Sinds ik een relatie met mn vriend heb, heb ik niet zoveel vriendinnen meer. Ik ga al vanaf mn 15 met mn vriend en tja de meeste op die leeftijd zijn nog erg losbollig. Vaak (nu nog) word ik gebeld door een paar vriendinnen om een avond te gaan stappen, maar ik heb nu gewoon ander interesses gekregen en denk niet alleen maar aan discotheken enz. Ze bellen me trouwens ook alleen als ze wat willen gaan doen niet zomaar om even te vragen hoe het gaat. Ik mis eingelijk ook wel een goede (beste) vriendin in mn leven.
Daar heb ik dus ook last avn...het uit elkaar groeien na de geboorte van mijn zoon. De interesses van mij en mijn vriendin/ kennissen ligt op dit moment voor mijn gevoel mijlenver uit elkaar. Gelukkig is op dit moment een vriendin zwanger. Wij groeien op dit moment juist naar elkaar toe. Zij is momenteel dan ook mijn enige echte vriendin.
Ik mis het ook wel een beetje. Gewoon nu. Om lekker mee te kleppen hoe spannend het wel niet is dat ik met de pil ben gestopt enzo. Ik kan alles met mijn moeder bespreken, en die beschouw ik ook als beste vrienidin. Maar ze gaf aan niet te willen weten wanneer ik met de pil stopte, en het pas te horen wanneer ik 12 weken zwanger ben... Een collega bij mij op het werk weet het nu. Ze voelde het zeg maar, dat ik er mee bezig was . Maar ik zie haar niet als mijn beste vriendin, daar ken ik haar niet goed genoeg voor. En ik vind ook niet dat ik heel lekker hierover met haar kan praten. Zij is inmiddels al 8,5 jaar bezig, en heeft volgens mij alle vruchtbaarheidsbehandelingen die je kunt verzinnen al gehad. Doordat ze al zo lang bezig is, is ze wat negatief ingesteld. Kan ik me ook wel wat bij voorstellen. Maar als ik zeg dat ik een luteale fase heb van 11 dagen, zegt ze al dat ik het dus heel moeilijk ga krijgen. Als ik zeg dat ik een cyclus heb van ca. 27 dagen, zegt ze dat dat niet kan, en dat dat te kort is. Als ik zeg dat ik vruchtbaar slijm heb gevonden, zegt ze dat dat niks betekend. Als ik zeg dat ik een positieve ovu-test heb, zegt ze dat die niet altijd kloppen. Als ik zeg dat ik temp. vraagt ze of ik dat wel goed kan, en dat ik ze maar in een mapje moet bewaren voor de gyn. zodt ze ons meteen kan helpen. Dat zijn geen dingen die je wilt horen als je op het eind van je tweede ronde, en begin derde ronde zit. Ze maakt me best wel onzeker. En ik vind het jammer dat ze het weet. Ik zou het fijn vinden als ik de spanning gewoon met iemand kon delen. Die het ook spannend vind dat ik vruchtbaar slijm vond. Die het ook erg leuk vind dat mijn cyclus regelmatig is. Die vol spanning mee aftelt naar de NOD. Maar ik heb niet zo'n beste vriendin. En heb er zelf voor gekozen om het ook nog eens aan niemand te vertellen. En ik wil hubby niet belasten (vermoeien) met mijn spannende bevindingen. Dus vandaar dat ik zit op dit forum.
Zelf heb ik wel wat vriendinnen, die ik aan school heb overgehouden, zeg maar. (niet echte een beste vriendin) Eén meid al vanaf de basisschool, maar haar spreek ik eigenlijk helemaal niet zo heel veel meer.... Het valt me op dat ze de laatste tijd heel snel meiden "haar vriendinnen" noemt. Dus dan heb ik vaak het gevoel, hoe oprecht in ónze vriendschap... Dat maakt me wel eens verdrietig.... Soms heb ik het idee dat ik alleen "interessant" ben, als er iets belangrijks aan het gebeuren gaat (trouwen, nu komst baby etc.) Toch is het niet echt zo dat ik me eenzaam voel, al zou ik het wel erg leuk vinden om een oprechte vriendschap te hebben, met iemand die me begrijpt. En die me leuk vindt om MIJ!
Jeetje, wist niet dat er zoooveel zo dachten zeg. Ik heb het ook niet zo getroffen met vriendinnen. Heb altijd te hard gewerkt, en dat snapte veel vriendinnen nooit. Heb dat allemaal expres laten verwateren toen ik mijn man tegenkwam. Had er gewoon geen zin meer in, ik was de enige die altijd belde. Woonden we allemaal maar bij elkaar in de buurt. Konden we 1 keer in de week met alle kids afspreken en met elkaar laten spelen. Nu mijn dochtertje naar de peuterspeelzaal is, merk ik wel dat ik wat contact heb met mensen. Is toch wel leuk om af en toe ff een uurtje te spelen met de kids...het hoeft allemaal niet lang en diepzinnig, maar gezellig is het wel. Leuk dat iedereen zo eerlijk is... super...
Dit heb ik ook gehad, ik ga vanaf me 16 met een jongen van 9 jaar ouder en kreeg hele andere intresse (huisje, trouwen, kindjes, fulltime werken) waardoor we uit elkaar zijn gegroeid. Voorheen had ik een heleboel vrienden terwijl ik er nu geen 1 kan opnoemen
Ik heb dat ook, ga al vanaf mijn 15e met hetzelfde vriendje ging dus niet zoveel uit als mijn vriendinnen en toen ik aan kids begon zaten zij nog ieder weekend in de disco of kroeg.Had meerdere vriendinnen en 1 beste hoewel ik oprecht blij was toen zij na lang proberen (1,5 jaar)zwanger was en wel veel interesse toende kon zij totaal geen interesse tonen toen ik zwanger was van Vince!Toen ik zwanger was van Yentl kon ze het ook niet heb het haar toen vergeven maar dit keer kon ik het niet.Jammer dat het na 15 jaar vriendschap zo op de klippen moest lopen. Ik mis het wel hoor een goede vriendin! Liefs,Claudia
Ik ben al sinds m'n 14de met mn vriend samen.. Ik had destijds een beste vriendin.. Helaas werd ze erg jaloers, omdat ik veel tijd met m'n vriend door bracht. Ze wou me niet "delen". Ze dwong me een keus te maken tussen haar en hem. Waarop ik zei dat een echte vriendin me niet voor die keus zou stellen. Het moge duidelijk zijn dat de vriendschap toen over was. Ik ben toen de vriendengroep van m'n vriend in gerolt. (alleen maar mannen natuurlijk) Vervolgens ben ik ook nog een opleiding gaan doen die weinig vrouwen kiezen, waardoor ik met nog maar 1 ander meisje bij bijna 30 kerels in de klas zat.. Dus ook daar geen vriendinnen aan over gehouden alleen vrienden.. Natuurlijk ben ik blij met de vrienden die ik heb, maar ik kan bij hen niet met al m'n problemen/verhalen terecht.. Het is toch anders. Ik kan erg veel lol met ze maken, maar gevoelens enzo willen mannen echt niet bespreken. (tenzij ze advies willen over vrouwen ) Sinds een tijdje begin ik bevriend te raken met een vriendin van een een vriend, maar haar zie ik ook alleen als we iets gaan doen. De laatste tijd mailen we wel regelmatig hoe het is, ik hoop dat dat aanhoudt na de bruiloft.. Ik kan me haast niet voorstellen hoe het is om een beste vriendin te hebben.. Het is al ZO lang geleden.. Als ik met m'n vriend door de stad loop en ik 2 vriendinnen gezellig zie winkelen/in een restaurantje eten etc. Dan merk ik toch wel dat ik het erg mis.
Ik heb nooit een hele groep meiden om me heen gehad die ik vriendinnen noemde, mijn man vind dit nog steeds een beetje raar.... maar ja ik ben denk ik selectief in echte vriendinnen. Ik heb 1 erg goede vriendin waar ik zelfs midden in de nacht een beroep op kan doen, en we zien elkaar toch echt niet zo vaak. Winkelen ofzo hebben we al heel lang niet meer gedaan, we zijn allebei druk met werk en gezin. Maar als we elkaar nodig hebben dan zijn we er ook echt voor elkaar. En dat is wel een fijn gevoel. Ik ben ook van mening dat ook waneer je 20 vriendinnen hebt, je je af en toe eenzaam kan voelen.
Ik voel me best vaak eenzaam,nu deze week hebben de kids lekker vakantie dus valt het reuze mee. Ooit hadden we een stel vrienden,die hier regelmatig spontaan langskwamen,maar dat is minder nu,omdat ze een heel ander leven zijn gaan leiden sinds kort
ik heb 1 hele goede vriendin, al vanaf de basisschool, alleen de laatste paar jaar merk ik heel erg duidelijk dat we allebei totaal andere intresses hebben, of eigenlijk liggen we niet echt op een lijn zeg maar. Ik ben gaan samenwonen, heb een kindje, werk en ga weinig nog op stap. Zij heb ook verkering, al langer dan ik, maar wil nog niet samenwonen, kinderen is helemaal gesloten onderwerp en ze zit nog op school, wil absoluut niet werken, en gaat nog iedere week op stap. meestal komt ze 1 a 2 keer per week wel bij me langs, alleen ik kan mezelf niet goed uiten over bepaalde dingen, want daar is zij helemaal niet mee bezig. Maar ik hoop dat ze over een tijd ook het puberale leventje op gaat geven en lekker gaat samenwonen en een beetje op 1 lijn komt met mij