Heel graag willen wij een derde kindje. Maar ..... Na 2 gecompliceerde zwangerschappen met vroeggeboortes. Eerste bij 34 weken, tweede bij bijna 30 weken kun je niet alleen maar je gevoel volgen, maar komt daar toch ook een deel verstand bij kijken. Beide kindjes zijn gezond, moeilijke start gehad maar nu lieve peuter en kleuter. Een duidelijke oorzaak is er destijds niet gevonden. Wel een placenta met infarcten. Is het eerlijk en verantwoord nog een keer zwanger te worden? Kan een derde zwangerschap en bevalling ook wél goed verlopen? Wat zijn de risico's. Mijn huidige gyn zegt, ik kan je niet vertellen hoe het gaat lopen. Lastig!! Hebben jullie ervaring of advies?
Niet hetzelfde...maar hier extreem misselijk geweest bij de derde. Daarom een keuze met het hoofd gemaakt en niet voor een vierde gekozen (hoewel nu wel een verrassingskindje op komst). Ik denk dat je in sommige vallen inderdaad met je verstand moet kiezen. Stel...een derde wordt weer te vroeg geboren en dit keer loopt het niet goed af. Dan doe je dit verdriet niet alleen jezelf, maar ook je kinderen aan. En als het te vroeg geboren wordt, maar het mag wel goed lopen....dan is er toch weer die weken aan ziekenhuisbezoeken, spanningen... Moeilijk moeilijk...gevoelens kunnen vaak zo sterk zijn!!! Maar ik zou hier voor verstand gaan...Sterkte...niet makkelijk dit!
Dankjewel voor je fijne reactie. Leuk joh, een vierde. Voel je je wel goed dit keer? Net wat je zegt, gevoelens kunnen zo sterk zijn. Sterker misschien als verstand?! ......... Het blijft ook maar in mijn hoofd spoken dat het ook gewoon goed kan gaan, er is niet een duidelijk iets gevonden waarom ik te vroeg ben bevallen. Waarom zou ik dan een derde keer niet als ieder ander 40 weken zwanger kunnen zijn? Misschien ook wel weer erg naïef
Hier was ik bij de eerste misselijk, bij de tweede al een stuk erger, bij de derde was het niet te harden. Controles bij de dokter of ik thuis mocht blijven of naar het ZH. Niet voor de andere twee kids kunnen zorgen.... Toen gezegd: dit nooit weer. Toch kwamen de kriebels wel weer. En ik heb in de tijd van de kriebels alles heel mooi roze gepraat. Terwijl ik diep in mn hart wist dat dat best naief was. Uiteindelijk dus met verstand gekozen voor geen nr vier...die zich een tijdje later dus wel 'aandiende'. En ook dit keer ben ik weer behoorlijk misselijk geweest...maar wel minder erg dan bij nummer drie. Maar toen ik midden in de misselijkheid zat...begreep ik weer goed waarom ik het 'noooooit weer' wilde. Tja, lastig situatie. Ik moet zeggen dat de kriebels bij mij op den duur wel minder weten. Gewoon door te kijken wat je hebt...en niet door te kijken wat je misschien nog mist. Sterkte met de beslissing.
Bij een kraamvrouw waar ik gewerkt heb had dit ook. Maar zij kreeg een ring of een elastiek om der baarmoedermond en die is met 37 weken verwijderd.. Heb jij dit ook gekregen van jou gyne?
Een vriendin van mij heeft vier miskramen gehad en vervolgens twee vroeggeboortes rond de 29 weken. Het is een klein wonder dat er een tweede is gekomen maar voor hen is het echt een reden om het niet nogmaals te proberen. Te veel stress. Ik vind het verdrietig voor mijn vriendin, zij zal nooit een 'normale' bevalling of kraamperiode meemaken en ik weet dat dat haar pijn doet. Heel veel succes met het maken van jullie beslissing!
Ik heb net vanmiddag zelf een topic aangemaakt over dat wij besloten hebben om wel voor een tweede te gaan na een heftige eerste zwangerschap en vroeggeboorte met de nodige complicaties bij mij en de kleine. De gyn heeft bij mij stollingsonderzoeken laten doen, maar daar kwam niets uit wat gevolgen zou kunnen hebben om opnieuw PE of vroeggeboorte te krijgen. Maar ik vind het wel heel spannend, ik ga niet meer zo onbezorgd aan de tweede beginnen zoals ik dat bij mijn dochter heb gedaan.
Smile, gelukkig nu wat minder misselijk! Ik ben bij de eerste erg misselijk geweest en was er ook bang voor bij de 2e. toch kon die 'angst' me dr niet van weerhouden Geniet van je zwangerschap en bedankt voor je fijne reacties. LisaL1990, nee ik heb dit niet gehad. Ook nooit van gehoord, ik ga het eens navragen aan mijn gynaecoloog. ( klinkt als een 'oplossing') Else, wat naar zeg. Herkenbaar helaas! Toto, ik zoek je topic even op!
Niet het zelfde maar toch ook een beetje wel Ons zoontje is met 37 weken gehaald omdat hij extreem dysmatuur was. Hij was 1710 gram en 44 cm met 37 weken. Couveusetijd enz enz.... Het was voor ons een moeilijke periode ondanks dat ons zoontje het eigenlijk heel goed deed, ging het met mij geestelijk slecht. Vorig jaar hebben we onderzoeken gedaan omdat het maar niet wilde lukken om weer zwanger te worden. De gyn die de intake deed "waarschuwde" me dat de 2e w.s. ook zo klein gaat zijn. Er zijn trouwens geen duidelijke aanwijzingen gevonden waarom ons zoontje zo slecht groeide. Wat ik zeker weet is dat het ook een beetje aanleg is. Het is nu nog een klein en fijn mannetje maar groeit netjes in zijn eigen lijntje. Ook dus lang getwijfeld over een 2e want dit keer hebben we al een zoontje rondlopen. Wat als ik weer opgenomen word in het ziekenhuis ivm slechte groei? Wat als ik me weer zo ellendig ga voelen na de bevalling? Maar toch gaan we er voor. We zien wel.... en ik heb veel geleerd van onze eerste.