Onze dochter is nu ruim 3 maanden oud. Ik ben op dit moment op zoek naar werk en neem dus nog dagelijks de zorg voor onze dochter op me, aangezien mijn vriend fulltime werkt. De laatste weken valt het ons op dat ze wat eenkennig lijkt te reageren wanneer mijn vriend haar oppakt of in bad doet, alsof ze het niet accepteert. Ze zet heel vaak een enorme keel op zodra hij haar alleen maar oppakt of zelfs wanneer hij tegen haar praat. Mijn vriend wordt daar erg onzeker van en denkt dat ze hem niet lief vindt. Zelf denk ik dat het misschien komt doordat ze mij de hele dag ziet en hem alleen 's avonds even, waardoor ze hem veel minder goed kent. Ik geef borstvoeding en mijn dochter komt meestal al vroeg in de avond voor haar laatste voeding, waardoor er 's avonds ook niet veel gelegenheid is voor mijn vriend om met haar te spelen of te knuffelen. De laatste tijd voel ik door dit alles steeds meer spanning tussen mij en mijn vriend, wat ik heel jammer vind. Als ik hem erop aanspreek dat hij moet proberen meer tijd met haar door te brengen, reageert hij erg boos en zegt hij dat hij het gevoel krijgt dat hij niets goed doet. Terwijl ik het juist goed bedoel, want ik gun het hem zo dat ze zich ook aan hem goed gaat hechten! Heeft iemand ervaring met een soortgelijke situatie? Wordt het bijv. beter zodra je geen borstvoeding meer geeft en beide ouders de baby dus kunnen voeden? Of gaat de kleine zich vanzelf wel aan beide ouders hechten zodra ze wat ouder wordt en zich dus wat bewuster wordt van de wereld om haar heen? Alle reacties zijn welkom, want ik word zelf ook erg onzeker van deze situatie en ik ben heel bang dat het straks te laat is voor een goede hechting tussen vader en dochter...
Mijn dochter werd rond 3 maanden ook ineens eenkennig. Ze vond bij mij alles prima maar iedereen er omheen was eng en ging ze hard bij huilen. Wanneer mijn vriend thuis kwam, duwde ze zijn gezicht weg als hij haar een kusje wilde geven! Ik kwam erachter dat ze weer een sprongetje maakte, ze zat niet helemaal lekker in haar vel. Dit heeft een week of 3 geduurd en sinds 3 dagen is ze weer een engeltje. Ze lacht naar iedereen en ze is niet meer eenkennig. Van de een op de andere dag. Ze is nu 4 maanden oud. Wellicht is dit ook zo bij jouw dochter? Even een korte fase waarin ze weer veel leert en alleen bij mama wilt zijn. Jij bent natuurlijk ook de meest veilige persoon om haar heen. Ik speelde samen met haar en vriend tegelijk dan, hij trok wat gekke bekken terwijl ik haar vasthield, ze vond dat wel erg leuk. Succes ermee!
Denk ook dat het een sprongetje is, mijn zoontje had het ook rond die periode. En hij krijgt flesvoeding... heb hem in die week (want langer duurde het niet bij ons, gelukkig!) maar gewoon zelf zo veel mogelijk bij me gehouden en gevoed, voor zover dat ging. Hij raakte echt overstuur bij mijn vriend. Na een week was het ineens weer goed, hij lachte breeduit naar mijn vriend en sindsdien zijn het weer de dikste vriendjes. Kijk het nog even aan dus, "waarschijnlijk" verdwijnt het snel weer!
Hoe ouder de baby wordt en hoe meer hij of zij kan, hoe leuker en dus makkelijker het voor de vader wordt. Dat is gewoon zo, jij hebt je kindje al 9 maanden gedragen en hebt er sowieso een band mee, voor een vader is dat natuurlijk heel anders. En dat je kindje nu zo reageert kan inderdaad zijn omdat ze hem niet zo goed 'kent' maar het kan ook heel goed gewoon een fase zijn. Niet druk over maken, niet forceren, het komt echt allemaal goed als ze wat ouder worden. Oh en in mijn optiek heeft het trouwens niets met voeden te maken; ik heb mijn oudste 15 maanden bv gegeven en de jongste krijgt ook bv, en ze hebben allebei een hele goede band met mijn man/hun vader. Dat staat er mijns insziens echt los van.
Als toevoeging nog: Ik denk net zoals hierboven dat het voeden er los van staat. Ik heb 3 maanden BV gegeven en daarna FV. Haar vader geeft vaak de fles en ze is erg goed gewend aan hem. Toch was het in die periode even anders en wilde ze bij mij zijn. Prima, rekening mee gehouden en nu is de vader weer net zo populair als ik
Hoi, Ik herken het helemaal... mijn zoontje is nu 5 maanden en heeft dat een paar maanden geleden ook gehad. Mijn man is erg donker van huid en dit schijnt voor baby's ook enger te zijn dan een blond iemand. weet niet of jouw vriend ook donker is? maar nu is het helemaal over, wat wij ook deden is dat hij bij mij op schoot zat en mijn man naast me, dat hij met hem kon spelen, terwijl mijn zoontje toch bij mij op schoot zat en dus veiligheid bood. hierna steeds vaker gewoon bij mijn man op schoot, en nu vind hij het geweldig! dus misschien gewoon langzaam proberen, met jou in de buurt... het gaat echt over, maar mijn zoontje wil bijvoorbeeld nu ook nog bij niemand zitten, alleen bij mijn man en mij... de opa's en oma's moet hij ook niks van hebben nou succes ermee...
Ow ja heel herkenbaar! Rond dezelfde periode ook. Nu is D 4,5 maand en heeft hij veel lol met zijn papa, en laat zich ook makkelijker door hem troosten. Is hier vanzelf over gegaan.
Bedankt voor jullie reacties, geruststellingen en advies dames! Mamavanwilliam: mijn vriend is niet donker, dus dat kan het niet zijn... Inmiddels lijkt het al wat minder erg te worden met de eenkennigheid. Gisteren is mijn vriend voor het eerst alleen met onze dochter eropuit geweest, lekker met de kinderwagen gewandeld in het bos. Hij vertelde na afloop glunderend dat ze de hele tijd naar hem had gelachen! Het zal dus waarschijnlijk een fase zijn (geweest) en het lijkt me inderdaad verstandig om niets te forceren want dat voelt zo'n kleintje haarfijn aan!
Jij bent mama! Mama is troost, nu al 12 maanden lang, mama is eten, mama ruikt lekker.. mama is gewoon alles even. Dat gaat (helaas.. ) vanzelf over. Opeens gaat je kindje de mensen die dicht om haar heen staan meer herkennen en waarderen. Dan gaat ze ook evrschil maken tussen dicht om me heen (papa en mama) en ieuw jou ken ik niet (genoeg), zoals vreemden of mensen die ze minder vaak ziet. Komt helemaal goed! Ik heb 18 maanden bv gegeven en mijn zoontje is momenteel i-do-laat van zijn papa (rent hem overal achterna), behalve als hij pijn heeft, dan mag ik komen troosten
Goed idee om als vader alleen naar buiten te gaan! Baby's zijn vaak rustiger en makkelijker in de wagen en ze vond het dus erg leuk met dr vader, gelukkig hoeft hij zich niet meer druk te maken!