Nog even en het is zo ver..dan mag ik gaan bevallen! Uiteraard vind ik dit erg spannend maar kan ook niet wachten om ons kindje te zien. Ben zo benieuwd hoe hij eruit ziet en hoe zijn karaktertje is. Gelukkig gaat de zwangerschap tot nu toe goed, op mijn angstklachten na, maar is er met de baby niks aan de hand blijkt uit alle echo's en hartfilmpjes. Dit stelt me wel enigszins gerust en geeft me vertrouwen. Toch blijft het bij vlagen aan me klagen, stel nou dat het niet goed gaat met de bevalling. Dat er complicaties komen en dat ik en/of het kindje overlijden. Dit is mn ergste nachtmerrie. Gelukkig gebeurd dit niet vaak, maar ik zal maar net die pechvogel zijn. Ook heb ik geen idee hoe ik me verder moet voorbereiden op de bevalling. Ik heb wat lessen zwangerschapsyoga gedaan en boeken gelezen over bevallen, maar ik ben net een zeef en de info ook zo weer vergeten. Meer vrouwen voor wie het hun eerste kindje is en die ongeveer net zo ver zijn als ik? Hoe kijk je tegen de bevalling aan en doe of laat jij nog dingen, hoe bereid je je er op voor?
Ik ben nu voor de tweede zwanger, maar eerlijk gezegd, ik heb me nooit echt zooo veel voorbereid op de bevalling bij de eerste. En nu met mijn tweede zwangerschap, ben ik er veel meer mee bezig. Echt gek...
Ah heeel herkenbaar! Ik zie zelf niet tegen de bevalling op, maar vind het wel heel spannend! Verder doe ik gewoon nog waar ik zin in heb, maar probeer wel goed naar m'n lichaam te luisteren. Bereid me verder maar niet al te veel voor.. Ik geloof dat ik op zo'n moment goed begeleid/gesteund word. Ben ook bang dat als ik te veel wil voorbereiden, ik mezelf gek ga maken haha!
Hier ook steeds dichter bij de bevalling. Moet zeggen dat ik me bij de eerste nog wel iets had voorbereid, info avond gehad bij de sportschool over bevallen en veel gelezen. Maar had er tijdens de bevalling niet veel aan. Nu ook niet echt voorbereid, wel wat folders van verloskundige doorgelezen en wat dingen met me vriend doorgesproken wat ik absoluut niet wil(als de keus er natuurlijk is) en wat praktische dingen zoals waar en waar bevallen waar me zoontje heen gaat maar meer niet. Ik zie wel weer wat er gaat er gaat komen, ga proberen er weer zo ontspannen mogelijk in te gaan, dat is net allerbelangrijkste vind ik, de rest zie ik wel als het zover is.
Ik heb me eigenlijk helemaal niet zo voorbereid op de bevalling, soms twijfel ik wel of ik dat niet meer moet doen/had moeten doen. Ik heb vertrouwen in de verloskundige, dat ze me zal steunen waar nodig, en me wel vertelt wat ik moet doen. Verder wil ik in het ziekenhuis bevallen en ik vertrouw erop dat ze daar ook alles zullen doen om zo goed mogelijk voor mij en de kleine te zorgen. En weetje, vrouwen bevallen al miljoenen jaren, dan moeten wij dat toch ook kunnen. Jij gaat ook naar het ziekenhuis, die mensen hebben er niet voor niks voor gestudeerd, die weten wel wat ze doen. En probeer ook vertrouwen in jezelf te hebben, hoe moeilijk dat ook is. Maar jij gaat dit kunnen! Blijf goed praten over je angsten, geef aan waar je bang voor bent. En je mag best bang zijn, maar die angst mag niet overheersen.
Hier ook niet heel bijzonder voorbereid..... Ben wel naar bevallings- en borstvoedings-bijeenkomst in het ziekenhuis geweest maar verder niets. Geen cursussen of andere gekkigheid. Moet ook zeggen dat ik me er totaal niet druk om maak....... miljoenen mensen zijn me voor gegaan, vroeger deden ze het in hun eentje tegen een boom dus als ik al met hulp in het ziekenhuis ben dan denk ik niet dat ik me ergens druk om hoef te maken! Ben ook vrij slecht voorbereid kwa beval/vluchtkoffer heb wel al alles gekocht maar ligt overal en nergens!