Hoe hebben/hadden jullie de omgangsregeling bij kinderen onder de 1 jaar? Ik ga 200 km verderop wonen dan mijn (ex) Partner. Graag zou ik het zien dat mijn dochter van 10 maanden bij mij komt wonen en 1x in de 14 dagen een weekend bij hem. Hij wil dit niet. hij wil elk weekend. Wie heeft hier ervaring mee. Bestaat er een kans dat ik in gelijk word gesteld?
Maye ik woon dan in Be maar ik denk niet dat een rechter akkoord gaat met elk weekend want zo heb jij ook geen vrije tijd met je dochter. maar pin me er niet op vast! Mijn zoontje gaat nu elke woensdag ( gaat al niet bij jou) en elk weekend 1 dag van 14 tot 19 uur wat hoogstwaarschijnlijk van 10 tot 18 gaat worden.
Hoi Maye, Ik heb werkelijk geen idee, ik zit nog in de fase dat het bij ons nog bepaald moet worden. Mijn zoontje is net 1 jaar geworden, ook erg jong! Mijn ex wil hem iedere woensdag vanaf 16:00 uur tot 18:30 uur bij hem hebben en iedere vrijdagmiddag vanaf 13:00 uur tot de volgende dag 18:30 uur! (Mijn ex heeft zelf geen eigen woonruimte en woont bij zijn eigen ouders in, eerlijk gezegd vind ik dat ook geen "gezonde" situatie). Persoonlijk vind ik de woensdag te onrustig voor mijn zoontje omdat hij dan ook de hele dag naar het kdv gaat. (dus ik zit 's avonds met een doodvermoeid kind!) En ik wil niet ieder weekend mijn kleine weg brengen want zo kunnen wij samen nooit wat ondernemen, weekendjes weg, vakantie's enz. Ik vind jou voorstel helemaal zo gek nog niet, ik zelf zit daar namelijk ook aan te denken! Zoiets geeft voor iedereen duidelijkheid en rust, zeker voor het kind! Weet iemand toevallig hoe lang het ongeveer duurt voordat er een regeling door is? Liefs!
Over algemeen wordt er toch wel vanuit gegaan dat het voor een klein kind (onder de 2jr) beter is om vaker kortere bezoekjes te doen dan minder vaker langere bezoekjes. Dus liever elke week 1 dag, dan om de week een heel weekend. Ik ben intussen 3jr gescheiden, m'n dochter was ook ongeveer 1 toen we uit mekaar gingen. Ze was toen 1 dag doordeweeks bij hem en 1 dag in t weekend, de ene keer een zondag, de andere keer een zaterdag. Pas vanaf dat ze ongeveer 2 is, gaat ze hele weekenden (om de week dus). Daarnaast gaat ze ook al die tijd nog steeds 1 dag doordeweeks, voorheen een hele dag en nu ze op school zit haalt hij haar gewoon uit school op. Verschil is wel dat wij ongeveer 1.5km bij mekaar vandaag wonen (bewust) dus dat is wel een hele andere situatie dan in t geval van 200km afstand. Hoelang het duurt ligt voornamelijk aan de ex-partners, hoe goed kunnen jullie op 1 lijn komen. Komen jullie er helemaal niet uit en moet een rechter het gaan beslissen, dan kan t wel s langer duren.
Als het aan mij ligt wil ik zou ik het liefst helemaal geen omgangsregeling zien dit omdat mijn ex zich al 5 maanden niet heeft laten zien, ook niet betaald enz. Wij liggen totaal niet op één lijn omdat mijn ex voornamelijk zijn eigen belangen voorop zet! We hebben beiden nu een advocaat en ik hoop dat er snel duidelijkheid komt! Maar eigenlijk is het al zo lang geleden dat mijn ex ons zoontje heeft gezien dat hij hem niet meer herkend! Word dit dan ook opnieuw opgebouwd?
Dan zou ik toch maatschappelijk werk in gang zetten, die kan je hier bij helpen, en ook om de omgangsregeling zo soepel mogelijk te laten werken, en om alles van a tot z op te bouwen. en van de allimentatie bepaalde instantie in te schakelen LBIO dit is de link die je meer kan uitleggen! Wat kan ik doen als mijn ex-partner de alimentatie niet betaalt? | Vraag en antwoord | Rijksoverheid.nl dit zou ik zeker doen meiss. Veel sterkte en ik hoop dat jullie er samen toch goed uit mogen komen!
hoi, waarom is bij de ouders inwonen geen gezonde situatie???? ik woon al sinds mijn zwangerschap bij mijn ouders, dochter is nu 1 jaar en binnekort gaan we verhuizen. zowel ik als mijn dochter ervaren dit niet als ongezond. aan topicstarter, geen moeglijkheid dat jullie dichter bij elkaar kunnen wonen???? ik heb een collega en daar heeft de man 3 weekenden per maand zijn kind, kind is wel iets ouder. om even te komen op elk weekend. en ook nog wel elke woensdagnamiddag ook. gr en succes
Bij je ouders inwonen is niks mis mee maar ik heb zo mijn redenen om dat geen gezonde situatie te vinden; Mijn ex en zijn ouders hebben heel veel ruzie met elkaar. Mijn zoontje zal daar straks ook tussenin zitten! Het is een heel gevoelig kind wat daar zeer zeker last van gaat krijgen!!! Daarnaast is mijn ex heel makkelijk uit gevallen en is voornamelijk met zichzelf en zijn hobby's bezig. Met zijn ouders in de buurt is het voor hem wel makkelijk om alles wat betreft ons zoontje aan een ander over te laten. Hij teert altijd op andermans zak, hij heeft jarenlang financieel misbruik van mij gemaakt. Nu woont hij weer thuis bij zijn ouders en zoals het er nu uit ziet zal dit voorlopig niet veranderen omdat hij al maanden geen werk heeft en hier ook geen haast mee heeft omdat hij het wederom wel makkelijk vind!
Poeh ts! Lastige situatie... Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een jaar of 2/3 was. Mn moeder is rond mn 5e jaar zo'n 180 km verderop gaan wonen. Vanaf dat moment ging ik 1x per 2 weken een weekend naar mn vader. Vrijdags werd ik gebracht of gehaald en zondags weer terug. Later is mn vader verhuist, maar de afstand bleef vrijwel gelijk. Vaak haalde mn vader of (stief)moeder me uit school en dan haalde mn moeder mij zondags weer op, deze regeling heeft stand gehouden tot mn 12e dacht ik. Gelukkig hebben mijn ouders altijd goed onderling contact gehad, ook mn stiefmoeder en mn moeder hadden prima contact.
Hier gaat zoon elke week een dag, van 9 tot 18. Hele weekeinden lijkt mij niet goed voor zulke kleintjes.
Thanks voor alle reacties. T is zo moeilijk allemaal. Ik ga As weekend naar de advocaat, wish me luck. Het liefst had ik gezien dat wij met z'n 3en oud zouden worden als gezin. Zo jammer dat t zo mis kan gaan.
Alvast heel veel succes meid! Het is en blijft altijd moeilijk ben ik bang.... Probeer toch sterk te blijven voor jezelf maar vooral voor je kleine meisje! Liefs!
Hier vanaf het begin hele weekenden. Ik was het er niet mee eens en probeerde via de rechter een andere omgangsregeling te krijgen. Maar nu sinds kort zie ik dat het zoooo goed gaat. Zoontje rent lachend naar zijn papa als die hem komt halen en komt weer lachend thuis. De rechtzaak voor de omgangsregeling is nu opgeschort omdat het hierbij gaat blijven. Zoontje heeft hier duidelijk een goed gevoel bij en dat is tenslotte het allerbelangrijkste.
Ik snap dat het moeilijk is als de kinderen nog klein zijn maar lijkt mij wel erg voor de papa's dat ze daarom de kinderen niet een weekend zou mogen hebben. Lijkt mij erg moeilijk voor ze! ik snap als ze paar maand zijn dat het mischien wat lastig is maar als ze al tegen een jaar lopen vind ik dat je ze dat niet mag ontnemen maar goed dat is mijn mening. Let op, nu heb ik het wel over toegewijde papa's die wel voor hun kindje vechten en niet over papa's die er zijn wanneer het hun uitkomt.
Het is ook niet ontnemen...het gaat er toch om wat het beste is voor een kind? Uit onderzoek blijkt dat dat kortdurende bezoeken zijn en geen hele weekeinden tot een jaar of 3-4.
Stiefzoon komt hier vanaf dat hij 10 maanden is om het weekend van vrij t/m zo 17.00 vind dit niet meer dan normaal.
@ Maye: Heb je wel toestemming al om zo ver te gaan wonen? Als jullie beiden ouderlijk gezag hebben, moet je óf toestemming van je partner krijgen, óf van de rechter.
Ik denk dat het voor een kind belangrijk is om ook een band met zijn vader op te kunnen bouwen. Sterker nog, ik denk dat dit een recht is van het kind. Als dat tot een jaar of 3 middels meerdere korte bezoeken is dan doe je als ouders daar toch je best voor? Ik snap ook wel dat er onverantwoordelijke vaders zijn. Maar soms vind ik dat moeders wel te ver gaan met de kinderen opeisen. Dan zie je dat ze de vader willen pakken, maar dan ontnemen ze hun eigen kind een vader. Ik denk dat je dat alleen mag doen wanneer de vader eht kind slecht behandeld/ mishandeld.
Ik heb ook altijd dezelfde gedachte gehad als jou unexpectedmom. Maar nu ik zelf in zo'n situatie zit ben ik er toch heel anders over na gaan denken! Tijdens onze relatie heeft ex amper naar ons zoontje omgekeken. Als anderen erbij waren deed hij zich voor als een liefhebbende vader die alles voor zijn kind over had maar ondertussen was hem alles te veel en liep hij regelmatig door het huis te schreeuwen dat hij rust wilde, hij was veel van huis en heeft regelmatig zijn spullen gepakt en bleef dan ook een aantal dagen weg. Ook heeft ex zelfs een keer geschreeuwd dat hij niets met ons te maken wilde hebben en dat ik de kleine maar een ander achternaam moest geven! Daarnaast is hij vrij agressief en kan hij niet altijd zijn handen thuis houden. Vanaf het begin dat mijn relatie beeindigd is heb ik geprobeerd om met mijn ex een goede regeling te treffen maar hij had telkens smoezen en/of excuses om dit niet te doen... Hij heeft zelfs 4 weken nadat we uit elkaar zijn gegaan mij een mail gestuurd dat hij niets meer met zijn zoon te maken wilde hebben!!!!! Ik was zo verdrietig toen ik het las en ja, zo stom als ik was heb ik hem gesmeekt om het contact niet te verbreken... Hij kwam eerst nog regelmatig langs (wanneer hij zelf tijd en zin had). Toen mijn zoontje vervolgens meerdere keren ziek was vond ex zijn eigen prioriteiten belangrijker. Zelfs toen mijn zoontje zijn 1ste verjaardag vierde heeft hij niets van zich laten horen!!! Nou sorry, in mijn ogen ben je dan een grote egoist. Uiteindelijk kwam hij ruim 2 maanden niet meer, liet niets meer van zich horen en kreeg ik uit het niets een brief van zijn advocaat omdat meneer een omgangsregeling wil!! In de tussentijd probeert hij mij op alle mogelijke wijze mij het leven zuur te maken en daar gaat hij heel ver in! Toch probeer ik hem als "vader van" te zien en niet als de lastige ex. Maar ik wil mijn kind ook behoeden/beschermen tegen alle teleurstelling en pijn die hij hem zeker aan gaat doen want een persoon is niet te veranderen. Mocht er een omgangsregeling komen heb grote zorgen wat betreft zijn agressie, gelukkig heeft hij de kleine nooit wat aangedaan maar ik wil dit ook graag zo houden! Mijn zoontje heeft het temperament van zijn vader waardoor ik mij nog meer zorgen maak wanneer die twee samen zullen zijn. Geduld en kalm blijven is nou eenmaal niet de sterkste kant van ex.... Ja, hij heeft recht op omgang maar wat zou ik dat graag anders zien en dat durf ik hier ook hardop te zeggen! Ik wil het beste voor mijn kind, zou ook graag een vaderfiguur in zijn leven zien, heb altijd de juiste intenties met mijn ex gehad maar in mijn ogen is hij geen vader!
In jouw situatie snap ik dan je reactie naar je ex. Jouw ex laat inderdaad blijken dat hij niet de stabiliteit en veiligheid kan bieden aan jullie kind. De emails die hij heeft gestuurd dat hij niet meer voor zijn eigen zoon wil zorgen zijn echt heel extreem, een "normale" (wat is normaal?) vader zou zijn eigen kind niet afwijzen, zelfs niet als hij boos is op de moeder van zijn kind. Die emails kun je het beste bewaren en gebruiken in een rechtzaak. Dan heb je kans dat je ex zijn kind onder begeleiding krijgt te zien en dat hij hulp krijgt over hoe om te gaan met zijn kind en zijn woede gevoelens. Als hij dan nog laat blijken dat hij niet wil veranderen voor zijn kind zal een omgangsregeling er niet zo makkelijk van komen voor hem. Een kind heeft recht op een vader, maar het moet er wel eentje zijn die het kind stabiliteit en veiligheid kan bieden. Zo schreeuwen, woede uitbartingen krijgen en je eigen kind afwijzen is ook een vorm van mishandeling en dat is nooit goed voor een kind. Mijn advies dus is bewaar die mailtjes en smsjes ed, desnoods neem je telefoon gesrekken op (je mag je eigen telefoon gesprekken opnemen, gemaakt met je eigen telefoon en dit als bewijs gebruiken) Ik wens je heel veel succes en hoop dat je ex toch bereid is te gaan leren en zijn gedrag te veranderen.