Geplande keizersnede bij stuitligging ..

Je hebt nog een kans dat het kindje draait of heeft de gynaecologe gezegd van niet?
Over kleding, na de bevalling kun je erg zweten dus extra in handig en ook extra onderbroeken

 

Ik herken je gevoelens meid!
Bij mij lag mn meisje ook al vroeg in een stuit.
Ook een versie gehad met 36 weken wat uiteraard niet gelukt is.
Toen heb ik ook voor een geplande keizersnede gekozen en dit zou met 38 weken gebeuren.
Ik voelde me ook ontzettend rot want wilde ook zo graag een natuurlijke bevalling.
Maar met 37.4 dagen heeft mn meisje zelf besloten om te komen en ik had al meteen ween om de 2 minuten.
Toen naar het ziekenhuis gegaan en had al 3 cm ontsluiting.
Ze stelde mij voor een keuze en ik wilde het toch zelf proberen omdat ze niet zo groot werd geschat.
Met 6 a 7 cm een ruggenprik gehad voor de zekerheid mocht het fout gaan.
En een paar uur later is ze geboren.
Ik was super blij dat ik normaal bevallen ben.
Hopelijk draait jou meisje nog zelf 😉

 

Is zeker geen falen hoor!
Dit is gewoon onmacht.

Snap je emoties wel.
Je kijkt er naar uit om op de natuurlijke manier te bevallen en dan word je dat zo ineens afgenomen.

En een kleine kans is nog steeds een kans.
Hopelijk draait ze nog!

 

Bij mij ligt ze overdwars en de placenta ligt vlak voor de uitgang. over paar weken weer controle maar ik voel aan de schopjes dat ze momenteel nog overdwars ligt.
Ik hoop zo dat ik uiteindelijk toch natuurlijk mag bevallen! Bij mijn 1e ben ik ingeleid dus zou zo graag een natuurlijke bevalling willen mee maken. ook lijkt een keizersnee mij helemaal niks.
Ik weet dat de baby nog alle tijd heeft om te draaien en de placenta omhoog kan schuiven, dus ik hoop heel erg dat dat ook gaat gebeuren. Maar ik weet niet... mijn 1e lag van begin af aan al gelijk goed met zijn koppie naar beneden.

 

Geen ervaring met een geplande keizersnee, wel met een spoedkeizersnee. Ik heb het nooit gezien als falen, maar ik was een heel eind op weg en was allang blij dat ze eindelijk zou komen. Ze was 3x omstrengeld door de navelstreng en kon nooit gewoon geboren worden.

In het ziekenhuis kreeg ik netbroekjes aan, omdat mijn eigen onderbroeken niet echt fijn waren om te dragen met zo'n buikwond. Broeken had ik niet aan, ik had het al warm genoeg onder die dekens (ik had gewoon de hele dag de dekens over mijn benen. Shirtjes deed ik elke dag schoon aan (in het ziekenhuis zweette ik niet zo heel erg, dat kwam pas toen ik thuis was). Mijn vriend mocht niet blijven slapen, dus die ging elke avond naar huis en 's middags ook nog even. Hij kon dus altijd wat extra's meenemen.

Ik heb uiteindelijk 3 dagen in het ziekenhuis gelegen. Ik elke dag een schoon shirt, DL elke dag een schoon pakje. Toen ik naar huis ging heb ik een joggingbroek aangetrokken.

 

Mijn dochter lag ook in een stuit en ik heb bij 37+4 een geplande keizersnede gehad omdat ik ook een zwangerschapsvergiftiging aan het ontwikkelen was. Ik was in eerste instantie ook heel erg teleurgesteld. Ik had graag thuis willen bevallen en dat zit er nu nooit meer in. Maar achteraf is de keizersnede enorm meegevallen en het was echt een prachtige ervaring. Ik weet niet of ze bij jullie in het ziekenhuis een natuurlijke keizersnede (gentle sectio) uitvoeren? Bij ons in het ziekenhuis wel en het was heerlijk om haar gelijk bij me op de borst te krijgen. Ik heb ook meegekeken hoe ze haar uit m'n buik haalden. Dit zag ik eerst niet zitten maar was achteraf heel blij dat ik het toch had gedaan. Heel bijzonder om te zien hoe dochter met eerst haar kontje geboren werd.
De eerste 2 dagen heb ik geen ondergoed aangehad en alleen een nachthemd ivm de catheter en het vloeien. Ik had steeds zo'n matje onder m'n billen liggen die steeds verschoond werd.
Volgens mij had ik ook iets van 4 setjes kleding mee voor mijn dochter. Dit was ruim voldoende.
Mijn vriend is niet blijven slapen in het ziekenhuis. Dit kon wel, we hadden de luxe dat we een eigen kamer hadden, maar ik vond het niet nodig. Mijn vriend moest de volgende dag ook gewoon weer werken dus hij was er alleen s'avonds en dan ging ie rond een uurtje of 10/half 11 weer naar huis. Ik zou voor jezelf ook even bekijken of je het nodig vindt dat ie alle nachten blijft. Inprincipe wordt je in het ziekenhuis prima geholpen s'nachts met de verzorging van de baby en zo kan hij misschien een beetje uitrusten voor de dagen dat jullie weer thuis zijn. De eerste nachten thuis kwam er veel op mijn vriend aan s'nachts omdat ik lastig uit bed kon komen. Hij verschoonde de luiers en legde haar bij mij neer om aan te leggen. We moest de eerste dagen ook wat bijvoeden omdat de borstvoeding nog niet goed op gang was en toen maakte hij de flesjes klaar.
Het herstel is verder prima gegaan. Ik heb me de eerste 6 weken wel rustig gehouden en mijn moeder is iedere dag langs geweest om te helpen in de huishouding zodat ik me alleen maar op mijn dochter hoefde te richten en ook niet alles op de schouders van mijn vriend terecht zou komen.
Heel veel succes met alles! Natuurlijk hoop ik nog voor je dat je dochter draait maar als dit niet zo is dan is een keizersnede ook niet het einde van de wereld.

 

Ahh... Wat rot voor je dat je die gevoelens hebt
Het is echt heel onterecht, want het is inderdaad onmacht, je kunt er zelf helemaal niets aan doen dat dit gebeurd. Net zoals de hulp die nodig was bij het zwanger worden.
Dus neem jezelf niets kwalijk. Of je nou natuurlijk gaat bevallen of middels een keizersnede, dat zegt niets over jou als persoon of mama.
Ik heb zelf geen ervaring met bevallen, maar omdat ik zwanger ben van een tweeling hou ik er wel rekening mee dat het eventueel een keizersnede kan worden. Maar ik ga er verder niet bij stilstaan of over nadenken want ik heb er toch geen invloed op.
Van allebei de opties zijn wel voor en nadelen te bedenken, maar het maakt mij persoonlijk niet zoveel uit hoe ik ga bevallen want het enige wat eigenlijk telt is dat de kindjes levend ter wereld komen!
Moeilijk, maar probeer om te schakelen en het te accepteren, het is zoals het is en er verdrietig over zijn heb je niets aan helaas.

 

Ik heb wel een stuit bevalling gedaan. Het wasvoor mijlezen uit 2 slechten. Omdat ik heel erg op zag tegen een keizersnede. Ik had ook al genoeg tegenslagen gehad. Verloskundige zei vandaag nog dat ze nog nooit zo'n mooie stuit bevalling gezien had. Ik kijk er dus heel positief op terug. Ik heb het gevoel van falen nu dus niet. Ik denk dat ik dat bij een keizersnede wel gehad zou hebben. Maar eigenlijk slaat dat nergens op! Natuurlijk is het jammer maar je moet een keuze maken die voor jou het beste voelt. En voor jou is dat een keizersnede.

 

Ik herken je gevoelens niet wat betreft het falen, maar ik hoop wel heel erg dat het deze keer wel een gewone bevalling wordt ipv de ks bij m'n zoontje.
Het is wel heel fijn dat ze nu gentle sectio's uitvoeren, dat was bij mijn zoontje toen nog niet.
Je kunt er het beste vanuit gaan dat je 3 tot 5 dagen in het zh moet verblijven met je ukkie en dat je voor die dagen dus kleertjes bij je moet hebben. Houd ook rekening met de eerste poepluier, dat kan best een explosie zijn, waardoor je dus extra kleertjes nodig hebt
Mijn zoontje was ook een ster vanaf het begin af aan om snachts door te lekken van de plas en ik was dan ook heel blij dat wij naast de normale kleertjes ook pyjamapakjes hadden meegenomen

Wat is de reden dat jullie denken dat de kleine echt niet meer kan draaien als je kleintje nog niet is ingedaald? Weinig vruchtwater? Zal voor je duimen dat het toch alsnog gebeurd!

 

Ik heb beiden mogen mee maken.
1e was natuurlijke bevalling
2e was geplande keizersnede ivm stuit.
Ik zag het niet als falen en ben er beter/sneller van hersteld dan van mijn natuurlijke bevalling. Dit kwam vooral doordat er van mijn onderkant weinig meer over was na de natuurlijke bevalling (sorry voor de details ) ik had 38 hechtingen en dat herstel viel me heeeeeel erg tegen.

Toch hoop ik nu weer op een natuurlijke bevalling omdat ik 'het proces' vanaf de eerste wee tot het meteen op je buik krijgen graag nog een keer mee zou maken. Dat miste ik bij de keizersnede wel moet ik eerlijk bekennen.

Maar het feit dat je lichaam een kindje gemaakt en gehuist heeft 9 maanden lang is al zo'n prestatie. De manier waarop ze ter wereld komt kan dan nooit meer falen zijn!

Toch snap ik je gevoel wel en hoop ik voor je dat ze nog draait, maarmaak je niet te druk over de keizersnede, ook dat is een intense en geweldige ervaring!!

 

Ik herken je gevoelens heel erg!!! Onze kleine man is met 38,5 week in een stuit gaan liggen en ook wij zagen een stuitbevalling niet zitten. We hebben 5 jaar op hem gewacht, we wilden geen enkel (of zo min mogelijk) risico voor hem. Ik heb ook een versie gehad, dit is niet gelukt. Ik heb zooooooooooveel gehuild de dagen daarna... Een ks was mijn grootste nachtmerrie ivm angst voor naalden, operaties e.d. en ook het gevoel van falen had ik heel sterk, dat heb ik nog steeds wel wat ook al weet ik dat het eigenlijk onzin is Mijn man mocht tijdens mijn verblijf in het zh bij mijn zoon en mij op de kamer slapen, en wat was ik daar blij mee! Het plaatsen van de ruggenprik viel me op zich mee, dit moest twee keer. Het infuus vond ik pijnlijk, moest ook twee keer, ik ben toen even buiten westen geraakt (komt waarschijnlijk door mijn angst voor naalden...). Katheter heb ik weinig van gevoeld. Deze mag er na 24 uur uit als alles goed gaat. Als je borstvoeding wilt geven, houd er rekening mee dat dit een dag later op gang kan komen (kan, hoeft niet!). Het herstel ging bij mij heel voorspoedig, ik heb bijvoorbeeld amper gevloeid en liep een kleine week na de ks achter de kinderwagen. Niet te ver, uiteraard Waar ik erg van baalde is dat ik niet op mijn zij kon liggen hihi, dit lukte pas weer na een week. Verder qua kleertjes: Liever teveel dan te weinig. En anders is er vast wel iemand die wat voor je wil ophalen! Voor mezelf had ik een paar lekkere flubberbroeken mee, mega onderbroeken en hemdjes met vestjes. En een badjas

Een positief verhaal mbt de gentle sectio en het verblijf in het zh daarna kan ik je helaas niet geven.

Ik hoop voor je dat de kleine nog uit zichzelf draait!

 

Ik heb nooit geen keizersnede gehad en heb een hele andere ervaring maar ik snap je gevoelens wel. Ik heb zelf PCOS en voor onze derde dochter zijn we ruim 2 jaar in de medische molen bezig geweest voor ik zwanger was..
Ik ben natuurlijk bevallen en wilde heel graag borstvoeding geven, gezien dit bij de oudste 2 niet mocht om medische redenen, maar dit kwam niet goed op gang, waardoor ik weken lang enorm verdrietig ben geweest, ik heb volgehouden en uiteindelijk na 3 maanden had ik eindelijk genoeg voeding (wel 2x een borstontsteking en spruw verder) een ander zou waarschijnlijk al lang gestopt zijn.
Ik heb me weken lang als vrouw/moeder voelen falen, niet zwanger kunnen worden spontaan en daarna ook geen borstvoeding kunnen geven, wat anderen ook zeiden ik voelde me zo stom, zeker als ik de diepvries van anderen op facebook vol zag staan met gekolfde bekertjes

Een TOTAAL andere situatie, maar wel met dezelfde faal gevoelens. Voor mij hielp het juist extra zorg te geven, me totaal over te leveren aan alles wat ik daarnaast wel kon doen, zelf de verzorging etc. Ik wilde mijn dochter dan ook niet uit handen geven aan derden. Voor mij werkte dat therapeutisch.

Misschien dat voor jou juist de borstvoeding geven je juist een goed gevoel kan bezorgen, daarom zou ik dat in elk geval gaan geven, misschien dat het voor jou juist bijdraagt. Dat voelt zo bijzonder.

Nu ben ik 26 weken zwanger en deze baby ligt ook nog in stuit of overdwars gezien ik alle beweging alleen helemaal onderin voel. ik ga er vanuit dat ze nog draait, maar we zullen zien.
Dikke knuffel!

 

Ik heb 5 weken geleden een geplande gentle sectio gehad omdat onze dochter in een stuit lag, versie mocht niet baten (vond ik ook een erg nare ervaring trouwens) en ze lag met haar voeten naar beneden, dus zeg maar gehurkt dus ik mocht geen stuitbevalling doen.

Wij hebben met 36 weken besloten om 1 draaipoging te doen zodat ik er later geen spijt van kon krijgen dat ik het niet geprobeerd had. Lukte niet dus afspraak voor de ks. Natuurlijk baalde ik ervan maar ik heb er wel vrede mee gehad en uiteindelijk vond ik het een prachtige ervaring met lieve verplegers en artsen en was mijn herstel super snel!

Tijdens de ks had ik een hele toffe vrouwelijk gyn. Die mij opereerde. We maakten ondertussen grapjes en toen was daar ineens ons meisje! Na de controles, waar vl de hele tijd bij mocht zijn, hebben ze haar op mijn borst gelegd terwijl ze me 'dicht naaiden'. Ze is lekker bij mij gebleven, ook op de verkoeverkamer en daar hebben ze ons even met ons drietjes gelaten. Na 24 uur mocht de katheter eruit (erg fijn want wat is dit een rotting zeg) en mocht ik uit bed. De tweede ochtend mocht ik douchen en naar huis! Vl moest wel savonds naar huis, dat was wel even naar, maar ik was zoooo moe dat ik gelijk in slaap ben gevallen. Dochter is geen moment van mijn zijde geweken.

Eenmaal thuis kon ik gelijk weer trappen lopen, douchen, dochter verschonen etc. Na 4 dagen gestopt met vloeien, na een week al nergens last meer van. Litteken goed genezen en ik had na 2 weken al wel weer willen gaan sporten (niet gedaan maar voelde me zo goed) Ik deed trouwens na een week alweer de was, koken etc. Niet omdat het per ze moest maar ik heb echt geen pijn gehad!

Al met al heb ik er een goed gevoel over, geen moment spijt van mijn beslissing voor de ks, goed herstel en een gezond kind. Ik heb weleens operatief 4 verstandskiezen weg laten halen en dat deed vele vele vele malen meer pijn na de operatie!

 

Ik snap 100% wat je bedoeld. Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees bij mijn eerste zwangerschap! Zo herkenbaar.
Ik vond mezelf echt falen en heb hier ook na de keizersnede nog last van gehad.
Je kan er alleen helemaal niets aan doen, behalve wat je al hebt gedaan.
Iedereen heeft er een mening over en t enige wat je kan doen is blijven praten.

Nu ik weer zwanger ben kwam het gevoel weer een beetje terug tot dat iemand het tegen mij zei:

Niets is zo onvoorspelbaar als de verloskunde!!

Ik leefde toe naar de datum van de keizersnede en ineens meld ze zich 7 dagen eerder. Zo heb ik toch wat weeen gehad en geen tijd om te veel na te denken.
Het is zo dat het allemaal tijd nodig heeft....
Oja bij mij hielp nog naar de accupunctuur te gaan.... voor je eigen mind-set!

 

Ik neem aan dat je met de lariekoek therapie moxa bedoeld?
Als je het echt niet wilt, wil je het niet.

Ik zelf probeer het momenteel wel. Ik heb 1 consult bij een accupuncturist gehad en heb de sigaren meegekregen. Ik moest 50 euro betalen. Mijn zorgverzekering betaald hier 40 euro van dus mij kost het slechts een tientje.
Je kunt er niet in geloven maar het Erasmus MC heeft hier een persbericht over naar buiten gebracht dat bij zo'n 75 procent van de stuitliggers met deze therapie ze toch goed gaan liggen.

Je hebt niets te verliezen, ja tien euro

En qua polonaise aan je lijf snap ik je maar al te goed. Ik probeer al sinds 2006 een gezin te krijgen. Maar ik denk dat ff een paar keer een vieze sigaar bij je teen te hebben minder polonaise is dan een zware buikoperatie


Ik mag trouwens ook een stuitbevalling doen. Is dat volgens jouw gyn geen optie? Wat je ook kiest of doet: heel veel geluk gewenst!