Hallo Dames, Misschien hebben jullie tips om mijn man zover te krijgen om voor een derde kindje te gaan? Hij zegt enerzijds dat hij het super zou vinden, nog zo'n klein hummeltje groot te zien groeien maar anderzijds zegt hij nee er komt geen derde meer. Hij zegt bang te zijn dat er iets met het kindje zou zijn, we hebben nu twee gezonde kids of dat er iets met mij gebeurt en hij met drie kindjea alleen achterblijft. Waarom spelem deze factoren niet bij de eerste twee kindjes maar wel bij een eventuele derde? Ik verlang al lang naar een derde (en laatste) kindje en het wordt steeds erger! Ik had gehoopt dat het minder zou worden maar het wordt alleen maar meer... bij de gedachte dat er geen derde komt of dat ik alle babyspulletjes weg moet doen springen de tranen in mijn ogen. Van sommige lees ik dat hun man/vriend eerst ook heel stellig was dat er geen derde zou komen maar dat ze later toch wel wilde. Hoe is deze omslag gekomen? Ik blijf hopen dat mijn man er toch voor wil gaan....
Hoe oud zijn je andere kindjes? Misschien samen voor en nadelen op schrijven? Heb je 2 meiden, 2 jongetjes of gemengd?
Ik wil heel graag een tweede, maar mijn man nog niet. Het huis is groot genoeg, maar moet een verbouwing ondergaan om er twee slaapkamers bij te krijgen. het ziet er voorlopig nog niet uit dat dat gaat gebeuren(Hij heeft andere prioriteiten) Hij is zelf enigkind en vindt dat dat ook prima kan. Meerdere kinderen vindt hij wel leuk maar het hoeft niet zeg maar. Ik kom echter uit een groot gezin en zou er super graag nog zo'n klein hummeltje bij willen hebben. Ik lees dus even mee.
Onze oudste zoon is net vijf geworden, onze jongste zoon wordt in sept 3. Het liefst wil ik er ook weer niet al te lang mee wachten wanr dan wordt het leeftijdsverschil zo groot....zucht zooooo vermoeiend dit! Als ik een moeder met drie kindjes zie of zwanger van nr drie ben ik echt zo jaloers! Dat wil ik ook!! Wij hebben ook een kamer over dus dat is allemaal het probleem niet, tuurlijk kost een derde ook geld maar je moet gewoon keuzes maken! Mijn zoons zouden ook heel graag nog een broertje of zusje willen....
@bruni... ook lastig als er nog verbouwd moet worden, maar een zwangerschap duurt toch nog negen maanden en wellicht de eerste maanden bij jullie op de kamee? Dan heeft hij in de tussentijd genoeg tijd om te verbouwen Raar he dat je zo verschillend kan denken (als man en vrouw)
In deze situatie zat ik zelf ook tijdje geleden... Mijn man was ook zo "bang" dat het een volgende keer zeker niet goed zou gaan. En 2 kindjes vond hij ook wel prima zo. Ja ik wilde wel graag een derde kindje. Ik heb dit op een avond eens goed met hem besproken... Hij ging erover nadenken...hij stond er toch nog wel voor open... Na een tijdje het te laten rusten hebben we samen besloten dat we nog graag een derde kindje zouden willen... Dus bepreek het goed en laat hem even met rust...dwingen kun je hem toch niet. Moeilijk is het he als jij wel wilt en hij niet. Eigenlijk heb jij dan maar gewoon pech...
Lastig hoor. Zou het gesprek aan gaan en aangeven hoe belangrijk t voor jou is. Mss kijkt hij er dan anders tegenaan.
Dit had ik ook met mijn man en die is inmiddels bijgedraaid hoor.. Probeer er goed over te praten.. Ik zie er echt geen nadelen in!
Ik was een paar maanden geleden precies in jouw situatie. Ik heb mijn man laten weten dat ik niet voelde dat ons gezin 'af' was. Verder heb ik het laten rusten buiten hier en daar een grapje over een derde kind. Ik weet bij mijn man dat ik niet moet pushen dat werkt alleen averechts. Je man zijn angsten heb ik zelf ook gehad ik snap het wel, het helpt ook niet om die weg te wuiven. Mijn man zei er niet veel over maar kwam ineens met allemaal vragen: hoe doen we dat dan met dit en met dat. Ik had overal een antwoord voor (waar maanden piekeren al niet goed voor is) toen was het weer een tijd stil en toen ineens gingen we ervoor.
Hier hadden we precies het zelfde probleem. De eerste 2 jaar van Fabienne (jongste) moest ik er echt niet aan denken, nog een kindje. Maar hoe vaker ik het zei, hoe meer ik mezelf erop betrapte dat ik een 3e kindje toch wel heel erg leuk zou vinden. Maar mijn man vond het prima zo. Ik liet het onderwerp wel steeds vaker vallen bij hem. Hij was er altijd heel stellig in: 2 is genoeg! We hebben een jongen en een meisje. Meer soorten zijn er toch niet!? Begin april dit jaar het toch voor zijn voeten gegooid. Waarom hij het niet wilt. Wat houdt je tegen? Naast de opmerkingen die hierboven al vermeld staan kwam er toen opeens ook uit: Ik ben bang wat de omgeving er van zal vinden. Wat zullen ze denken? Wat zullen mijn ouders denken? Kunnen we het later financieel trekken als ze willen studeren? Ik wil echt wel een derde kindje samen met je, maar ik ben "bang" wat mensen ervan zullen zeggen. (eerlijk is eerlijk, we hadden wel net een flinke relatiedip overwonnen) De opmerking over dat wat de buitenwereld ervan zou vinden, deed me een traan wegpinken. Het "geluk" van de buitenwereld gaat dus voor het geluk van je eigen vrouw? Dat was bij hem de ommekeer. Het eerste wat hij zei: Je hebt gelijk schat, ik moet me ook niets aantrekken over wat andere zullen denken. Toen heb ik de vraag aan hem gesteld in welk tijdsbestek hij dan dacht. Want eerlijk is eerlijk, mijn jongste is (vandaag) 3 geworden. Als het pas over een jaar of 3 is, dan hoeft het van mij misschien niet meer. Dan zitten ze allebei op school, krijg je net iets meer vrijheid, ben je helemaal uit de luiers. We hebben toen besloten om het condoom achterwege te laten. Dat was het enige anti-conceptiemiddel wat we gebruikte en zijn er dus meteen voor gegaan. Met succes zoals je zien in mijn onderschrift.
Belliebel.... Gek he dat je zo aan je omgeving denkt...maar het is toch ook zo dat zodra je verteld dat je zwanger bent van een derde veel dit bijna bizar vinden en onverantwoordelijk. Want 3 kinderen is toch EChT te veel
Je wil je man overhalen... Dat is al niet goed. Dit is iets waar je volledig achter moet staan. Haal je hem over, zal hij je dit later misschien kwalijk nemen. Iemand op die manier onder druk zetten, is niet goed voor je relatie. Je kunt hooguit praten over zijn angsten en die weg proberen te nemen. Lukt dat, moet hij alsnog zelf beslissen of hij ook een derde wil. Lukt dat niet; moet je je er echt bij neerleggen.
Ja ik weet niet wat het is. Terwijl je er tegenwoordig toch wel weer vaker van hoort dat mensen voor een 3e kindje gaan.
Ja en ik zie toch ook weer genoeg ouders met 3 kids.... Misschien is het mijn omgeving die doet alsof het iets achterlijks is
Veel gesprekken (waar je ook echt voor gaat zitten, niet even tijdens de reclame tussen het tv kijken in, ofzo ) en het daarna even de tijd geven. Pushen heeft meestal alleen maar een averechts effect. Zo heeft vriendlief er in ieder geval voor gezorgd dat ik bijdraaide, ik wilde namelijk absoluut niet meer, maar nu toch wel weer, als de tijd eenmaal daar is. Succes!
De derde vond iedereen leuk,bijzonder maar de vierde neeeeee daar viel echt iedereen over! De mensen die er nu wat over te zeggen hebben, komen jou ook niet troosten als je over een paar jaar verdriet en spijt hebt als je iets niet zou doen omwille van de praatjes.(beetje omslachtig omschreven) En ja als ze allemaal gaan studeren en allemaal arts worden tja dan zullen ze zelf erbij moeten werken misschien. Zielig? Nee joh doe normaal als je iets echt wilt moet je er hard voor vechten en hard werken. Mijn moeder zat in de bijstand, ik ben er ook gekomen zonder problemen. Het heeft me juist heel erg gemotiveerd, ik was me al heel snel bewust dat niets vanzelf komt en dat je het toch echt zelf moet willen/doen.