Als we nu allemaal onzelf 'beschrijven' bij t topic voorstellen en er dan wél neerzetten waar je vandaan komt, da's wel zo handig voor de rest. Idd n 'soort' contactadvertentieidee.
Ik had vroeger 2 beste vriendinnen, een echte 3 eenheid. Op een gegeven moment (de reden weet ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet) besloten die meiden dat ze mijn vriendinnen niet meer wilden zijn en hebben ze mij echt geterrorisserd. Ik werd achtervolgd, ontvind dreigbrieven, de afhaalchinees, pizzakoerier etc. etc. stonden regelmatig voor de deur en als klap op de vuurpijl hebben ze op school een aantal keer geprobeerd me van de trap te duwen. Dat geeft je vertrouwen in mensen zo'n enorme knauw en tot op de dag van vandaag (was toen 14/15) zoek ik er wat achter als mensen aardig voor me zijn. Ik ben geen makkelijke waar het om vriendschap gaat....
Hier t zelfde hoor Zena. Iemand in mn nabije omgeving was nl ook zo. En nu ben ik zo wantrouwend als de neten.
Jeetje wat zijn er eigenlijk veel vrouwen eenzaam. Ik moet zeggen, ik heb dat ook regelmatig. Ik heb wel een beste vriendin en ik denk ook niet dat het contact met haar ooit zal stoppen, maar door onze verschillende levens op dit moment kan zij er even niet voor mij zijn terwijl het met mij niet zo goed gaat. Ik snap helemaal waarom dat nu zo is, maar ik vind het wel heel erg. Door de dood van mijn moeder (en het ziekbed ervoor) nu ruim drie jaar geleden, ben ik heel veel vrienden kwijt geraakt. Ik heb daardoor nu veel minder 'backup' van anderen. Nu ook mijn beste vriendin er even niet kan zijn, merk ik dat ik dat erg mis. Ik zit al 15 weken thuis en dan komen de muren wel op je af als er niemand langs komt of belt. Ik ben wel nog steeds van mening dat het belangrijker is om een paar goede vrienden te hebben ipv veel opervlakkige vrienden. Gelukkig kan ik hier mijn verhaal goed kwijt en steunen o.a. de oktobermama's 2007 mij heel goed! Meiden, sterkte allemaal!
Lieve meiden, Ik vind het heel dubbel om dit topic te lezen. Enerzijds word ik er verdrietig van als ik zie hoeveel mensen er nog eenzaam zijn. Anderzijds voel ik een vorm van geruststelling... ik ben dus niet de enige... Ik vind het ooit heel moeilijk. Een beste vriendin heb ik nooit gehad. Op de basisschool en middelbare school wilde ik een allemans vriend zijn. Ik kwam op voor mensen die gepest werden of buiten de groep leken te vallen. Gevolg was wel dat ik daarom zelf op een gegeven moment ook gepest werd. Het blijft ook nog steeds moeilijk... Ik dacht echt dat ik het goed deed... maar dat gepest. Dat gaat zo diep in je zitten. Ik voel me nog steeds vaak erg onzeker. Met vier meiden van de middelbare school heb ik zo af en toe nog contact. Maar het verwaterd ook wel moet ik zeggen. Zij zijn allemaal een eind weg gaan wonen en verkeren in een hele andere levensfase. Ze zijn vrijgezel en genieten van het vrijgezellenleven. Daarnaast studeert een aantal van hen nog. Dat staat wel recht tegenover mijn eigen leventje: getrouwd en een eigen huis gekocht, fulltime werkzaam, nog wonend in de oude omgeving en bezig voor ons eerste kindje. Ik voel me erg vaak eenzaam. Ik heb een schat van een mannetje, maar het blijft toch anders dan bijvoorbeeld een beste vriendin hebben... Dit overigens niks ten nadele van mijn mannetje... die blijft boven alles mijn maatje en soulmate... Ik voel me hier gelukkig niet alleen... Groetjes, Josien
Hier ook...heb wel een goede trouwe vriendin, die als ik het echt moeilijk heb er altijd wel op een of andere manier voor me is...verder woont ze ook ruim een uur rijden hiervandaan en de rest van de echte vriendinnen heb ik ook eigenlijk niet meer...zijn allemaal verwaterd of min of meer afgehaakt na alle nare dingen die we hebben moeten doorstaan...ik ken hier in en rondom Soest ook bijna niemand..mis het ook enorm om even te bellen en een half uurtje later bij elkaar een drankje te doen of lekker de stad in , terasje pakken enz...voel me vaak ook erg eenzaam en verdrietig hier...dus ook ik houd me aanbevolen meiden omgeving soest/utrecht ik sta open voor nieuwe contacten liefs Pjetje
Ik lees hier eigenlijk alleen maar herkenning. Na de middelbare school zijn al me vriendinnen een andere richting in gegaan dan ik. En hebben me eigenlijk laten vallen als een baksteen. Mijn eenzaamheid is denk ik wel het gene waar hub en ik het meeste ruzie over maken. Voel me vaak zo alleen, niemand om mee te keuvelen over nix. Gelukkig heb ik een fijne baan en een dikke onderweg.
Hier ook weer 1 Ik voel me inderdaad ook erg vaak eenzaam. Toch ergens wel een opluchting dat ik niet de enige ben, maar inderdaad tegelijkertijd wordt ik daar ook wel een beetje verdrietig van. Helaas heb ik nogal wat tegenslagen gehad, en na ieder tegenslag vielen er weer wat ''vrienden'' af. Ook afgelopen jaar is voor ons niet makkelijk geweest vanwege de vroeg geboorte van mijn zoontje en dus weer wat ''vrienden'' minder. Ook zijn er een aantal naar de kennissen groep gedegradeerd....leuk als je ze tegen komt maar je kunt er weinig van verwachten. Ik ben iemand die makkelijk ''geeft'' en er niet snel wat voor ''terug'' verwacht, maar toch als je het dan moeilijk hebt, tja dan verwacht je wel wat ''terug'' en dat blijkt dan vaak te veel gevraagd. Ik heb wel een hele goede vriendin, maar die woont niet echt naast de deur, we proberen elkaar wel 2x in de maand te zien en dat lukt gelukkig ook vaak Hier in het dorp heb ik wel 1 vriendin, maar ik vraag me op dit moment af of dat zo zal blijven. Zij heeft een heel ander leven als ik. Als ik haar bel omdat ik bijvoorbeeld even weg moet, wil ze altijd wel even oppassen. Maar echte gesprekken hebben we niet meer....en da's voor mij eigenlijk nog veel belangrijker. Verder wil ik natuurlijk nog wel even vermelden dat ik wel heeel gelukkig ben met mijn beide mannen, dat maakt een hele hoop goed. Helaas moet mijn vriend vaak 's avonds werken, da's wel jammer, want dan zit je toch ook weer heel vaak alleen. Maar ja dan heb je altijd de computer nog hè
Tja ik herken dit ook wel. Op de basis en middelbare school werd ik veel gepest waardoor ik me ben gaan afsluiten. Op het vervolgonderwijs werd ik wel wat opener maar mensen vonden me in het begin "een bitch" Daar had ik wel een paar vrienden maar daarvan heb ik maar 1 vriendin en een vriend over gehouden. Die vriendin woont in Belgie en heeft het ontzettend druk met haar werk waardoor we elkaar maar nauwelijks spreken, laat staan zien. De vriendschap met die vriend was wat aan het verwateren, de laatste tijd spreek ik hem wat vaker. hij is herstellende van kanker, ik probeer zoveel mogelijk voor hem klaar te staan maar hij woont in leeuwarden en hij heeft het veel te druk met alles wat er om hem heen aan het veranderen is. Mijn familie is erg groot en dat was erg belangrijk maar de laatste tijd wordt dat steeds minder. Het is weer zomer en dat betekend dat mijn moeder naar de camping gaat waar ook mijn zus en een paar nichten zitten. Gevolg: mijn moeder praat over niets anders dan mijn zus en haar kindern en vergeet voor de handigheid dat ze nog 3 kids en 5 (bijna 6) kleinkids heeft. Hier in arnhem ken ik maar weinig mensen en straks zit ik ook nog eens zonder werk. Gelukkig heb ik wel heel erg leuke buren rondom me wonen maar geen echte vrienden. Verder is mijn lief mijn alles en ik heb wel heel erg veel aan hem. Hij heeft ook bijna geen echte vrienden dus we zijn allebei gelukkig huismus. Mss maak ik in de loop van de tijd wat meer contacten hier in de buurt en anders blijf ik gezelli met mijn hubbie en kids een huismusje Zo dat lucht wel op om je hart eens zo te luchten en te lezen dat je niet de enie bent
Hier nog iemand zonder 'beste' vriendin Ik heb wel vriendinnen en bekenden hor, maar een echte beste vroeindin met wie je alles kunt delen heb ik niet. Toen ik zwanger was vd oudste hebben velen mij laten vallen als een baksteen. Ik was lange tijd al mama terwijl veel leeftijdgenoten daar nog niet eens mee bezig waren! Ik mis het wel vaak dat ik niet zomaar binnen kan lopen bij een 'beste ' vriendin.. De hele week zit ik thuis en ben ik mama en huisvrouw. Ik ken in mijn omgeving niet echt iemand in dezelfde situatie eigenlijk.. En hier in de straat bijvoorbeeld wonen leuke aardige mensen hoor, met wie ik ook regelmatig een babbeltje maak enzo maar een echte hartsvriendin..nee..die heb ik allang niet meer...
Hey Natas, Ik zie dat je ook omgeving utrecht woont...misschien keertje ergens een drankje doen? liefs Pjetje
Hier kan ik me helemaal in vinden. Op de basisschool was ik ook steeds de l*l. Maar wilde juist met iedereen vrienden zijn hihihi. Op de middelbare school ook een bitch en geen spam-filter. dat bitchy zit er nog steeds een beetje in zo af en toe. Na de middelbare school dacht ik veel vrienden te hebben, maar sinds ik serieus bezig ben met huisje boompje beestje, zie ik niemand meer. Bleken gewoon stapvrienden, alleen als er wat te halen valt zijn ze er. Nou zulke vrienden hoef ik niet. Mijn allerbeste vriend is men mannetje en men allerbest vriendin is men jongere zusje Ondanks hun 2 kan ik me af en toen echt heel eenzaam voelen...
Wat veel meiden zonder hartsvriendin die dat ook echt missen. Ik heb weinig vrienden maar moet heel eerlijk zeggen dat ik het niet mis. Ik heb 1 hele goede vriendin, een goede relatie, leuke ouders en dat is voor mij genoeg. Verder heb ik leuke contacten met collega's en buren. Mn vriendin zie ik vanwege de afstand en ons drukke leventje maar af en toe. Een kennis van mij heeft na haar bevalling meer dan 200 kaarten gehad. Heel even vroeg ik me af waarom zij zoveel populairder is dan ik. Ik ben toch ook leuk? Tot ik me realiseerde dat je, om 200 kaarten te krijgen, dag in dag uit bezig bent met het onderhouden van je sociale contacten. En daar voel ik niets voor. Ik geniet van mn eigen gezinnetje, van alleen zijn. Dat is genoeg. Soms vind ik het wel erg jammer dat mn vriendin zo ver weg woont. Zou graag vaker bijbeppen. Maar ja, het is niet anders.
Jeetje, hier wordt ik wel verdrietig van! Ik heb wel het idee dat vrouwen veel minder vrienden hebben dan mannen....die hebben vaker een grote vriendengroep. Denk dat vrouwen daar te moeilijk in zijn. Ik moet zeggen, een echte vriendinnen-mens ben ik niet...tenminste met mate. (soms vind ik vrouwen doorzeuren en kan ik beter overweg met mannen, dus vandaar met mate haha) Heb veel "gewone" vriendinnen en 1 'beste' maar nu ik zwanger ben (als eerste) is toch alles veranderd. Ze begrijpen niet goed waar ik me nu mee bezig hou en ik merk dat we uit elkaar groeien. Daarom ben ik zo blij dat ik dit forum heb gevonden! Ik zou graag een vriendin hebben die ook zwanger is, of 'in de baby's zit'....want daarin voel ik me best alleen staan. Dus meiden omgeving Apeldoorn, deventer, arnhem ed die zich geroepen voelen? xx
Ja dat merk ik ook wel, de vriendinnen die ik heb zijn daar gewoon niet mee bezig en ik ben er natuurlijk heeel veel mee bezig. Gelukkig heb ik wat dat betreft ook nog mijn zussen om op terug te vallen want die hebben allemaal al meerdere kids.
Haha, heel herkenbaar en ook je redenatie dat je om zoveel kaarten te krijgen toch heel veel tijd in sociale contacten moet steken! Dat klopt als een bus! Ik ben wel eens jaloers op buren die drukke, luidruchtige tuinfeesten en waar tientallen kinderen rondrennen. Denk zelfs wel eens dat ik mijn kinderen tekort doe door ze dat niet te kunnen bieden. Dan zou ik ze echter vaak moeten wegbrengen om al die contacten te onderhouden en daar heb ik idd ook geen zin in. :-k Ik ben graag met mijn man en kindjes samen en onderneem dan leuke dingen of ben gewoon rustig thuis! En wat betreft 'leuk zijn'; vroeger dacht ik dat er iets mis met mij (ons) was, maar ik ben er inmiddels achter dat dat in z'n geheel niet waar is! Zo lopen dingen nu eenmaal!
Ondanks vele vrienden en 4 hele goede vriendinnen waar ik alles mee kan bespreken, voel ik me ook best wel eens eenzaam. Ook op hele gekke momenten bijvoorbeeld als we gezellig met zijn allen bij elkaar zijn of als ik eens een dagje vrij ben. Heel raar misschien maar heb het toch echt. Ook kan ik mij in het zwanger worden heel alleen voelen echt eenzaam, dit deel ik namelijk met alleen mijn vriend. Voel me soms zo eenzaam en verdrietig. Mijn vriendinnen weten dat we bezig zijn en durven er niet elke keer naar te vragen maar de maanden verstrijken en na 13 ronden ben ik heel verdrietig als het onderwerp wordt aangesneden.