Goedemiddag meiden.. Ik wist niet precies waar ik dit neer moest zetten, maar aangezien sterilisatie onder "Anticonceptie" valt probeer ik het maar gewoon hier. Wil het ff van me af schrijven en ben gewoon heel erg benieuwd hoe andere vrouwen hier over denken. Mijn man wist eigenlijk altijd al zeker dat hij nooit kinderen zou krijgen. Maargoed dat dacht hij bij alles eigenlijk. Hij zou nooit gaan samenwonen en zeer zeker nooit trouwens. Hij was veel te veel gesteld op zijn vrijheid. Maar bij mij dacht hij er toch anders over. We zijn eigenlijk vrij snel gaan samenwonen haha. We zijn enorm gelukkig met elkaar, maar toch was het onderwerp "kinderen" altijd erg gevoelig. Maargoed het is ons ook iedere keer overkomen eigenlijk.. Ik heb jarenlang de Yasmin pil geslikt. Maar ik heb nooit echt een enorm actief-seksleven gehad tot ik mijn man ontmoette, dus tja geen reden om een pil niet te vertrouwen eigenlijk. Nouja om even een heel lang verhaal nu kort te maken: Augustus 2009 raakte ik ongepland in verwachting. Ookal wist ik dat hij geen kinderen zou willen, hij weet van mij dat ik nooit een abortus zou plegen. Na een heel lang gesprek hebben we er voor gekozen om het kindje te houden. Maar het mocht helaas niet.. in September heb ik een miskraam gehad. Hij wist nu ook van mij dat ik dolgraag op een dag kinderen zou willen.. Zwanger zijn maakt blijkbaar iets in je los. Nou oke, lang gepraat met elkaar en we hadden besloten dat we nog wel minstens 5 jaar zouden wachten zodat we groter zouden wonen onder andere. Maargoed daar had mijn kleine meid niet zoveel zin in haha. Februari 2010 had ik weer een positieve test in mijn handen. Toen had ik ook wel in de gaten dat mijn pil volgens mij niet helemaal deed wat het moest doen, eerder dacht ik namelijk zeker te weten dat ik gewoon een pil vergeten zou zijn. Ookal was mijn man er eerder niet helemaal positief over, nu is hij al stapelgek op haar. Door de kleertjes die hij ziet, het kamertje wat hij aan het opknappen is, alle spulletjes, de echo's en nu voelt hij haar ook schoppen. Ook heeft hij gezegd dat hij stiekem het liefste een meisje zou willen, dus ik was al helemaal blij toen zn geslachtswens uit kwam haha. Had anders niet heel veel uitgemaakt natuurlijk en voor mij zeker niet, maar vond het gewoon leuk voor hem. Goed hoe dan ook.. Ik weet dat hij na de geboorte van ons dochtertje een sterilisatie wil laten doen. En geloof me, ik krijg het echt niet uit z'n hoofd. Maar hier baal ik gewoon van.. Zeker nu ik zie dat hij het zo leuk vind dat we een kleine meid krijgen heb ik iets van.. Wat nou als je over x jaar er nog een kleintje bij wil.. Ik vind het serieus echt enorm jammer. Ik zou namelijk nog wel een kleintje willen over x jaar. Maargoed ik kan hem niet ompraten. Ik heb alternatieven aangeboden natuurlijk zoals het spiraaltje, prikpil, een andere pil, maargoed zijn redenen zijn: Spiraaltje: uit ervaring weet ik dat een vrouw wat "onprettig gaat ruiken beneden" Prikpil: Vertrouwd hij niet. (??? ) Een andere pil: Vertrouwd hij al helemaaaal niet omdat ik al 2 keer zwanger ben geraakt. Condoom: Vind hij geklooi en hij voeld te weinig. Ofwel: Hij wil elk risico uitsluiten dat ik weer in verwachting zou kunnen raken, hij wil niet weer elke maand in de stress zitten of ik misschien weer ongepland zwanger zou zijn. Ik heb het gevoel dat ik eigenlijk maar gewoon "blij moet zijn" dat ik uberhaupt een kindje van hem mag/kan krijgen. Dus maar niet verder moet zeuren om evt. een 2e kindje in de toekomst. Het spijt me dat ik zo'n enorm verhaal moest neer zetten, maar ik wou wel even dat jullie de situatie een beetje weten voordat iemand een reactie neer zet..
humm het lijkt me heel lastig om hier op te reageren misschien als jij uitlegt dat jij misschien nog ooit wel een kleintje wilt, wat zegt hij daarop en dat je gewoon in de gaten kan houden wanneer je vruchtbare dagen zijn en dan gewoon niet sexen en de pil blijven slikken ..
Als ik zeg dat ik ooit nog een kleintje wil, neemt hij me eigenlijk gewoon niet serieus. Maargoed het is nu nog een hectische tijd omdat we nog op ons 1e kleintje wachten natuurlijk, maar ik vind om dan meteen een sterilisatie te laten doen meteen zo verschrikkelijk extreem.. Maar ik krijg het gewoon niet uit z'n hoofd. Vruchtbare dagen uitrekenen deden we de vorige keer ook, zie hier t resultaat haha Is niet erg betrouwbaar. En de pil piekert hij dus niet over. Zucht Er valt eigenlijk weinig op te zeggen he. Bedankt voor je reactie in iedergeval!
Hmm, vind dit heel moeilijk Jij zegt dat hij jou niet serieus neemt, maar jij neemt hem ook niet serieus. Hij wou nooit kinderen, nu is het jullie overkomen en is hij gelukkig toch heel blij, maar hier stopt het voor hem. Het enige wat jullie kunnen doen is goed met elkaar praten en elkaar serieus nemen. Maar ik vrees dat hij toch echt geen tweede kindje wil.
lastige situatie... ik zou hem proberen te overtuigen dat andere anticonceptie zoals spiraaltje een goede oplossing is voor de eerst komende 5 jaar zodat hij nog bedenktijd heeft of hij nog een 2e kindje wil of niet en als je hem niet kan overtuigen dan moet je het accepteren hoe moeilijk dat ook is....
Erg moeilijk - wel of geen kinderen (erbij) is niet iets waar je makkelijk concessies over kan doen. Een sterilisatie is heel rigoreus, en geeft denk ik vooral aan hoe sterk bij hem de niet-wens voor nog een kindje is. Toch zou ik er proberen om het moment uit te stellen. Waarom niet eerst wachten tot hij uberhaupt weet hoe het is om vader te zijn? Mijn man deed vroeger nooit uitspraken over wel of geen kinderen. Ik ben daar best onzeker over geweest. Hij is echter als een blad aan de boom gedraaid toen we eenmaal samenwoonden, en hij is dol op onze dochter. Nu heeft hij het al over 8 dochters. Terwijl hij bij de zwangerschap echt totaal geen idee had wat hij zich moest voorstellen, een zwangerschap is voor een vrouw al het begin van het moederschap, maar voor een vader begint het pas bij de geboorte (is mijn idee). Als ik jou was, zou het onderwerp zo lang mogelijk laten rusten, zie maar eens wat hij er van vindt als hij jullie dochtertje in de armen heeft. Daarnaast: is hij enig kind? Ik vind het zelf niet alleen voor ONS leuk om nog meer kindjes te krijgen, maar om voor ons dochtertje een brusje te hebben om mee te spelen is ook een belangrijke overweging. Misschien kan dat nog een reden zijn om er nog eens over na te denken voor hem? Verder kan ik het niet nalaten om te vragen, het is maar een detail en misschien een domme vraag... je schrijft dat je per ongeluk zwanger bent van je dochter, maar waarom noem je het dan zwanger in 'ronde' 5 in je banner? Dat geeft erg de suggestie dat er wel degelijk geprobeerd is om zwanger te raken. Maar dat is wellicht een interpretatiefoutje van mijn kant
wat is de hormoonconcentratie in de pil die je gebruikte? Ik gebruikte Lovette, raakte in verwachting maar daar is geen kindje uit geboren. De concentratie bleek maar 12,5 te zijn en dus helemaal niet genoeg voor anticonceptie! Toen kreeg ik Microginon 30 en raakte ik in verwachting van Olaf, waar we overigens heeel gelukkig mee zijn hoor! Na de geboorte van Olaf kreeg ik Microginon 50 en daarmee is het goed gegaan! Voor deze 2e zijn we bewut gestopt met de pil. Misschien moet je daar naar kijken? Misschien heb je een te lichte pil! Ik snap je helemaal, wat hij wil is wel heel definitief (kan soms ongedaan worden gemaakt maar lukt soms ook niet).
Haha, neehoor. Leuk dat het je is opgevallen. Dat "5e ronde" klopt eigenlijk half&half. We hadden alle 2 meer iets van: Als het weer een keer raak is, gaan we er gewoon voor. Maar ik moet het eigenlijk inderdaad anders neerzetten. vergat het steeds. Mijn man is geen enigs kind, hij heeft een oudere broer. Ik ben wel enigskind daarintegen. Ik ben nu niet anders gewend natuurlijk, maar soms zou ik het stiekem wel leuk vinden om een broer(tje) of zus(je) te hebben. Al heb ik mij wel erg goed leren te vermaken als kind, maar dat was waarschijnlijk omdat ik gewoon enorm veel barbie's, my little pony's en dat soort meiden speelgoed kreeg. Ik denk dat het hem vooral ook gaat om de kosten. Ik heb zelf geen inkomen Ik was al een tijdje op zoek naar nieuw werk, kwam er toen dus later achter dat ik in verwachting was. Ik ben nu al maanden op zoek maar ik heb het opgegeven. Ik heb steeds eerlijk vermeld dat ik zwanger ben, naja dat is voor elk bedrijf waar ik heb gesolliciteerd een breekpunt geweest. Kosten lopen nu ook namelijk al erg hoog op, zeker als het gaat om de kosten wat we allemaal moesten aanschaffen voor haar. Hij is daardoor ook een beetje geschrokken denk ik..
Paloe: Ik kan de hormoonconcentratie zo 1,2,3 even niet vinden. Probleem is dat ik best gevoelig ben voor hormonen. Ik heb eerder een keer ook de microgynon20 geslikt, maar ik kreeg er enorme migraine van. Ook heb ik de diane-35 geslikt, maar daar ben ik toen 12 kg van aangekomen, word je ook niet blij van. Ik zit ook niet echt te wachten op allerlei pillen uitproberen. En dan maar hopen dat hij veilig is. Nouja daarom, dat zit me dus ook zo dwars. Het is meteen zo'n definitieve keuze.. Dan is er gewoon echt "no-way-back" Sommige sterilisatie's kunnen ongedaan worden gemaakt, maar ik heb persoonlijk iets van.. ALS je je laat steriliseren, houd je dan ook aan die keuze. Een sterilisatie is zo permanent, als je niet zeker weet of je nog kinderen wilt in de toekomst moet je je gewoon niet laten steriliseren. Mijn moeder heeft zich ook vrijwel meteen laten steriliseren toen ze weer "ontzwangerd" was. (3 jaar voordat ik verwekt werd, toen ze 24 was wou ze zich al laten steriliseren.. ) Hier baalde zij later ook van.
het is wel moelijk , maar als iemand echt geen kind meer wil dan houdt het wel op denk ik ik heb nu 2 kinderen en ben super blij mee ,maar voor mij hoeft het echt niet meer , vind nu al soms zwaar met 2 kindtjes mij man die werkt veel is niet veel thuis , vind kinderen wel leuk , voor hem kan ook nog een erbij als ik ook wil ,maar ik weet dat ik grote deel opvoeding op mij neer komt en dat snapt hij ook hij wilde zich ook laten helpen , maar dat wilde hij allen voor mij doen , voor hem was het niet nodig want hij heeft ook twijfels maar ik laat hem niet doen , want ik ben wel zeker van mij zelf ,maar dat moet hij ook zijn , hij moet zich laten helpen allen als hij zelf 100% achter staat , ik wil niet dat hij zo'n grote beselissen allen voor mij doet daarom heb ik nu gekozen voor een spiraaltje dus ja , misschien toch accepteren dat hij nu gewoon een wil , als hij nu zich wel laten helpen , dan weet hij wel zeker dat hij bij een houdt
Ik begrijp dat het lastig is voor je. Vertel hem dat je je dochter ook een broertje of zusje wilt geven. Mochten jullie er niet uit komen, wat ik hoop van wel, is er altijd een optie om zijn zaad in te laten vriezen. Ik weet niet daar niet veel over, maar je kan wellicht informatie opvragen bij je gyn
Lastige situatie, maar persoonlijk vind ik een sterilisatie ook erg definitief. Ik zou toch voorstellen om samen voor de gulden middenweg te gaan. Dat je door een spiraaltje anders zou gaan ruiken heb ik werkelijk nog nooit gehoord (en heb hier ook nooit klachten gehad ). Misschien toch voorstellen om een spiraaltje te nemen en bij eventuele 'stankoverlast' kan deze altijd nog verwijderd worden. Eventueel kun je voor de veiligheid het koperspiraal nog combineren met de pil. Lijkt me persoonlijk wat overdreven, maar ach als het hem geruststeld. Ben je in ieder geval dubbelsafe. Een spiraaltje kan vijf jaar blijven zitten en je kan de afspraak maken om bijv. over een x aantal jaar opnieuw de discussie aan te gaan. Kans dat hij er dan exact hetzelfde over denkt, maar misschien ook wel niet als hij dan weet wat het vaderschap exact inhoudt. Klinkt als uitstel van executie, maar ik het is meer een periode van bezinning voor beide kanten. Je weet dan in ieder geval zeker dat er geen overhaaste beslissingen woren genomen en je komt elkaar op deze manier wel tegemoet.
Pieuwwww moeilijk verhaal, maar vergis ik me als ik zeg dat een sterilisatie ook ongedaan gemaakt kan worden????
Lastige kwestie he...mijn man riep altijd dat het er bij 1 zou blijven. Hij heeft 2 kinderen uit een eerder huwelijk waarvoor hij niet heeft kunnen kiezen dat hij kinderen wilde (zij nam ze gewoon...erg he). Toen onze dochter 3/4 jaar was begon het bij mij te kriebelen en heb ik engelengeduld op moeten brengen tot dat hij eraan toe was. Dus wat betreft die sterilisatie, ik zou toch proberen samen tot een andere oplossing te komen (persona wellicht iets voor je?). Ik ging er behoorlijk van naar de klote om het maar op zn Hollands te zeggen en heb op het punt gestaan te scheiden ivm mijn kinderwens. En ja, volgens mij kan een sterilisatie ook eenmaal ongedaan worden gemaakt. Sterkte meid!
Je laten steriliseren is in principe iets dat voor altijd is en het is niet bepaald de bedoeling om het als tijdelijke anticonceptie te gebruiken. Er zijn inderdaad mogelijkheden om het ongedaan te maken, maar de kans dat dit mislukt en dat je dus onvruchtbaar blijft is heel reeel.
Ik kan hier wel een beetje op reageren.. Ook hier raak ik makkelijk zwanger en ook het vertrouwen in pil of andere zaken is niet echt meer aanwezig.. condooms vinden we allebei niet echt libido verhogend en erg irritant.. en ja.. als ie scheurt en je ontdekt t dan ben je dus al te laat.. Zeker mijn man wil dat risico niet meer lopen.. Nu hebben wij al 4 kids dus de situatie is wel iets anders.. en hoewel ik een 5e nog niet eens zo heel erg zou vinden vind ik 4 ook prachtig en kan ik me heel goed neerleggen bij het gevoel van manlief dat ie ECHT KLAAR is nu.. Ook hij wil zich laten steriliseren.. nou ja.. willen.. qua vertrouwen zien we gewoon geen andere optie.. Hij vind dat t nu zijn beurt is.. we hebben het er uitgebreid over gehad.. Ook het gedeelte:"wat als ik overlijd en jij een nieuwe vrouw ontmoet met nog een kinderwens?" (of andersom).. Hij: dan nog wil ik niet nog een kind.. ik: ik zou dan evt nog wel een kindje willen.. Dat klinkt raar om hier over te praten, maar tis wel de realiteit.. Daarom is ook hij degene die dit laat doen en niet ik.. Ik steun hem voor 100%, maar ik ben wel heel diep bij mezelf nagegaan of ik dit wel zou kunnen.. Ik heb mezelf de vraag gesteld: Als hij nu thuis komt van de ha en zegt dat ie over een paar dagen de knip laat zetten.. zou ik me dan naar voelen??.. Eerlijk: nee.. ik kan hier echt vrede mee hebben.. Natuurlijk moet ik een periode van zwanger zijn en kinderen krijgen, babys om me heen afsluiten en dat vind ik dan best even slikken want niet meer willen is toch iets anders dan niet meer kunnen, maar ik besef me wel degelijk dat ik dit ook zou hebben wanneer er nog 3 bij zouden komen bijv. Dat afsluiten moet toch een keer... Nou goed:.. IK VIND:... Een sterilisatie is rigoureus en best heftig..sowieso vind ik de timing heel belangrijk.. wij hebben het er al over sinds ik zwanger was van Anna, maar ik wilde (en hij ook ) pertinent NIET dat t tijdens de zwnagerschap zou gebeuren.. wat als er iets mis zou gaan.. je gevoel daarna kun je niet voorspellen.. Nu Anna is geboren wil ik niet dat hij er nog een jaar mee wacht.. ik weet zeker dat het dan weer gaat kriebelen bij me en dan zou ik het wellicht wel moeilijk vinden..voor zover TIMING Daarna moet je er echt goed samen over praten en alle evt mogelijkheden voor jullie allebei goed bespreken..en hier denk ik aan overlijden bijv van 1 van jullie. Maar BOVENAL vind ik dat jullie hier allebei achter moeten staan.. en dan zeker met wederzijds respect. Wat zijn zijn redenen hiervoor en misschien kun jij deze mening met tegenargumenten (jouw gevoel en mening) veranderen omdat het misschien zijn perspectief richting toekomst veranderd. Maar dit kan natuurlijk ook andersom.. Wanneer hij hele duidelijke redenen heeft en dit ook kan onderbouwen met goede argumenten (geldt ook voor jou natuurlijk) dan kan het heel goed zijn dat jij zijn beweegredenen snapt en hier makkelijker vrede mee kunt hebben.. PRATEN is het advies... Ik zou iig hem op t hart drukken nog geen stappen te ondernemen voordat jullie dochter een half jaar is.. laat hem zichzelf die tijd geven om te genieten van jullie gezin.. Misschien kijkt hij alleen al hierdoor anders naar de toekomst.. Ik zou het persoonlijk heel erg vinden als mijn man dit zou doen zonder mijn volledige steun.. Het zou een behoorlijke deuk in ons huwelijk betekenen. Ik hoop dat jullie er samen uit komen ook om te voorkomen dat je later tegen elkaar kunt zeggen: ja maar jij..., of: als je toen nou... Zorg dat je samen een keuze maakt.. welke dit dan ook is. Is erg moeilijk in jullie situatie, maar blijven praten. Stop je gevoel, verdriet en frustratie niet onder tafel.. daar heeft niemand iets aan... SUCCES!!!!!..
***oeps ...beetje lang verhaal geworden..hoop dat je er iets aan hebt..** en toevoeging: hier is hubbie naar de ha geweest.. morgen intake gesprek en dan een afspraak maken.. Kunnen we wel weer lekker ongeremt de beest uit hangen.. ook wel s leuk voor de verandering...hihihihihi
En als je nou afspreekt dan hij wacht met de sterilisatie nadat jullie kindje een half jaar is. Misschien dat hij er dan echt anders over denkt want als je je eigen kindje ziet en meemaakt kan dat meningen doen veranderen denk ik. Ik heb niet alles gelezen wat er geschreven is maar dit kwam gewoon gelijk bij me op. Sterkte ik hoop voor je dat hij bijdraait
oeps een beetje dubbel zoals het berichtje voor mijn bericht. Nou misschien denkt je man dan wel heel anders.