Het werkt ook wel eens andersom... Gisteren spetterde ik, terwijl ik aan het afwassen ben, water naar mijn ventje. Roept dat ei heel hard 'maaaammmyyyy noooooooo, don't hit me, pleeeaaasseeee!!!!' ....... Ben benieuwd wat mijn buren denken nu, want ja, ook ik verhef mijn stem wel eens Hij's fijn
Oh ja, dat heeft mijn oudste me ook wel eens geflikt ja, midden in de supermarkt, terwijl ik enkel zei dat hij geen zakje chips mocht hebben en dat hij het NU terug moest leggen. Ik heb nog nooit een vinger uitgestoken naar mijn kinderen..
Volgens mij staat er ook nergens dat ik in een schreeuwende tierende mama verander. Er staat wel dat ik het niet 10 X uitleg juist omdat inderdaad kort en duidelijk veel beter werkt. Vaak leg ik het hem dan als de omgeving weer rustig is , buiten dus ofzo, wel uit waarom iets bijv. niet mocht. maar om mij en hem, tja het is een echte man ook nog, het makkelijker te maken gaat hij niet mee met kleding ofzo kopen. Ook doe ik boodschappen zo min mogelijk als ik alleen met onze twee kids ben, maar dat ligt meer aan mijn fysieke situatie .
Ik zeg ook niet dat je alles tien keer moet uitleggen Het gaat mij meer om de toon waarop mensen met hun kinderen praten, en die toon heeft denk ik veel te maken met hoe die mensen zelf in het leven staan en hoe ze de wereld benaderen. Ben je positief of negatief, is het glas halfvol of halfleeg, denk je dat andere mensen je bij voorbaat bedonderen zullen of vertrouw je ze. Ik zeg ook niet dat jij een loeiende moeder bent! Maar je ziet ze nou eenmaal regelmatig, van die 'neeneemoeders'. Hun eerste woord voor ze verder na lijken te denken lijkt 'nee' te zijn. En dan wordt er geklaagd dat ze de hele tijd politieagentje moeten zijn. Als je van een afstand kijkt dan zie je dat ze dat door hun manier van reageren over zichzelf afroepen, Ik kan me zo voorstellen dat zo door het leven gaan iemand niet gelukkig maakt. Ik voel me in elk geval simpelweg rottig als ik dat soort mensen bezig hoor, en ik kan me zo voorstellen dat het dat ook is wat TO dwars zit. Door die negativiteit veel te horen verlies je je eigen goede humeur. Video-interactiebegeleiding zou veel vaker aangeboden moeten worden.
Ik zie iedereen redenen geven waarom de buurvrouw gestresst is, maar dat is toch onzin? Je hebt je toch gewoon respectvol te gedragen naar je kind? Ik kan me geen reden voorstellen dat het geoorloofd is om tegen je kind te snauwen, tenzij er gevaar is. Duidelijk en consequent zijn kan ook rustig en beheerst. Als je gefrustreerd bent, ga je maar naar de sportschool of hang een boksbal op in de schuur.
Ik ken geen moeder die nog nooit haar geduld heeft verloren tegenover haar kind. Niet dat het terrecht is om te snauwen. maar een kind komt niet met een gebruiksaanwijzing. Voor sommige is het opvoeden moeilijker dan voor andere. Zeker als er meerdere zaken gaande zijn op hetzelfde moment. En tijd om je af te reageren is er op dat moment meestal niet omdat je voor je kind zorgt. Vind het wel heel makkelijk gezegd.
Gelukkig heb ik nog nooit gesnauwd tegen mijn zoon, maar dat zal vast wel eens gaan gebeuren, ik ben ook niet perfect. Maar er zit een verschil in tussen stelselmatig afsnauwen en af en toe uit je slof schieten (en daarna je excuses aanbieden aan je kind). Geef mij dat laatste maar, veel beter voor het zelfbeeld en de eigenwaarde van het kind.
Gelukkig gaat het hier ook echt niet stelselmatig, maar het is me welleens overkomen. Voel me daarna ook erg rot. Maar ik kan me voorstellen dat een ouder in de knoop zit met de opvoeding. Gelukkig zijn er genoeg manieren om daar hulp bij te krijgen.