@Sado: Het verschil in last van kleine dingen hebben en niet van grote zie ik eerder bij mijn jongste terug. En bij haar verwacht ik geen autisme. Ik ben bij haar bv. jaren op zoek geweest naar sokken die ze verdroeg, dat soort dingen. Maar ze is voorzichtig en klaagt niet snel. Een jaar geleden is ze lange tijd ‘niet lekker’ geweest; ik denk dat ze gewoon hartstikke ziek was (ook gezien de zwelling van de klieren in haar hals, waar we pas vrij laat achterkwamen doordat ze haar haar eigenlijk altijd los heeft…).
Naast het logistieke probleem dat we allebei 32uur werken en er dus niet altijd iemand thuis is en we dan echt moeten gaan regelen dat we dat wel zijn… speelt bijvoorbeeld ook mee dat zijn broertje ook gewoon naar school moet en zich al snel benadeeld voelt….. en er zijn ook echt wel dagen dat hij niet weg loopt en het best naar zijn zin heeft gehad een lastige puzzel is het in ieder geval Voor nu hebben wij besloten dat hij niet meer naar de BSO hoeft en kijken we per dag hoe hij wakker wordt en in zijn energie zit met of hij naar school gaat… deze week is bijvoorbeeld ook de avond vierdaagse en hij loopt met oma en een vriendje de 10km. School heeft morgen ook weer iets gepland: een weerbaarheidstraining…. En donderdag een uitje naar de kinderboerderij voor een muziek voorstelling… Wat ik op zich goede initiatieven vind, maar niet in een week als deze! Waarschijnlijk houden we hem dan die dagen maar thuis tenzij hij zelf graag wil gaan. woensdag is onze contact bij de gemeente weer aan het werk, dan bellen we even om toch te overleggen of SVO geen optie is of wat de mogelijkheden zouden zijn voor een tussen jaar om te zorgen dat hij wel OK is zeg maar
dankje! IJzer duurt even voor dat weer op peil is, ondertussen ook een ander onderzoek om naar de oorzaak van het te lage ijzerpeil te kijken en volgende week een slaaponderzoek naar slaap apneu… wellicht dat de vermoeidheid ook deels daardoor komt (volgens m’n man stop ik wel eens met ademhalen in m’n slaap) Overall ben ik dus nog steeds wel moe en zijn mn angsten er nog, Maar ben ermee bezig
De valkuil van wat denken anderen over een thuis zittende kind. De angst van wat nu, hoe en wat moeten wij de hele dag. Dat heeft ons echt bezig gehouden en heeft ons echt genekt. Maar eenmaal de logistieke heeft ons gered. Groep 8 is dan nu 11 of 12 jaar? Ik weet niet waneer de vakantie begint dat van ons duurt zeker nog 5 weken. Er kan zoveel mis gaan in dat koppetje. Vraag een suggestie bij school, Of kom zelf met ideeën. En mocht hij kunnen bellen eerst bellen en dan samen tot een oplossing komen. Vertrouwen geven aan hun eigen kunnen. C is nu zo ver dat ze kan kalmeren voor de escalatie. En ook kan bedenken ik ga even naar de chilroom (deze hebben ze dus gewoon) of vraag om te bellen (is vertrouwd) als het echt even niet wil.
zoon is in april 11 geworden, en idd nog 5 weken voor de zomer vakantie…heb wel het idee dat de risperidon nu een beetje zijn werking begint te doen…. we laten hem thuis vandaag, vroeg hem voor het naar bed gaan of hij heel graag naar school wilde vandaag en hij gelijk “natuurlijk niet”, maar toen ik vroeg of hij dan echt geen leuke dagen had op school bekende hij dat die er wel waren en legde de keuze voor haar school gaan vandaag bij mij. Dus man en ik hebben overlegd, dat de extra gebeurtenissen die vandaag in de klas zijn hem waarschijnlijk geen goed zullen doen en om escalatie te voorkomen, houden we hem thuis vandaag. zijn juf droeg al een coach aan die best ver weg zit en opperde ook al een full reset ivm overbelasting…. Heb haar gisteren al laten door schemeren dat ik niet wist of hij vandaag ging komen en ze knikte en zei ik hoor het wel…alles is goed.
Fijn dat je de ruimte krijgt. Je weet van te voren ook niet echt hoeveel rust nodig is. Gisteren zat mijn oudste erdoorheen in de pauze. Hij mocht van mij thuis blijven, maar we gingen er geen feestje van maken. Als hij rust nodig heeft moet hij die ook echt pakken. Vanmorgen had hij van mij nog even thuis mogen blijven. Maar hij koos om toch te gaan.
Die contact bij de gemeente is lastig te bereiken…. Ons lukt het niet en de school lukt het ook niet vandaag is J weer naar huis gefietst na een school uitje… mede omdat dit al een plan in zijn hoofd was die uitgevoerd moest worden en dat vind ik zo jammer… het is niet altijd overprikkeling, maar ook gewoon een te kort aan motivatie voor school, wat maakt dat hij zegt “mazzel, ik ga”! Heb even met de directrice gesproken en later ook zijn meester, ze gaan hem niet meer streng in de gaten houden dat hij niet weg loopt… we moeten gaan kijken hoe we voor hem deze laatste 5 weken hier in ieder geval positief kunnen afsluiten. Net met J erover gesproken, hij krijgt van ons en de meester de ruimte om het naar huis gaan op school te bespreken. Dat als het hem teveel wordt, dat hij dit aan kan geven bij de meester en dat er dan gekeken wordt naar of het nog te ondervangen is door op het leerplein rust te zoeken of dat het nodig is om naar huis te gaan, en hij hier dan ook toestemming voor krijgt. Wel met de kanttekening dat hij het niet moet misbruiken en vraagt om naar huis te gaan als er niets aan de hand is….. hij gaf wel al zelf aan dat hij niet weet of hij dit nog kan als hij teveel over zijn grens is, maar heb ook gezegd dat we dat snappen…. Maar hij dus moet proberen om voor dat hij zover is al dingen aan te geven! ben benieuwd of dat gaat werken….