Dit zijn juist dingen waar een eigen therapeut je bij zou kunnen helpen. Zulke gedachten/emoties vreten veel energie. Het is makkelijk om terug te kijken en te denken 'had ik maar...' of 'als ik dit geweten had, dan had ik iets anders gedaan/gekozen...' (en geloof me, er zijn veel zaken waar ik spijt van heb of waarvan ik het jammer vind dat ik niet iets anders heb gedaan!), maar mede dankzij de therapie kan ik nu vaak snel denken: ik heb mijn best gedaan met de kennis die ik toen had. Met wat ik toen wist/begreep, was het een logische keuze/actie. Gedane zaken nemen geen keer. En lukt het om dingen los te laten en in het hier en nu te leven. Ik wens je veel sterkte!
Ik merk elke keer weer dat er veel trauma bij mijn dochter speelt. Ze begint nu langzaam heel voorzichtig weer wat opener naar mij te worden. Er zit zoveel boosheid in dat meisje (en terecht!). Voor dochter zelf is er nog steeds geen hulpverlening maar ik heb wel nog ouderbegeleiding. Daarmee komen we ook al wel ergens en voor mij zelf is het ook fijn. Is niet op autisme gericht trouwens. @Dino, ik zou dat ook met de huidige school bespreken en je kan natuurlijk ook met de school waar je haar naartoe wil hebben bekijken wat mogelijk is.
Voor praktijkonderwijs (ik weet niet of het dat echt is?) heeft een leerling wel een toelaatbaarheidsverklaring nodig.
Die school zou het wel aan kunnen. Maar de leerplicht en dus ook samenwerkingsverband zegt glas hard nee. Incl de locatie, deze is nog terughoudend. En zou ze 20 km verder moeten (Is cluster 4 praktijk) Iets wat wij raar vinden. Nu gaan ze wel testen dus hopelijk komt daar iet positiefs uit.
Ik vind jouw bericht juist erg helpend. Voor mij is het proces net begonnen. Ik heb cognitieve therapie gehad en daarbij ook zelfhulpboeken gelezen. Ik snap hoe het werkt. Maar dat bleven dan lege woorden voor mij. De herkenning maakt juist dat ik de woorden voel. Ervaringen van anderen, ook in documentaire vorm, zorgen er eerder voor dat ik het snap. Maar het is niet iets waar ik makkelijk een praatje over aanknoop. Fijn dat je een goede ervaring hebt met de therapie.
Waarop gaan ze haar testen? Hebben ze geen doelen nodig om het elk jaar weer te mogen verlengen? Zou dat nog een ingang kunnen zijn?
Doelen genoeg. Even dubbel lezen Locatie 1 was cluster 4 school. Daarna naar Y... dag behandeling toen intern. Toen locatie W deze is gesloten met een goede reden. En nu locatie WH en elke locatie had en heeft doelen helaas. Het begon zit stil tot nu hoe voel ik mij. En ze mag hier dus voorlopig zitten ze is wel 13 en ze kan na de zomer naar de eerste , maar door alles heeft zij geen juiste onderwijs gehad. Gr 1 en 2 was spelen gr 3 halve wege het jaar was halve dagen gr 4 was lockdown en een gevecht om te leren gr 5 het kwart jaar misschien maar onderwijs gehad de rest halve tot 1 uur onderwijs. Toen ging ze naar groep en intern dus ook weinig succes school. Dus ze willen iq en onderwijs niveau testen. Reken gaat slecht (soms draaien en niet weten) lezen gaat als een trein maar spellen niet zo. Spannend weer
Ik denk dat ze bedoelt dat er elk jaar een opp geschreven moet worden met doelen en verwachtingen. En dat daaruit kan blijken dat ze klaar is voor een overstap naar regulier. Dat heeft trouwens niet met het onderwijsniveau te maken. Voor Praktijkonderwijs is inderdaad, zoals Niekekris aangeeft ook een toelaatbaarheidsverklaring nodig. Maar in die molen zit je al dus dat kan geen probleem zijn.
Ja klopt maar wilde aan geven dat wij meer dan genoeg doelen he ben. Tot verveeld aan toe. En daar waar ze nu zit is natuurlijk ook niet zomaar een plek. C is tot de zomer vakantie officieel niet leerplichtig. Dus ze is bij de thuiszitters groep.
Wat ik bedoelde is dat als ze moeite hebben om nog goede doelen te stellen de overstap misschien makkelijker is. Op het moment dat ze nog veel doelen hebben waar de andere school te weinig mee kan word het moeilijker. En misschien onwenselijk om over te stappen. Ze hebben het bij mijn zoon ook gehad over speciaal onderwijs. Nou is het hoogste in de omgeving vmbo. Maar hij heeft ondertussen meerdere subonderdelen bij de recente iq test uitgespeelt. Waardoor ik hier heel kritisch over ben. En redenen probeer te verzamelen om dit te gaan voorkomen.
Daar zou ik inderdaad ook heel goed over gaan nadenken wat de juiste optie is. Zo belangrijk om ook het juiste niveau te hebben voor je kind. Zijn er reguliere opties in de omgeving die een synergie klas hebben? Of op andere wijze de juiste ondersteuning kunnen bieden? Wij zijn hier momenteel ook zoekende in. Uitstroomadvies obv cito en schoolprestaties is hier havo/vwo. En we zien ook dat hij het nodig heeft om na te denken. In een frustratie-bui (we niemen het bewust geen boosheid meer) helpt het hem om met iemand een potje te schaken bijvoorbeeld. Een te laag niveau vervolgonderwijs gaat niet passend zijn. Korte update over het nu: Hij is naar school gegaan vanmorgen. Schoorvoetend en met veel weerstand. Maar de stap is gezet. Ik hoop zo dat vandaag een succeservaring wordt en hij met de nieuwe afspraken weer een ritme kan krijgen in het naar school gaan.
Update: net opgehaald. Hij kwam vrolijk naar buiten. Kletste me de oren van het hoofd En heeft goede afspraken kunnen maken over de gymles (was een van de pijnpunten). Dus dat ziet hij ook weer zitten. Onze Ib-er is echt een topvrouw. Zonder haar was dit niet gelukt. Nu hopen dat we het samen vol kunnen houden.
Deze school heeft steken laten liggen als het gaat om ruimte geven om te groeien. Mijn 2e zoon las voordat hij naar school ging. Ook vrij snel lange woorden. En nu pas in groep 6 na lang lang aandringen gaan ze hem doortesten. Ze lijken niet graag eruit te willen halen wat erin zit. Ondertussen ben ik met mijn oudste bezig om de gaten weg te werken die ontstaan zijn op school. In de hoop dat hij dan een kans krijgt om op het niveau te komen wat bij hem past. Ik ga uitzoeken wat synergie betekend. Ik heb daar nog nooit van gehoord. Wat ik merk in de omgang met school is dat het erg onderschat wordt hoe belangrijk het is om slimheid te gebruiken. Het is fragiel. Op het moment dat het gaat zitten in negatieve dingen dan gebeurt dat ook in rap tempo. En de gedachten kunnen zo goed of complex in elkaar zitten dat je echt lang en met veel energie eraan moet werken om het om te kunnen buigen. Ze nemen niet makkelijk iets aan ofzo. Ik hoop voor je dat de trein weer rustig verder kan rijden. Sturen is veel makkelijker dan een zware trein in beweging krijgen. Thuis is dit regelmatig een dagelijks gevecht. Met meerdere kinderen. Rijdt de één gaat de ander stil staan. Ook voor later is het een belangrijke vaardigheid om door te gaan en dan te kijken wat je kan buigen en waarvoor je zelf moet buigen. Bij stilstand gaat alles lijken op een berg waar je de kolen niet voor hebt. Edit: fijn om te lezen dat het goed is gegaan. Weer een nieuw ijkpunt om verder te gaan. Bekrachtiging om verder te gaan.
Hier in de buurt is een school die een klas heeft waar kinderen met autisme, of ander soort problemen, waardoor ze in regulier middelbaar niet mee kunnen. Deze klas blijf dan in het eigen lokaal. Heeft extra mentor-uren. En de leraren van de verschillende vakken komen naar dat lokaal voor de les. Dus geen lopen door drukke gangen en zoeken naar de lokalen waar ze moeten zijn. Wanneer een kind eraan toe is kan het voor 1 of meer vakken de reguliere les gaan volgen. De bedoeling is dat dat langzaam opbouwd naar volledig regulier. Maar dat hoeft dus niet. Mooie metafoor van de trein. Zo voelt het inderdaad. Als het eenmaal rijd kan je door. Staat het stil dan kost het zoveel energie om hem weer op gang te brengen. Maar helaas nu weer tegenslag. Gisteravond viel hij een paar treden can de trap. Voet gestoten. En die doet nu zoooooooveeeeeeel pijn. (Zeikerig piepstemmetje en alleen willen hinkelen) Hij zal vast iets voelen, maar er is niks te zien en als hij het even vergeet staat hij er wel gewoon op Weigerde ook te eten (want als het broodje op is moet hij naar school). Ik heb zo de neiging om te roepen "schop onder je kont en gaan!" We hebben vanmorgen echt geen ruimte gegeven rondom niet gaan. Maar dat leidde alleen maar tot meer piepen. Dus nu zit ie weer thuis Het maakt me boos verdrietig en machteloos.
Wat ontzettend rot dat het weer opnieuw fout is gegaan. Waarom wil hij nu niet naar school? Is dat vanwege de voet?
Het lijkt er op dat mijn dochter binnenkort weer naar school gaat. Een paar weken geleden is dat uit een overleg gekomen met school, leerplicht en gemeente. De school heeft dat toen ineens als optie aangeboden. Was eigenlijk helemaal niet serieus vanuit school omdat de zorgcoördinator er van uit ging dat mijn dochter dat niet wilde (weer gewoon regulier instromen) en het bedoeld was als chantagemiddel om ons vrijstelling van de leerplicht aan te laten vragen zodat ze haar konden uitschrijven. Maar dat wilde ze dus wel en we hebben dat aanbod aangenomen. Inmiddels zijn we 6 weken verder en school blijft maar rekken door steeds 2 weken te wachten met een reactie op mail en dan een idioot antwoord te geven. Maar nu zit de leerplichtambtenaar er bot boven op dus als het goed is mag ze binnenkort dan toch starten. Het voelt wel heel dubbel want ik ben bang dat dochter het niet lang volhoudt en weer in bed gaat blijven liggen en met de houding van school kunnen we ons niet meer onwelkom voelen.
De lijn tussen echt niet kunnen gaan en het wel prima vinden om niet te hoeven gaan en ook zeer goed weten ze het moeten brengen vonden wij hierin een moeilijke. Lopen jullie daar ook tegenaan?
En kan ze niet in kleine stapjes terug starten? Word er online onderwijs aangeboden ? Want terug naar school, terug veel prikkels, terug een bepaalde structuur en bepaalde verwachtingen.... Mss dat kleine stapjes hierin wel ideaal zijn?
Nee dat eerste had ik gevraagd en dat duurde dus 2 weken voor een antwoord. Kreeg ik terug dat ze geen onderwijs mocht volgen zolang er geen hulpverlening is. Dat sloeg dus nergens op want hoe kan je nou geen onderwijs mogen volgen en wel naar school moeten. Dus dat vroeg ik toen en ook hoe zij het concreet er uit willen laten zien. Daar antwoordde ze twee weken niks op tot de generalist vroeg of er nog een antwoord kwam en toen antwoordde ze dat ze geen antwoord gaf omdat ze geen reactie van mij had verwacht. Toen hebben leerplicht en samenwerkingsverband met school gebeld dat ze met een antwoord moest komen en toen kwam ze een week later met een mail dat ze de vraag niet snapte want de enige optie is regulier volledig starten en dat ze tijd nodig hebben om e.e.a voor te bereiden en vroeg wanneer ze komt? De leerplichtambtenaar antwoordde daar meteen op dat ze z.s.m kan starten en legde de vraag terug bij school wanneer ze kan starten. Ik heb ook meteen aangegeven dat ze meteen kan starten en gevraagd wanneer ze mag komen. Dus nu dat weer afwachten. Maar iets verwachten in zorg voor haar in kleine stappen o.i.d is echt te veel gevraagd.