1 maart begon ik met bloeden en afgelopen maandag ben ik gecurreteerd. Toen ik begon met bloeden was ik natuurlijk verdrietig, maar na een dag, viel dit eigenlijk al weer mee, ik had alleen veel pijn en wilde dat het snel op zou houden. Maar nu nadat ik afgelopen maandag een curretage heb gehad slaat het toch harder in merk ik. Ik doe dinsdagochtend mijn gordijn open en aan de overkant bij de buren hangt een groot doek 'gefeliciteerd een jongen' , dat hakte er wel even in. En nu hoor ik gister via via dat mijn schoonzusje van 20 zwanger is. Ik vond het zo erg, ik kon echt niet blij zijn voor ze, bedacht me zelf misschien gaat het bij hen ook nog wel mis en die gedachtes ken ik van mezelf echt niet! Mijn vriend had precies hetzelfde. Dat gaf me dan nog een beetje moed, zijn we samen slechte mensen Dit zal wel weer wegtrekken, het is natuurlijk ook nog vers.... herkent iemand dit?
afgelopen zomer was ik weer zwanger, na 3 MK.. helaas ging het weer fout mijn schoonzusje was niet op hoogte hiervan, en belde me paar weken later op en riep heel blij dat ze zwanger waren... en ik heb alleen maar gehuild... aantal weken later was ik opnieuw zwanger.. en toen hebben we het meteen aan de familie verteld.. gewoon om te voorkomen dat mocht het fout gaan, ze mijn reactie op schoonzusje konden begrijpen. Bij haar is vruchtje gestopt met groeien en ze heeft dus een MK gehad. Ik merk nu bij haar dat ze moeite heeft met mij en mijn dikke buik. Dus die gedachten komen vaker voor dan je denkt! Is nix vreemds volgens mij. sterkte en succes met zwanger worden
Jeetje, allereerst vind ik het heel erg voor je ,de miskraam, maar je gevoel kan ik wel begrijpen. Ik heb op 30 dec een miskraam gehad,en ben op 8 jan gecurreteerd, ik vind het steeds moeilijker worden ivm de naderende beval datum nl eigenlijk 3 aug, dus uit je gevoel en schroom niet om te huilen het hoort er eenmaal bij. Heel veel sterke kuz Noukie
Hiahai, nee hoor, ik denk dat deze emoties voor de meeste onder ons niet vreemd zijn! Ook ik heb in Jan een mk gehad, eindelijk was ik zwanger na 14 maanden! en toen ging het mis. Kennissen van ons kwamen enkele dagen ''zomaar'' even op de koffie (had gelijk al argwaan) en ja hoor! In blijde verwachting. slik. Ik was blij dat ze na een uurtje eindelijk de deur uitingen, (heb ze nog net niet weggekeken) Toen ze waren vertrokken heb ik schandalig zitten janken, ook dacht ik nog, misschien stopt het wel met groeien..ERG! he..dat ik zo dacht. Het komt gewoon omdat je het een ander wel gunt, maar jezelf meer! zeker als er type's zijn, die gaan liggen en al bezwangerd zijn. Ik heb ze daarna ook niet veel meer gesproken, ik kan het echt niet oprbrengen. Merk wel dat het ene stel (die een kind krijgen) me meer raken dan de andere...dat is beste vreemd. Ik bedoel de buuf heeft vorige week een jongen gekregen en daar kan ik dan wel weer heel goed mee omgaan, en ook oprecht blij voor ze zijn. Kortom, meid, Neem de tijd voor alles! het is echt niet niks hoor! lekker janken, en met je partner over praten, en ook je ''slechte'' emoties tonen! Maaar, hou het wel binnen de perken he! Ik weet het is moeilijk, maar er is meer in het leven dan alleen maar gefocust zijn op het zwanger raken. Knuf Monique
O, ik ken dat! Ik heb daar ook mee geworsteld. Moet ik blij zijn voor anderen? Nee, het zijn mijn gevoelens en als die vriendin/collega/buurvrouw dat niet begrijpt, dan pech. Ik worstel al met zwanger worden, hormonen prikken, follikelmetingen, IUI, miskramen verwerken, toekomst aanpassen enz. moet ik ook nog rekening houden met anderen? Ik doe het niet meer. Als ik wil huilen, huil ik, als ik boos ben dan laat ik dat zien. ik heb al genoeg doorstaan! Luister naar je eigen gevoelens en uit ze.
Dank jullie wel voor de reacties, doet me goed om te horen dat ik niet ben hi hi. Dat is het idd, je gunt het een ander wel maar jezelf meer. En afhankelijk van de situatie, ik denk ook dat daarom je bij sommige stellen er meer moeite mee hebt dan bij andere, dat heb ik ook. Nou wens mooie babies voor ons allemaal - XXX-
Anouk je bent geen slecht mens hoor. Ik heb 2 keer een ma gehad 1 keer met 8 weken en na de geboorte van mijn dochter 1 met 11 weken. De eerste keer werd iedereen om mij heen zwanger mijn zus, nichtje, vriendinnetje. Ik heb me steeds afgevraagd waarom nou ik...? Het is zo gewenst. Want het kindje van mijn zusje was een ongelukje en bij haar ging wel alles goed. Ik ben zo jaloers geweest terwijl ik stapelgek op mijn zusje ben. We zijn allemaal mensen en sommige dingen in het leven zijn niet eerlijk. Onze reactie hierop is dan ook heel normaal. Niks om je voor te schamen. Hopelijk is het jullie ook weer snel gegund.