Ik moet even van me afschrijven. Wij wilden graag nog een derde kindje en ik raakte vorige maand in verwachting. We zeiden nog gekscherend tegen elkaar: als het er maar geen twee zijn. Ik voel mij al sinds de positieve test (6 dagen voordat ik ongesteld moest worden) slecht. Heel erg moe en ontzettend misselijk. Ik was dat ook bij de vorige twee, maar nu het idee dat het x10 was. Tegelijkertijd een continu vervelend gevoel van spanning en een “wat als het niet goed is”. Vandaag had ik dan eindelijk de eerste echo met, volgens mijn berekening 7 weken en 5 dagen. Ze zag direct een mooie vruchtzak met vruchtje en kloppend hartje. Een beetje grappend zei ze: eens even kijken of er niet nog een tweede, derde of vierde zit. Ze schoof opzij en zei ja ik zie toch wel nog iets. Gelijk schoot door mijn hoofd: dat zou toch fantastisch zijn (i.p.v.: oh nee alsjeblieft niet, wat ik eigenlijk wel had verwacht). Nog een beetje beter kijken en toen vond ze een tweede vruchtzak met vruchtje, alleen zonder kloppend hartje en ook kleiner dan de ander (8 mm ten opzichte van 15 mm). En nu? Ik voel me heel dubbel. Ben eigenlijk best verdrietig dat ik dit nu weet, tegelijkertijd “bang” want de kans is groot dat ik hiervan een bloeding ga krijgen en ja er zit er wel nog een van wie je dan wil dat alles goed ermee blijft gaan.. en ten derde voel ik me schuldig want ik wil heel blij zijn dat eentje wel goed is, maar voor mijn gevoel ben ik nu meer verdrietig dan wat anders. dus, toch even van me afschrijven want ik moet het aan iemand kwijt en in mijn omgeving weet nog niemand het verder. Iemand dit ook meegemaakt?
Ja hier ook meegemaakt toen we voor onze derde gingen. Het tweede vruchtje was hetzelfde als bij jou, te klein en geen hartje. Gevoelsmatig was ik opgelucht toen bleek dat het er eentje was...je hebt nu de andere kant, het gevoel dat er iets was, waarvan je weet dat het niet verder zal groeien..een gemis van iets wat er niet zal zijn maar wel is ontstaan? Ook goed om stil te staan bij wat het nieuws met je doet ... Om daarna positieve energie naar je kindje te sturen die nu wel hard zn best doet om te groeien. Het kleine lieve Kruimeltje doet zo zijn of haar best.. Overigens ben ik toen tussen week 9-12 het vruchtje verloren, 3 weken licht bloedverlies. Doodeng vond ik het, bang dat het goede vruchtje werd meegenomen. Misschien kan de vk je daarin wat gerust stellen?
Voor wat jij zo eng vond, ben ik ook bang. En uberhaupt: wie zegt dat het tweede vruchtje niet ook straks geen hartslag meer heeft of geen ernstige afwijkingen o.i.d. want mij lijkt dat dat met die ander wel zo is en de natuur het op deze manier oplost? Allemaal dingen die nu door mijn hoofd schieten; hoewel ik ook weer dat al die angsten er ook kunnen zijn (en ook waarheid kunnen worden) als het van begin af aan een eenling was geweest. Ik denk dat ik pas weer gerust ben als ik een heel stuk verder in de zwangerschap ben, en dat vind ik echt shit. Heb de hele nacht niet geslapen van de hoofdpijn, het piekeren, overgeven en googelen. Stom van mij. Je geeft aan dat je drie weken wat bloedverlies hebt gehad, had je daarbij ook krampen? Ik had gisteravond zo’n buikpijn en voelde me ineens zo slecht, dat ik dacht dat dit het dan misschien was (zo van: echo heeft een slecht voorgevoel bevestigd, dus nu “mag” het eruit). Maar ik heb verder geen bloedverlies nog en de buikpijn is nu ver weg.
Aangezien het 2 vruchtzakjes zijn is het volgens mij een 2-eiige tweeling en geen 1-eiige tweeling Zijn dus 2 apart gevormde kindjes Dus het is niet omdat de ene gestopt is met groeien door een misschien (?) chromosomale fout bij de bevruchting, dat het bij de andere ook zo gaat zijn heeft de verloskundige niet gezegd wat je te wachten kan staan? gefeliciteerd en sterkte ❤️
dankjewel. Ze heeft gezegd dat ik een bloeding kan verwachten en dan gelijk moet bellen voor een extra echo om te kijken hoe het met de ander is, dus dat beangstigt me wel een beetje. Ze zei ook dat er soms geen bloeding komt maar de andere “baby” dit als het ware verdrukt en het opgelost wordt in mijn lichaam.
Wat een onzekerheden allemaal. Allereerst wil ik je veel kracht wensen de komende periode! Ten tweede is het misschien niet een optie om extra progesteron te vragen? Ik ken iemand die icsi met pgta deed (embryo wordt voraf gescreend of die alle chromosomen heeft) Die meid had een terugplaatsing in natuurlijke cyclus en bleek zwanger van een tweeling. Waarvan er 1 een normale groei had en de andere een achterstand met een vergrootte dooier. Ik weet dat zij op advies van haar arts extra progesteron nam om een bloeding zoveel mogelijk tegen te houden. Uiteindelijk is er 1 embryo gestopt met groeien en op een bizarre manier opgelost en de 2e is een gezonde lieve meisje geworden
Onze 3e was ook de helft van een tweeling. Met 9 weken 2 springende kindjes gezien in de buik, met 11 weken klopte één hartje langzamer en leek het kindje minder goed gegroeid, en bij de volgende echo zagen we dat het mis was. Ik ben geen bloed verloren (wel nog met 22 weken even maar dat is vermoedelijk niet gerelateerd geweest). Het andere kindje is nu 4 en bij de geboorte was niets meer terug te vinden van zijn tweelingbroertje of -zusje. Ik nam wel Utrogestan tot aan ruim 13 weken (niet hierdoor, maar vanwege te korte luteale fase). Ik vond het ook heel moeilijk en verwarrend, en was ook heel bang dat het met het gezonde kindje ook mis zou gaan. Maar in ons geval is het met het andere kindje dus gewoon goedgekomen. Sterkte gewenst!
Dankjewel allemaal. we zijn morgen een week verder en ik heb nog steeds geen bloeding gehad. Hoewel ik daar ook zeker niet op hoopte (want stel je voor die ander komt dan ook mee), merk ik ook dat dit me een of andere stomme hoop geeft dat volgende week bij de echo toch een hartje te zien is en een wel mooi ronde vruchtzak. Terwijl de verloskundige absoluut geen woord gezegd heeft over dat dat misschien een mogelijkheid zou kunnen zijn, dus ik denk ook niet dat dat zo is. Stom hoe je gedachten met je aan de loop kunnen gaan, terwijl je diep van binnen ook weet dat het niet kan. ben wel nog steeds kotsmisselijk. Heb nu vanaf donderdag metoclopramide zetpillen en na morgen moet ik weer terug naar de Emesafene. Het overgeven is minder, maar alsnog de hele dag misselijk en slecht voelen helaas. En ook daardoor denk ik steeds: zou het dan toch… maar ja mijn lichaam weet gewoon nog niet dat het met die tweede niet goed is dus gaat vrolijk door met dubbele hoeveelheden hcg aanmaken denk ik.
Ja dat kan. Zolang er nog een placenta verbonden is. Ik heb hetzelfde gehad met een drieling. In één zakje een kloppend hartje. In één zakje geen kloppend hartje. Met 7 weken een miskraam. Echo erna 2 kloppende hartjes in dat ene zakje. Helaas was de 1eiige tweeling heel laat gedeeld. Mogelijk waren de kindjes met elkaar vergroeid. Daar leek het sterk op, op de echo's daarna. Helaas bij 9 weken hartjes gestopt en toen de miskraam op moeten wekken. Tot aan de miskraam met 12 weken bleef ik alle klachten houden. Was vreselijk naar. De omgeving zei dat ik een miskraam gehad had, terwijl ik er nog midden in zat wekenlang. Sterkte met het verlies van je ene kindje. Heel normaal dat je daar verdriet over voelt. En veel zegen voor de baby die nog heerlijk verder groeit. Dat alles goed mag blijven gaan! Op naar een gezonde baby over een maand of 7,5!