Ik heb een dochter en een zoon en bij mij totaal niet afhankelijk van het geslacht. Hier altijd een wens voor 3 kinderen gehad en dat is altijd gebleven. Alleen door de omstandigheden die we hebben gehad, is het nog de vraag of het nog gaat gebeuren.
Hier 2 meiden en we voelen ons (deels gedwongen) compleet. Stiekem hoopten wij beiden op een 2e meisje.
Ik was juist verbaasd dat na de geboorte van mijn zoon iemand zei dat ik nu wel klaar was, omdat ik nu een jongen en een meisje heb. Het was niet bij me opgekomen.
Natuurlijk kregen we een derde omdat we ook nog een meisje nodig hadden! Maar zonder geinen, we wilden heel graag een derde, maar dat lukte niet en uiteindelijk besloten niet verder te proberen. Ik werd te verdrietig elke keer als ik ongesteld werd. Spiraaltje laten zetten en die verzakte en toen 1 keer onveilig gevreeën. En daar kwam mini. En toen hoopte ik heel erg op nog een jongetje. Leek me heerlijk, drie van die knullen! Ik heb erg moeten wennen aan een meisje krijgen, maar inmiddels vind ik het super! En we zijn compleet, maar dat waren we ook geweest met een derde jongetje!
Ik dacht altijd dat mocht ik 2 kinderen krijgen, ik compleet zou zijn met 2 meisjes. De eerste liet 7 jaar op zich wachten en werd een meisje. De tweede werd een jongen. Heel verwarrend vond ik dat. En soms nog steeds. Vooral ook omdat onze zoon een stuk lastiger is, niet doorslaapt en veel huilt. Soms heb ik wel eens het idee dat als hij een meisje was geweest, hij anders was of zo. Makkelijker. Onzin natuurlijk. Toch ben ik ook gelukkig en als ik naar hem kijk word ik zo blij. Ik voel me ‘anders’ compleet maar wel compleet!
Ja hier was ik ook na een jongen en een meisje wel klaar, want een koningskoppel, wat wil je nog meer?! Aldus de omgeving.. Ik ben superblij en trots dat ik vier kinderen heb mogen krijgen, vier unieke persoontjes. Of er nou een piemeltje aan zit of niet heeft mij nooit zo beziggehouden eigenlijk.
persoonlijk.. had ik de wens voor een 3e dochter. Ik kom zelf ook uit een gezin van 3 overigens. Man vind 2 echt genoeg. En nu vind ik het ook prima inmiddels. Het is nu al zoveel om te plannen laat staan met 3. Verder zou ik fysiek een 3e niet aangekunt hebben waarschijnlijk (niet zonder m'n oudste tekort te doen).
Ik wil er eigenlijk nog een kindje bij dus nee, het is niet zo dat ik na beide geslachten 'klaar' ben. Helaas wil mijn man niet, hij vindt 2 genoeg. Niet omdat we beide geslachten hebben maar omdat het er 2 zijn. Volgens mij hoopte hij bij de 2e stiekem op nog een meisje want dat was zo makkelijk met de spulletjes doorschuiven. Ik heb een praktisch ingestelde man
Zouden wij compleet zijn geweest als onze 2e een jongen was? Nee Zouden wij compleet zijn geweest als onze 3e een jongen was? Ja, waarschijnlijk wel. Maar...onze 4e is weer een meisje en dit is echt de laatste. Ja, ik vind het jammer dat er geen jongetje bij zit, maar ben ook super blij met 4 meiden.
Mijn man wil geen derde meer en ik denk dat ik daar meer moeite mee zou hebben als ik twee kinderen van hetzelfde geslacht zou hebben.
Ik heb een meisje en een jongen en we zijn klaar. Ik denk dat als we 2 jongens hadden gehad, de wens voor een derde (in de hoop op een meisje) groter was geweest dan nu of dan wanneer we 2 meisjes hadden gehad. Voor mij dan. Ik denk voor mijn man andersom. Dat hij na 2 meisjes eerder geneigd zou zijn voor een derde te gaan dan na 2 jongens. Ik weet niet of we dan ook uiteindelijk echt voor een derde gegaan zouden zijn hoor, want uiteindelijk moet je kiezen voor een kindje, en niet zozeer voor een meisje of een jongen want dat is niet te bepalen vooraf. Gelukkig maar! Ben nu superblij met die 2 apies die me gegeven zijn
Toen ik zwanger was van mijn 3de hoopte ik stiekem op weer een meisje. En dat werd ze. Dus ik weet het niet. Ik ben compleet met mijn 3 meisjes!
Ik heb een jongen en een meisje en heb echt het gevoel compleet te zijn. Ik kan me wel voorstellen als de 2e een jongen was geweest ik nog had gehoopt op een meisje en door was gegaan voor nummer 3. Nu denk ik we hebben van elk geslacht 1, ze zijn beide gezond het is goed zo! Ik zou er alleen nog een keer aan beginnen als ik de garantie zou krijgen dat het een jongen/meisje tweeling word. Maar niemand kan me dat garanderen dus het is klaar nu! De oude buren van mijn opa en oma hadden 18 kinderen. 17 zoons en 1 dochter. Die zijn echt doorgegaan tot er een meisje kwam.
Ik heb 2 jongens en ben compleet. Mijn man voelt dat ook zo. Ik vind het alleen maar leuk dat ik 2 jongens heb. Daar had ik wel een lichte voorkeur voor. Laat ik het zo zeggen; het was een beeld wat ik altijd in mijn hoofd had. Een voorkeur kan je het niet noemen dan, maar het leek mij wel erg leuk.
Ik had altijd voorkeur voor een groot gezin met 5 kinderen en 2 jongens en 3 meiden ofzo. Toen ik na een eerste huilbaby en bij de tweede een PND kreeg, hebben we besloten dat het voorlopig erg onverstandig is om nog een kind te krijgen. Het klinkt gek, maar ik ben stiekem wel blij dat het een jongen en een meisje zijn. Mocht het nooit meer zover komen dat we een baby weer zien zitten dan heb ik het allebei al. Al had ik een broertje voor m’n oudste zoon ook ontzettend leuk gevonden!
Wij hebben 2 jongens. Ik had heel graag een meisje gehad, maar met 2 jongens zijn we ook echt compleet. Een 3e kindje komt er niet meer bij. Ze zijn overigens elkaars beste vrienden (schelen ook niet veel in leeftijd). Dat heb ik als kind wel gemist. Ik heb een broertje, maar heb daar vroeger nooit echt iets mee gehad. Dat kwam veel later pas.
Wij hebben een meisje en een jongen en de 3e is onderweg. Ik voelde me absoluut niet compleet nadat de 2e geboren was. Dus hier gaat die vlieger niet op.
Wij hebben een zoon. Ik zou denk ik 3 jongens willen. Een meisje zou ik leuk vinden voor de kleertjes haha, maar als ik naar het grotere plaatje kijk dan heb ik liever zonen denk ik.
Ik kan me voorstellen dat dit voor sommige mensen klopt. Er zijn volgens mij best veel mensen die diep in hun hart graag in ieder geval 1 kindje van beiden geslachten zouden willen. Voor ons ging dit niet op. Toen mn tweede ook een meisje bleek was ik nog steeds dolgelukkig en vastberaden om de tweede de laatste te laten zijn. In de jaren daarna heb ik heel soms nog wel eens getwijfeld over een derde, maar dat had niets met het geslacht te maken. In mn hoofd was een derde meestal ook weer een meisje. Gelukkig toch bij twee gelaten, want ik vind het wel prima zo!