Goedemorgen, Ik heb een soortgelijk topic gisteravond (na de echo) gepost op een ander subforum maar krijg minder reactie als waar ik op gehoopt had en heb daar ook geen foto’s geplaatst. Ik hoop dat het oké is dat ik het daarom ook hier plaats, omdat dit denk ik wel het juiste subforum is. Wij wilden graag nog een derde kindje en ik raakte vorige maand in verwachting. We zeiden nog gekscherend tegen elkaar: als het er maar geen twee zijn. Ik voel mij al sinds de positieve test (6 dagen voordat ik ongesteld moest worden) slecht. Heel erg moe en ontzettend misselijk. Ik was dat ook bij de vorige twee, maar nu het idee dat het x10 was. Tegelijkertijd een continu vervelend gevoel van spanning en een “wat als het niet goed is”. Gisteren had ik dan eindelijk de eerste echo met, volgens mijn berekening 7 weken en 5 dagen. Ze zag direct een mooie vruchtzak met vruchtje en kloppend hartje. Een beetje grappend zei ze: eens even kijken of er niet nog een tweede, derde of vierde zit. Ze schoof opzij en zei ja ik zie toch wel nog iets. Gelijk schoot door mijn hoofd: dat zou toch fantastisch zijn (i.p.v.: oh nee alsjeblieft niet, wat ik eigenlijk wel had verwacht). Nog een beetje beter kijken en toen vond ze een tweede vruchtzak met vruchtje, alleen zonder kloppend hartje en ook kleiner dan de ander (8,7mm ten opzichte van 15 mm) en met een heel andere vorm vruchtzak. Ze gaf aan dat ik een bloeding kan verwachten en dan terug moet komen voor een echo, of dat mijn lichaam het niet levende embryo vanzelf oplost. En nu? Ik voel me heel dubbel. Ben eigenlijk best verdrietig dat ik dit nu weet, tegelijkertijd “bang” want de kans is groot dat ik hiervan een bloeding ga krijgen en ja er zit er wel nog een van wie je dan wil dat alles goed ermee blijft gaan.. en ten derde voel ik me schuldig want ik wil heel blij zijn dat eentje wel goed is, maar voor mijn gevoel ben ik nu meer verdrietig dan wat anders. Ik kan het moeilijk van me afzetten merk ik, het idee dat het er twee zouden zijn geweest, zeker omdat het wel “in” me zit. Iemand dit ook meegemaakt? Ik heb geen hoop dat het met het andere vruchtje nog goed komt, aangezien de verloskundige daar ook helemaal niets over heeft gezegd. Maar toch, diep van binnen… stom voel ik me erover. Onderstaand wat foto’s. De eerste twee (als het goed is) zijn van het vruchtje met hartactie en die daaronder van dus wat niet goed is.
Lees net je verhaal, wat dubbel zeg. Kan mij voorstellen dat verdriet en blijdschap nu dichtbij elkaar liggen. Logisch dat je in de war bent❤ Ik denk dat je alle recht hebt om te voelen wat je voelt en die gevoelens mogen er zijn! Natuurlijk ook spannend of het andere vruchtje zich nu verder goed ontwikkeld. Een bloeding maakt het natuurlijk allemaal wat gecompliceerder. Ik heb geen ervaring om je te helpen, maar wilde toch even reageren en je sterkte wensen. Als je nog vragen hebt zou ik zeker even de verloskundige nog een keertje bellen en ze stellen, daar zijn ze voor. Extra onzekerheid is nu niet fijn voor je. Nogmaals heel veel sterkte ❤
Ik kan je niet zeggen of het wel of niet goed is, daar heb ik echt de kennis niet voor. Ik kan me echter je gevoel wel goed voorstellen. Vanaf het moment dat bij ons werd gezien dat er toch nog een guppie verstopt was heb ik angst om er eentje kwijt te raken. Om erna dus altijd het gevoel hebben dat je niet compleet bent omdat er een broertje/zusje bij had gehoord. Dat lijkt me heel heftig. Ik hoop niet dat je mijn reactie vervelend vind, want bij ons gaat het tot nu toe wel goed. Maar ik kon je berichtje niet wegklikken zonder te reageren. Ik duim voor een wonder, maar ik snap dat je weinig hoop hebt. Ik hoop dat jullie toch een mooi wonder mogen verwelkomen over 7,5 maand en jullie er toch voor de volle 100% van mogen genieten ❤ En zoals hierboven ook wordt gezegd, als je even je verhaal kwijt wilt, of desnoods nog een keer wilt kijken of het ineens toch wel gegroeid is, bel je verloskundige! Zij zijn er niet alleen voor de praktische controles, maar ook voor de mentale ondersteuning en begeleiding tijdens een zwangerschap..
Ik had geen melding gekregen van jullie reacties. Dankjewel ik vind het fijn om te zien dat mensen moeite nemen om te reageren en hun verhaal of gedachten te delen. Er is morgen een week voorbij sinds de echo, en nog een week en een dag wachten voor de volgende. Ben echt zenuwachtig to the max en ga tijdens die afspraak ook vragen of ze eerst de echo wil maken ipv de uitgebreide intake te doen. Hoop gewoon dat het met die ander nog helemaal goed zit. En mijn gevoelens gaan met me aan de wandel, ik heb nog altijd geen bloeding gehad en daardoor krijg ik stiekem hoop dat het met die tweede toch ook goed komt en er straks wel hartactie is met een mooi gevormde vruchtzak. Terwijl de verloskundige dat überhaupt niet als optie benoemd heeft (wel dat sommige mensen geen bloeding krijgen en het dan gewoon “oplost”) en ik ook wel weet diep van binnen dat het niet zo gaat zijn. Stom al die gevoelens. Ben ook nog steeds kotsmisselijk ondanks zwaardere medicatie. Maar mijn lichaam zal nog niet in de gaten hebben dat het met een van de twee mis is, gok ik, dus gaat vrolijk door met dubbel hcg aanmaken.