Eerste keer bevallen

Ik was tijdens de laatste 10wk heel bang voor een spoedkeizersnede. Leek me zo eng en zo zwaar achteraf...

Ik had wel een bevalplan. Ik wilde thuis bevallen. Praktisch gezien alles klaargezet en bij de hand, maar ik hield wel in mijn hoofd dat de meeste eerste bevallingen in het zhs eindigen.
Uiteindelijk gebeurde er niets. Ik had vanaf week 34 vakantie en met 36wk verlof. En het duurde, duurde en duurde. Ik deed en kon alles nog, met 41+0 nog gefitnesst, dus ik had ook totaal niet het gevoel dat het kon beginnen.
Uiteindelijk ben ik met 41+4 bevallen dmv inleiding en vacuumpomp. Ik had alle horror- en succesverhalen over keizersnedes gelezen maar van vacuumbevallingen wist ik niks haha

 

Ik stond er ook tamelijk blanco in. En ook nogal onvoorbereid, hoewel ik al 38 weken zwanger was.

Ik was nog gewoon aan het werk, toen ik op een ochtend ineens een hoop slijm verloor op het toilet. Kwartiertje later kreeg ik een beetje buikpijn. Dat werd steeds erger, tot ik op een gegeven moment op de badkamervloer verkoeling lag te zoeken en op het heldere idee kwam om de verloskundige te vragen of dit normaal was als je zwanger was.
Ze kwam wel even kijken, hoewel ik dacht dat ik geen weeën had, omdat ze niet steeds wegtrokken, maar het gewoon alleen maar erger werd.

Toen ze er was bleek ik 8 cm ontsluiting te hebben, haha. Geen wonder dat ik buikpijn had. Een kwartier later had ik volledige ontsluiting, maar ik was nog een beetje in shock van het idee dat ik echt aan het bevallen was en ik had ook nog niet echt persdrang. Nog een kwartier later toch maar begonnen met persen en drie kwartier later was mijn oudste zoon er. Geen hechtingen of wat dan ook. Ik vond het een heel apart gevoel, dat zo'n lijfje zich centimeter voor centimeter door het geboortekanaal aan het werken was. 1 Centimeter vooruit en dan weer een halve terugzakken enz.enz. Dat heb ik daarna ook nooit meer gevoeld, want mijn volgende twee kinderen zijn allebei in 1x persen geboren, dus die schoten er dwars doorheen.

Alles bij elkaar heeft het vanaf dat eerste krampje precies 3 uur geduurd. Het was me zo meegevallen! Ik hoorde ook overal alleen maar horrorverhalen. Ik was er alleen wel behoorlijk van ondersteboven dat het zo onverwacht en snel was gegaan. Een uur na de bevalling heb ik mijn collega maar even de opdracht gemaild waar ik mee bezig was geweest, tot ik niet meer rechtop kon zitten, zodat zij het af kon maken.

Het was echt een hele relaxte bevalling, in tegenstelling tot de tweede, die nog een graadje sneller kwam en met wat meer geweld. De derde was wel weer heel rustig en makkelijk.

 

Gewoon lekker er blanco in gaan want kort gezegd: wat een ****werk om te bevallen zeg!

 

Wat rare geluiden betreft, ik heb niet geschreeuwd of wat dan ook. Alleen toen de persweeën kwamen raakte ik lichtelijk in paniek, man wat een oerkracht dat overviel me zo. Dus heb daar denk ik wel wat meegekreund hihi.

One born every minute is leuk om te kijken, goede voorbereiding ook denk ik.

 

Ik heb mijn bevalling als zeer positief ervaren. Ik zou het zo weer over doen en dat zei ik een uur na de bevalling al.
Ik ging er ook heel blanco is. Je weet niet wat je staat je wachten en dat maakt het spannend en soms onzeker. Ik heb vooraf een bevalplan gemaakt waarin ik heb beschreven hoe ik graag wil bevallen zodat er tijdens de bevalling mij geen vragen gesteld hoeven worden. Gelukkig is 99% van mijn plan uitgekomen (ben ingescheurd en dat had ik natuurlijk niet gepland)
Het viel mij 100% mee. Jammer genoeg is iedere bevalling anders en kun je je niet vasthouden aan verhalen van anderen.

succes

 

Mijn bevalling ging heel erg snel.
Met 37+5 braken na 1,5 voorweeën in de nacht mijn vliezen. Had direct weeën.
Ze kwamen erg regelmatig maar duurden geen minuut. Na een uur wel gebeld. Ze wilde eerst niet komen.
Gelukkig kwam ze na aandringen wel want ik had in een uur tijd al 5cm en moest in het zh bevallen i.v.m. GBS (streptokokken B bacterie).
Hoefde de weeën amper op te vangen want ze deden geen pijn. Heb alles staan opruimen.

In het ziekenhuis deden alleen de laatste twee weeën pijn en toen had ik al volledige ontsluiting en mocht persen. Helaas kwam hij er niet direct uit want zijn navelstreng zat om zijn schouder.
Hartslag was al de hele tijd minder goed. Mini mini knipje. Heeeel klein beetje hulp met de vacuumpomp maar dat was heel minimaal en toen was hij er om 22.54.

Dus in nog net geen 4 uur

 

Met 39 weken verloor ik 's ochtends de slijmprop.
De hele dag nergens last van gehad. Gewoon nog boodschappen enzo gedaan. Rond 20:30 begonnen de weeën en ze waren ook gelijk heftig en regelmatig. 22:00 vk gebeld. Toen had ik 3cm ontsluiting. Vk brak mn vliezen en vroeg of ze moest blijven. Ik vond het nog wel relaxed allemaal dus ze mocht wel gaan. We spraken af dat ze 01:30 weer ff zou komen kijken.
Ze was nog maar net de deur uit toen de weeënstorm begon.
Heb toen eigenlijk van 22:30 tot 00:30 één lange constante wee gehad. Dat was wel ff k*t. Wist niet waar ik het zoeken moest van de pijn.
En ik keek elke keer op de klok en dacht, pff.. als ze 01:30 alleen ff komt kijken, hoelang gaat dit dan nog duren??
Nadat ik wel 5x heb geschreeuwd/gejammerd tegen mn man dat ik het niet meer trok, heeft hij de vk maar weer gebeld.
01:00 mocht ik gaan persen en 20 minuutjes later was onze zoon geboren!

In februari mag ik nog een keer hoop dat het dan ook zo snel gaat. Tis wel erg heftig, maar heb liever dat dan een hele dag er in zitten..

 

idd lekker blanco erin gaan! anders ga je dingen verwachten en kan het misschien tegen vallen.
En daarnaast kun je toch niet plannen hoe het zal gaan..

Hier braken me vliezen met 39+2 weken maar de weeen kwamen niet dus twee dagen later werd ik ingeleid.
Ik wilde echt geen pijnstilling enz enz
puntje bij paaltje had ik na 10uur een ruggenprik haha heerlijk! had ik veel eerder moeten doen
Zo zie je maar weer dat je niets kan plannen

 

Hieronder mijn bevallingsverhaal. Had me voorbereid middels yoga en verder besloten t gewoon op me af te laten komen. Kijk erg positief terug op de bevalling. Was heftig maar wat een ervaribg!

Ben heel onverwacht met 37.1 bevallen. Niets geen voorwerk of signalen en had t echt nog niet verwacht

Om half 5 smiddags realiseerde ik me dat ik vruchtwater verloor, weeën kwamen vrij vlot. Om half 6 en half 7 contact met de vk gehad. Weeeen kwamen toen tussen de 2-3 minuten en waren pittig. Kon ze alleen opvangen door de lopen. Bij toucheren om 19uur bleek dat ik al op 6cm zat. Naar kraamhotel gegaan. Daar werden de weeën steeds heftiger. Om 20.15 waren t steeds 3 weeën achter elkaar en dan ongeveer 45 seconden pauze. Omdat ik ze alleen lopend op kon vangen adviseerde de vk geen pijnstilling, dit omdat ik dan half uur aan ctg moest en ze verwachtte dat het in dit tempo goed kwam. Toen een uur onder de douche gezeten en gestaan en maar wiebelen! Om 21.15 bleek ik op 10 cm te zitten!!!!! Toen paar persweeen weg moeten zuchten ivm hoofddraai van ons ventje. Om 21.38 gestart met persen en om. 22.15 was hij er!!! Apgarscore gelijk 10. Doordat t vruchtwater meconium houdend bleek te zijn (damn wat een plens was dat) moesten we in t ziekenhuis blijven.

Schade viel gelukkig mee, 1 inwendige hechting en 3 kleinere buitenkant scheurtjes die gehecht moesten worden.
Bevalling was heftig, vooral de realisatie dat als de wee begon ik 3 pieken moest opvangen maar kon me heel goed concentreren op m'n ademhaling. Voelde ook echt t verschil tussen beetje paniek ademhaling en focus-ademhaling. De Zinnetjes "laat maar komen" en "het gaat goed", "deze pijn komt uit mijn lichaam en kan mijn lichaam dus opvangen" hielpen verser ook goed.
De persweeen vond ik een opluchting, eindelijk adempauze van een paar minuten. Persweeen voordat t hoofdje stond vond ik eng, deed pijn om door te persen. Hoofdje staan was ook naar maar was met aanmonding van mijn man goed weg te zuchten.

Voor de aanstaande bevallers: het is echt heel heftig maar echt te doen. Geef je over als dat lukt, cliché maar t helpt wel!

 

Wat herken ik jou verhaal! En ook ik zou het zo nog een keer doen! Dan maar effe heel veel pijn maar wel lekker snel!

 

Ik ben er ook vrij blanco ingegaan. Wel een bevallingsplan gemaakt, maar meer met standaard dingen als het doorknippen van de navelstreng, eerste uur kindje bij je, dat soort dingen.
Ik wilde wel graag thuis bevallen.

Met 36+6 braken 's nachts om 1 uur opeens mijn vliezen. We hebben gelijk de verloskundige gebeld omdat ik nog net geen 37 weken was.
Ze kwam vrij snel langs en constateerde dat het idd vruchtwater was. We mochten langzaam aan spulletjes pakken en naar het ziekenhuis gaan (daar ging de thuisbevalling ). Daar aangekomen begonnen langzaam de weeen.

Om half 9 had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen.
Omdat dat te lang duurde is om 10 uur 's ochtends mijn zoon geboren met hulp van de vaccuumpomp (hij lag met zijn handje naast zijn hoofd).

Kijk erg goed terug op mijn eerste bevalling. Vond het een erg mooie ervaring!

Succes zometeen met jou bevalling!

 

Mijn mening is ook dat het goed is om er blanco in te gaan!
Ik denk niet dat je je écht kunt voorbereiden op een eerste bevalling.. Je kun 1000000 verhalen lezen, en zult zien dat je eigen bevalling amper in de buurt komt van het beeld dat je voor jezelf hebt geschetst
Je zou alvast kunnen oefenen met puffen, haha, maar meer dan dat,..? Ik weet niet.

Ik heb trouwens ook die 100000 bevallingsverhalen gelezen hoor haha! Vond het wel fijn om dat te lezen, maar toch heb ik me niet erg laten beïnvloeden daardoor. De ervaringen zijn zo verschillend.
Ik was helemaal niet bang om te gaan bevallen, het mocht van mij wel gaan gebeuren, hihi.

Mijn bevalling begon 's middags. Had de dagen/weken ervoor al wel wat voorweeën gehad, maar dat zette nooit door.
Die middag weer zo, maar na het douchen zwakte het niet af, dus ben toen gaan timen. De weeën kwamen al regelmatig elke 2 á 3 minuten en duurden al over een minuut. Op dat moment had ik wel wat last, maar nog niet echt pijn. Na 2 uur regelmatige weeën de verloskundige gebeld, die kwam een uur later. Toen had ik 2cm ontsluiting. Weeën waren op dat moment al wat pijnlijker. Ik ben op bed gaan liggen en heb me volledig afgesloten voor de wereld om me heen om me op die verrekte rugweeën te kunnen focussen. Om 17.30 verloor ik mijn slijmprop en braken mijn vliezen (dacht ik), toen de verloskundige een uurtje later bij me was had ik 4cm ontsluiting en bleek er alleen een scheurtje hoog in de vliezen te zijn. De weeën werden na het verliezen van de slijmprop behoorlijk heftig. Ik kreeg de keuze om de vliezen goed te breken, maar dan zouden de weeën wel meteen heftiger worden, of nog even te wachten. Ik koos te wachten. Door omstandigheden kwam de verloskundige pas terug rond 22u 's avonds. De weeën waren enorm, er zat vaak geen pauze meer tussen,.. Wee op wee op wee.. Ik had toen volledige ontsluiting, maar de vliezen waren, op dat scheurtje na, nog intact. Die werden dus gebroken. Onze dochter had in het vruchtwater gepoept dus we moesten vlug naar het ziekenhuis. Met volledige ontsluiting en persdrang de auto in, haha géén pretje kan ik je zeggen In het ziekenhuis aangekomen bleek dat ze scheef lag en nog wat te hoog. Wegpuffen dus, die persweeën! Nou probeer dat maar eens, dat gaat echt niet Met wat hulp is ze recht komen liggen en toen ik eindelijk mocht gaan persen, was ze er met 19 minuten uit!
De bevalling heeft van de 1e wee tot de geboorte 11u en 3 kwartier geduurd. Als ze mijn vliezen eerder hadden gebroken, had het naar alle waarschijnlijkheid nog korter geduurd.

Ik moet zeggen dat ik heel goed terug kijk op mijn bevalling!
De pijn is heel intens (rugweeën, weeënstorm, en alles zonder pijnbestrijding gedaan!) maar, hoe cliché ook; het is het zeker waard! Ik zou het zo opnieuw doen.

 

Ik wist ook echt niet wat ik kon verwachten....
Wat mij enorm geholpen heeft bij de bevalling is een juiste ademhaling. Ik kwam in een soort trance terecht die alleen werd doorbroken door een controlebezoekje van de gyn aan mijn bed of een lieve vriend die hoognodig moest plassen. Verder hield ik me vast aan mijn ademhaling en wilde ik niet gestoord worden. Nou moet ik wel zeggen dat ik met 42 weken ben ingeleid, waardoor ik in een weeenstorm terecht kwam. Het is uiteindelijk wel mijn "redding" geweest, had om de halve minuut een wee van een minuut Uiteindelijk na 8 uur weeen, een betadine-prik (ging van 6 naar 10 cm in 1,5u tijd), half uur persen, flinke knip, navelstreng om de nek, beeb gebroken sleutelbeen én een liter bloedverlies met een geweldige ervaring rijker Ik denk dat het best een in verhouding pittige bevalling is geweest en hoop dat mijn volgende bevalling erg meevalt.
Veel succes!

 

Het is al gezegd maar: Blanco erin gaan is inderdaad het beste.. Je weet toch niet van tevoren hoe het loopt en en gebeurt van alles waar je geen invloed op hebt, dus lekker over je heen laten komen..

Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen, en indien nodig pijnstilling.. Verder had ik geen 'wensen'

Redelijk uitgekomen uiteindelijk.. Mijn vliezen braken uit het niets, vruchtwater zat meconium in. Geboortecentrum maakte dus plaats voor verloskamers omdat ik werd ingeleid. Weeën kwamen erg langzaam op gang en toen ineens weeënstorm. Had na uren nog maar 1 cm erbij, totaal 3/4.. Toen ruggenprik om 's nachts nog wat te kunnen rusten, voor zover dat ging, en 's ochtends na ruim 1,5u persen is mijn dochter geboren.. Moest uiteindelijk met hulp vd gyn omdat ze met het schoudertje vastzat en het wat moeilijk kreeg. Maar gelukkig was ze snel bijgetrokken.. Al met al heb ik het als prima ervaren..

Mijn enige hoop is dat de 2e wat sneller gaat en dat deze niet met het schoudertje vast blijft zitten. Ik heb sowieso nu een plaatsingsindicatie voor op de verloskamers, dus dat vind ik wel een prettig idee..

 

Hoi,

Het beste is om er 'blanco' in te gaan; bij mij was het echt totaal anders dan ik me had voorgesteld.
Mijn eigen ervaring: vanaf ongeveer 30/32 beweerde iedereen die er 'verstand' van had dat ik eerder zou bevallen; baby was ook al ingedaald. Toen de verloskundige met 35 weken bij de liggingsecho zei dat het haar ook niet zou verbazen dat ik eerder zou bevallen, omdat het huidsmeer van de baby al erg veel losliet, ging ik er zelf ook op rekenen. Ook had ik al veel voorweeën en gerommel. Maar de uitgerekende datum ging voorbij en met 41w ben ik gestript, zonder resultaat. Met 41w2d braken 's morgens vroeg mijn vliezen; 's middags een paar uur weeën gehad, maar die zakten 's avonds weer af. De verloskundige die 's avonds langskwam zei dat ze verwachtte dat het die nacht zou terugkomen en doorzetten; dus ik werd elke keer wakker met de gedachte 'voel ik al wat?' Tot ik me rond half 4 's nachts realiseerde dat het helemaal niet door ging zetten. De volgende morgen moest ik voor een ctg naar het ziekenhuis. Op de ctg was duidelijk baarmoederactiviteit te zien, maar wat ik voelde, voelde ik al bijna 10 weken. Ik mocht weer naar huis en zou de volgende morgen worden ingeleid. Thuis voelde ik me erg moe en naar, dus maar naar bed gegaan. Eind de middag bedacht ik dat het gerommel toch wel wat heviger werd en ook langer duurde. Maar het kwam totaal niet meer in me op dat het misschien nog spontaan begonnen zou zijn. Begin de avond ging ik voor de grap toch maar eens de tijd opnemen..... om de 4 minuten weeën. Toch maar met het ziekenhuis gebeld en die zeiden dat ik moest komen, omdat ze dachten dat het toch begonnen was. Daar aangekomen zeiden ze dat het nu door zou kunnen zetten, maar misschien nog af kon zakken. Het was ook goed te doen, tot half 2 's nachts. Toen vond ik het ineens heel heftig worden, maar ik had nog maar 5cm ontsluiting. Een uur later kreeg ik persdrang: 10cm ontsluiting en na een kwartier persen werd onze zoon geboren! Omdat het aan het eind ineens zo snel ging helaas wel uitgescheurd, een knip gehad en flink wat bloed verloren. Dus mijn ervaring is dat heel langzaam op gang kwam, maar toen het eenmaal menens werd, was het zo voorbij.

 

Je kunt er ook het beste blanco ingaan. Echt iedere bevalling is anders. Ik trok me ook nooit niks van alle horror verhalen aan en ik dacht van ik laat het gewoon over me heenkomen als het zover is. Ik heb geen cursus of iets gevolgd, alleen een avond over de bevalling gevolgd via de vk-praktijk. Dit was interessant en hier had ik voldoende aan voor mijn gevoel. Het enigste wat ik mezelf voor had genomen was dat ik geen pijnstilling wilde en ik pas ging beslissen of ik thuis of in het geboorte hotel zou gaan bevallen als het moment daar was.

Ik had al een nacht voorweeen, maar met het douchen zakte ze af. De dag erna niks aan de hand. De volgende nacht weer weeen, maar deze bleven komen. Ik hield de tijd van de weeen bij met een weeentimer app. Er was naar mijn idee nog niet genoeg tijd tussen om de vk te bellen, maar mijn man moest gaan werken en die doet er 1,5 uur over in het slechtste geval om thuis te komen mocht het wel echt begonnen zijn. Dus toch maar de vk gebeld en ik bleek 2cm ontsluiting te hebben. Vk kwam 2 uur later weer en toen zat ik op 4cm. Toen zijn we naar het geboortehotel vertrokken. Na het middaguur kwam de vk weer en ik had echt het gevoel alsof ik moest persen. De vk geloofde me niet. Bleek ik toch al 9,5cm ontsluiting te hebben. Vk wilde mijn vliezen breken, maar die waren blijkbaar al gebroken. Heb er niks van gemerkt, is waarschijnlijk op het toilet ofzo gebeurd.Na 45 min persen was ons meisje er. Ik heb alles zonder pijnstilling gedaan. Vond de onsluitingsween (rugween) het pijnlijkst, maar kon ze goed opvangen. De persweeen vond ik helemaal niet erg.

Ik vond het achteraf allemaal best wel heftig eerlijk gezegd. Ben in 7 uur bevallen. Maar ben ook blij dat het zo snel ging. Ik denk er nog iedere dag aan terug en bekijk vaak de foto's. Wat ik jammer vind is dat ik het laatste stukje 'kwijt' ben toen mijn man onze dochter aanpakte. Maar je bent zo in je eigen wereld, dus dat is normaal. Had ook graag in het geboorte bad willen bevallen, maar het ging allemaal te snel dus dat is hem niet meer geworden. Ik heb nu alles wel een plaatsje kunnen geven. Veel erover praten heeft voor mij wel gewerkt. Ik ben trouwens een enorme denker en stresskip. Ik maak me altijd om alles druk, maar ik was ontzettend ontspannen en relax tijdens de hele bevalling. Daarintegen had ik mijn man nog nooit zo nerveus gezien haha

 

Oh dat is wel spannend zeg! Wat willen ze nu gaan doen? Hoeveel weegt jouw kleine? Bij mij zeiden ze ook bij de laatste echo (vorige week) dat het wel een groot kindje is. Maar kan ook zijn dat dit volgens Spaanse begrippen 'groot' is. Hij woog 2600 gram bij 34 weken. Heb nu geen echo's meer dus vind dat wel een beetje een vervelend idee want voor hetzelfde geld ga ik pas na de uitgerekende datum bevallen bijvoorbeeld en groeit ie nog heel veel de laatste weken!