Hij is aan het testen.... Onze oudste heeft dit ook een periode gedaan. Toen hij begon te puberen daagde en lokte hij ook constant uit, deed extreme uitspraken, wou weg, was niet bang om fysiek te worden... Wij hebben zo een gebeuren ooit gefilmd en naar de behandelende psychiater gestuurd. Want daar was het een heilige boon en mijn uitleg was nooit duidelijk genoeg om aan te tonen hoe extreem het was. Ontzettend veel sterkte want dit is verschrikkelijk wat er allemaal gebeurd nu. De zoektocht naar wat heeft specifiek met zijn problematiek te maken en waar moeten we het anders bekijken ks zeer moeilijk.
Wat zwaar @bulakgirl Wat doet hij overdag nu hij niet naar school gaat? Alle kinderen verschillen. Dus dit advies kan totaal niet werkend zijn. Maar is er misschien een bepaalde uitdaging die je zou kunnen geven? Iets in het verlengde van wat hij leuk vindt. Om zijn hoofd op iets anders te laten focussen. En om hem het gevoel te geven dat hij best wat kan. Bijvoorbeeld een vreemde taal of juist iets van een wiskundige puzzel.
Bedankt @Neuzeke vanmorgen wel soort van goed met hem het erover kunnen hebben, hij wilde echt gewoon even alleen gelaten worden en niet aangeraakt worden… daar ging het bij hem mis, maar het feit dat hij gewoon de regels moet volgen dat ging weer volledig aan hem voorbij… @Zonnestralen We zijn gewoon thuis aan het werk nu hij niet naar school gaat… we maken hem om 10u wakker en dan gaat het tot de lunch best goed…. Hij eet en drinkt wat, leest een boek of scharrelt iets in z’n kamer. Doet een huishoudelijke taak, maar dan begint het ijsberen en in je nek hijgen met constante aandacht vraging…. Hij verveelt zich en wil dan graag gamen, bij het aandragen van taakjes of ideeën wat hij zou kunnen doen krijg je een diepe zucht en een “neehee”.
Dat hebben wij met de tijd ook geleerd dat we eigenlijk beter niets doen. Dreigen (we nemen dit of dat af), tegenhouden, in gesprek willen gaan.... Op de moment zelf is ALLES olie op het vuur. Jullie zullen daarin een weg moeten zoeken. Zeer positief dat hij kan aangeven wat het probleem is maar tegelijk zal hij ook moeten leren dat bepaalde regels nu eenmaal tellen. En dat laatste zal altijd gedoe blijven. Onze oudste heeft daar zeer veel moeite mee. Hoe ouder hij worden hoe vaker hij inziet waarom iets is maar ik moet bepaalde zaken dagelijks herhalen. Vroeger zei hij foert. Nu is het foert, nadenken en uitleg vragen. Dus het is al beter (al zou iemand zonder ervaring gek worden). Pubers en problematiek, ik blijf erbij van heel ander niveau dan wanneer ze jonger zijn. Succes daar ♡
Ik zou vooral even naar je kind luisteren. En de gemeente bellen voor de leerplicht (zijn vaak best meegaand) Heb je die persoon aan de lijn gelijk vragen of hij ziek gemeld kan worden. Ook hulp bij gesprekken met de oude school en nieuwe school samen met je hulp (of deze zo snel mogelijk regelen). En vooral laat het even los je kan in die weken toch geen concrete plannen maken op de oude school. Ze zijn vaak nu toch bezig met afsluiten. Ook zou ik de nieuwe school vragen hem een kans te geven. En anders ook weer met de samenwerking verband het gesprek aan gaan. Jaren lang is het goed gegaan 8 jaar lang een zelfde school. En dan naar een vreemde school andere indeling etc. En mijn tip toch zo kort mogelijk en zo weinig mogelijk vertellen. Als wij c vertellen volgende week gaan wij op je (hopelijk) nieuwe school kijken dan is ze een week lang over de zeik. De hele week krijgen wij dan vragen deze kunnen wij dan nog niet beantwoorden. Dus kiezen wij er voor om de avond van te voren het te vertellen. Maar zeggen wij wij, wij gaan volgende week naar slagharen dan is het goed. Ze kent deze park al. Ook dokter afspraken die te maken heeft omdat iets moet van derde vertellen wij zo laat mogelijk. Maar als het haar eigen vraag is dan is het goed, vertellen wij gewoon.
@din0 Slagharen is hier ook altijd goed haha Hoewel we ook al de nodige buien daar hebben mogen meemaken als het dan niet ging zoals meneer het verwachtte Net i.i.g. van de huisarts “akkoord” gehad dat wat niet gaat, niet gaat…. Zijn behandelend arts gesproken over de medicatie verhoging en de nieuwe begeleiding een bericht gestuurd of we niet eerder al telefonisch contact kunnen hebben of dit de juist weg is (helaas staat me iets bij dat hij niet werkt op maandag en zal ik hopelijk morgen pas iets horen…)
Heftig zeg. Tot welk jaar 2027 (tot haar 14e ?) Vrijstelling. C heeft al 2 jaar vrijstelling maar gaat wel naar een schoolverlaters groep. Ook maar 3 groepen op haar locatie ze gaat nu naar de plus klas. Wij hadden niet verwacht dat ze dit zou willen. En het pakt ook echt goed uit. Donderdag mogen wij dan kijken bij de school. Maar ze laten haar niet zomaar los. Ik zou willen dat er meer van zulke groepen waren. En dat ze daar eerder heen kon. 9 tot 3 heeft ze een heel schema van groep spellen tot leren. Maar er zijn ook kinderen die een halve dag gaan of 1 a 2 dagen er zijn. Zo fijn dat er gezien word wat zij nodig heeft. Wij waren ook echt bang wat moet je met een kind thuis. En komt het dan wel goed, of of. Wat kun je dan onzeker voelen. ... Spalken geeft veel spanning, hopelijk snapt ze het. En geeft het niet zo veel terug loop in haar doen. Gaat het wel beter met je knie of vlot het niet? En hoe is de slaap nog steeds zo of wel verbetering.
2 jaar terug hebben wij na dat ze 9 maanden intern was en lockdown gehad hadden. Een pretparken toer gedaan. Movie park, slagharen en Efteling en mijn ervaring was dan wel dat ze trek had of haar geduld klaar was. Dus deden wij even eten drinken of pauze stop bij een speelplek of iets rustiger. Nu plan ik met zulke (drukke) dagen elk uur of iets even een pauze in.. Nou ja je hebt gedaan wat je kon en weer door. Die begeleider kan die ook mee naar gesprekken.? Ik zelf woon niet meer om de hoek van slagharen (toen de over de kop boot er nog was en de paarden) maar heb daar echt een hele fijne tijd gehad. En deze wilde ik dochter ook geven en zijn er nu 4x geweest. Dus bekent terein voor haar. Movie park hebben wij een weekend gedaan. En Efteling was gratis dus dan laat je het ook sneller los en wil je niet alles er uithalen (duur).
@bulakgirl Wat klinkt dat zwaar! Is dit gedrag nu de laatste tijd veel heftiger geworden? (misschien door spanningen voor nieuwe school?) Ik vind de fysieke agressie wel heel zorgelijk klinken. Nu ben je hem fysiek nog de baas maar binnenkort niet meer. Kan je zijn apparaten op afstand van de wifi afschakelen? Zodat je ze niet fysiek hoeft af te pakken? Dat scheelde hier wel fysieke escalatie. Wat hier ook rust gaf is dat ik per apparaat kan instellen wanneer ze geen wifi hebben. Dan hoef je niks in te nemen en kan ze er niet ongemerkt toch op zitten.
ja, het gedrag is thuis erger geworden na het stoppen van de intuniv! Op school was het al een tijdje heftig (grote mond, flapuit, deed vaak niet mee in de klas), maar thuis hadden we daar geen last van. Ivm problemen op school besloten te stoppen met intuniv en nu enkel risperidon te proberen… daarmee zijn de boze buien weer gestart. vandaag starten we met een verhoging van de risperidon, maar als dat nog te weinig doet zullen we weer de intuniv starten denk ik… we zullen idd meer moeten naar uitschakelen van de wifi ipv fysiek afpakken! Ik moet me daar maar eens in gaan verdiepen hoe dat werkt …
Met onze oude modem hadden we wifi op 2 verschillende frequenties. Daar waren dan 2 netwerken van te maken. Zo kan je een netwerk maken zonder time out. Waar jullie zelf aan zitten en de apparatuur die niet zonder kan. En kan je voor kinderen een netwerk maken dat bijvoorbeeld om 21 uur uitschakelt. Ik zou kijken of je er 2 netwerken van kan maken.
Dat is ook een goed idee inderdaad. Je kan de kinderen ook op de gastenwifi zetten en die na een bepaalde tijd uitschakelen. Kan je ook makkelijk even uitzetten als je wil.
Ik zou in dit scenario meteen bij het eerste kinderachtige gedrag me afvragen waarom mijn kind gespannen is. Gezien de link met dat huisartsenbezoek (wat voor de hand liggende reden is? Als je kind tenminste meestal wel 'gewoon' gaat slapen), zou ik benoemen dat ik denk dat hij het erg spannend vindt en kijken of ik in gesprek kan achterhalen of we iets kunnen afspreken waarmee het voor hem beter te doen zal zijn. Meer uitleg en/of visualisatie, tablet mag mee naar huisarts, een beloning erna etc. Ook zou ik denk ik benoemd hebben dat ik begrijp dat hij nu te gespannen is om te slapen en ook weer vragen wat hij zou willen, wat zou helpen om slaperig te worden en dan onderhandelen en samen tot een plan te komen. Persoonlijk zou dat er in ons huis hebben uitgezien als: je mag nog x minuten gamen, dan x minuten een filmpje kijken, dan kom ik je een voetmassage geven en blijf ik bij je terwijl je in slaap valt. Mijn dochter is heel lang te angstig geweest om zonder mij in slaap te vallen. Zij valt (al lange tijd) in slaap met een filmpje op haar tablet omdat ze stilte te eng vindt (en dan dus niet kan slapen...). Ik heb heel veel dingen losgelaten. Dat is erg eng, maar uiteindelijk wel de beste beslissing omdat het vanaf toen pas weer beter werd. We hebben ook zaken losgelaten bij de andere kinderen en hen ook (veel) meer autonomie gegeven, en dat heeft niet tot problemen geleid. Maar goed. Ieder mens, gezin, kind is anders. En iedereen moet zijn eigen weg hierin vinden. Veel sterkte. (maar ik denk oprecht wel dat jouw kind een autistische burnout heeft)
Mijn dochter liep echt weg. De politie heeft toen net voor de grens de internationale trein stil laten zetten en haar er uit geplukt.
Nou ja, heb er redelijk zin in. De kinderen ook. Een beetje afwachten hoe het gaat met jongste, maar zal niet erger zijn dan de jaren ervoor, ze is nu toch weer in betere mentale toestand dan vorig jaar. Het zal wel een beetje afwachten zijn hoe het slaapritme gaat vallen en of ze ongesteld gaat worden op vakantie (ik hoop het niet... maar ja). Grootste beperking gaat mijn eigen knie zijn. Ik ben nu 4 weken geleden geopereerd en met pijn gaat het nu goed, maar een meniscus hersteld langzaam en ik mag nog niet lopen op die knie (dus op krukken, supervermoeiend... en niet te voorkomen dat je spiermassa verliest). Hopelijk kan ik vanaf nu voorzichtig weer gaan belasten en de krukken 'afbouwen' zodat ze niet mee hoeven op vakantie. Maar lopen/wandelen zal nog beperkt zijn, ik moest qua revalidatie rekening houden met 6 maanden. Normaliter gaan we altijd uren wandelen in de bergen, maar dat zal dus niet gaan... tja. Dochter kan ook niet veel lopen met haar verkorte achillespees, dus we zullen het gewoon een beetje anders gaan doen.
Ze heeft vrijstelling voor dit en volgend schooljaar. En dan weer kijken. We zullen zien. Het slapen is stabiel. Ze slaapt goed, maar nog steeds met schuivend ritme. Dat zal ook niet veranderen, tenzij we dit weer gericht met harde hand gaan proberen te sturen. Ze wordt wel steeds 'zelfstandiger' in de nacht, ze maakt me minder vaak wakker en ik weet nu vaak niet hoe laat ze gaat slapen. Het schuivende ritme maakt het wel lastig om dag/weekinvulling te regelen. We hebben nu een begeleider die flexibel is, maar meer dan 3 uur per week lukt niet omdat ze natuurlijk niet oneindig ruimte in haar agenda heeft. Het was eigenlijk de bedoeling om een tweede begeleider erbij te krijgen, maar ze kunnen niemand vinden die flexibel genoeg is. Wat ik wel begrijp, hoor, maar ja... goed slapen is ook belangrijk voor haar.