Hoi lezers! Ik ga komende week beginnen met IUI, met milde hormoonstimulatie. Wij zijn bezig voor een 2e, en onbegrepen verminderd vruchtbaar (1e kindje paar jaar geleden in 1 keer spontaan raak nl) Vlgns mijn berekening word ik as woe ongi, wat betekent dat ik vrijdag echo krijg en met spuiten mag beginnen. Das dan ook meteen op mijn 40e verjaardag. Heb eigenlijk weing vertrouwen in IUI, omdat we al 2,5 jaar met prima zaad en een regelmatige eisprong op het juiste moment klussen, dus ik zie niet echt wat IUI voor extra kans biedt.... Graag lees ik succesverhalen? Wie is het gelukt? Krijg ik er hopelijk iets meer vertrouwen in..... Groetjes!!!!
hoi, wij hebben een heel ander verhaal, maar ook enkele overeenkomsten. Ik ben 39 en probeer nu via IUI ook zwanger te worden van een 2e. Mijn eerste zwangerschap is ook via IUI gegaan, 1e poging raak. Succes!!
He eekhoorntje, Dank voor je reactie. Hoop dat ook nu snel raak is voor je! Mag ik vragen of bij jullie een oorzaak is gevonden voor het uitblijven van een zwangerschap? Vriendin raakte ook zwanger met IUI, maar zij had vijandelijk baarmoederhalsslijm. Dus dan begrijp ik dat IUI van grote waarde is. Maar als ze nou niks kunnen vinden.... Moet er wel bij zeggen dat ik in juni, na een HSG, toch ineens spontaan zwanger raakte. Maar helaas...een miskraam! Dus ja, misschien is er nog wel kans met IUI. Vindt jij het een zwaar traject? Spuit je ook puregon? Enne ...heb je er last van? Nou, ik overspoel je wel meteen met vragen he? hihi, sorry! Nogal labiel voor mijn menstruatie..... Groetjes!!!
Hoi! Wij doen IUI in mijn natuurlijke cyclus (dus zonder puregon). Wel met utrogestan. En dat geeft helaas ook wel wat bijwerkingen (vermoeidheid, ik slaap uren... en beetje misselijk). En ja, ik ervaar het als best zwaar. Enerzijds omdat we niet op een natuurlijk manier zwanger kunnen worden, maar alleen op een klinische manier. En anderzijds, vanwege mijn leeftijd. Ik voel me er rot over dat ik zo'n 'oude' moeder ben. Heb jij dat ook?
@Stewardess en Eekhoorn: hier een 40-er (41) die zwanger probeert te raken via IVF. Ben op 37 jarige leeftijd ook ineens zwanger geraakt van mijn zoontje, maar na een miskraam op 39 jarige leeftijd (ook natuurlijk) niet meer zwanger geraakt. Lichamelijk gezien ook bij mij geen oorzaken gevonden waardoor het niet meer zou moeten lukken. Gezien mijn leeftijd wilden ze bij mij geen IUI meer doen. Dat doen ze in mijn zkh niet meer boven de 38. Dus vandaar dat ik over een paar weken weer met de tweede ivf ga beginnen. Succes meiden, hoop dat het snel raak mag zijn voor jullie.
Hoi meiden, Sneeuwmees, ook ik wens je veel sterkte en uiteraars succes met de IVF! IK hoop dat je 2e poging de jackpot wordt! Ik heb bij het AMC als brugman gepraat om de IUI over te mogen slaan, en direct naar IVF te mogen maar daar begonnen ze absoluut niet aan. Heb met moeite de 6 IUI pogingen naar 3 terug weten te praten. Dan mag ik door voor IVF. Dit mede omdat de gyn in ons regionaal zhuis ons zonder verdere onderzoeken meteen doorverwees voor IVF, ook ivm mijn leeftijd. Hoewel ik zeker besef dat IVF een stuk zwaarder is dan IUI. Eekhoorn, ik begrijp wat je bedoelt met oude moeder zijn. Ik krijg er steeds meer last van. Zat gisteren in de speeltuin, zie ik een heel groepje moeders, zwanger, met baby's en peuters en kleuters. En ze waren allen hooguit 32... Tja, toen vond ik mezelf best een oude taart die nog zo nodig wil.... Ik zou vrijdag, op mn 40e verjdg, bijna de hele dag met een deken over mijn kop, en een fles wijn, in bed gaan liggen....bleeeh! Dacht dat utrogestan alleen maar een vieze plak....gaf, maar goed om te weten dat me nog meer te wachten staat..... Zit jij nu op wachtbank? Groetjes!
Ja, wij zijn aan het wachten. Nog een week, aankomende woensdag mogen we testen. Voor jou dus ook spannend, bijna starten! Ze zeggen dat als het via IUI kan, dat het dan meestal snel raak is. Op de een of andere manier neemt het percentage zwangerschappen per poging af (al ken ik de betrouwbaarheid van dit onderzoek niet hoor). Drie pogingen en dan verder met IVF lijkt dus eigenlijk wel verstandige keuze. Ik tref idd ook overal jonge moeders. Maar vrees ook beetje dat ik straks, dan inmiddels grijze duif geworden, als oudje op het schoolplein sta Probeer me er maar niet te druk om te maken ,het is nou eenmaal niet anders. Irriteer me wel als ik reacties krijg dat ik zelf bewust lang gewacht heb, want dat is niet zo. Maar goed, hier ook al weer collega-oudere moeder getroffen
Nou Eekhoorn, Echt heel spannend voor jullie nu dus! Als vorige keer in 1 keer raak was dan hoop ik nu op dezelfde score bij je. De week zal wel lang duren voor je... Had jij nog pregnyl? Hier in omgeving niet meer te krijgen, dus nu ovitrelle besteld. Ik had vandaag een redelijke dip. Had na die miskraam toch hoop dat ik nog spontaan zwanger zou raken, omdat het na die hsg ineens raak was... Zoals je al schreef is accepteren van het feit dat het zwanger worden niet op een natuurlijke manier lukt erg verdrietig... Ik had na de zwangerschap van mijn zoontje ok nooit gedacht dat ik in dit traject zou belanden. De medicijnen lagen vandaag klaar bij de apotheek maar kon het gewoon niet opbrengen ze al te halen, het komt nu wel erg dichtbij. En heb altijd stoer geroepen dat we met project 2e kind zouden stoppen als ik op mijn 40e nog niet zwanger was... Nou, die grens is dus ook verlegd....pfff De wetenschap dat ik op mn 50e nog op het schoolplein sta blokkeer ik maar. In het vliegwereldje waar ik in zit is kindjes krijgen op deze leeftijd geen uitzondering, en in mijn vriendenkring ook niet. Dus daar heb ik gelukkig nooit opmerkingen over gehad, ook omdat ik mijn man pas op mijn 35e leerde kennen. (daarvoor altijd aan de foute kerels...) Enne....tegenwoordig blijven we toch veel langer jong van geest en uiterlijk dan vroeger? Volgens mij zag mijn oma er op haar 40e echt veel bejaarder uit dan wij nu!!! Alleen jammer dat onze eitjes niet meegaan in deze trend.... Goh, ik ga deze week echt voor je duimen hoor! hang in there!!! Groetjes
Hoihoi, Hier helaas leeftijdgenoten met kinderen die al lang op de basis school zitten. Maar gelukkig in de familie nog een laatbloeier En een hele goede vriendin heeft kindje van dezelfde leeftijd als mijn dochter. Wat is leeftijd van je zoon? En hoe staat je man in dit traject? Is hij ook 'grenzen' aan het verleggen? En heeft het ook op hem impact? Voor mannen is het toch weer heel anders. Kan me voorstellen dat het moeilijk is om naar apotheek te gaan. Is confronterend dat het op deze manier zal gaan. Maar morgen wel gaan hoor! De medicijnen zijn er toch om de kansen te vergroten/versterken. Ben je morgen jarig, of was dat afgelopen vrijdag?
He Eek! Nog ff een snelle reactie. Ben morgen jarig, verwacht s avonds 60 man dus hele dag druk mee en zal wel niet aan laptop toekomen. Ik drink eigenlijk bijna nooit, gemiddeld 1 glas wijn per maand of zo, maar ga me morgen volgieten denk ik! En ergens die avond een sigaret bietsen. Baal echt van die 40, en nog steeds niet zwanger. Dit zou mijn grens zijn, dus tja, voelt niet feestelijk. Werd vandaag ongesteld, en moet dus ws zaterdag nr AMC voor echo en prikinstructie. Heb vandaag braaf de medicijnen opgehaald, kwam er alleen net achter dat ik wel naalden en ampul heb maar geen prikpen. Morgen weer apotheek bellen of dit klopt? Heb inderdaad ook vriendinnen met kids op de basisschool,maar die werden moeder toen ik nog volop vrijgezel was dus dat deed me nooit veel. En nu ook veel vriendinnen met kindjes in dezelfde leeftijd, das wel gezellig. Maar die hebben ondertussen al een 2e gekregen, dat deed wel zeer...Mijn zoontje wordt eind oktober al 4, en gaat dan naar school. Ook al weer zo een grote stap!! Mijn man wilde eerst de MMM niet in, hij wil graag een 2e maar als het niet natuurlijk lukte is hij ook gelukkig met 1 kind. we begonnen aan de MMM om eigenlijk alleen te laten kijken of er een oorzaak was. En zo gingen we grenzen verleggen... Nu ben ik er vrij moedeloos over, en is hij wel gemotiveerd. Ik zie het somber in en hij ziet het begin met IUI als nieuwe kansen. Dus soort van omgekeerde rollen nu, haha En jouw man? Best ook zwaar voor hem als jij nu zo moe en misselijk bent van die utro. En lekker dubbel dat het dezelfde klachten geeft als een zwangerschap. Die symptomen zeggen nu bij jou dus ook niets over de uitslag? Nou, we keep in touch hoor ! Fijn weekend alvast!
Lieve dames, hier ook een "ouwe moeder". Ik denk dat ik ouder ben dan jullie en hoop dat mijn verhaal jullie een beetje moed geeft. We weten uiteraard nog niet of het allemaal goed blijft gaan, maar we gaan dr wel vanuit. Ik ben 43, gesteriliseerd op mijn 25e vanwege onder meer een longembolie. Op mijn 20e werd ik op natuurlijke manier zwanger van mijn dochter, die nu 23 is. En 3 jaar geleden leerde ik mijn huidige partner kennen. We zijn in mei met onze eerste ivf poging begonnen, die helaas mislukte. En nu in de tweede ronde ben ik zwanger. Ik hb 2 embryos teruggeplaatst gekregen, dus bij de echo 21 september hopen we er achter te komen of onze emmie en semmie alletwee zijn blijven plakken. Mijn punt is hier, jonkies het kan , hoop houden dus. En wat als je de oudste moeder op het schoolplein bent, als je maar de gelukkigste bent.. Dit van iemand die eerst de jongste was en nu dus de oudste wss gaat zijn op het schoolplein. Liefs, Sometimes
Als eerste: hieperdepiep hoera!!!! Stewardess gefeliciteerd! Maak er een mooi feestje van! Als je zestig mensen verwacht heb je in ieder geval veel mensen om je heen. Hopelijk krijg je daar juist hoop en energie van! En anders laat je de wijn lekker zijn werk doen. Mijn man is heel rustig in dit gebeuren heeft het volste vertrouwen dat het wel gaat lukken en voelt helemaal niet die tijdsdruk die ik ervaar. Hij is vooral verdrietig voor mij dat het zo loopt. Maar we kunnen het onderwerp goed delen en dat is heel mooi. En jullie dus zaterdag om de eerste stappen te zetten. Eigenlijk een mooie stap in je nieuwe levensjaar! Misschien wat ontzettend spannend, misschien zelfs twee!! Bedankt voor je steun! Hoe is dat voor je dochter dat er nog een, of misschien twee, kindjes komen? Stewardess geniet van je verjaardag!!! En oja, de klachten van de utrogestan nemen af...
Hoi! Nou, hier nu een berichtje van een heuse 40-er! Eek, wat fijn om te lezen dat je man en jij dit traject samen zo goed doorlopen. Begrijpelijk dat hij het verdrietig vindt voor je, maar heerlijk dat hij zo vol vertrouwen is. Dat lijkt me rust geven als je er even doorheen zit? Prettig dat de utro-klachten afnemen, maar eigenlijk wens ik je binnenkort toch wel misselijkheid en vermoeidheid toe....na een positieve test!!!! Nog een paar dagen, ik duim nog steeds!!! Misschien, mag ik je complimenteren met je mooie schrijfstijl? Het maakt inderdaad niet uit of je de oudste moeder bent, als je maar gelukkig bent! Ben benieuwd of je 1 of 2 kloppende hartjes op de echo krijgt! Zou je een tweeling willen, of hoop je eigenlijk op 1 kindje? Dit vraag ik omdat ik echt bang ben voor een tweeling, ik zie dat nl niet zitten. Even de stand van zaken hier. Klinkt nogal labiel, maar ik heb vrijdag, op mn 40e verjdg de hele dag gehuild. Eigenlijk heb ik gerouwd om het de droom van een 2e kindje die niet uit is gekomen. Weet ook niet waarom ik dat vrijdg ineens had, vond de timing zelf ook niet echt handig met 60 gasten op komst, maar de dip was er dus liet de tranen maar lopen. Heb er met hulp van paracetamol (bonkhoofd van het janken) toch een leuk feest van gemaakt! Voel toch wel dat mijn grens van zwanger worden bij 40 ligt, niet biologisch maar gevoelsmatig. Mn jochie wordt 4, en hoe lang wil ik nog wachten en hopen en teleurgesteld worden? Dit, met het besef dat er vele verhalen op ZP staan met meer verdriet en geduld dan het mijne.... Het is misschien ook maar net de vraag hoeveel ik kan hebben. Anyway, wilde eigenlijk helemaal van de IUI afzien, maar met de medicijnen in de koelkast en de afspraak 12 uur later in het AMC heeft mijn man me overtuigd dat dat echt jammer zou zijn. Dus ik spuit sinds gisteren hormonen. En ik negeer het hele verhaal zo veel mogelijk. Ik wil niet hopen, en eigenlijk ook niet weten hoe het er voor staat. Hoef ook niet te weten wat de follikelmetingen zijn. Ik ga wel naar het zhuis en ik hoor wel wat er moet gebeuren, maar ik tracht me af te sluiten. Ik wil geen verdriet meer, ik trek t gewoon niet meer. Klinkt misschien ondankbaar, mr mn man begrijpt me gelukkig en laat me even lekker alles negeren. Ik heb echt een TOPVENT wat dat betreft. Ik hoop wel dat we dit topic voortzetten, wil graag weten hoe het met jullie verder gaat? Fijne avond, XXX
Stewardess, helemaal begrijpelijk dat je dr effe doorheen zat op je 40e verjaardag. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat vanaf mijn 30e, iedere 5 jaar had. Ik had nooit durven hopen of dromen dat ik nog eens een man zou vinden met wievik.mijn diepste wens kon delen, laat staan waarmaken. En toen het zo ver wss, dacht ik gewoon niet dat het zou lukken. Ik heb iedere keer bij ieder ziekenhuisbezoek gehoord dat ik al oud wad en mijn kansen minimaal. En durfde dus niet te hopen. En toen toch die twee streepjes. De oprechte blijdschap van mijn dochter, die nog zenuwachtiger is dan ik, naarmate de eerste e cho dichterbij komt. Mijn vriend en grote liefde die zich nog geen voorstelling kan maken bij het gevoel, maar desalniettemin iedere avond tegen zijn wurmpjes praat. Maw als het er twee zijn, dan zijn ze welkom, net als alle andere opties. En als ik voor andere oud ben, so be it. Ik weet dat je in de ogen van je kind nooit te oud bent, je bent gewoon zijn of haar moeder. Dus meid, laat die gevoelens lekker toe, maar geef jezelf ruimte om te hopen. Niet voor niets zegt het gezegde: Hoop doet leven. Liefs.
ben het helemaal met Misschien eens! En misschien wat ontzettend fijn, om de zwangerschap zo met elkaar te delen. hier vandaag chagerijnig! gisteren nog vol goede moed een test gekocht voor a.s. woensdag en helemaal blij dat ik uberhaupt in de situatie zit dat ik zo'n test kan en mag kopen. (hihi volgens mij half uur met dat ding in mijn mandje door de winkel gelopen vol trots). Maar nu begin ik waarschijnlijk me zelf voor te bereiden op het feit dat de kans natuurlijk heel groot is dat er een enorme teleurstelling aan komt. En de angst daarvoor maakt me chagerijnig! en de leeftijdskwestie is natuurlijk een enorm ding. laten we daar om te treuren (want daarover zijn we nou eenmaal kei verdrietig) maar proberen om dat verder los te zien van onze wens om zwanger te worden! Dus verdrietig omdat we al wat ouder zijn, maar hoopvol omdat we enorm blij worden als we over maanden zo'n klein hummeltje vast mogen houden!
Heee Ladies! Wat een lieve reacties, dank!!!! Ik ben rondom de rode dagen nogal depri, hormonen en ik gaan niet zo goed samen. Na mijn bevalling 4 maanden in een dal gezeten, en de pil gaat bij mij ook niet goed (heb front van autoradio toen, op vluchtstrook stuk staan trappen omdat hij stoorde...) Dat wordt dus leuk met die puregon-spuiten... Verder ben ik best een normaal functionerend persoon hoor, hahaha Momenteel doe ik vervangend werk, op de grond, omdat dit behandeltraject niet met vliegen te combineren is. Op zich beter om mij met hormonen in mn lijf niet in de buurt van passagiers te laten komen, maar veilig op kantoor. En toch zou ik heel erg opknappen van een tripje naar bijv New York... Misschien, ik kreeg helemaal het Judith Krantz gevoel bij je laatste berichtje. Wat geweldig dat je toch de liefde van je leven nog bent tegengekomen, en nu dan ook je liefste wens, nog een keer mama worden, daarmee vervuld wordt. En wat ontzettend lief dat je dochter zo blij is voor jullie. Maar ik kan me ook niet voorstellen dat er mensen niet blij voor je zouden zijn. Eekje, snap echt dat je chaggie bent. En tegelijk dat je zo trots met je test door de supermarkt flaneerde, haha. Is woensdag de 16e dag na inseminatie? Dan mag ik vlgns zhuis pas testen, tenzij eerder ongesteld. Nog even geduld, zoek afleiding, ga shoppen, lunchen etc..... Mijn schoonzusje was bij de 1e icsi zwanger van mn neefje. Toen ze voor een 2e gingen, lukte de 3e poging pas. Nog steeds een mooi resultaat, mr voor hun een tegenvaller na de eerste keer. Dus hou moed he?! Waarom zou het niet lukken? Ik heb er vertrouwen in voor je, echt! Voor mezelf vertrouwen in de zaak hebben in lastiger... Wij zijn al ruim 2 jaar bezig, en er is geen reden waarom het niet lukt. Alleen na een hsg raakte ik ineens zwanger, maar helaas ging dat ook weer mis. Heb toch al die tijd, elke maand weer gehoopt, en werd elke keer weer teleurgesteld. Misschien dat ik met ivf meer vertrouwen in de zaak heb, want an zie je tenminste of er iets bevrucht wordt...nu is t maar afwachten wat daarbinnen gebeurt..... Dus nu heel hard roepen dat het voor mij niet meer hoeft, en dat die iui toch niks wordt, en dan misschien minder verdrietig zijn als t inderdaad niet lukt... of zo... Soort zelfbescherming.....We'll see! Hoop doet leven....Telt het ook als anderen voor mij hopen? Dan hoop ik nu ff heel hard voor Eek, en wens Misschien een fijne zwangerschap toe. Wel ff laten weten wat de test en de echo zeggen????? Greetzzzz
O ja, wat betreft oude moeders worden: Wij kijken waarschijnlijk ook naar onze moeders, die meestal begin 20 aan de kids gingen. En de huidige trent, om niet meer halverwege de 30 maar eind twenties, begin thirties aan de leg te gaan. Maar de generatie daarvoor, zoals mijn oma, diehadden helemaal niet zoveel planning op dat gebied. Dus ze begonnen vroeg, na het trouwen (en na de oorlog)en eindigden laat met de babies. Zowel mijn oma. als die van mijn man kregen op hun 46e en 47e nog een baby. En dat was in die tijd geen uitzondering hoor. kijk maar naar de gelovige gezinnen van vroeger waar 10 kinderen rondliepen... Dus eigenlijk kan het best, historisch gezien!!! Vind ik!!!! Hahahahahaha
Nog geen 40, maar afgelopen week 39 geworden en zwanger van de tweede IUI. Dus helemaal heppie, maar ik heb ook wel gedacht om ermee te stoppen. Niet omdat de kinderwens weg was, maar het constante hopen en teleurgesteld worden. Dat is zoooo vermoeiend... Maar het kan dus wel nog!
Hoi MWB, Welkom in het topic en dank voor je bemoedigende bericht. En zeker VAN HARTE GEFELICTEERD met je zwangerschap! Wordt dit je eerste kindje? En zijn jullie lang bezig geweest voor de IUI? Enne...mag ik vragen of bij jullie een reden is gevonden voor het uitblijven van een zwangerschap? Of vergroot IUI de kansen echt? Groetjes!!!