Oeioei, ik kwam er vanmorgen weer eens echt achter wat voor pittige tante we in huis hebben! Ik doe vrijwilligerswerk op de PSZ en ze gaat af en toe eens mee. Nu zat ze op een driewieler, maar wilde ze graag in zo'n overdekte loopauto. Auto is vrij, dus ze rent er naartoe en gaat er in zitten. Een ander kindje pakt die fiets, maar Julia rent terug en slaat het kindje, al roepend: 'Nee nee nee nee nee!!!!!!' Ander kindje pakt de loopauto, en Julia rent terug: 'Nee nee nee nee nee!!!' En vervolgens regelmatig met ander speelgoed of kindjes die te dicht in de buurt komen... Pfff... Wat zouden jullie doen? Ik probeer het haar uit te leggen, maar ze snapt het niet en wordt alleen maar gefrustreerd dat alles niet mag! Hoe zouden jullie het aanpakken? Thuis is het ook een probleem met mijn gastkindje...
Zo jong is ze niet om het te leren vind ik, gewoon elke keer zeggen dat ze niet mag slaan/duwen/gillen/... en dat ze even moet wachten en dan weer op de fiets/auto/.... mag. En dat xxx ook op de fiets/auto mag. Kortom het bekende samen spelen, samen delen Ik heb hier ook oppaskinderen tussen de 1,5 en 3 en de een vindt het gewoon moeilijker dan de ander. Maar ik zou er wel wat van zeggen want wat ze nu doet kan niet en is ook niet leuk voor andere kinderen.
Nou, dat doe ik idd ook wel, maar het lijkt nog niet helemaal door te dringen. Op zo'n moment is het natuurlijk ook druk, het andere kindje heeft ook aandacht en uitleg nodig, dus het hele verhaal is nog niet helemaal helder voor haar.
Ik zou het gewoon houden op het elke keer zeggen tegen haar (helpt het andere kindje ook nml, mijn dochter vindt het heel vervelend als een oppasje het ook moeilijk vindt om te delen als ik het dan benoem wordt mijn dochter minder/niet boos en gaat het beter). En als je op zo`n moment niet tot haar door dringt omdat ze woest is, dan haar even uit de situatie halen en het benoemen en pas dan verder spelen. Ze moet het samen spelen samen delen nog leren.
Oei moeilijk is dat he? Daar heeft Tygo ook een handje van dus zeer herkenbaar hier. Daarbij gaat hij ook nog eens dramatisch huilen als ik uitleg dat het niet mag en dat hij samen moet delen. Ik lees even mee voor tips..
oei moeilijk...ik heb ons zoontje "samen spelen" heel snel aangeleerd en nu zegt hij het zelf ook. ik heb nooit meegemaakt wat jij nu hebt dus veel tips heb ik eerlijk gezegd niet.
hoe ik dat deed...hmmm als hij thuis met neefjes of nichtjes speelde en iets afpakte ofzo dan bleef ik maar herhalen dat hij samen moest spelen en even voordoen hoe dat moest..als hij na een paar keer niet luisterde dan was het óf samen spelen óf bij mama op de bank zitten. vaak kwam het op het laatste uit en moest ie even met mij op de bank zitten..daarna vroeg ik weer van ok ga je nu wel lief samen spelen? en dan deed hij dat ook
Ik ben daar echt heel strikt in, speelgoed afpakken en andere slaan/ duwen staat hier op nummer 1 van ongewenst gedrag en wordt absoluut niet getolereerd. Als ze iets afpakken (van elkaar of van een ander kindje) gaan we samen het speeltje teruggeven. Als ze niet vrijwillig op de beurt willen wachten, doen ze dat wel bij mama op schoot. Een paar keer werden ze ook wel hysterisch. Dat hoort er dan bij. Ik haal ze uit de situatie en leg het uit. Inmiddels zijn ze hier op de leeftijd dat ze echt geweldig samen kunnen spelen. Ze begrijpen precies wat 'wachten op je beurt' inhoudt, en weten dan dat ze na een paar minuten zelf mogen. Om dit aan te leren kopen wij thuis ook nooit hetzelfde speelgoed in meervoud. Ze spelen met alles samen, en dat ging een tijd lastig, maar inmiddels gaat het prima. Gewoon voldoende oefenen. Overigens kunnen zij dit op deze leeftijd niet 'begrijpen'. Dreumessen zijn erg egocentrisch. Maar ze kunnen het wel aanleren. Net zoals zwaaien bij het weggaan, en de ouders niet slaan/ knijpen, hoort een 'normaal' gedrag tegenover andere kindjes tot de basis sociaal gedrag vind ik.
Mijn dochter snapte op die leeftijd al heel goed wat 'verdrietig' betekende. Dus ik heb altijd gezegd dat slaan en afpakken niet mag omdat het andere kindje daar verdrietig van wordt en van moet huilen! Vaak schrok ze daar dan zo van dat ze met een pruillipje een kus ging geven . Maar goed, ze is buiten het pittige en opvliegende om ook heel gevoelig. Dat maakt dit soort dingen mss wat makkelijker.
Bedankt meiden! Hier kan ik zeker wat mee! Ze leert inderdaad vliegensvlug, maar ik wist in deze situatie idd niet helemaal hoe ik dat kon doen. Samen spelen is wel een goeie! Ze komt er ook niet zo vaak mee in aanraking, dus het is gewoon nog niet eerder gebeurd dat het zo naar boven kwam. Er zijn nog geen broertjes en zusjes, geen KDV/gastouder, dus het komt nu pas een beetje aan de orde. Bedankt nogmaals, we gaan oefenen!