Lees vaak alle berichten, maar begin niet snel een 'eigen' onderwerp. Dit wil ik toch even met jullie delen, en, misschien herken je het wel......... Ben inmiddels 32 weken zwanger. Waarschijnlijk het mooiste wat er bestaat en waarschijnlijk ook het mooiste wat ik samen met mijn lief kan delen. Toch, het valt zo af en toe niet mee. Ben 29 jaar en voel me soms net een bejaarde! Voor de zwangerschap had ik een redelijk druk sociaal leven en was ik s avonds vaak van huis, leuke dingen doen samen met mijn lief of met vriendinnen. Nu zit ik s avonds op de bank en kijk naar '5 in t land' e.d. Vriendinnen zijn nog niet zo bezig met kindjes maken en gaan samen 'de hort op', mijn lief trekt er vaak op uit s avonds. Mijn lichaam heeft geen behoefte om er nu op uit te gaan. En eigenlijk is het ook best lekker onder een dekentje op de bank.......maar niet alleen. Ik mis 'wat leven in de brouwerij' (het leven speelt zich vooral in mijn dikke buik af ) Voel me eenzaam........
wellicht goed om dit ook met je mannetje te bespreken. Ik weet niet of hij wat vaker thuis kan blijven... Ik heb het ook wel af en toe, maar ik kan me goed vermaken met een goed boek en een kopje thee, dit forum.... Maar er veranderd natuurlijk een hoop voor je als je een kindje krijgt. Dat geld echter niet alleen voor jou, maar ook voor je man/vriend. Enne een avondje bij vrienden thuis kan wellicht ook.... sterkte Karin
er veranderd een hele hoop, maar doe toch al weer aardig veel. Toch vind ik het juist lekker op de bank en van de momenten genieten samen als gezin. Dit komt ook omdat ik weer werk, want ben geen thuiszitter. Uit gingen we al niet veel, wel uit eten ed. Daar komt bij dat onze hele vriendegroep in dezelfde periode zwanger waren. Ik zou het ook met je vriend bespreken en zorgen dat hij misschien een tussenweg kan vinden, succes....
wat zijn sommige mannen toch sociaal naar hun partners toe vrouw zwanger hup hun de deur uit blehhhh gelukkig was mijn mannetje niet zo die hing lekker met mij samen op de bank , handjes op mijn buik en lekker genieten van wat zich daar binnen afspeelde zou zeker je ongemak even tonen aan hem en vragen of hij je iets meer gezelschap wilt houden
Ik begrijp helemaal wat je bedoeld. Ik had het twee weken geleden ofzo heel erg. Ik zag helemaal uit naar mijn week zwangerschapsverlof waar ik niks in gepland had. (Geen moeder die het huis komt schoonmaken, geen vriendinnen op bezoek, alleen langs de gyn) Ik dacht ga ik allemaal dingen voor mezelf doen. Mijn man had veel avonddiensten dus die sliep 's ochtends uit, tegen de tijd dat hij thuis was lag ik alweer op bed. Na drie dagen werd ik er gek van. Voelde me zo alleen, zal ook wel hormonen geweest zijn ofzo... Maar je moet er wel over praten hoor met je man. En ik heb toen ook gewoon een vriendin opgebeld. Misschien wil zij naast je met een kleedje op de bank of jij gaat naar haar. Hoop dat je je snel weer beter voelt.