Lieve meiden, Ik wil even mijn verhaal kwijt. Zo'n 3,5 jaar geleden ben ik gescheiden. Dit was de moeilijkste periode uit mijn leven. Uit die relatie heb ik 2 prachtige kindjes gekregen. Later kreeg ik een nieuwe relatie. Nu ben ik zwanger van de derde en voor mijn vriend de eerste. Dit is een zegen, een cadeau aangezien het niet gepland was meer. Ik merk door mijn hormonen dat de angst af en toe toeslaat omdat ik dat drama ( van een scheiding) niet nog een keer mee wil maken. Het drukt de pret soms een beetje en ik ben dan snel geneigd om mijn vriend buiten te sluiten. Iemand herkenbaar ermee?
Ja herkenbaar, maar dan 1 kindje uit een eerdere relatie. Ook van mijn huidige vriend is dit zijn eerste eigen kindje. Hij gaat echt super met Q om, is écht een papa voor haar, ze zijn 4 handen op 1 buik. Veel meer dan haar biologische vader ooit geweest is. De keuze voor dit kindje hebben we heel bewust gemaakt, mede doordat mijn eerdere zwangerschap geen pretje was. Ondanks dat allemaal heb ik de eerste periode heel vaak erg vervelend gedroomd, steeds weer dat ik er alleen voor kwam te staan en dat dit toch niet was wat hij wilde. Overdag dacht ik daar dan ook vaak over na. Ik ben hier heel eerlijk over geweest naar mijn vriend toe. We hebben hier veel over gesproken. Dat vervelende gevoel werd steeds minder en ik denk hier nu lang niet meer zo vaak over na, erover dromen doe ik ook niet meer. Vooral blijven praten heeft hier dus erg geholpen.
Wat fijn om je verhaal te horen! Wat geweldig dat je vriend zo met je dochter omgaat. Dat is hier net zo, zo bijzonder. Mede doordat was ik zo blij om een kindje te mogen krijgen met hem, hij is er super voor. Dank voor de tip, ga ik doen, onthouden!
Hoi meiden Ik zit in dezelfde situatie... Heb al een kindje uit mn vorige relatie en nu zwanger. Maar ik twijfel juist zelf of dit wel is wat ik wil en daar voel ik me zo schuldig over! Het heeft niks met de baby te maken maar ik had mn dochter zo graag 1 familie gegund...ook al heeft ze t super leuk met mn nieuwe vriend, ze zijn gek op elkaar! Maar straks wordt ze ouder en denkt ze misschien toch, de andere kind/ kinderen heeft papa& mama en ik heb alleen mama... (Been there, done that en ik wilde dit nooit voor mn eigen kinderen. Soms zo bang dat ik t allemaal totaal fout gedaan heb 😔 )
Hier was het juist mijn partner die een tweede (en derde en vierde) kreeg met mij terwijl hij met zijn ex al een dochter had. Toen ik hem 8 jaar terug (zo rond deze tijd was het zelfs) vertelde dat onze oudste onderweg was... sloeg bij hem de paniek toe. Ja en dan ga je over twee jaar bij me weg en zie ik mijn kind niet meer zo veel etc.... Nou ja... we zijn 8 jaar verder en hebben twee gezonde dochters en een zoontje op de regenboog.... en we zijn nog steeds gezellig samen.
Hier 1 kindje uit een eerdere relatie. Die relatie ging over toen ik zwanger was en mijn dochter ziet haar vader niet. Met mijn huidige vriend bewust voor de tweede van mij (derde voor hem) gegaan en daarna voor de derde. (Tweede samen) . Tijdens beide zwangerschappen droomde ik meerdere malen per week dat hij vreemd ging en er met een ander vandoor ging. Ook hield ik idd afstand, met name toen ik zwanger was van mijn middelste. Ik vind het heel lastig en had net als Simmy last van dat ik mijn oudste ook 1 familie had gegund... ook al accepteert hij haar als zijn eigen, biologisch gezien is dat uiteraard niet zo. Ik was bang dat zij zich buiten gesloten zou voelen. Dit laatste had ik mijn laatste zwangerschap niet. Ik vond het gevoelsmatig best ingewikkeld allemaal en heelndubbel