Tsjaa, 37+ en dan heb je dus recht op testen ivm verhoogd risico op aangboren afwijkingen. Dus de HA vroeg me wat ik daarmee wilde en ik vindt het toch best een hele lastige vraag. Of zeg maar gerust een groot dilemma. Nu moet ik begin juli naar de gyneacoloog en die zal alles nog wel eens uitleggen, neem ik aan. Als het goed is, is dan mijn man ook eindelijk terug en op de hoogte en kan hij dus meedenken, dus dat helpt vast enorm. En ik heb al een hoop info zitten lezen op het net, maar toch?!? Moet me toch alvast een gaan beetje voorbereiden. Waar kies je voor? En hoe kun je alle risico's en kansen en beetje inschatten? Op zich komen er in onze families geen aangeboren afwijkingen voor, dus dat is natuurlijk al een geluk op zich. En wat kun je wel/niet aan? Persoonlijk denk ik dat ik mijn zwangerschap niet af zou breken als mijn kindje het syndroom van Down zou blijken te hebben. Ik denk dat mijn kind dan best nog een leuk leven kan hebben, en dat is toch voor mij het enige wat telt; De kwaliteit van leven van mijn kindje. Maar dan nog. Ze kunnen niet alles zien. En daarbij kan er ook nog zoveel misgaan voor/tijdens de bevalling, met allerlei ernstige gevolgen voor zo'n kindje. Er kan dus alsnog iets gebeuren waardoor de kwaliteit van leven van z'n kindje ernstig in het gedrang komt. En daarna natuurlijk ook nog. Eigenlijk heb je in het leven natuurlijk allemaal een flinke portie geluk nodig en zo min mogelijk pech. Want de meeste dingen heb je nu eenmaal toch geen/weinig invloed op. Nou ja, en zo maak ik dus het dilemma alleen maar groter van wat wel/geen wijsheid is. Want los van de kans, kleven er toch ook weer kleine risico's aan. Aan de andere kant, het is niet voor niets een standaard aanbod, bij 36+, en dat zal ook wel niet voor niets zo zijn. Hoe denken jullie hierover? En wie heeft hier al ervaring(en) mee?
Een nicht van mij is ook 37 en had er voor gekozen om de testen niet te laten doen. Ze zouden nl nooit een beslissing kunnen nemen als bleek dat de kleine "niet gezond" zou zijn. Persoonlijk zou ik het wel willen weten, zodat je je er geestelijk op kan voorbereiden. Mocht er wat zijn dan is het op dat moment wel een klap voor je, maar je kan er dan tot de bevalling aan wennen. Zodat je dan met een goede (voorbereidde) start kan beginnen. Het lijkt mij nl moeilijk om het te verwerken als de baby pas geboren is, dan moet je Én aan je kindje wennen Én aan het feit dat er iets mis mee is.
Zelf ben ik 36 en heb de combinatietest laten doen. Dit is dus een combinatie van een nekplooimeting en een bloedonderzoek. Heb er ook best over getwijfeld aangezien de kans dat er iets niet goed is met het kindje op mijn leeftijd ook maar 1 op 300 is. Maar zoals je al zegt wordt het bij iedereen van 36+ gratis aangeboden en vond ik het toch wel belangrijk om te weten. Vandaag heb ik de uitslag gekregen en heb geen verhoogd risico. Het is zelfs gedaald tot 1 op 2900! Nu ben ik dus erg blij dat ik het heb laten doen. Het blijft natuurlijk een kansberekening maar die voelt toch veel beter dan 1 op 300 Verder heb je wel gelijk dat er altijd nog van alles mis kan gaan. Maar dat kan op elke leeftijd. En de kans op Down syndroom of andere chromosomale afwijkingen is nou eenmaal aan leeftijd gerelateerd. Ik voelde gewoon dat ik dit moest laten doen want anders zou ik de rest van mijn zwangerschap misschien blijven denken: Had ik het nou maar wel gedaan. Nu voel ik me gewoon veel meer ontspannen. Sterkte met je beslissing!
hoi cis Ik zelf ben 38 en net als jouw ook de keuze voor de testen, ikzelf heb gekozen voor een vruchtwaterpunctie ,weet je voor mijn gevoel maar is persoonlijk je word toch op latere leeftijd zwanger dus ook meer risicos wilde ik voormezelf het nodige doen wat voor mij gerus tstelend zou zijn,100% zekerheid heb je natuurlijk nooit,maar zo voelde ik het ,moet je zeggen het zijn wel 20 zware weken geweest omdat je toch in onzekerheid leeft,kon de punctie pas met 17 weken laten doen en dan nog 3 weken wachten op de uitslag,dus dan ben je op de helft tja en mocht het dan niet goed zijn sta je voor een zwaar dilema,wat doe je dan maar goed ook daar moet jezelf achterstaan ,ik ben blij met de keuze die ik gemaakt heb en heb er een gerust gevoel bij ,heb voor mijn gevoel al het nodige wat gedaan kon worden gedaan,dit is mijn ervaring en er zullen ongetwijfeld altijd mensen zijn die anders denken,ik wens je heel veel sterkte met je keuze is toch iets voorjezelf en je man ,en hoop dat je een hele fijne zwangerschap hebt succes. groetjes jacky
Ik denk dat je voor jezelf moet nagaan hoe belangrijk jij die onderzoeken vind en welke waarde jij aan de uitslag hecht. En dan op basis daarvan samen met jouw man de beslissing moet nemen.
Klopt. Ik moet natuurlijk ook zelf een beslissing nemen. En we zullen straks bij de gyneacoloog ook nog wel heel veel vragen en antwoorden bespreken. En ik heb nog 3 weken voor dat 1e gesprek (5 juli), dus nog tijd genoeg om afwegingen te maken. Mijn man weet nog niet eens dat ik zwanger ben, dus ook hij zal e.e.a. straks nog even moeten laten bezinken, neem ik aan. Ik vroeg me alleen af wat andere mensen beweegt en op basis waarvan zij keuzes maken. Wat ik hier lees, is dat je dan maar het gevoel heb dat je alles hebt gedaan wat nodig is en die geruststelling, is denk ik wel een hele belangrijke.
Ik ben 23 en moet morgen mijn eerste echo maken. De verloskundige belde mij terug om te vragen of ik op hun site wou kijken. Daar stond info over screening. Ik heb het gelezen en komt dus op het zelfde neer als jullie... kijken of je kindje een afwijking heeft. Nu heb ik in de fam. geen verhoogd risico en mijn leeftijd ook niet. Wij hebben gekozen voor een kindje en het is welkom. Volgens mij sta je voor een onmenselijke keuze wanneer je het wel weet en ze voorstellen om je zwangerschap te verbreken. (tenminste voor mij) Wij laten deze test niet doen. Wat een ontzettende moeilijke keus was. Daar waren wij helemaal niet mee bezig toen we wisten dat ik zwanger was. Iedereen veel succes met het maken van deze keuze!!! Mariska
Hoi Cis, Even wat anders, ik las in topic "vraag aan verloskundige" over je lage b12. Ik wil je niet bang maken, maar wel graag even waarschuwen. Bij mij is 7 jaar geleden na lang veel klachten te hebben gehad b12 tekort geconstateerd. Tijdens mn zwangerschap zei verloskundige en huisarts dat mn waarde wel weer goed was en ik kon stoppen, met 7 maanden kreeg ik acuut helpp syndroom, achteraf is dat waarschijnlijk aan mn b12 tekort te wijten. Mijn waarde hou ik nu op 1000 door elke maand injectie te halen, en dat gaat goed. Veel huisartsen weten niet wat de consequenties kunnen zijn van b12 tekort. Ik zou zeker het uit laten zoeken of je chronisch b12 tekort hebt of dat het eenmalig is geweest....Kom echt voor jezelf op hoor! Op internet is er trouwens veel over te vinden, google maar op b12 tekort. Succes!!!
Bedankt Zorra. Ik ben me inderdaad inmiddels helemaal rot geschrokken van wat de consequenties allemaal kunnen zijn. Ik heb mijn HA in ieder geval al (voordat ik echt van alles had gelezen) in zoverre overtuigd dat ik morgen nogmaals mijn b12-waarde mag laten bepalen, ditmaal in het ziekenhuis omdat er ook iets onduidelijks was met mijn antistoffen en daarna overleggen we verder. Ik ben nu van alles aan het lezen (en mezelf aardig gek aan het maken natuurlijk) en aan het uitprinten voor mijn HA (en evt. 5 juli voor de gyneacoloog), want de berichten zijn behoorlijk verontrustend. Morgen bel overigens de HA evengoed nog ff, want ik lees ook dat ik helemaal geen foliumzuur zou mogen slikken met een lage b12, dat zou nl. nog gevaarlijker zijn. Maar die testen die ik ga ik dus nu denk ik toch zeker laten doen (als het al zover komt, want begrijp dat de kans op een miskraam ook veel hoger ligt). Overigens heb ik vandaag nog een boek besteld (Als het maar gezond is - wegwijzer bij prenataal testen van Kooijman, H) met erge goede recencies en als het goed is heel veel informatie (ook over de emotionele kant) van prenataal onderzoek.
hallo Cis, ik heb even de hele discussie gelezen. Het lijkt mij dat je wanneer je op basis van een eventueel slechte uitslag geen actie wilt nemen, beter het verhoogde risico op een miskraam van de vlokkentest of vruchtwaterpunctie niet kunt nemen. Ook mis je dan de stress die je toch krijgt als je wacht op de uitslag. Ikzelf heb op basis van mijn leeftijd, 38, wel een vlokkentest laten doen. Wij zouden bij een slechte uitslag de zwangerschap hebben laten afbreken. Gelukkig was de uitslag goed, en konden we dus verder blij zijn en ons gaan voorbereiden. De screeningsecho bij 20 weken waar ik ook iemand over las vind ik een ander verhaal. Op basis van een slecht daarvan kun je bepalen in het ziekenhuis te bevallen zodat medische hulp voor je kindje direct bij de hand is als dat nodig is. Veel succes met je keuze, en veel plezier met je zwangerschap.
Hoi Cis, Vertel wel aan je HA dat je foliumzuur slikt, dit kan namelijk een lage b12 tekort maskeren bij een gewone bloedtest. Er is een speciale test die de echte b12 waarde laat zien, ik zal dat anders nog even voor je opzoeken. Mocht je antistoffen trouwens in je bloed hebben dan kan je beter geen borstvoeding geven, dit is wat ik gelezen heb op een site over b12 tekort. Hopelijk kunnen ze je in het ziekenhuis hier meer over vertellen. Laat je trouwens nooit overhalen om te stoppen met injecties, ook al is je waarde op dat moment goed, als je chronisch b12 tekort hebt zit je de rest van je leven aan de injecties! Probeer je niet te druk te maken, lees zoveel mogelijk over b12 tekort, heel goed dat je info verzamelt voor HA, want er zijn er helaas veel die er weinig vanaf weten. Succes he
Ook wij kregen de keuze van de onderzoeken voorgeschoteld. En dat is toch wel even schrikken. Wij hebben ervoor gekozen om de niet risicovolle testen te laten doen: bloedonderzoek en een nekplooimeting. Deze waren zo gunstig, dat we van verdere testen hebben afgezien. Als er ook maar enige aanleiding was geweest tot ongerustheid, hadden wij ook een punctie laten doen. Het blijft een kansberekening natuurlijk maar wij hebben ook het vertrouwen genomen in de wetenschap. Het is ons 4e ( onverwachte maar gewenste) kindje en we wilden niet de belasting hebben van een gehandicapt kind. Oo kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om een risico te nemen dat er door de punctie een miskraam zou gebeuren. Nog 3 1/2 week en dan weten we hoe het heeft uitgepakt. Tot nu toe is het weer een vreselijk levendig kind dus het zal heus wel gezond zijn.
De screening wordt mij in principe niet aangeboden omdat ik nog geen 36 jaar ben als ik 18 weken zwanger been, maar het scheelt heel weinig. Ik in ieder geval een triple-test laten doen. Als dan blijkt dat de kans verhoogd is gaan we over tot een vlokkentest. Ik overweeg ook om sowieso de vlokkentest te laten doen, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Het is moeilijk, hoor ... het is een eng idee dat je een negatieve uitslag zou krijgen. Ook kan je nog een miskraam krijgen na een vlokkentest ... Ik weet heel zeker dat we het kindje niet zullen laten komen als we weten dat het Down's heeft, maar ik weet ook heel zeker dat ik het daar moeilijk mee zou hebben. Er is nog nooit een kind met Down's in onze familie geboren, ook niet bij oudere moeders, dus ik maar me niet zo veel zorgen. Toch zetten die testen mij erg aan het denken ...
Ik vind de keuze heel persoonlijk. Ik heb het wel laten doen. Vrienden van mij snappen het niet. Want wat nou als het een slecht resultaat is. Laat je het dan (zomaar) weghalen. Ik denk dat je er iig goed over na moet denken en het er goed met je partner over moet hebben.
Ik vind het ook heel moeilijk! Ik kom ook net niet in aanmerking voor een vlokkentest, maar ik zit zo op de rand dat ik me toch een beetje zorgen maak. We laten nu gewoon een nekplooimeting doen. Als we een verhoogde kans hebben, laten we zeker een vlokkentest doen. We weten allebei zeker dat we het kind niet zouden laten komen als er sprake zou zijn van Down's. De nekplooimeting zegt natuurlijk ook niet alles. De kans kan heel klein zijn en dan kan het kind toch nog Down's heeft, maar dat risico gaan we nemen. Dan heeft het blijkbaar zo moeten zijn. Succes met je moeilijke keuze! Dominique
Wij hebben niet gekozen voor een nekplooimeting. We zitten allebei niet in de gevarenzone qua leeftijd. Wanneer ik een vruchtwaterpunctie of vlokkentest zou laten doen, is de kans groter dat ik een miskraam krijg dan dat ik een kindje met down zou hebben. Ik persoonlijk zou ook niet de beslissing kunnen nemen om dan maar te besluiten het kindje weg te halen. Maar dat moet iedereen voor zichzelf beslissen. Daarbij denk ik dat er zoveel handicaps zijn die pas later aan het licht komen (denk aan spierziektes, autisme en de " gewone" verstandelijke handicaps). Je hebt nooit de garantie dat je kind gezond is, zelfs niet wanneer het gezond geboren is. Dit zijn voor ons redenen geweest om het niet te doen.