Hey meiden, vorige week is geconstateerd dat het kleintje met 8 weken is gestopt met groeien en ik wacht nu op de miskraam. Ik heb nu al twee curretages gehad die ik werkelijk vreselijk vond, dus ik wil de miskraam afwachten. Ondertussen verlies ik werkelijk geen druppel bloed. Het vruchtje is blijkbaar niet van plan zich zomaar prijs te geven. Nu vraag ik mij af: heb ik nou meer kans dat de hele miskraam niet goed afloopt, waardoor ik alsnog een curretage moet krijgen, of heeft dit wachten geen enkele invloed op hoe de miskraam verder verloopt? Heeft iemand ervaring met lang wachten op een miskraam? Is het goed en volledig verlopen? Dominique
O nee, Dominique, niet weer! Ik was al zo blij voor je dat het toch goed leek te gaan. Wat afschuwelijk voor je. Volgens mij is er geen relatie tussen lang moeten wachten en een al of niet complete miskraam. Wat dat betreft is afwachten dus prima, maar psychisch zwaar omdat het weken kan duren. Met cytotec wordt de kans op een volledige miskraam op 80 procent geschat. Maar als je daarvoor eerst mifegyne krijgt, een middel dat je lichaam laat weten dat de zwangerschap voorbij is, dan is de kans op een complete miskraam groter. Om mifegyne moet je altijd vragen en ik weet niet of ze het je geven in het ziekenhuis omdat het buiten het protocol valt. Het is heel cru, maar in abortuskliniek zul je het wel kunnen krijgen. Heel veel sterkte. Ik vind het heel erg voor je. Suus
Hoi Suus, dank voor je lieve bericht. Ik zal het zeker meenemen naar de gynaecoloog. Ja, het is helaas al waar mis. Het is een zware dobber, maar er is voor mij nu ook een grens bereikt. Ik zit fysiek en psychisch heel laag en ik ga nu eerst aan mijn gezondheid werken en van mijn zoontje genieten. Heel misschien doe ik laten dit jaar nog een poging, maar ik ben al 40 en ik vind het wat laat worden. Ergens ben ik nu heel rustig, want ik heb het geprobeerd en het is niet gelukt. Ik hoef me geen zorgen meer te maken. Ik wil graag een tweede, maar ik voel geen gapend gat, een schreeuwend gemis en ik heb niet het gevoel dat ik incompleet ben. Heel naar misschien, want ik weet dat sommige mensen dat wel voelen. Het is er gewoon niet, dus ik kan met enige rust stoppen met proberen. Voorlopig. Ik ben wel verdrietig, hoor, maar niet wanhopig. Overigens vind ik dat jij mensen wel heel goed helpt hier. Ik zie je overal behulpzame en fijne berichtjes plaatsen. Mooi, hoor! Ik hoop en duim voor je dat jouw wens uit zal komen.
Ha Dominque, Wat fijn dat je er rustig onder bent, dat maakt het voor jezelf een stuk makkelijk, want je hoeft nu even niks, en inderdaad, je hebt het meer dan geprobeerd. Misschien komt er nog een moment waarop je het weer wilt proberen, maar misschien ook niet. Hoe dan ook, ik gun je alle geluk. Ik ben blij voor je dat je al een zoontje hebt en het is een zegen dat je van hem kan genieten. Vee liefs en sterkte, Suus
Hoi Dominique, bij mij was het kleintje ook bij ongeveer 8 weken gestopt met groeien, maar pas 4 weken later is de echte miskraam begonnen. Het kan dus best een aantal weken duren. Een week later is er nog een echo gemaakt en was alles eruit. Ik wist alleen pas dat het mis was op de dag dat het bloeden begon. Ik heb dus niet in de situatie gezeten dat ik moest kiezen om af te wachten of om medisch in te laten grijpen. Ik had nog geen echo gehad namelijk (zou 2 dagen later de 12 weken echo krijgen). Heel veel sterkte! Liefs Willes
Nee toch Dominique, niet weer Wat een vreselijk bericht... IK vind het heel sterk hoe je in je 2e bericht schrijft er mee om te gaan.Ik hoop dat je die kracht vast kunt houden en intens kunt gaan genieten van je zoon! Ik hoop dat de wens naar een 2e toch uit mag komen... Hier heb ik ruim 3 weken gewacht op een vruchtje wat ook met 8 weken stopte met groeien. Toen er na 11 weken nog niets gebeurt was ben ik gecurreteerd (ik kon het psychisch niet aan). Wel werd me toen verteld dat ze ook niet veel langer wilde wachten, ivm infectiegevaar ofzo? Misschien zijn de pillen die het opwekken een optie? Ik hoop voor jou dat de nasleep meevalt, het is allemaal al erg genoeg
Wij ontdekten bij de termijnecho (12 wk), dat we een missed aboprtion hadden: vruchtje, (bij ons trouwens enkel een placenta en leeg vruchtzakje, geen kindje), was met 8,5 wk gestopt met groeien. Pas met 14,5 wk (dus 6 weken nadat het gestopt was met groeien) kwam de miskraam op gang. Als dat toen niet was gebeurd, had ik bij 15 wk, (dat was vanwege mijn werk toen handiger en zou op een dag geweest zijn dat mijn dochter niet thuis was), de miskraam hebben opgewekt met medicatie. Mijn VK zei er het volgende over: pas sinds er zoveel echo's gemaakt worden, begint men er een beetje achter te komen dat het regelmatig gebeurt dat een kindje stopt met groeien, maar dat de miskraam nog op zich laat wachten. Waarom dat zo is, weten gyns en VK's dus nog helemaal niet, daar is nog veel te weinig onderzoek naar. Zij gaf wel aan dat als de miskraam natuurlijk op gang komt, (dus je wacht het af), je de grootste kans hebt dat de miskraam ook volledig is. Maakte volgens haar niet uit hoe lang het dan duurde. Op zich was er volgens haar ook geen reden om maar een bepaalde tijd te wachten, zolang je verder gezond blijft en het emotioneel aan kunt. Signaal dat er ingegrepen moet worden, was als je koorts krijgt, omdat je dan mogelijk een baarmoederontsteking krijgt. In ons geval was het natuurlijk op gang komen helaas geen zekerheid dat de miskraam volledig was: er was nog teveel restweefsel achtergebleven en daarvoor heb ik nog een curettage gehad. Maar: ik verloor heel veel bloed, omdat het vruchtje bleef steken, dus ze hebben door toucheren het vruchtje eruit getrokken. Ik zelf denk dat dat bij mij mogelijk de oorzaak was dat de miskraam toch niet volledig is geweest, (maarja, bij mij moest het wel zo, anders was ik volkomen leeg gebloed). Dus ja... da's mijn verhaal. Hopelijk gaat het bij jou beter.
Ik had een MA met 15.5wk was met 13wk gestopt. Ik mocht niet te lang wachten omdat het ik anders kans op een bloedvergiftiging had door het afgestorven kindje ofzo.
Hey Dominique wat verschrikkelijk voor je Het was al zo fijn voor je dat je weer zwanger was... Echt oneerlijk, ik wens je alle sterkte!