Hallo allemaal.. Ik ben 6 weken zwanger, maar voor mij is het niet een en al blijdschap. Zoals er misschien nog ergens op dit forum terug te lezen valt was ik in januari van dit jaar ook in verwachting, maar bleek ons kindje CF te hebben. Nav een vlokkentest kwamen wij erachter. Mijn zus is hieraan overleden toen ik klein was dus was mijn dragerschap al eerder bekend, mijn vriend is helaas ook drager. In april hebben we een curretage gehad. Ik had al die tijd goede hoop, maar de laaste 2 weken wachten op de uitslag zonk de moed mijn schoenen in.. Het voelde niet goed. In april dus curretage gehad. Nu sinds 6 weken zwanger. Het begon heel raar, want ik kwam erachter in het ziekenhuis. Ik had zo´n buikpijn links dat men dacht aan een BBZ. Ik wist toch nog niet dat ik zwanger was, mijn NOD moest nog komen. Met een echo konden ze niet iets zien en ook niet adhv bloedtest was niet te zien dat het een BBZ was.. Maarja ik was pas 3,5 week zwanger. (-2 weken is dus maar 1,5 week..) Natuurlijk blij dat het geen BBZ was, maar toch voelt het vreemd. Soms last links , wat lijkt op eierstok, maarja je weet het niet. En dan dus weer kans dat ook dit kindje CF heeft, daar kom je pas achter nav een vlokkentest bij 11 weken en uitslag bij 13 weken. Wachten, wachten wachten dus. Bij 9 weken een echo, nou hopelijk zien ze dan dat het goed zit, en dus ECHT GEEN BBZ is. Ik moet denken in fases.. HEt is dubbel, ik ben heel blij weer zwanger te zijn, maar nog banger dan eerst eigenlijk. Garantie heb je niet. 75 procent dat het wel goed zit, maarja de vorige keer hadden wij dus die 25 procent.. Ik ben weer misselijk en heb dus beetje buikpijn en soms toch nog zeurderige pijn links.. maarja heel licht hoor. Binnenkort dus bellen met het ziekenhuis en dan gaan we het traject in van echo, test en uitslag. Dan pas kan ik blij zijn, dan pas kan ik echt zeggen, ik ben zwanger. Ik ben zo bang dat het weer mis is, weer die uitslag horen.. vreselijk. Maar misschien spelen hormonen nu ook mee.. we zien het.. He tis nooit vanzelfssprekend, maar ik zit wel in een rare molen.. Tot nu toe nog neimand ontmoet die in hetzelfde schuitje zit.. is ook niet te hopen. Naja, ik moest mijn hart luchten. xx takkiewakkie
Mijn beste vriendin van vroeger had ook CF. Ik hoop dat jullie deze keer een gezond kindje mogen hebben. De keuzes die gemaakt moet worden als je kindje ziek is, het blijft onmenselijk. Heel veel sterkte.
ik ga ook voor jullie duimen! vreselijk als je de keuze moet maken voor curretage, omdat je kindje ziek is.... ik hoop echt met heel mijn hart dat jullei deze keer bij de 75% mogen horen!
Heel veel sterkte meid. Trouwens, ken je Lieve Engeltjes? Ik ken daar een vrouw van die net als jij 25% kans heeft op een ziek kindje. Misschien wil je mee komen mailen? Ik hoop dat alles goed is met dit kleintje...
heel veel sterkte met die vreselijke spanning. Niets is erger dan zo'n vreselijke keus uit liefde te moeten maken. Hoop dan ook oprecht dat het dit maal goed zit. Als je lotgenoten zoekt is inderdaad lieve engeltjes misschien iets.
Sterkte meid, lijkt me vreselijk...dikke knuffel voor jou en ik hoop dat alles goed mag gaan deze keer...
Ik snap hoe moeilijk dit is voor jullie. Sterkte en probeer toch een beetje te genieten van je zwangerschap. Waarschijnlijk komt het dit keer wel goed. gr vruchtje
Ook mijn beste vriendin had vroeger CF, Het is inderdaad heel erg moeilijk voor jullie nu, alles lijkt me heel erg dubbel. Veel succes!
hoi meiden bedankt voor jullie lieve reacties. Fijn om te lezen dat mensen met je meeleven.. Ik zie het soms allemaal niet meer zitten.. ik voel mij weer op en top zwanger, heb last van vele kwaaltjes en voel mij dus niet optimaal. ik kan het niet laten om op dit forum topics te lezen, ik had na de eerste zwangerschap gezegd dat ik bij de volgende keer mij totaal niet zou gaan verdiepen in de groei van de kleine, dat ik geen echo wilde, dat ik geen hartje wilde horen kloppen, want straks is het weer mis en dan ben je weer gehecht aan het kindje.. Maarja, ik doe het wel, ik wil weten hoe mijn kindje groeit, ik kan niet wachten op een echo om te weten dat er wel echt een kindje groeit.. ik wil met anderen praten over kwaaltjes.. e.d. Weetje, soms is het zo oneerlijk.. Bijvoorbeeld als je het nieuws verteld aan familie.. niemand reageerd ook echt blij, logisch misschien, maar toch wil je eigenlijk een normale zwangerschap, niet dat mensen geshockt reageren.. mijn schoonmoeder is zowieso een apart, moeilijk mens en egoistisch.. maar ze loopt nu steeds te verkondigen dat ZIJ niet blij kan zijn, dat ze maar NIETS zegt tegen iemand.. en dat haar vriendin nu 4 kleinkinderen heeft en dat ze dat ook hoopt.. en die misselijkheid, das niet ongebruikelijk.. Soms denk ik dat ze ZELF de hoofdrol speelt.. en als de uitslag dan goed is, dan kan ze zeker pronken dat ze oma wordt.. Ipv er nu ook voor mij te zijn.. het voelt een beetje van; succes ik hoor het wel tegen die tijd, want ik ben bang dat het mis is.. HOE MOET IK MIJ DAN VOELEN? Daar wordt niet naar gevraagd.. voor mijn vriend is het ook anders, die voelt ook niks, bij hem gaat het ook pas leven wanneer de uitslag moet komen. JE staat er zo alleen voor, dat gevoel heb ik. Momenteel biggelen er ook tranen over mijn wangen.. ik weet het soms niet meer.. Mijn schoonmoeder is zowieso een ramp, dus dat moet ik naast mij neerleggen waarschijnlijk.. Maar je wil het mensen vertellen dat je zwanger bent, maar je houdt je toch nog in.. en als je het dan verteld aan mensen die dichtbij staan, dan krijg je reacties al, oh ik kan nog niet blij zijn hoor, straks is het weer verkeerd.. ... Naja, misschien ben ik wel raar en egoistisch.. of zitten mijn hormonen dwars.. ben ook erg moe, misselijk.. nergens zin in.. ben vandaag gelukkig vrij, morgen naar werk.. 3 dagen en dan weer weekend, dan kan ik weer ontspannen.. nu 7 weken.. we wachten het maar af.. xx takkiewakkie