Is dit forumwaardig...? Iets met boodschap, doel, vraag? Als je gewoon even je ei kwijt wilde (misschien wel door zwangerschapsfiebers, die zorgen wel eens voor vermindering van relativeringsvermogen 😉, volgende x maar gewoon even in de teamkamer bespreken😉. (Sorry, net als velen voor mij ga ik ook even lekker mee in dit topic@kanhetooknietlaten.
Ik sta er echt van te kijken hoeveel mensen dit blijkbaar normaal vinden. Of misschien ook niet, ik zou door ervaring inmiddels beter moeten weten. Natuurlijk kan iemand een keer iets vergeten. Dat overkomt mij ook. Vaker dan de meesten zelfs. Maar dit topic gaat daar niet over. TS is een juf die signaleert dat veel ouders gewoon totaal iet betrokken zijn. Dat gaat niet over eens keer iets vergeten omdat je net van de chemotherapie of de begrafenis van je moeder komt maar over mensen die het structureel af laten weten als het om de opvoeding van en zorg voor hun kind gaat. En ik weet dat iedereen zijn eigen sores en slechte tijden heeft. Maar ik geloof echt niet dat (de ouders van) een kwart van de kinderen in mijn klas twee schooljaren lang last hebben gehad van chemotherapieën en sterfgevallen en andere kinderen met intensieve zorgbehoeftes enzovoorts enzovoorts. Ja: 2 leerlingen hebben ieder een zorgintensief brusje. Beide moeders staan er alleen voor. Eén daarvan heeft geen enkele afspraak gemist em keurig netjes op tijd alle briefjes ingeleverd. De ander heeft een paar keer een steekje laten vallen. Zul je mij niet over horen. En ik heb 1 kind met een zieke vader. Die moeder heeft overigens ook geen afspraak gemist. En dan heb ik van de bijna 30 kinderen die ik heb een stuk of 6 / 7 gezinnen die heel vaak hun kinderen te laat naar school brengen, niet even bellen als hun kind ziek is, altijd te laat zijn met strookjes inleveren, niet thuis geven als je ze wilt spreken over het gedrag of de prestaties van hun kinderen. Dit jaren achtereen, vaak bij meerdere kinderen in het gezin. Het gaat dus niet om tijdelijke tegenslag. Wij proberen ook deze kinderen een goede basis mee te geven. Maar zonder steun van ouders (soms zelfs regelrechte tegenwerking) voelt het soms als trekken aan een dood paard. En dat is erg, want het zijn stuk voor stuk leuke kids waar ik me enorm zorgen om maak. En als ik me al die ervaringen in mijn hoofd en in mijn hart zoiets zou zien gebeuren bij een verloskundige praktijk, zou ik daar ook sip van worden. Niet omdat ik meteen denk dat het met DIE moeder of DAT kind niet goedkomt. Maar gewoon omdat ik dit al te vaak zie. En zie wat het met die kinderen doet. Ik zie kinderen (leerlingen!! Waar ik een band mee heb en die ik het beste gun-) die eigenlijk geen kans krijgen om hun volledige potentieel waar te maken, omdat ze thuis gewoon niet gesteund worden. En wat misschien nog wel erger is: dat je daar blijkbaar niks van mag vinden of van mag zeggen. Want het moet blijkbaar allemaal goed gepraat worden. Dat die mensen vast iets heel ergs hebben meegemaakt en er allemaal niks aan kunnen doen. Zal soms best waar zijn. En soms ook niet. Maar hé: uiteindelijk maken we allemaal dingen mee. Life's a bitch. Dat ontslaat je niet van de verplichting om voor je kind te zorgen.
Dit topic gaat erover dat dit gedrag wat jij beschrijft, wat zeer jammer is voor alle betrokkenen, op basis van één enkele observatie van pakweg 5 minuten, wordt geprojecteerd op toekomstige ouders. Nu weet ik dat een eerste indruk zeer belangerijk is, maar juist als je in het onderwijs werkt, zou je beter moeten weten dan alleen te oordelen op basis van een eerste indruk.
Belachelijk. Net alsof elk persoon voorbereid kán zijn. Het zijn niet allemaal types als jij (ongeacht of dit persoonlijke stijl of intelligentieniveau betreft). Ik vind echt dat je dit topic beter kan sluiten.
Kennelijk ben je gefrustreerd over de pedagogische en.of affectieve verwaarlozing van schoolgaande kinderen. Snap alleen niet hoe je in s Godsnaam iemand die een ID vergeet hiermee gelijk kan trekken?
Dan lezen jij en ik anders. Waarschijnlijk ieder vanuit ons eigen referentiekader. Ik zie niet dat er een oordeel is geveld. Er is geen melding gedaan bij Veilig Thuis. Er is niet alvast een middelbaar schooladvies voor deze baby opgesteld. Er staat een vraag, die voor mij leest als een zorg. Ik begrijp die zorg en ik deel hem. Niet dat ik acuut vrees voor dit kind. Maar wel in zijn algemeenheid voor veel kinderen. Natuurlijk kun je niet op basis van een observatie van vijf minuten vaststellen of iemand goed voor haar kind gaat zorgen. Dat beweert TS ook niet. Ik zal in ieder geval nooit iemand zeggen dat wie géén ID e.d. bij zich heeft een 'slechte' moeder is en dat wie het wel bij zich heeft een 'goede'. Ik vind het niet even lezen van de brief van de verloskundige niet bepaald een vliegende start. Maar de aanstaande ouders hebben (bijna letterlijk) een leven voor zich waarin ze heel veel keuzes zullen moeten maken. En die keuzes zullen uiteindelijk bepalen of ze wel of geen goede ouders zijn. (En dan kun je nog over de criteria discussiëren, maar dat terzijde.) Dus nee, geen oordeel. Wel een zorg om een deel van de ouders in zijn algemeenheid. En de hoop dat deze aanstaande ouders een volgende keer post van zorgverleners over hun (toekomstige) kind wel zullen lezen. Zodat hun kindje de juiste zorg krijgt wanneer dit nodig is.
Jeetje mineetje wat een drama wordt er van gemaakt. Nu weet ik dat in het onderwijs werken momenteel niet erg gemakkelijk en altijd leuk is. Dus als eerste respect voor jullie dat je dat in deze tijd nog wilt doen, met idd vast veel dode paarden om aan te trekken. Aan de andere kant wordt ik wel eens moe van al het gedoe wat er ook zelf gecreëerd wordt. - commissie afscheid - musicals op Joop Vd enden niveau - de 100.000 knutsels voor de vakantie, afscheid nemende kleuters, juffen verwendag, verjaardagen, ect ect. Het liefst allemaal hand gemaakt en biologisch. - studiedagen - rapporten die nog gecompliceerder ogen dan de gemiddelde jaarcijfer presentatie van de Shell - herfstwandelingen - luizenmoeders - herbariums maken Nou ja ..... Je snapt hem.... Het is soms ook wel echt een beetje hysterisch... Nogmaals respect hoor hoe jullie het allemaal doen als onderwijzers. Dat kun je vast ook alleen maar met heel veel doorzettingsvermogen maar soms ook wat te veel aan perfectionisme. En dat voel ik nu ook een beetje terug in dit topic. Ik ben ook geen perfectionist en soms chaotisch. Maar daardoor ook vaak wel erg ontspannen en kan veel Zaken relativeren. Ik denk dat dat ook zeker erg belangrijke waarden zijn om mijn kind mee te geven. Ook al heeft hij dan geen perfecte outfit voor de herdertjesmis omdat mama het briefje niet goed heeft gelezen. Ontspan een beetje en maak plezier, ben niet te streng voor jezelf en de ander.