Hoi meiden, Graag zou ik mijn ei even kwijt willen.. En misschien hebben jullie nog tips.. Indien jullie kritiek hebben begrijp ik het ook, maar daar kan ik nu alleen zo weinig mee.. Ik zal bij het begin beginnen.. In september 2016 en februari 2017 heb ik een miskraam gekregen. Heel vervelend natuurlijk, maar het leven gaat gewoon door.. Zo ook mijn zoektocht naar een beter passende baan.. Begin april ben ik gestart met een nieuwe baan. Deze vacature heeft bijna een jaar open gestaan omdat ze geen geschikte kandidaat konden vinden.. Ze waren dus erg blij dat deze vacature eindelijk vervuld was.. Ik heb door deze nieuwe baan in eerste instantie erg getwijfeld of het niet beter zou zijn een pauze in te lassen met het proberen om zwanger te worden. Mijn partner vond het onzin om onze dromen daarvoor opzij te zetten. "Privé gaat boven zakelijk.." En daar geef ik hem helemaal gelijk in! En natuurlijk wilde ik ook niets liever dan zo snel mogelijk weer zwanger raken! En snel ging het! De tweede ronde na de miskraam in februari was het raak en inmiddels ben ik 5,5 week zwanger. In eerste instantie was ik dolgelukkig, maar nu zit ik in de stress over hoe ik dit op mijn werk moet gaan vertellen.. Het blijkt namelijk al lastig om mijn werk tijdens een vakantie over te dragen aan een collega.. Laat staan voor een heel zwangerschapsverlof.. Daarnaast zitten mijn collega's schijnbaar allemaal tegen een burnout aan en zullen ze mij dit niet in dank gaan afnemen.. Begrijp me niet verkeerd, want ik ben zo blij dat ik weer zwanger ben! En ik hoop natuurlijk dat deze zwangerschap wel goed blijft gaan! Maar tegelijkertijd denk ik ook... Had ik het niet een jaar uit moeten stellen?... Maar ik word volgende maand 30 jaar en we zouden graag meerdere kinderen willen mocht dat lukken... Ik zie op tegen de confrontatie... Erg vriendelijk vind ik mijn nieuwe collega's tot nu toe namelijk niet; er wordt onderling veel geroddeld.. Ze zijn allemaal 55+, (niet dat daar iets mis mee is natuurlijk) maar ze zitten wel in een totaal andere levensfase. Het werk daarintegen is wel ontzettend leuk! Het is een zelfstandig baan waarbij ik nooit samen met deze collega's werk. We hebben enkel overleg en nemen voor elkaar waar tijdens vakanties.. En daar zit dus juist het probleem... En ik denk dat ik dit probleem in eerste instantie onderschat heb.. Ik denk dat een zwangerschap voor deze baan nooit uitkomt. Maar als ik nu een jaartje had gewacht dan had ik wel mijn credits binnen de organisatie verdiend. Nu is het van: "Bedankt dat ik ben aangenomen! Zodra ik helemaal ben ingewerkt en fatsoenlijk "productie" kan draaien ga ik lekker met verlof! Doei en succes ermee!". .. Heeft er iemand in een soortgelijke situatie gezeten? Zo ja; hoe ben jij er toen mee omgegaan? Ik voel me een beetje schuldig..
Snap dat je, je schuldig voelt, maar moet je echt niet doen. Je kinderwens uitstellen vanwege zoiets zou eigenlijk van de gekke zijn als je het heel plat bekijkt. Een vrouw in jouw leeftijd wordt nu eenmaal mogelijk zwanger. Dat wisten ze toen ze je aannamen. Het gaat nu super snel, mooi toch! Voor hetzelfde geld doe je er 3 jaar over en als je dan nog 3 kinderen wil moet je opschieten. Dat weet je niet van tevoren. Tegenover een leidinggevende zou je nog kunnen zeggen dat het sneller is gegaan dan verwacht en dat je het zelf ook wel beetje lastig vind gezien je daar net werkt (zal een werkgever denk ik erg op prijs stellen als je dat aangeeft en als het goed is gewoon alleen maar blij voor je zijn), maar die collega's die zoeken het maar lekker uit wat ze er van vinden.
Mijn verhaal is dan wel net even anders, maar ook ik heb me schuldig gevoeld. Begin april 2016 was ik weer 'schoon' verklaard na een miskraam. Half mei 2016 begonnen bij m'n huidige baan. Begon met een half jaar contract en na een half jaar zou het een vast contract worden of niks. Gelukkig 1 december vast contract getekend (dus ik had het geluk dat ik me heb kunnen bewijzen van te voren). 24 december een positieve test. Uiteraard was ik super blij! Maar tegelijkertijd ook zo bang om het te moeten vertellen. Ik dacht nog: had ik maar een half jaartje gewacht. Ik ben de eerste zwangere ooit in het bedrijf. 90% is man en de rest is in de overgang (net als bij jou dus ). Met 10 a 11 weken heb ik tegen m'n leidinggevende verteld, omdat ik wat afspraken had staan. Ik heb er zo erg tegenop gezien. Was bang dat ze zouden denken dat ik het expres zo gepland had. Lekker vast contract uitbuiten. Heb ook eerlijk gezegd dat ik vlak voor dat ik daar kwam werken een mk heb gehad en dat we het een beetje op z'n beloop hebben gelaten. Totaal tegen m'n verwachting in was ze heel blij voor me en was ze heel begripvol! En het is best een pittige tante. Met 12 weken bij m'n collega's bekend gemaakt met een leuke traktatie. Heb me ook echt nog een aantal weken ongemakkelijk gevoeld omdat ik bang was voor wat collega's zouden denken. Heb ook op hetzelfde tempo doorgewerkt als daarvoor (super zwaar soms). Eigenlijk pas sinds 2 weken voel ik me er volledig comfortabel bij, maakt het me niet uit wat anderen denken en neem ik wat vaker rust. Dus mijn tip, aan de hand van mijn eigen ervaring, maak je niet te druk! I know, makkelijk gezegd... (en ja, ik had de luxe van een vast contract). Het zijn je eigen angsten en beren op de weg zien. En, je bent nog maar net zwanger. Je hebt nog 2 maanden om je te bewijzen. Als ze je goed genoeg vinden, zullen ze echt met je meedenken. Ik ga ook precies met zwangerschapsverlof in de drukste periode met vakanties etc. Maar ze hebben dan een half jaar de tijd gehad om te wennen en wat te regelen. En uiteindelijk ben je ook 'maar' 4 maanden weg. Ik hoop dat jij straks ook een positief verhaal hebt
Hier ook iets soortgelijks meegemaakt. Begonnen bij mijn nieuwe baan direct na het verlof van onze tweede. Ik heb altijd wel heel open gezegd dat we mogelijk nog een derde wilden, maar nu ben ik (bijna!) 1 jaar in dienst en alweer zwanger. Gepland hoor, dat wel, maar ik maakte me ook wel zorgen omdat ik uitgerekend ben in de drukste periode op het werk en omdat in ons team van 5 er net twee met burn-out thuis zijn komen te zitten. Hoe moeten ze dat oplossen? Met lood in mijn schoenen aan mijn baas verteld en die reageerde heel positief. En mijn andere collega's ook gelukkig. Eentje vanuit ons team (met andere functie) gaat een deel van mijn taken overnemen tijdens mijn verlof. En verder wordt er een uitzendkracht gezocht. En wonder boven wonder... mijn baas heeft zelfs geregeld dat ik binnenkort met 1 jaar in dienst een vast contract krijg! Terwijl hij dus wist van mijn zwangerschap. Ik kan me dus er alles bij voorstellen dat het lastig is, maar mensen kunnen echt onverwacht positief reageren.
Misschien zie je nu beren op de weg die er niet zijn. Je zit nu eenmaal in een vruchtbare leeftijd en als wij iemand aannemen houden we ook altijd rekening met de mogelijkheid dat... Je kinderwens hiervoor uitstellen had ik ook niet gedaan. Het is fantastisch dat je zo snel zwanger bent geworden, maar het had ook nog een half jaar kunnen duren. Het is toch ook niet dat je morgen al weg bent. Je werkt nog zo'n 30 weken voordat je met verlof gaat. Genoeg tijd voor iedereen om er aan te wennen en je vervanging te regelen. Gewoon open en eerlijk zijn en de reacties even afwachten. Misschien valt het mee. En zo niet, dan hebben zij toch echt een groter probleem dan jij. Niemand is onmisbaar en oplossingen kunnen altijd gevonden worden. Succes!
Bedankt voor alle reacties! Het heeft het nare gevoel dat ik had voor een deel weggenomen. En inderdaad, wie weet wordt er wel positief gereageerd! Ik moet het nu ook allemaal niet gaan invullen voor een ander. En in het ergste geval zoek ik weer een andere baan! Zaterdag heb ik de eerste echo! Nog 6 dagen aftellen! Voor nu eerst maar hopen dat het goed blijft gaan!
Hier ook vrij onverwacht zwanger en een tijdje geworsteld met mij 'schuldig voelen'. Maar neem van mij aan; zakelijk gezien is het soms misschien 'wat lastig' , maar menselijk gezien gunnen je collega's je het vast. De roddelende 55plussers zijn ongetwijfeld opa en/of oma (in wording) en zullen tegen hun eigen kinderen heus wel zeggen dat ze voor privé moeten kiezen toch?? En tsja.. werk is maar werk hé. Voor 't zelfde geld werk je over een tijdje ergens anders en maak je je ook niet meer druk over wat ze er van vonden toch?! Gefeliciteerd iig
Hee gefeliciteerd met je zwangerschap! Je gevoel ken ik; had het bij m'n eerste ook. Voor mijn gevoel was de timing slechter dan ooit. Was ook wel bang voor de reacties. Maar iedereen was juist heeeel enthousiast, nooit iets gehoord van 'oeh, onhandig moment.' Mijn vervanging was ook uiteindelijk heel goed geregeld, en ik kon me achteraf ook niet meer voorstellen dat ik me zo druk had gemaakt.
Ow wat herkenbaar, ik wilde dolgraag een tweede en stond op het punt om te stoppen met de pil maar toen kreeg ik een baan (mijn eerste 'echte' baan) dus besloot ik even te wachten. Na een paar maanden ben ik toch gestopt en was het in 1 keer raak, toen vond ik het erg rot om te vertellen... werkte in een klein team(met zijn 3en) op vrijdag was mijn collega vrij en de ander nam altijd vrij op vrijdagmiddag, zat er heel erg mee wie dan smiddags op kantoor moest zitten. Daarbij was mijn baas een hork, toen ik het vertelde praatte hij er ook praktisch overheen. Was ook bang dat ze iemand anders zouden vinden en ik na mijn verlof niet meer terug mocht keren. Maar zoals al is benoemd, ze nemen een vrouw aan van bijna 30, de kans is groot dat er dan een kinderwens is of komt. Ik duim voor een goede echo en hoop dat je het snel aan jouw leidinggevende kunt vertellen, wat zal er een last van je schouders vallen.
Gefeliciteerd ! Ik heb sinds een paar dagen een nieuwe baan en begin in september (onderwijs). Donderdag moeten we naar de fertiliteitskliniek en ik zit nu op het wachtbankje. Het kan dus raak zijn deze maand, maar ook nog langer duren! Als het raak is nu, dan ben ik in september rond de 3/4 maanden en uitgerekend vlak voor de examens Als ik dit zo opsom is de timing dan ook echt mega verkeerd. Maar goed, als ze me hierdoor willen ontslaan komt er wel weer wat anders! We zijn nu 1,5 jaar bezig, het mag wel een keer ! Privé gaat inderdaad voor werk. En anders kun je altijd nog even de WW in, maar zoals hierboven al is gezegd; bij jonge vrouwen kunnen ze het verwachten! Geniet van de kleine in je buik
Groot gelijk meid! Veel geluk hopelijk mag je snel zwanger zijn. Daar komen ze op school ook wel overheen! Gefeliciteerd met je nieuwe baan trouwens!!
Ik zou het vooralsnog verlopig niet vertellen.hou het maar lekker voor jezelf.tegen de tijd dat je het moet melden denk je er misschien heel anders over.ik zou zeggen denk aan jezelf.,alleen jij weet waar je gelukkig van word.mijn ervaring is dat collega's sowieso leuk en aardig doen en achter je rug roddelen,vooral vrouwen.zouden ze andersom wel rekening met jou houden?denk het niet meis!geniet van je zwangerschap en laat het over je heen komen.