Hallo, Mijn vriend en ik hebben het al een poosje over kindjes, en dan ga je het natuurlijk ook hebben over opa's en oma's. Ik weet dat mijn ouders helemaal blij zouden zijn als wij een kindje mogen krijgen en dat geeft mij een fijn gevoel(hem ook hoor) Hij heeft geen ouders meer en dat ligt natuurlijk best gevoelig. Zijn er meer mensen die in deze situatie zitten en hoe zijn jullie hier mee om gegaan? Groetjes Pebbles
Zelf heb ik ook geen ouders meer, alleen schoonouders. Ja.. hoe ga je ermee om... Voor ieder is dat verschillend denk ik. Mijn gedachten is dat ze het misschien wel "zien" van bovenaf. Weet het ook niet. En hoe ik me daadwerkelijk voel als ik zwanger blijk te zijn, dat zullen we nog af moeten wachten. Maar wat ik wel jammer vind, is dat ik het grote nieuws niet meer tegen mijn moeder kan vertellen. Dat geeft wel een k*te gevoel.
ik heb al 8 jaar geen moeder meer ...en een vader die ik zelden zie...mijn schoonouders wonen 130km hier vandaan ... en mijn andere 2 kids hebben nog wel een oma ..maar die is ook anders na de scheiding tegen hen gaan doen ... ik mis dat wel hoor ...een opa en oma voor de kids
Ik heb geen overleden ouders en mijn e xook niet, alleen mijn ex die kijtk niet naar zn kids om en zijn vader en moeder dus ook nooit gezien eigenlijk, (wonen ook in het buitenland) en mijn eigen ouders zijn zelf heel jong nog en werken fulltime en hebben nog 2 thuiswonende kidneren, dus echt opa en oma vind ik hun ook niet, ja ze heten zo voor de kinderen maar daar is ook alles mee gezegd.
hier nog zo eentje, wel iets ander. de ouders van mijn vriend willen geen opa en oma worden, nou ja vooral zijn moeder. Dit werd ons verteld nadat we de 1e keer zwanger waren, helaas werd dit een miskraam, maar sindsdien horen we dus niks meer. Dus iets anders als bij jullie...maar gelukkig nog een hele lieve opa en oma over.. Voor mijn vriend natuurlijk wel moeilijk... we zullen zien... eerst maar weer zwanger raken
ik heb het mijn moeder gelukkig allemaal nog kunnen vertellen, en ga dus ook op zijn minst 1x in de mnd naar de verloskundige om haar in me buik telaten kijken. Mijn moeder heeft kanker en is opgegeven hele dubbele situatie allemaal maar we halen er uit wat er in zit...... en alles wat ik terweten kan komen over ons kindjuh weet zei ook!Zo dat haar niet meer ontnomen kan worden..
bedankt voor jullie reacties, Wij zeggen ook wel eens tegen elkaar dat zijn ouders mee kijken van bovenaf. Mijn vriend was sinds het overlijden van zijn ouders niet meer bij hun graf geweest, laatst heeft hij me er mee naar toe genomen en dat was zo bijzonder! we hebben toen ook afgesproken dat als we zwanger zijn samen naar de begraafplaats gaan om het te vertellen en als het kindje er is het gaan laten zien.....
Ik ben opgegroeid zonder min of meer opa's en oma's en ben er prima groot mee geworden hoor! Dus maak je geen zorgen, als jouw liefde en aandacht er maar genoeg is, dát is heel belangrijk. En hoe je zelf met het gemis omgaat, tja, dat doet iedereen weer verschillend. Maar ouders missen is erger dan een opa en oma.
Ik zit zo'n beetje in dezelfde situtatie als Jantine. Mijn moeder heeft een hersentumor en is deze week opgenomen in een verpleeghuis. Zij zal niet meer meemaken als er ooit bij ons nog een baby zou komen. Mijn vader is er gelukkig nog wel en dat is altijd een hele lieve opa voor zijn andere kleinkids. Mijn schoonouders is een ander verhaal. Die hebben zelf 6 kinderen, maar ik heb me altijd afgevraagd of ze dat ooit leuk hebben gevonden. Kleinkinderen zijn leuk als je ze niet hoort. Zij zijn dus echt geen opa en oma. veel te druk bezig met hun eigen wereldje.
mijn moeder is een ex borstkanker patient...ik ben enig kind...verder geen familie meer want haar ouders zijn inmiddels ook overleden.. mams zou het fantastisch vinden om een eigen kleinkind te hebben...mijn stiefbroer heeft een zoontje dus mijn stiefpapa is opa...dat kind wordt helemaal in de watten gelegd door mijn mams en stiefpapa.. het wordt nog moeilijk want mijn stiefbroer van 43 heeft longkanker en zijn levensverwachting wordt met de dag minder...gelukkig zijn mijn moeder en stiefpaps er dus nog.. de ouders van mijn lover wonen in Duitsland...ik vind het niet echt hartelijke mensen...ben benieuwd of ze een beetje ontdooien als we eenmaal een baby hebben... maar daar maak ik me geen zorgen om...zolang ik mijn mams heb...de beste oma die mijn kind kan hebben. Aoife
Mijn ouders hebben alle twee kanker gahad, ben dus ook dolblij dat ik hen nog heb ook straks voor onze kindjes. Ookal hebben ze dan maar 1 opa en oma ik weet zeker dat de ouders van mijn vriend heel graag kleinkinderen hadden willen hebben en..... misschien is dat beter dan wel schoonouders hebben die niets van kleinkinderen willen weten....
tja hier hebben de kinderen de oma's.. de vader van mijn man is overleden toen ik in verwachting was en mijn vader is in 2002 overleden en toen waren de kinderen nog klein, de vader van mijn man hebben ze dus nog nooit gekend en merk ik niet echt van dat ze daar een gemis aan hebben, wel missen ze mijn vader omdat ze die toch nog wel mee hebben gemaakt... en ondanks dat ze 2 oma's hebben waarvan ze er maar 1 heel veel zien kan ik niet zeggen dat ze andere oma zo erg "missen"ze vinden het leuk als ze er is maar tis niet zo dat ze erom vragen om naar haar toe te gaan... tis denk ik heel anders dan wanneer kinderen opa en oma bewust hebben meegemaakt dan wanneer ze deze nooit gekend hebben... het blijft hoe dan ook natuurlijk altijd een soort van gemis maar je kinderen zullen er denk ik niet veel last van hebben omdat ze "niet anders weten".... succes
Misschien een ideetje ....er zijn veel oudere mensen die graag een kleinkind willen hebben maar die zelf geen kinderen hebben ...waarom zet je niet een advertentie misschien vind je wel hele leuke mensen die graag opa en oma willen zijn...
hoi, Hier zijn alleen nog 2 oma's of ja eigenlijk 1 oma! Moeder van mijn hubbie zien we eigenlijk zelde en hebben daar geen goed contact mee! Met mijn moeder gaat het wel heel super en die volgt mijn cyclus tot op de dag! Vader van mijn hubbie is al gestorven toen hij 15 was heb ik nooit gekent! Vader van mij is helaas 2 jaar geleden plotseling gestorven aan een hartstilstand in zijn slaap op 51 jarige leeftijd! Het is nog iedere dag een heeeeeeeeeellll groot gemis! Ik heb zelf ook maar 1 opa en oma gekent en de andere niet maar heb zoiets diegene die je niet kent mis je ook niet teminste je weet niet beter! Liefs Pearly
hoe mooi het ook klinkt en ongetwijfeld is dat voor iedereen anders ik zou denk ik nooit een surrogaat opa en oma willen.... niet alleen omdat het niet de echte opa en oma zouden zijn (want die kan je ook krijgen als je met iemand samenleeft anders dan de echte vader) maar puur om het feit dat het toch altijd anders zal zijn en je altijd makkelijker een deur dicht zou trekken (en andersom) dan wanneer het eigen is...
ik heb enkel grootouders aan mijn moeders kant. Mijn grootouders aan mijn vaderskant leven denk ik nog wel, maar mijn vader + familie had bij mijn geboorte besloten om mij niet te kennen. Ik heb geen echt gemis gekend, ik heb steeds heel veel aan mijn moeder en haar ouders gehad. Als kind heb ik af en toe wel naar mijn vader gevraagd, zeker omdat je op school soms iets moet maken voor je vader. Maar eigenlijk heeft mijn grootvader die rol een beetje overgepakt en kreeg hij dus mijn schoolknutsels Dit kindje zal enkel grootmoeders hebben, want de vader van mijn vriend is overleden. Beide grootmoeders zijn in ieder geval in de wolken dat ze een kleinkind krijgen. Bovendien leven de ouders van mijn moeder ook nog, dus dat is ook nog een leuk extra