Ik zit met een dilemma: Op dit moment heb ik een baan waar ik het niet naar mijn zin heb. Nu heb ik een sollicitatiegesprek gehad en ben aangenomen voor een baan die me wel leuk lijkt. Maar ik ga binnenkort naar Gent voor intake ivf/icsi en hoogstwaarschijnlijk eerst een operatie. En door de endometriose heb ik maandelijks veel menstruatiepijn zodat ik 2 dagen niet kan werken. Het gaat volledig tegen mijn gevoel in om de baan aan te nemen en vervolgens aan te komen met een operatie en vaak afwezig zijn. Maar om het eerst bespreekbaar te maken en dan te kijken of ze me nog aan willen nemen, dat is ook nogal wat. Waar doe ik het best aan? Mijn huidige niet leuke baan te houden, waar mijn leidinggevende op de hoogte is van alles en ik daardoor redelijk goed vrije dagen kan regelen? Of een nieuwe (waarschijnlijk) wel leuke baan aannemen en er misschien binnen een paar maanden (proeftijd) uit te liggen? Jullie kunnen me niet zeggen wat ik moet doen, maar misschien wat advies geven?
Hoi Leentje Ik zou gewoon open kaart spelen op je nieuwe baan. En je ouwe nog niet opzeggen. Als ze dan in het gesprek aangeven dat ze dan alsnog niet met je in zee willen kan je altijd nog terug vallen op je oude baan en verder zoeken naar iets nieuws. Succes! Liefs Tamaar
Hoi Leentje, Dit is een lastig probleem. Is je nieuwe werkgever een groot of klein bedrijf of een overheidsinstantie? En om wat voor soort werk gaat het? Ik ben zelf werkgever. Wij hebben een klein bedrijf. Als ik iemand aanneem dan hoop ik altijd dat zij enthousiast en gemotiveerd zijn en open en eerlijk over evt problemen prive die de werksituatie kunnen raken. Ik verwacht dat niet te horen bij de sollicitatiegesprekken maar ik zou het wel fijn vinden als mensen dit delen bij een aanbod voor een baan. Als de werknemer daar zelf bij aangeeft dat ze er alles aan wil doen om haar werk goed uit te oefenen, dan zou jouw verhaal voor mij geen belemmering vormen om je aan te nemen. Met "er alles aan doen" bedoel ik dan dat jij je tijd en ruimte pakt wanneer je door pijn/ziekte/operatie niet kunt werken, maar dat je wel verantwoordelijkheid neemt voor het afronden van je werk/evt inhalen van werk, wanneer je wel gezond bent. Geven en nemen dus. Maar ik kan niet inschatten hoe jouw nieuwe werkgever dit ziet. Na je proeftijd pas vertellen hoe de vork in de steel zit kan natuurlijk ook. Maar als werkgever zou ik dit niet waarderen...
Dat is dus voor mij ook de reden om maar bij mijn huidige baan te blijven. Ik durf niet echt op zoek te gaan naar een andere baan, gewoon omdat ik nu alle vrijheid heb en ik vraag me af of een andere werkgever me aan zou nemen als ze weten van de behandelingen. Maar mocht het op mijn pad komen dan zou ik het zo aanpakken zoals Tamaar het zegt .
In aanvulling op mijn verhaal: Het is mijn ervaring als werkgever, dat als je mensen de ruimte geeft en flexibel bent, je de beste en meest gemotiveerde werknemers krijgt. Hopelijk ziet jouw nieuwe werkgever het ook zo. En qua timing zou ik het ook zo aanpakken zoals Tamaar zegt.
@ Tamaar: jij bent ook voor open kaart spelen, dat was ook mijn eerste gedachte. Maar aan de andere kant vind ik het lastig om het met een vreemde te bespreken, het is zo persoonlijk. @ RQ33: wat fijn om de mening van een werkgever te krijgen. Het maakt me minder onzeker om er over te beginnen. Ik ben onzeker over het feit of ze er wel op zit te wachten dat ik mijn verhaal doe. Misschien heeft ze liever dat ik het aanbod afsla zonder het hele verhaal. Ik ga werken in de zorgsector, wat inhoudt dat ik altijd vervangen zal moeten worden op de dagen dat ik er niet ben. @ Emma: Het is voor mij ook dubbel: mijn huidige baan vind ik niet leuk, maar het is wel makkelijk zo. Waar kies je dan voor he.
Lastige keuze he? Ik weet nog dat ik het open en eerlijk wilde spelen dus alles heb verteld bij het gesprek destijds en daardoor heeft het me dus wel de baan gekost want het was hun te veel gedoe etc! Dus wat RQ33 zegt hoeft helaas niet altijd op te gaan. Dat heeft er bij mij toen wel voor gezorgd dat ik als ik opnieuw zou solliciteren ergens en op gesprek zou mogen komen ik het dus voor me had gehouden tot ik er zou werken. Vaak (dus niet altijd) denken de werkgevers in eigen belang (voor het bedrijf) dus waarom ik niet? Inmiddels ben ik zelf ook werkgever, en net als wat RQ33 zegt zou ik het fijn vinden als iemand meteen open kaart zou spelen, en ik zelf zou er nooit iemand om afwijzen maar goed er zijn dus wel genoeg bedrijven / mensen die dat dus wel doen helaas.
Ik laat nog even weten hoe het afgelopen is. Ik heb contact opgenomen met de werkgever en uitgelegd dat ik hoogstwaarschijnlijk geopereerd zal moeten worden en daardoor een tijdje afwezig zal zijn. Ik heb niet verteld dat we daarna vruchtbaarheidsbehandelingen gaan krijgen, want ik weet zelf nog zo weinig. Ze reageerde heel positief en vond het fijn dat ik het nu aangaf, maar ze wilde me nog net zo graag aannemen als voorheen. Dus nu kan ik met een goed gevoel aan de nieuwe baan beginnen.
Dit is goed nieuws. Met een goed gevoel starten bij je nieuwe werkgever is nu zoooooo belangrijk! Als je nu al met spanningen moet gaan rondlopen... die krijg je nog genoeg. En als iets slecht is om zwanger te worden zijn het wel spanningen. Heel veel succes met je nieuwe baan!
Meiden, mag ik nog even aansluiten op deze vraag, want ik zit zo ongeveer met eenzelfde soort dilemma... Mijn contract is niet verlengd dus ik zit op dit moment in de WW. Echter, ik ben door een andere werkgever benaderd of ik niet bij hun wil komen werken. Ik kan bij de nieuwe werkgever op 1 maart beginnen, met een proeftijd van 1 jaar. Ik heb PCOS en zit nu in de eerste ronde van Clomid slikken. Geen operaties of andere behandelingen op dit moment dus. Alleen regelmatig even naar het ziekenhuis voor een echo. Het zou over 2 weken al raak kunnen zijn, en dat zou dan weer betekenen dat ik in mijn nieuwe functie 6 maanden werk en dan voor zwangerschapsverlof eruit moet (nog in mijn proeftijd dus). Echter, het hele zwanger-worden proces kan ook veel langer duren, en ik ben al 32, dus ik wil eigenlijk niet langer wachten. Ik wil de baan heel heel erg graag, het is waar ik van gedroomd heb. Maar wat doe ik nu ten opzichte van die werkgever? Ik weet ook wel dat ik niet verplicht ben om iets te vertellen, maar ergens voelt het toch niet helemaal lekker... Hun hebben mij benaderd en zijn er nu alles voor aan het doen om mij binnen te halen. Ik heb tot nu toe eerlijk en oprecht alles met ze besproken. Snappen jullie het een beetje?
Hoi zus, Ik kan me je dillema wel voorstellen, maar ik denk dat je best 2 goede opties hebt eigenlijk. Je zegt eerlijk te willen zijn en dat je werkgever veel doet om je binnen te halen. Dat klinkt of ze je graag willen. Als dat zo is kun je best vertellenhoe t zit denk ik, want er is best grote kans dat ze je toch nog gewoon willen. Aan de andere kant vind ik dat je het zeker niet verplicht bent. Het feit dat je bezig bent, is heel persoonlijk en is eigenlijk iets wat iedereen voor zichzelf houdt. Dat het bij jullie moeilijker gaat maakt dat niet anders. Bovendien weet elke werkgever met verstand dat als ie Een vrouw van 32 uitnodigt die nog geen kinderen heeft, dat Een.zwangerschap er vrij snel aan kwam komen. Als ze dat echt heel erg zouden vinden, zouden ze wel Een jongere of oudere vrouw of man zoeken. Dus ik vind het echt geen reden om je schuldig over te voelen. Ik zou lekker gaan voor die baan en geen uitspraken doen over dingen waar je nog niets van weet, namelijk over hoe snel je zwanger zult zijn. Zelf heb ik ook net mijn baan verloren (contract niet verlengd), maar heb helaas niet jouw keuze. Wij gaan aan iui beginnen en gezien het aantal ZH bezoekjes, kun je dat eigenlijk niet verzwijgen voor een nieuwe werkgever. Ik zal het dus denk ik (op het moment dat ze aangeven me wel te willen) wel gaan vertellen. Dat wordt dus hopen pp veel begrip ik moet toegeven dat, hoewel ik normaal veel te eerlijk en open ben en ook wil zijn, ik nu hoop snel zwanger te zijn, zodat ik nog de keus heb om het toch evt niet te zeggen nog. Misschien zou ik het nog wel zeggen hoor, maar dat hangt erg van het gevoel af dat ik bij de werkgever heb. Succes met je nieuwe baan!
@ Zuss: mijn situatie is anders dan die van jou, want bij jou gaan ze er tijdens de behandeling waarschijnlijk niet eens zoveel van merken. Of je moet overdag voor een FM moeten en niet 's avonds? In jouw geval wijkt het niet zoveel af van op de normale manier zwanger worden (voor een ander dan he, voor jezelf natuurlijk wel), dus vind ik niet dat je je werkgever perse op de hoogte moet brengen. Dat doe je ook niet als je op de normale manier zwanger wil worden. Mits je natuurlijk regelmatig vrij moet nemen voor een FM, dan vind ik het een ander verhaal. En wat Vasca al zegt: ze begrijpen ook wel dat een vrouw van 32 een kinderwens kan krijgen. Succes!
Hoi leentje, bedankt voor je reactie. Mijn woonplaats en het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben ligt op meer dan een uur reizen van mijn toekomstige werk, dus het lukt mij niet om 'eventjes' weg te blijven. In mijn ziekenhuis doen ze FM alleen overdag, en op wisselende tijden. Dus dat is wel lastig plannen. Ik zat ook niet zo zeer in over de periode van behandeling, maar meer over als de behandeling (hopelijk!) snel aanslaat. Dan zit ik nog in mijn proeftijd en zou ik ertussenuit moeten. Ik weet niet of mijn toekomstige baas daar zo blij van wordt, en ik twijfel of dit invloed zou kunnen hebben op het verkrijgen van een vaste aanstelling?
Een werkgever weet echt wel welk "risico" hij/zij neemt als ze een 32 jarige vrouw aannemen. Ze weten echt wel dat je snel zwanger kunt raken. Je weet natuurlijk nooit wat voor impact dit heeft op het evt wel/niet verlengen van je contract... maar ja, dat risico moet je misschien maar nemen. Denk ik dan. Mijn lijnmanager vertelde me toen ik hem vertelde dat ik zwanger was dat hij een 'weddenschap' had afgesloten met PZ dat ik binnen een jaar zwanger zou zijn. En hij had gelijk Maar dat heeft hem er toch niet van weerhouden me aan te nemen.