Nou dames het lijkt me niet gegunt, eerst ben je weken misselijk en zodra dat minder lijkt te worden krijg je bekkenklachten vanwege een oude breuk. Dan krijg je te horen dat je na je verlof niet terug kunt komen voor minder uren, ook niet waneer je water bij de wijn doet, om tot een oplossing voor beiden te komen. Je vader wil geen contact meer met je vanwege een midd life crisis, die is zijn pubertijd aan het herleven. En dit alles 2 weken voor ons trouwen. Waneer houd de ellende eens op en komt er eens iets positiefs op mijn pad? 2006 en 2007 worden zeker niet mijn jaar. Af en toe betrap ik mezelf erop dat ik heel dat zwanger zijn ineens niet meer zo leuk vind en soms vind ik het weer geweldig. Gisteren zat ik me huilend te verontschuldigen aan het kindje in mijn buik. Mama is niet graag zo verdrietig, maar ik kan het gewoon niet helpen. Iedereen geeft me het advies ga nu eens lekker genieten van alles, maar hoe doe ik dat? Ik heb overigens een hele lieve man, die me steunt door dik en dun, mijn moeder leeft echt met me mee, maar heeft haar eigen problemen te verduren gehad afgelopen jaar, dus die wil ik niet teveel belasten. Gaat dit over? Ik wil weer niet te depri klinken, want zo ben ik gewoon niet, ik weet dat er een andere baan komt, ik weet dat die klachten met mijn bekken overgaan, en misschien komt mn pa wel ooit eens bij zinnen? (al verwacht ik dat laatste niet) Maar hoe raak ik weer wat positiever, ik zie het licht nog niet zo.
Ik kan je moeilijk advies geven, je alleen heel erg veel sterkte wensen. Praat er over met mensen die wél geinteresseerd zijn en om je geven en geniet extra van de mooie momenten die er wel zijn.
Ik wil je heel veel sterkte wensen meid. Klinkt niet makkelijk allemaal. Praat er inderdaad over met iemand die je vertrouwd.
Succes meid, zijn ook geen leuke dingen. Hopelijk heb je ook mensen om je heen die je wel een goed gevoel geven, zoek die lekker op. wie weet lekker van het zonnetje genieten met de paasdagen.
Ik vond het zwanger zijn niet leuk, maar het in vewachting zijn wel... Ik splitste dus mijn lichamelijke ongemakken en het krijgen van een kindje. Maar ik heb helaas maar zo'n 4 weken kunnen genieten van de zwangerschap. Hopelijk gaat dit bij jou veel beter!
Nou dames geheel probleemloos gaat het nog niet natuurlijk, maar ik probeer mijn gedachten om te gooien ! In plaats van negatief ga ik de zaakjes eens positief bekijken, ik zoek een leuke nieuwe baan, met betere regelingen (geen klein bedrijf meer voor mij! das altijd ellende) Inmiddels 2 brieven de deur uitgedaan en maar niet gemeld dat ik zwanger ben, ik zie wel wat er van komt. Mijn man en familie steunen me enorm en dat heeft de afgelopen dagen goed geholpen. Het depri gevoel hier is dus al stukken minder, gelukkig maar! Dank jullie voor de lieve reacties! Fijne paasdagen.
Fijn dat het depri gevoel al een stuk minder is ! Ik ken dat wel hoor, het is volgens mij gewoon een fase van de zwangerschap. Ook ik heb de eerste tijd van mijn zwangerschap niet echt kunnen genieten, voornamelijk omdat ik zo verschrikkelijk ziek ervan was. Nu mensen zien dat ik zwanger ben en ik complimentjes over mijn buik krijg, begint de "roze" wolk toch een beetje te komen.
Mamalieke, je schrijft dat 2007 niet jouw jaar wordt maar als ik naar jouw banner kijk dan komt die kleine toch echt in 2007. Dus hoeveel tegenslagen je ook krijgt te verduren straks als de kleine er is en 2007 een heel mooi jaar voor jou! Ik hoop dat je snel weer een nieuwe baan vindt! en dat je vader (misschien wel als hij de kleine ziet) weer helemaal bijtrekt en zich als Opa gaat "gedragen" Nog een fijne 2de paasdag!
Dat dacht ik ook! Ik kan wel leuk het advies geven "probeer te genieten" maar weet (uit eigen ervaring) dat dat niet werkt. 't Enige wat ik je kan meegeven is dat als je je kleine in je armen hebt is dat toch echt het belangrijkste dat telt! Sterkte
Je kunt je in ieder geval beseffen DAT je zwanger bent en een kleintje verwacht. Ik weet niet hoor, het zullen je hormonen wel zijn, maar je verhaal is erg moeilijk te begrijpen voor mij na 2 miskramen. Ik zou er alles voor over hebben om me zo als jij te voelen. Besef dat het heel bijzonder is wat er in je lichaam gebeurt en dat je heel veel geluk hebt dat het allemaal goed gaat. Dat er ook ongemakken bij horen, dat is nou eenmaal zo...
Ik begrijp dat een miskraam niet te vergelijken is met het geen dat ik de afgelopen maanden heb doorgemaakt ik maak die vergelijking ook niet! en wil die ook niet maken. Maar om dan kort weg te zeggen dat iemand zonder miskraam zich niet depri mag voelen vind ik ronduit gezegd bot. Ik heb hier regelmatig het verhaal vertelt van wat er afgelopen jaar allemaal gebeurt is omtrent mijn ouders en wens dat niemand toe 2 weken voor hun trouwdag, denk dat er heel wat mensen zouden zijn die dan de trouwerij af zouden zeggen. Dus mij vertellen dat ik me aanstel me groot moet houden en niet moet zeuren, sorry maar houdt dit in dat als je geen miskraam hebt gehad het je dan nooit even te veel mag worden allemaal. Roze78, geloof me ik wens niemand toe wat wij afgelopen jaar te verhapstukken kregen.
Ik denk dat we onze gevoelens en ervaringen nooit goed kunnen vergelijken met die van een ander. Er zijn altijd dingen die erger zijn of lijken te zijn, maar dat neemt niet weg dat je niet somber of depri kan zijn. Betekent wel dat je soms je zegeningen kan tellen hetgeen je weer een positief gevoel kan hebben. Laten we op dit forum elkaar niet onderuit halen. Dat zou zonde zijn...
Ja sorry, misschien ook wel een beetje bot van me. Ik kan er alleen niet zo goed tegen als mensen klagen over het zwanger zijn, en het maar vanzelfsprekend vinden dat alles maar goed gaat. Nu ken ik inderdaad je achtergrond niet en moet ik misschien niet zo snel oordelen, maar ik ben momenteel even zo emotioneel dat mijn nekharen recht overeind gaan staan als ik lees dat iemand niet kan genieten van haar zwangerschap omdat er pijntjes bij komen kijken. Dat is gewoon een keiharde klap in mijn gezicht. En ik denk bij meer meiden bij wie het niet vanzelf gaat. Bij jou speelt er heel veel in je privesituatie, het komt er allemaal nog eens bij. Maar probeer alsjeblieft te genieten van het kindje dat in je buik groeit en probeer die twee dingen gescheiden te zien, want een kindje dat in je buik groeit, dat is gewoon zoooo bijzonder... Dat moet je niet voorbij laten gaan zonder ervan te genieten. Ik hoop echt dat je je beter gaat voelen en ervan gaat genieten.
Hallo Roze78, En ook jouw gevoelens kan ik me voorstellen! Lijkt me heel pijnlijk als je al twee miskramen achter de rug hebt gehad. En ik kan mij heel geod voorstellen dat het dan moeilijk is om te zien dat iemand anders die zwanger is, op dat moment een dip heeft en er niet van kan genieten. Ik wens je gewoon heel veel sterkte toe. Hou je taai! lfs Caroline
Ik vind het wel jammer dat ik maar moet acteren dat het allemaal koek en ei is, zeker op dit forum waar we toch allemaal eerlijk mogen zijn ook over onze gevoelens. Als het puur "pijntjes" waren dan was het inderdaad zeuren van mijn kant. Maar helaas is er wel heeel wat meer gebeurt. Ik zit me hier bijna te verontschuldigen voor het feit dat ik er ff door heen zat, en dat vind ik wel jammer. Ik zal dan ook niet snel meer zo'n topic openen.
Beste mamalieske, Dit was een opmerking naar Roze78 van mijn kant om haar een hart onder de riem te steken, en heeft totaal geen relatie met een oordeel over jouw situatie.... Beide situaties zijn moeilijk. die van jou maar die van Roze78 ook. Dus neem mijn opmerking naar haar aub niet persoonlijk, en als een oordeel over jouw situatie.
Hoi Mamalieske, Jij hebt elk recht om te klagen . echt...... Dat van Roze is heel verdrietig, maar al we niet meer mogen klagen omdat een ander iets ergers heft meegemaakt, kunnen vrienden van mij hetzelfde tegen roze zeggen , want hun gezondekindje liep tijdens de geboorte een bacterie infectie op en overleed enkele dagen later.... Oftewel baas boven baas houd je altijd.... en jouw problemen zijn gene kleinigheidjes zoals vermoeidheid, of wat bandenpijn. De combinatie van @#$%^ op je werk en Bi is natuurlijk dodelijk. Dat je niet minder kan werken , tsja dat kan, maar dan zouden ze je toch kunnen steunen in het helpen vinden van iets anders, het met je meedenken elkaar tegemoet komen etc etc. Ga gewoon zwanger solliciteren. Ik las net een leuk artikel dat dat best kan, als je aangeeft na je zwangerschap te beginnen en lekker enthousiast bent. Wat ik zelf doe, is accepteren dat zwanger zijn gewoon niet echt leuk is. Het zit van kwaaltjes aanelkaar en is gewoon een aanslag op je lichaam. Ik vind dat je daar als normaliterenergieke vrouw best behoorlijk van mag balen. De beloning is als het goed is groot ( en dan nog, zittn veel ouders de eerste weken na de geboorte echt niet op een roze wolk hoor, ook dat is een fabeltje) Gewoon af en toe lekker balen, goed afreageren ( ik ga douglas shoppen, want leuk kleding shoppen zit er ook al niet meer in ) En daarna weer schouders eronder en stoere vrouw proberen te zijn. Dat probeer ik althans, en soms lukt het zowaar Sterkte !
Mammalieke, ik begrijp je heel erg goed. In rijden dat het leven even niet mee lijkt te zitten, én je moet dan lichamelijke pijnen verduren, dan lijtk de wereld ineens tegen je. Maar inderdaad, 2007 wordt hoe dan ook een leuk jaar, want het is het jaar waarin je kindje wordt geboren, én je gaat trouwen! Ook al doet je vader nu nog zo vervelend, buig het inderdaad om, en geniet van je trouwdag en daarna van je zwangerschap. Ik las dat je dat al deed. Sterkte! Jammer dat je zo'n topic niet meer zou durven openen. Ik ben het met je eens dat je hier gewoon even mag klagen of om hulp roepen. Soms is dat gewoon wat je nodig hebt en is het opschrijven van je verhaal al je halve verwerking. Natuurlijk trap je mensen op de tenen met zo'n verhaal en dat is ook zeer begrijpelijk. Maar dat neemt niet weg dat je gewoon depri-dagen kunt hebben en soms eens even lekker wilt zeuren. Hier luisteren de mensen tenminste. Veel sterkte én geluk in 2007. Liefs Juud
@mammalieske; Ik hoop dat het intussen wat beter met je gaat. En doe maar eens lekker klagen hoor, dat wilt soms ook al eens helpen om de dingen daarna anders te zien. @Roze78; Ik ben de eerste om te zeggen dat het heel erg is wat je meegemaakt hebt, maar als je dan in het onderdeel zwanger gaat lezen kun je nu eenmaal dit soort berichten tegenkomen. En die gevoelens moet je toch proberen te respecteren. Ik heb ook het nodige geklaagd, en dat terwijl ik zwanger ben geworden via icsi. Eerlijk is eerlijk, soms is zwanger zijn gewoon ff niet leuk. Eender welke voorgeschiedenis iemand heeft. mss kun je dit onderdeel van het forum beter ff overslaan als je daar emotioneel zoveel moeite met hebt?