Hallo allemaal, Beetje raar wat ik nu ga schrijven*, maar ik doe het toch... Vorige week testten we positief! Ik durf nog niet zo goed te hopen na een miskraam, maar maak me toch al druk over hoe het te vertellen als alles goed blijft gaan. A. Ik hecht veel waarde aan de mening van mijn ouders (niet helemaal los kunnen komen van mijn ouders met m'n 36 ben ik bang... ) B. Mijn moeder heeft me al zo vaak gevraagd of ze me kan helpen met opruimen op zolder, of wanneer ik nou eens op een kinderkledingbeurs ga staan. C. Mijn ouders passen eens per week op. Tot voor kort mijn moeder alleen. Ze heeft me laten weten dat ze het soms wel pittig vindt met twee peuters. Hoe ga ik straks het nieuws brengen...?! *Mijn ouders houden van mij en van de kleinkinderen! Hoe kunnen ze nou niet blij zijn met het nieuws...
Zou eerst even afwachten tot een goede echo en dan gewoon vertellen zoals je dat bij de eerste en tweede zwangerschap ook hebt gedaan. Succes!
Hoi Madelieke, Het is net of ik mijn eigen verhaal lees, alleen ben ik (nog) niet zwanger. Mijn moeder past 1 dag op mijn kinderen en verder af en toe als ik bijv. 's avonds voor mijn werk wat heb. Mijn man is chauffeur en doordeweeks niet veel thuis. Mijn moeder vindt het ook pittig. Ik moet er wel bij zeggen dat ze ook weinig onderneemt. Altijd alleen maar thuiszitten. Dat vind ik jammer, want ook al doe je kleine dingen zoals stukje wandelen of fietsen dan kunnen ze wat meer hun energie kwijt, maar goed ik dwaal af. Mijn moeder weet dat ik altijd een wens heb gehad voor meer dan twee kinderen. Na de geboorte van nr 2 is ze ook meteen beginnen met roepen dat ze echt nooit op meer dan twee kinderen gaat passen. Ook moet ik steeds aanhoren wat een onzin een derde is, wat de toegevoegde waarde is...Ik heb nu toch 2 gezonde kids, hoe moet dat later financieel wel niet allemaal enz. Ik heb me daardoor heel lang laten weerhouden om voor een derde te gaan. Ik zag niet in hoe we het anders moesten doen als mijn moeder niet meer op zou gaan passen. Na een burnout in november en vele gesprekken met een psycholoog heb ik ingezien hoe ik me altijd aanpas aan anderen en hierdoor kwijtraak wat ik zelf nu eigenlijk wil en waar ìk gelukkig van word. Mijn gevoel en liefde voor een derde is nog zo groot (en bij mijn man ook) dat we er voor gaan. We hebben financieel alles op een rijtje gezet en gekeken naar andere opvang voor de kinderen. Het is mijn moeders goed recht om te zeggen dat ze niet op 3 kinderen wil passen en dat accepteer ik ook. Maar ik wil niet dat ik later spijt krijg omdat ik me nu laat leiden door wat zij vindt. En ik hoop dat ze straks wel blij voor mij kan zijn als ik zwanger ben en zo niet dan is dat jammer. Wij zullen er wel heel erg blij mee zijn.
Ik moest een beetje lachen omdat ik het herken.. Bij de eerste sprong mijn moeder een gat in de lucht, de tweede kwam na 22 maanden en was erg snel vond ze, en na even veel tijd was ik zwanger van de derde.. Maar na de tweede vroeg ze al snel, nu is het wel klaar toch? Of willen jullie nog een kindje? Dus was geen gehele verrassing maar ze vind het wel veel haha. Ze past nog niet eens vast op maar wel eens een avondje of een paar uurtjes in noodgevallen. Sterker nog we willen misschien in de toekomst nog een 4e en ik kijk ook niet uit om dit te gaan vertellen. Wat natuurlijk absurd is want wij zouden het geweldig vinden en het is ons leven. Maar stiekem zoek je toch de goedkeuring van je moeder (on)bewust.. Maar jullie zijn blij en dan mag ze ook blij zijn voor jullie ook al vind ze het zelf druk. En met het oppassen komt het wel goed. Nu onze zoon 1 is geweest gaat het makkelijker omdat hij zich zelf ook vermaakt en niet heel de dag in handen hoeft te zijn Maar super gefeliciteerd en 3 is echt heel leuk!!
Hoi Ts, Als je moeder het (te) zwaar vindt om op te passen dan kun je overleggen om andere oppas te zoeken. Verder heeft zij er weinig mee te maken toch? Je kunt zelfs voorstellen dat de peuters straks naar een kdv en later bso gaan en alleen de baby bij haar brengen. Vind ze misschien wel hartstikke leuk!! Dat zijn A en C. Maar het stukje over de zolder en kledingbeurs snap ik niet?
Jij hebt het recht om voor gezinsuitbreiding te kiezen. Jouw moeder heeft het recht om niet op 3 kinderen te willen passen. Zo simpel kan het zijn
Ik denk dat je je moet afvragen wat je van je ouders verwacht. Wil je dat je ouders oppassen en ben je daarom bang voor hun reactie? Of in het algemeen op zich? Denken ze dat jij het niet aankan?
En dit ook! Ik ben wel van mening dat nieuwe ouders er te makkelijk vanuit gaan dat opa en oma wel oppassen. Ik zeg niet dat je eerst met ze moet bespreken of je zwanger wordt, maar er wordt vaak niet bij stilgestaan... Hoorde laatst nog iemand die knallende ruzie heeft gehad omdat ouders echt hun grens aangaven en moeder doodleuk verwachtte dat zij weer zouden oppassen 🙄🙃😩
Precies. Wanneer grootouders aangeven op twee kinderen oppassen eigenlijk pittig te vinden, dan vind ik het aan de ouders om de verantwoordelijkheid te nemen om bij het kiezen voor een derde kind andere opvang te gaan regelen. En dan ook niet achteraf toch vragen of ze toch nog op een derde willen passen. Grootouders hebben immers hun grens al duidelijk aangegeven, namelijk te pittig.
Dank voor jullie reacties! Jullie hebben helemaal gelijk wat het oppassen betreft. Echt heel duidelijk heeft mijn moeder niet gezegd dat ze het TE pittig vindt. Maar mijn ouders hebben natuurlijk het recht om te zeggen dat ze liever niet (meer) willen oppassen. Maar dat is het punt niet, merkte ik toen ik de reacties las. Het is echt dat stukje goedkeuring. Pfff, ik baal ervan dat ik dat nog nodig schuin te hebben. Ik ga mezelf de komende dagen/werken toespreken met een mantra als "het is ons leven en onze keuze en em derde kindje is meer dan welkom" Dat van die kledingbeurs zegt in mijn ogen iets over hoe erg mijn moeder verwacht dat we het bij twee kids zouden houden. En inderdaad, we wachten eerst de eerste echo af voordat we het vertellen. Wat de uitkomst van de echo ook is, want ook evt. slecht nieuws zou ik deze keer met ze willen delen. Hoewel ik er alle vertrouwen in heb dat het goed zit: ik zag vandaag op de heen én terugweg naar een vriendin en ooievaar. Als dat geen teken is Groetjes Maderieke
Inderdaad! En dan is het echt taak voor moeder en vader om de signalen op te pikken en er iets mee te doen. Want veel opa's en oma's durven wel te zeggen dat ze het druk vinden, maar daarna niets meer. Want het blijft toch hun kleinkind, ze willen hun kinderen ontlasten enz, enz. En doordat ze dat niet verder durven zeggen, maken veel nieuwe ouders hier 'handig gebruik van'
Daarom laat ik mijn ouders niet oppassen😉 het is mijn leven en regel het wel met andere opvang zodat mijn (schoon) ouders alleen de leuke dingen hebben. Hier ook zwanger van de derde.succes met vertellen!
Simpel: mam ik ben weer zwanger! woehoe!! Omdat we weten dat oppassen voor jou best pittig is gaan we andere opvang zoeken. Dan is het voor jou niet meer te zwaar, en als je dan een keertje WIL oppassen op een of meerdere kinderen roep je maar! En natuurlijk bedank je haar enorm voor haar oppassen en geef je haar de laatste keer een geweldig cadeau.
Herkenbaar, hier gewoon verteld en aangegeven dat als ze niet meer wil oppassen dat wij andere opvang zoeken. Eigenlijk was zij meteen enthousiast, ik had het tegenovergestelde verwacht door eerdere opmerkingen!!
Haha dit ja Succes! Ik snap het wel hoor, ik zou het ook niet tof vinden om mijn ouders 'goedkeuring' niet te hebben, ook al weet ik dat ik het niet nodig heb.
Zo een herkenbaar verhaal.. Mijn moeder had ook altijd gezegd dat ze niet wilde oppassen op 3 kids. Nu de kleine er dan toch is, wil ze het dolgraag en gaat alles prima. Daarbij komt natuurlijk wel dat de oudste naar school gaat en de middelste 1 ochtend naar de psz. Maargoed 's morgens zijn ze wel alle 3 bij haar. Zij zorgt dat ze op school/psz komen. Dus wie weet draait je moeder nog bij als het eenmaal zo ver is.. en inderdaad altijd slim om alvast naar ander opvang te kijken en of dat financieel haalbaar is (hebben wij ook gedaan).
Tja, sluit me aan bij voorgaande reacties. Gewoon vertellen en het stukje oppassen pro-actief aanpakken zodat je moeder makkelijk haar grenzen kan aangeven. Mijn moeder (en vader... en broer... en schoonzussen... en bepaalde kennissen...) reageerde heel rot toen ik derde zwangerschap aankondigde. Gelukkig wist ik dat ook al van te voren, want ze had ook duidelijk laten doorschemeren voor die tijd dat ze vond dat wij echt 'klaar/compleet' waren met 2 kinderen . Maar ja, mijn leven. Mijn lijf. Mijn beslissing. Na een tijdje raakte iedereen er wel aan gewend, nu weten we niet beter natuurlijk . Ik merkte bij mezelf wel dat ik minder durfde te klagen als er iets tegenviel met 3 kids, bang voor de 'ik-zei-het-je-toch!' reacties ...
Hoi Maderieke, allereerst van harte met deze zwangerschap, meid. Jullie hebben je hart gevolgd en nu komt dat uit in een derde kindje. Uiteraard nog even spannend, maar toch; jullie hebben het wel gedaan! Moeders zijn een apart fenomeen hè : ze zien alles, weten veel, en ja, zorgen er ook voor dat we graag willen dat ze trots op ons zijn. En weet je, ik durf er bijna mijn hand voor in het vuur te steken dat ze dat al is. (want tja, een moeder he ). Dus waarom nog meer goedkeuring willen krijgen? Geen aanval hoor en zeker ook erg herkenbaar. Maar misschien fijn om deze reacties terug te lezen zo vlak voor je het gaat vertellen . Succes meid,