Hoi allemaal Ik weet niet of dit de geschikte plaats is om te posten maar weet niet waar anders en moet het ff van me afschrijven. De relatie tussen men vriend en ik is op zich wel goed maar zijn allebei nogal 'harde' types. Als we ruzie hebben gaat het er best wel zwaar aan toe. Nu sinds ik 20 weken zwanger ben gaat het precies alleen maar van kwaad naar erger. We hebben bijna elke dag ruzie. Ik kan het gewoon nimmer aan, zeker nu niet op het einde van de zwangerschap. Ik heb al verschillende keren klaar gestaan met men koffers of hem bijna buiten gezet maar dan denk ik: ik kan niet zonder hem. Ik kan hem niet verlaten, ik moet aan men dochter denken en aan men ongeboren baby. De ruzies gingen in de zomer meestal over het feit dat hij ventilatie in ons huis aan het installeren is en de tuin wil proper maken zodat er nieuw gras kan gezaaid worden en alle bomen weg. Hij is aan dit gelijktijdig begonnen en na 2 weken werken gelijktijdig gestopt zodat ik met een half omgekapte tuin zat en een bouwwerf in men huis. De ruzie ging er dus over dat hij moest verder doen.. Nee, wat doet meneer: hij zegt toe op het werk om 4 weken naar het buitenland te trekken en laat mij hier met alles zo achter. Jeeej.. Sinds eind augustus een paar goede gesprekken gehad en is hij weer begonnen. Allemaal goed en wel, maar hij heeft alles zo lang uitgesteld dat het nu in ijltempo moet klaar zijn. Conclusie: ik sta alleen in voor het huishouden, de zorg voor onze dochter, alle papierwerk en materiële voorbereidingen voor de ongeboren baby, de regelingen voor de eerste verjaardag van onze dochter en dan achter zijn gat natuurlijk al zijn rommel opruimen. Dat is gewoon te veel! Als ons meisje savonds gaat slapen gaat hij in de zetel liggen (want hij maakt met zijn werk te veel lawaai) en dan kan ik pas beginnen met huishouden en dergelijke. Probeer zelfs veel papierwerk onder men werk te regelen omdat ik anders zelfs geen tijd heb! Aks ik er dan iets van zeg tegen hem of vraag dat hij is een avond op ons meisje let zodat ik een avond kan doorwerken wordt hij kwaad en zegt hij: eerst krijg ik naar men voeten omdat ik nix doe, nu ik mijn werk doe mag ik niet meer! Pff, weet het ff allemaal niet meer. In ieder geval bedankt dat jullie ff tijd nemen om mijn gezaag te aanhoren. Er zullen wrs zowel positieve als negatieve reacties opkomen maar neem ze allemaal van harte, als het maar helpt ben ik blij. Thx allemaal
Ik denk dat je door je hormonen nog heftiger reageert dan je eigenlijk wilt en om alles druk maakt wat totaal niet nodig is. Natuurlijk is het niet leuk als je vent maar halve werk verricht en je onverwachts alleen laat ivm werken in het buitenland. Maar ik neem aan dat je dat waarschijnlijk ook wel weet dat hij eens in de zoveel tijd naar het buitenland moet voor werk. En het huishouden kun je makkelijk onderling verdelen. Al neemt hij alleen het stofzuigen van je over. Jullie hoeven toch niet elke dag gaan schoonmaken? Bij ons gebeurt de grote schoonmaak in het weekend zowel hij als ik verdelen onze taken en door de weeks houd ik het steeds bij en ik heb ook een kleine van 1 jaar rondlopen. Ik denk dat jullie dit beide op een volwassen manier kunnen uitpraten en samen er over uitkomen.
Ik herken het heel goed. Mijn man deed ook niks in huis tijdens mijn zwangerschap totdat ik er zo klaar mee was. Ik deed alleen nog mijn ding en de rest liet ik voor wat het was, op een ogenblik was hij zo boos dat ik niks van en voor hem had gedaan en heb toen ook aangegeven dat de zwangerschap genoeg van mij eiste en dat ik al kapot was van mijn eigen ding en dat hij niet meer bij zijn ouders woonde die alles voor hem deden en dals hij niet zijn deel zou doen dat het dan niet zou gebeuren.. Ook bij mijn standpunt gebleven en hoewel dat best moeilijk was, na 8 jaar werpt het nog steeds zijn vruchten af. Ook ik heb hem toen gezegd dat ik dan weg zou gaan omdat ik voor mijzelf en mijn kind de rust nodig was.... Was gelukkig niet nodig.... Wens je heel veel sterkte met dit alles. Weet wel dat jij je dochter en de zwangerschap nu voorop horen te staan.
Thx voor de reacties. Normaal is men vriend 1 week om de 2 maanden weg. Dus dit was wel ff extreem voor mij. Over de hormonen heb je absoluut gelijk, ik probeer me veel in te houden maar soms krijgen de hormonen toch de bovenhand. Wel jammer natuurlijk. Jouw vriend helpt in het weekend mee het huishouden te doen, ik kan op mijne kop gaan staan, dat zal hij nooit doen. Heb vorige week nog muren, deuren en plafonds zitten afwassen met men bolle buik omdat hij het zo smerig had gemaakt! Normaal vind ik het niet erg om dat allemaal alleen te doen, maar nu gaat het gewoon niet meer. Ook omdat ik zelf zo veel werk heb maar ook omwille van de zwangerschap. Het kuisen neemt elke dag toch wel wat tijd in beslag doordat wij een grote hond hebben met lang haar die meestal bij ons binnen zit. Doordat ons meisje overal rondkruipt moet alles natuurlijk zo proper mogelijk zijn. Op zich wel een goed idee denk ik om het been stijf te houden en niets meer voor hem te doen maar ik kan dat niet, dan is mijn huis een stort denk ik . Zal een van de dagen nog eens proberen te praten met hem en zien wat eruit komt. Meestal krijg ik hier dan ook de reactie op als alles goed gaat dat hij praten niet nodig vind (en dan doet hij dat ook echt niet), als we dan ruzie hebben en ik probeer over vanalles te praten zegt hij dat ik dat moet doen als we geen ruzie hebben. Confusing :s
De avond nadat ik dit topic heb aangemaakt hebben men vriend en ik lang aan het praten geweest. Was heel positief verlopen, natuurlijk wel met de nodige discussies maar zijn daarna samen gelukkig gaan slapen. Spijtig genoeg was dit niet van lange duur. Gisteren was het weer ruzie, ben er namelijk achter gekomen dat hij met een ander heeft gekust en geflikflooid toen hij in het buitenland zat. En mij ziet hij niet staan.. Ik ben gewoon echt ten einde raad.. Straks een trouw in zijn familie maar heb daar echt geen behoefte aan om schijnheilig naast hem te zitten! Voel me zo verschrikkelijk voor de moment..
wat kl.... zeg! Hier zit je niet op te wachten. K vind het moeilijk om advies te geven want ik heb altijd geroepen vreemdgaan betekend einde relatie. Als je iemand bewust zoveel pijn kan doen hou je niet (genoeg) van hem/haar en als je het niet bij 1 kan houden moet je geen (monogame) relatie aangaan! Maar ja, ik ben daar na de nodige klapoen met een ex aardig hard in geworden, god zij dank heb ik met hem nooit kinderen gehad! Jij zit nu even in een ander schuitje. Ga diep bij jezelf van binnen kijken, kan je hem echt nog vertrouwen? Zo niet dan zou ik niet verder gaan ondanks alles want dan loop je de hele tijd op eierschalen en word je dood ongelukkig. je kan natuurlijk altijd samen in therapie gasn, somkige vinden dat onzin maar het kan echt helpen! Wat dat trouwen betreft, lekker niet gaan! Laat het hem maar even voelen en neem tijd voor jezelf! Sterkte!
Niet vervelend bedoeld hoor, maar je wist voordat je zwanger werd van de tweede toch al dat hij niet mee zou helpen met het huishouden? Als dat is hoe jullie relatie in elkaar steekt; hij werken en jij thuis de boel en voor jullie dochter zorgen dan snap ik dat hem dat ook frustreert. Voor wat betreft het vreemdgaan daar heb ik geen zinnig antwoord of advies op. Probeer met elkaar te praten en het weer gezellig te krijgen dus niet continue ruzie maken, zeuren en mopperen op elkaar. Misschien dat jullie er dan wat positiever in komen te staan en hij ook bereid is om wat meer te helpen. Sterkte!
Ik heb altijd gezegd dat er over te praten valt als er zoiets gebeurd. Zeker als het in een zatte bui is. Maar nu het is gebeurd voel ik mij daar toch wel heel slecht bij. Mss als alles goed ging tussen ons dat ik er ook niet zo zwaar aan tilde, maar ik ben zwanger en we hebben het heel moeilijk in onze relatie. Zelf kussen we mss 1x per week momenteel omdat het gewoon niet goed loopt tussen ons. Je kan mss denken het is een man en moet zijn libido ook ergens kwijt. Dat is denk ik bij ons niet aan de orde, ben mss wel 30 weken zwanger maar met mijn libido is nix mis. Dat hij er dan met mij over praat en probeerd of zo.. Ik had zo gehoopt dat het goeie gesprek van in de week een start was van een nieuw begin, natuurlijk met de nodige strubbelingen zoals in elke relatie. Maar dit had ik toch echt niet verwacht.
Of je gaat hier super sterk uitkomen samen Of het is gewn klaar !! Want wat er 1maal gebeurd is vaak 2x ook wel maar dat HOEFT niet natuurlijk maar je vertrouwen is wel weg en moet je echt heropbouwen maar dat is makkelijk gezegd Ik wil je veel sterkte wensen en een dikke knuffel.
Ivm het huishouden hielp hij mij wel eens zodat we samen vrij hadden en samen iets konden kijken op tv ofzo. Dus ik had gehoopt/verwacht dat hij dat dan zeker zou doen als ik op het einde van de zwangerschap zit. Ik heb ook nog altijd men vaste baan van 8h per dag. Net als hij, dus nee, wist dit niet op voorhand.. Als hij savonds in de zetel zit ben ik na die ellenlange dagen nog een paar uur zoet met het huishouden en de rest.
Thx allemaal voor de sterkte-wensen. Ik ga er zowiezo niet zonder te praten en boe of bah een punt achter onze relatie zetten. Daar zijn we te lang voor samen, te veel voor meegemaakt en hebben kind(eren). Maar ik weet niet wat de eindconclusie gaat zijn.. Hopelijk denk ik er over een tijdje anders over en bekijk ik dit als een foutje van hem, niet meer niet minder en komen we er idd sterker uit
Ik ga nu vast heel hard overkomen, maar wat een l.u.l van een vent. Jou niet helpen in het huishouden door een kleine taak over te nemen terwijl je voor zijn kind zorgt en ook zijn ongeboren kindje met liefde draagt vind ik al onbeschoft. En dan druk ik me nog zacht uit. En ik begrijp dat jij er ook nog bij werkt?? En het feit dat hij dan met bovenstaande óók nog eens even vreemdgaat, vind ik echt tenenkrommend. Lieve TS, ik heb zoveel respect voor jouw geduld en ik vind dat je meer voor jezelf mag opkomen meis! Laat niet zo over je heen walsen en wees hard tegen hem. Ik wens je heel heel veel sterkte en een dikke knuffel!!
Pff wat zwaar voor je! Wat een ouderwetse vent zeg en een eikel. Ik kan wel begrijpen dat mischien jou hormonen bij hem ook dwars zitten. Ik maakte ook vaak ruzie omdat ik het idee had dat alles op mij kwam maar goed keek ook soms met oogkleppen op en ik wou dat er meer gebeurde dan dat we konden. Heel dag in tuin werken plus werken is voor hem ook zwaar maar goed stofzuigen, 5 minuutjes werk. Maar dat laatste zoenen met een ander terwijl je relatie heb en kinderen. No way?! Heb je om ze redenen gevraagd? niet dat er een goede reden voor is hoor! Maar wie weet een impulsieve aktie van hem of dat het langer aan de gaande is.. Ik zou vragen wat hij nu echt wil, ziet hij nog een toekomst? Wil hij dit echt, dat moet hij er voor je zijn en meehelpen. Wie weet wat in zijn hoofd speelt.. Wens je heel veel succes en denk er goed over na. Maar hou het respect aan je eigen! Xx
Precies dit. Jouw man leeft in een behoorlijk egocentrische wereld. Hij moet echt wakker geschut worden. Hoe haal je het in je botte hersens om een vrouw, die zelf werkt, zorg draagt voor al 1 kind en je tweede kind draagt, met alle ongemakken van dien, zo aan haar lot over te laten en dan ook nog te klagen?? Hij moet prioriteiten gaan stellen. Het moet niet zo zijn dat alleen jij aan het einde van je Latijn bent aan het einde van de dag. Als het dan niet anders is, dan moeten jullie SAMEN aan het einde van jullie Latijn zijn aan het einde van de dag. Niet dat hij met z'n kadaver in een stoel ploft en jij nog hard aan het werk bent. Sorry hoor, ik ben ook hormonaal dus misschien een beetje kort door de bocht, maar dit roept bij mij veel allergie op! Sterkte hiermee, hoor!
Arme TS, hele, hele dikke knuffel. Dit wil je niet van je man en zeker niet nu je hoogzwanger bent. Heb echt met je te doen. Sluit me erbij aan dat je hier een grens moet trekken. Ken je de uitspraak: Je leert zelf aan iemand hoe die met je om moet gaan? Als jij dit pikt van je man, naast alle andere dingen die je al pikt (met mss wel allemaal goeie redenen, zoals de lieve vrede bewaren, het gezellig willen hebben, vrolijke ouders zijn voor jullie dochter enz) dan zal hij het weer doen en mss zelfs wel echt vreemdgaan. Omdat het kan. En hij blijkbaar niet zelf heeft geleerd hoe je je als man van en vader van hoort te gedragen. Het kan best zijn dat je vriend wel een goeie gozer is die gewoon heel egoistisch is geworden door zn voorgeschiedenis en die ook best kan leren om meer betrokken te zijn. Als hij gewoon een rottige egoist is, moet je maken dat je wegkomt! In beide gevallen zou ik deze vraag aan mezelf stellen in jouw situatie: Wat zou ik willen dat mijn dochter doet als zij, wanneer ze volwassen is, in deze situatie beland? Want jouw kinderen zullen naar jullie kijken. En ook al vertel je van alles over het leven, ze zullen doen wat ze jullie zien doen! Heel veel sterkte en succes!!
Ik vind ook dat je nu veel te veel excuses zoekt voor hem! hoezo in een zatte bui is het oke? Of hij krijgt minder thuis en het is een man en zijn libido... sorry maar bullsh*t! Ik ben nu ook even hard (en hormonaal) maar dit noem ik egoïstisch, respectloos en verre van houden van en dan hou ik het nog netjes. Als jij excuses voor hem blijft maken en zo naief blijft gaat hij dat zien als een vrijkaart en laten we eerlijk zijn die krijgt hij ook zo wat. Sorry dat ik zo hard ben maar ik haat het als vrouwen zich zo laten behandelen! Jij hoort nu al helemaal zijn koningin te zijn! Je draagt verdorie zijn kind! Hij hoort trots te zijn op jou en te vechten voor je. Als ik het zo lees ben jij de enige die (op jouw manier) vecht voor de relatie. Hem interesseert het blijkbaar niets anders had hij jullie nooit op het spel gezet! Want vergeet niet, hij bedriegt niet alleen jou maar ook jullie kinderen! En als je jezelf niet belangrijk genoeg vind ga je dan maar kwaad maken om wat hij jullie kinderen aan doet! Hij zet jullie relatie op het spel en dus de kans dat de kinderen op moeten groeien in een gescheiden gezin en papa veel minder gasn zien. Denk daar eens over na want ik heb het idee dat iemand jou even wakker moet schudden. En dan ben ik maar de boeman!
Hoi dames Dank u voor de lieve steunende woorden allemaal. Vrijdag hebben we een heel goed gesprek gehad en eigenlijk een druk, maar heel goed weekend gehad. Over het kussen ga ik hem nog een kans geven. Mss dom van mij, ik weet het niet. Maar ik vind het wel heel goed dat hij hier eerlijk over is geweest. Ik vind eerlijkheid de belangrijkste factor in een relatie. (Trouw is natuurlijk ook zeer belangrijk, begrijp me niet verkeerd) ik hoop dat hij me nu ook meer begrijpt en dat hij meer rekening met mij houd. Voor de dames die gelijkaardige dingen hebben meegemaakt veel sterkte toegewenst!