstellen dat die unspoken social rules mbt cadeaus zowat ongrijpbaar is voor een autist. Het is precies het hart van het probleem dat autisme met zich mee kan brengen. Ik zou misschien een autist aanraden om daarvoor een neurotypisch persoon uit te zoeken waar je altijd even terecht kan om dit soort dingen te checken. Anders blijf je misschien nadien ook malen 'heb ik het goed gedaan? wat het niet teveel / te weinig / verkeerd moment / weetikveel'. En het is een kleine moeite voor iemand die van nature sterk is in dit soort dingen aanvoelen, dus voel je niet bezwaard. Meen ik hoor, het is no big deal. Allistische mensen denken er vaak niet eens aan, zo normaal is het voor ons.
Hoe waren de feestdagen bij jullie? Hier is het goed verlopen. We zijn naar mijn schoonfamilie geweest, daar ook geslapen dus dat is best een gebeurtenis voor zoon. Het halve werk is al gedaan door goede voorbereiding, en we hebben op bepaalde vlakken de druk en verwachtingen zoveel mogelijk weggenomen (op eetgebied bijvoorbeeld (alleen safe foods) en zoveel mogelijk op sociale verwachtingen zoals aan tafel eten, lachen op foto's en terugtrekken wanneer hij wou) Daardoor heeft hij geloof ik een erg leuke kerst gehad Hij heeft ook al zijn cadeaus uitgepakt! (dat duurt soms enkele dagen bij hem, haha) Gisteravond werd het allemaal wel een beetje veel en dat uit zich dan in irritaties en wat boos. Dan kan hij moeilijk rust vinden, kan dan ook moeilijk slapen. Dat icm al wat slaaptekort doordat hij niet in zijn eigen bed sliep de nacht ervoor had hij het even moeilijk. Vanmorgen werd hij redelijk vrolijk wakker. Fotootje van de 25e kerstochtend thuis Bekijk bijlage 775090
Wij hebben jaren geleden al van alles rondom feestdagen (moeten) losgelaten . Dus met veel aanpassingen zijn wij dagen prima door gekomen. Onze jongste kan geen sociale gelegenheden aan, terwijl de oudste het tegenwoordig juist goed aankan en gezellig vindt (in tegenstelling tot een paar jaar geleden!). Dus... ik ben met jongste even op bezoek geweest bij mijn ouders, ze heeft zelf cadeautjes voor hen bedacht en uitgekozen. Even kopje koffie, wat lekkers en ze kreeg van opa en oma een envelop met geld (ook zij hebben geleerd dingen los te laten). Na een ruim uur weer gegaan. Moe maar voldaan en niet overprikkeld. Twee dagen later ben ik met jongste ook even op bezoek geweest bij mijn schoonouders, net als bij mijn ouders. Hierbij heeft ze goed haar grenzen aangegeven en zijn we moe maar niet overprikkeld weggegaan. Op kerstochtend hebben we een kerstbrunch gedaan met het gezin, jongste koos ervoor om op de bank bij TV te eten. We hebben gesmuld en ons buikje vol gegeten, zonder drama's. In de middag is mijn man met 2 oudste kinderen naar zijn ouders gegaan voor kerst met zijn familie (gourmetten etc). Ik ben alleen thuis gebleven met de jongste. We hebben koekjes gebakken, gegamed, friet met hamburger gegeten, een netflix film gekeken en lekker op tijd naar bed gegaan. Tweede kerstdag was rustdag voor iedereen . Morgen ga ik met de 2 oudste kinderen naar mijn ouders om met mijn familie kerst te vieren. Mijn man blijft dan thuis bij de jongste. Waarschijnlijk heel anders dan een gemiddeld gezin , maar op deze manier is het ook nog leuk voor iedereen... Het is fijn dat familieleden ook enigszins willen meebewegen hierin (dat ging niet zonder slag of stoot, maar na jaren drama's snappen ze nu echt dat wij keuzes maken die ze moeten accepteren).
Hier zijn de dagen goed verlopen. Qua cadeautjes weet ze altijd wat ze krijgt, anders is het niet te doen. Dit jaar twee verrassingscadeautjes erbij gedaan (waarvan ze niet wist wat het was, maar ik had het haar wel verteld als ze er om had gevraagd), en ze vond het zowaar leuk! Beide kerstdagen naar familie geweest (paar uur, niet de hele dag). Ze heeft aan tafel wat gegeten en is daarna met haar telefoon (en één dag met capuchon op ) op de bank gedoken. Vindt iedereen gelukkig prima. (En zo niet, dan hebben ze pech. ) Eerste kerstdag koos ze er zelf heel bewust voor om bij het tweede ding dat we nog hadden thuis te blijven, zodat ze nog wat energie over had voor het avondeten. Was een prima keuze en helemaal fijn dat ze hem zelf kon maken.
Hier hebben we al jaren geleden afgeschaald en zijn we de meeste feestdagen alleen met gezin. Ik vind dat wel saai, maar als ik zie wat het dochter kost, dan is het maar zo. We gaan haar verjaardag ook niet meer vieren, dat vind ze zelf wel moeilijk maar wel beter. (We vieren het wel met gezin en haar beste vriendin). Soms gaat man met jongste dochter nog wat sociaals ondernemen. Maar dit jaar was man ziek. We wandelen wel altijd met kerst, dat hebben we dit jaar wel kunnen doen. (Bepaalde wandeling met kerststallen kijken onderweg).
Oh ja cadeaus doen wij nooit met kerst, dus dat scheelt spanning. En onze meiden hebben lekker samen op hun laptop zitten gamen.
Klinkt goed @KleineLai en @Kache Hier een heftige periode gehad. Op de verjaardag van jongste moest mijn man plotseling met veel pijn naar het ziekenhuis. Het ontbijt (zingen, cadeautjes uitpakken en etrn) kon ik nog met de jongens samen doen, terwijl man ziek in bed lag. Daarna toch maar de huisarts gebeld. Mochten direct komen. Oudste zou even oppassen. Maar vanuit de huisarts werd een ambulance gebeld rn konden we door naar het ziekenhuis, waardoor ik pas tegen 16.00 thuis was. Jongens waren heel lief geweest. Oudste heeft spelletjes met zijn broertje gedaan en een cake gebakken. Maar je merkte aan alles dat ze zich zorgen maakten. Hoe dat precies bij de jongste werkt weet ik niet. Maar ik kreeg wel een dikke knuffel toen ik thuiskwam. En hij wilde mee om de pyjama en wat andere spulletjes te brengen. In het ziekenhuis had man gelukkig goede pijnstilling gehad, dus hij oogde niet meer zo beroerd en kon een goed gesprek voeren. Hebben echt even bij hem kunnen zitten. En het fijne in Sittard is dat hij een eigen kamer had en die is heel huiselijk ingericht. Dus gerustgesteld naar huis kunnen gaan. 'S avonds ook samen een leuke film gekeken om nog een beetje verjaardag gevoel te krijgen. De 24e mochten we man weer halen. Hij zit nu nog aan de pijnstillers, maar komt goed. We hebben de rest van de dagen niks meer gedaan. Behalve gourmetten (zijn verjaardagseten) met ons 4. Geen bezoekjes, geen uitjes. Niks anders als wat aankloppen in huis. En zo lief en rustig hij die heftige dagen was. T komt er nu bij vlagen weer uit in woedeuitbarstingen om "niks".
Nou hier ging het ook goed. Lekker gegeten en gewoon gewoon. Alleen schoonma was er de eerste en meer zien wij niet. Dus het moeten is er niet. Zij weet ook niet beter dan wij 3. Dit jaar spontaan met oma ook leuk. Ach ja scheelt heel veel gedoe
@Mamafiets Och wat naar zeg van je man! Sterkte ermee... Fijn om te te lezen hoe bij iedereen kerst is gegaan! Hier ging het ook goed! 1e kerstdag kwamen schoonouders hier eten, de jongens aten met hun handen en j maakte echt wel dat opmerkingen dat ik dacht oeh... en waar dat dan aan lag weet ik niet zo goed... hij had slecht geslapen die nacht en dus hebben we 'm 2e kerstdag na t ontbijt weer naar bed gestuurd! Hij heeft ruim 2uur liggen slapen en dat deed m goed! Einde van de middag naar mijn familie ook anderhalf uur rijden geweest om te gourmetten en dat was gezellig! Ze hebben gegamed en gegourmet (de Kids aan de salon tafel en wij eettafel) en dat vonden ze geweldig! We hebben intuniv nu voor J en merk wel dat hij hier minder hyperactiviteit door heeft en meer focus, maar eindelijk eens niet op de verkeerde dingen! (Geen idee hoe dat op school is nog) maar 't nadeel is wel dat hij er zo moe van is... dat ebte eindelijk na 2 weken weg, maar toen zijn we t weekend vergeten om t te geven en nu zijn we weer terug bij af kwa moeheid....
Wij hebben Kerst thuis gevierd. Was echt een prima avond. 31ste en 1ste zitten we samen maar dat is met de vaste kliek. We weten ondertussen wel hoe zoiets loopt. 31ste is thuis dus wanneer het te veel word mogen ze naar hun kamer gaan of zich afzonderen. 1ste is het bij familie en daar is een mancave waar ze zich kunnen terug trekken. Eigenlijk is dit allemaal goed geregeld en voorzie ik geen grote drama's.
Gelukkig Nieuwjaar allemaal! Hoe is het bij jullie gegaan? Hier had ik meer last van man dan kids....
Gelukkig nieuwjaar! Hoe kwam dat? Wat was er aan de hand? Hier zette ze allemaal de gehoorbescherming op. Zelfs onze dreumes greep ernaar (als eerste). De oudste twee hebben wel genoten van het uitzicht.
@Zonnestralen Ik had de hoop dat ik er nu anders over zou denken, maar ben er nog steeds geïrriteerd over... J ging rond 21uur naar z'n kamer ipv met ons film kijken. Hij zou even op bed gaan liggen...(C is gewoon normale tijd naar bed gegaan en werd pas wakker toen wij rond 1 uur naar bed gingen... ) Maar toen ik bij J ging kijken om 22uur lag hij op YouTube Fortnite filmpjes te kijken, normaal zou ik dat niet tof vinden...maar nu dacht ik prima tis geen normale avond, laat m maar even.... ik had m'n man geappt of we het ok vonden dat J fortnite filmpjes zat te kijken zodat we onze andere zoon niet verder uit de film zouden houden (en omdat man toch al de hele film op z'n telefoon zat, met oordopjes in de top 2000 te luisteren). Hij reageerde er echter op met een schouder ophalen en een glimlach. Dus ik app terug "we vinden het dus ok?" Na een half uur leest man het bericht pas en zegt met woorden dat het niet ok is dat hij op YouTube zit.... blijkbaar had hij de berichten niet gelezen en waren ze verkeerd aan hem voorgelezen? Dus hij stormt naar boven en wordt boos dat J op YouTube zit, dat dat niet ok is en komt met een halve switch uit de kamer gezet.... waarop ik boos tegen man uitval, dat dit niet de manier is hoe je tegen een kind van 10 uitvalt en dat we dit anders hadden aan moeten pakken! Uiteraard viel dit niet in goede aarde en heb ik eigenlijk de rest van de avond alleen met de jongens doorgebracht, omdat man boos in bed was gaan liggen en daarna boos een rondje buiten is gaan lopen! Uiteindelijk was hij om 23:45 een beetje gekalmeerd en heeft hij excuses aan zoon geboden (die daar redelijk laks op reageerde) en heeft hij mij uitgelegd waarom hij reageerde zoals hij reageerde...ik heb uitgelegd wat mijn intenties waren en dat hij niet mijn gevoelens moet invullen, maar moet checken bij mij! Hij gaf me gelijk dat hij misschien overdreven naar zoon had gereageerd, dat hij als volwassene dat anders had moeten doen, maar vond mijn rol hierin nog steeds hetgeen waardoor het probleem is ontstaan... hij is eigenlijk alleen maar afstandelijk en geïrriteerd gebleven.... Lang verhaal, misschien ook niet het juiste topic, maar ik ben juist zo trots op J, die momenteel echt z'n best probeert te doen om goed te doen....om rekening te houden met anderen en met z'n eigen kunnen...en ja hij maakt nog steeds fouten! Maar hij probeert er oplossingen voor te vinden en bied zijn excuses aan als hij ziet/merkt dat een ander er last van heeft! (Ook bij vriendjes) dus die filmpjes was voor hem ook gewoon even weg uit wat wij willen en even bijkomen/rusten met iets wat hij wil, zonder er iemand tot last mee te zijn.