Blijft dat met de tijd dan ook zo. Of wordt er wel over nagedacht waardoor er later toch wat verandering is?
@Neuzeke Wat doen ze bij de psychiater? Heeft het toch nut? Zie je wel dat het iets voor ze doet? ik kreeg vorige week een belletje, dat de hulpvraag te vaag was en of J zelf nog wel een hulp vraag had, want de gemeente wilde eigenlijk geen indicatie afgeven voor een andere soort van begeleiding….J is blij met de medicatie, maar een hulpvraag heeft hij niet! (Wat kun je ook verwachten van een jongen van 10?) Vond het zo krom, want er is wel een nieuwe indicatie voor deze behandeling gekomen…. Die nog tot de zomer loopt, maar die aanpassen is dus een probleem….
Je kan niet gewoon verder gaan op de oude hulpvraag? Of misschien kan de medicatie overgezet worden naar een andere arts als er geen noodzaak/behoefte meer is aan psychologisch begeleiding?
De oudste die doet niets wat hij niet wil. Het kan een paar kanten uitgaan bij hem. -De psychiater negeren en denken goed zot en dit ook zeggen als we buiten zijn. -De psychiater naar haar mond praten en buiten komen en haar nog net niet uitlachen. -Luisteren naar wat ze zegt, tegendraads doen maar wel vragen stellen. Bij dat laatste is er eventueel een kans dat hij toch een beetje nadenken over alles. Zo heeft hij echt nagedacht over de medische voeding en het belang ervan maar had ik na een paar dagen gebruik al door dat hij dat belang snel ging vergeten. Hij is ook zeer selectief in het onthouden. Hij onthoud vooral wat hem toch wel een beetje uitkomt. Hij luistert dus zeker maar doet er meestal niet veel mee. Bij de middelste is er niet zoveel nood aan echte begeleiding. Dar is meer voor zijn.add medicatie... Bij de jongste is het meer zoals de oudste. Hij is dan nog eens zeer lief. Dag dokter ×, mag ik eventjes spelen dokter ×,... de boosheid waar ik laatst over vertelde kon de psychiater zich niet voorstellen bij hem. Hij was erbij toen ik er over vertelde en ze merkte aan zijn houding dat het idd begon te borrelen. Toen ze begon over speltherapie ruimde hij op en vroeg hij of we naar huis gingen en heeft hij geen word meer gezegd Ze zei nog dag x en hij antwoorde wat boos : jaja dag... Hij is nog te jong om echt verder na te denken over het belang van... Hij weet vooral dat hij niet wil gaan naar iemand voor zo speltherapie en bij mama en papa wil blijven. Dus hij was zeer boos toen we buiten gingen.
Wij moeten sowieso naar de psychiater voor medicatie voorschriften voor hun adhd. Dan gaat ze in gesprek met hen en met ons als ouders en overloopt ze alles. Wanneer het nodig is zal ze sessies inplannen, dan gaat ze veel dieper en zijn wij er niet bij waardoor het gesprek anders is. Niet gaan is dus sowieso geen optie ivm de medicztie maar zou ook betekenen dat als het wel nodig is (in het verleden al gehad) er geen vertrouwen persoons voor hen zit. Onze oudste zegt sowieso niet heel veel maar als er iemand nieuw voor zijn neus zit weet ik al hoe het loopt en dat zou de eerste keren niet positief zijn (beetje zoals ieder schooljaar de eerste weken gedoe is). Een sessie is niet hetzelfde als een opvolggesprek. Maar voor een sessie zitten we in te rustig vaarwater, dat is nu niet nodig. Ze zal ook wel doorverwijzen naar collega's. Speltherapie, therapie ivm gedrag dat doet zij niet. We blijven het natuurlijk hebben over kinderen/pubers met adhd en ass in ons geval. Dat is niet het meest meegaande publiek dus ik maak mij daarin ook geen illusies De persoonlijke begeleider op school van onze oudste zegt steeds dat hij zeer.moeilijk te lezen is en ergens klopt dat maar tegelijk net makkelijk. Rondstaren: laat mij met rust en het interesseert mij niet. Blik die door u kijkt: hij is niet aan het luisteren. Zeer actief babbelen: hij wil vanalles vertellen dus hop profiteer ervan want je kan veel te weten komen nu. Wiebelen en prutsen: hij is nerveus dus er speelt wss iets. Pet ophouden en naar beneden kijken en zijn handen in elkaar: hij is boos dus let op nu wat je zegt of hij staat recht en gaat door.
Het vervelende is dat bij deze instantie ze steeds gingen bespreken wat er mis ging en dan met hem hoe hij dat anders moest doen… dit op een stoel zittende aan een tafel tegenover elkaar en voelde voor hem heel erg als “straffen” en negatief. Bij het benoemen van een stoplicht schema maken flipte hij steeds, dus door bij deze instantie gaat m niet worden… hij heeft mijn inziens meer baat bij iets van speltherapie of een coach die gewoon met hem iets gaat maken en dan de dingen bespreekt…. Minder statisch en meer dynamisch zeg maar! Voor nu gaat het best ok, maar met de overstap naar VO na de zomer weet ik zeker dat hij tegen allerlei nieuwe situaties aan gaat lopen en dan zou het fijn zijn als hij dus al iemand heeft waar vertrouwen in zit en dan de situaties daarmee kan bespreken… @Neuzeke Wat fijn dat die signalen voor jullie iig duidelijk zijn! Ik zie het bij hem ook wel snel gelukkig, maar het is wel lastig uitleggen aan anderen… Het is vaak een blik die hij heeft, maar ja ga dat maar uitleggen aan anderen
Ik snap het. Kan de psycholoog niet helpen met de hulpvraag formulieren? Het lijkt me idd een gegeven dat hij profijt zal hebben bij begeleiding na de zomer vanwege overgang. Daarbij is het noodzakelijk dat dit een persoon is die hij kent en vertrouwt. Lastige dingen!
Ja, we zullen een gesprek met de gemeente aan moeten gaan…. En daar wilde hij wel voor zorgen, en dan samen het gesprek in gelukkig! Alleen maak ik me daar wel zorgen over, want hij had al contact met de gemeente gezocht om een andere instantie te vinden die beter bij J past…en nu doet de gemeente toch moeilijk “de hulp vraag was te vaag en heeft J zelf wel een hulpvraag dan” tja in hoeverre mag je van een kind in deze situatie verwachten dat de hulpvraag vanuit het kind komt?
Pf, dat dat herken ik wel. Voor je het weet trekken ze het hele gebeuren in voor onbepaalde tijd. Het laatste wat je wil. Ik vind die afhankelijkheid heel moeilijk om mee om te gaan. Ik doe zoveel mogelijk zelf (op eigen kosten) maar ja, ik heb geen onbeperkte portemonnee en scholen werken vaak niet samen met privé mensen maar enkel met instanties vanuit de overheid. Ik vind van een 10 jarige verwachten dat hij weet wat hij nodig heeft ook niet realistisch nee. Dat moeten jullie ouders icm de psych voor hem bepalen. Ik ga er vanuit dat dat de gewone gang van zaken is en dat dat geaccepteerd wordt bij de gemeente?
De gemeente is degene die beslist of de jeugdhulpverlening vergoedt wordt… zonder indicatie is hulp lastig!
Geld. In FR wordt dat helaas ook steeds meer gedaan maar het wordt gelukkig ook wel weer teruggedraaid (althans, dat staat op de planing voor 20-nogwat).
Ohzo. Hier komt de gemeente er niet tussen dus ook geen geld van hen. Hier gebeurd alles via een neuroloog, psychiater en psychologen, kiné, logo waar je zelf naar op zoek gaat. Terug betaling voor testing en psychologen is er nog niet door (zijn.ze wel mee bezig). Psychiater, neuroloog, logo, kiné word wel een stuk terug betaald. Als ik optel van de voorbije jaren voor 3 kinderen +medicatie waarvan 1tje iedere maand 85 euro kost dan gaat dit om 1000den euro's. Maar ja je kan niet veel andees natuurlijk.
In Nederland is de gemeente verantwoordelijk voor jeugdhulp. Nou hier houdt het echt niet op als er geen hulpvraag vanuit dochter komt hoor (daar komt ze niet mee namelijk). Het is hun wettelijke taak om hulp te bieden als de ontwikkeling van een kind in gevaar komt. En omdat dochter nogal destructief is zitten ze daar best wel op.
Neen. Je hebt af en toe een psycholoog die samenwerkt met de mutualiteit en dan zijn die goedkoper voor kinderen. Maar de meerderheid is nog vrij en daar hebben wij per sessie 60 euro voor betaal(toen was er nog geen sprzke van her systeem zoals nu)en testing was rond de 1000 euro per kind.
Ik had de zorg voor mijn dochter nooit kunnen betalen. Dat loopt echt in de tienduizenden euro’s Wil ik er nog niet eens aan denken wat een klinische 24-uurs opname kost, waar hier toch vaak bijna sprake van is geweest.
Wat gebeurd er in België als ouders deze kosten niet kunnen dragen? Hoe gaat dat bijvoorbeeld met school?
Wat bedoel je hoe het gaat met school? Ik weet dat voor mensen met een zwakkere financiële situaties er wel kortingen zijn op de dokter of meer terug betaling enzo maar dat gaat niet over testing via de privé Er bestaan wel een paar overheidscentra die testing doen maar daar moet je engelen geduld hebben. De wachttijd loopt op tot 2 jaar en er zit vaak een stop op omwille van de eindeloze wachtlijsten. Dus ik vrees ervoor dat mensen die het niet kunnen betalen gewoon eindeloos moeten wachten tot er plek is om via de overheidscentra te laten testen.
Ik reken het maar niet uit maar weet wel dat wij aan testing en pscyholgen al 5000 euro kwijt zijn. Logo ( 2kinderen), reva (1kind) psychiater (3kinderen) medicatie(3kinderen) en therapiën ( speltherapie, emotie reguleren,...) zitten daar nog niet in. Over de benzine voor het vele rondrijden en onbetaald verlof zwijgen we dan ook maar en als we nog ruimer kijken doen we daar de verzwaringsdekens, medische voeding enzo ook nog maar bij. Ah het is maar beter dat ik het totaal bedrag niet weet.