Hallo, Ik heb afgelopen woensdag de eerste echo gehad bij precies 9 weken. Een inwendige echo was het dus, omdat het nog te vroeg was voor een gewone. Helaas kon de verloskundige héél moeilijk de vrucht in beeld krijgen. Uiteindelijk zag ze wel een vruchtje, maar kon ze de hartslag niet ontdekken. Ze heeft geprobeerd het vruchtje op te meten, maar ze kwam niet verder dan 7 weken ipv 9 en 2,1 cm. Ik kan niet minder ver zijn, omdat ik een ovulatietest heb gedaan en we netjes op de vruchtbare dagen hebben gesext, en we erna geen gemeenschap hebben gehad voor de positieve zwangerschapstest, dus dat is wel een beetje uitgesloten. Uiteraard waren we heel erg verdrietig, en vooral heel erg van streek. Je gaat er toch heen met het idee dat je eindelijk gaat zien wat er in je groeit en dan krijg je zoiets voor je kiezen. De verloskundige zei dat ze niet meteen een beslissing wilde nemen en stelde nog een echo voor over een week. Ik heb meteen gezegd dat ik daar echt niet op kon wachten en heb dus nu ook een afspraak bij de echoscopie in het ziekenhuis voor aanstaande maandag. Eerst waren we heel verdrietig en ervan overtuigd dat het echt mis is, maar toch ga je twijfelen...Wat als het per ongeluk toch minder ver is, en het lag gewoon de verkeerde kant op (eigenwijsheid komt vaker voor in de familie ) Wie herkent dit verhaal en heeft misschien dezelfde ervaring? Oja, ik heb geen bloedverlies gehad in de afgelopen 9 weken, en ik voel me, afgezien van de vermoeidheid die normaal is rond deze periode, prima! geen krampen, geen bruine afscheiding (gewoon netjes wit!) helemaal niets! Ik snap er geen hout van...
jeetje zeg dat is schrikken! zeker omdat je geen bloedverlies hebt gehad... goh meid weet niet zo goed wat ik kan zeggen, behalve je heel veel sterkte wensen...
Heel herkenbaar! Ik maak op het moment ook zoiets mee. Op de 1e echo was een vruchtzakje te zien en mijn arts zei dat het niet was/is maar ze was niet 100% zeker. Ik moest daarna 1,5 week wachten. Op de 2e echo bleek het toch gegroeid te zijn en ze zag heel vaag iets kloppen. Weer wist ze het niet zeker. Volgende week woensdag krijg ik mijn 3e echo en hoop dan meer zekerheid te krijgen...... Ik weet ook vrijwel precies wanneer ik een eisprong heb gehad omdat ik ven daarvoor een echo heb gehad om te kijken of ik dankzij mijn medicijnen wel een ei zou hebben. We hebben ook alleen de vruchtbare periode gemeenschap gehad. Ik weet hoe het is om te moeten wachten, het is om gek van te worden ](*,) Heel veel sterkte! Ben erg benieuwd naar jou echo maandag! Xje Chantje
Ik hoop voor jou dat alles wel goed uitpakt. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Vorige week woensdag hadden wij onze eerste bezoek bij de VK, 9 weken zwanger en geen hartslag. Wij moesten een week later weer komen, maar ik had al geen hoop meer. De zwangerschapssymptomen die ik had, waren ook weg. Afgelopen woensdag weer een echo gehad en nog steeds geen hartslag, direct doorgegaan naar de gynaecoloog en ook daar werd geconstateerd dat er geen hartslag was en dat het kindje gestorven was bij 7w5d. Inmiddels heb ik medicijnen geslikt om de miskraam op te wekken en bij de echo van vanmiddag bleek alles weg te zijn. Ik hoop echt voor jou dat bij jou alles anders is. Heel veel sterkte toegewenst en ik zal aan je denken!
Het is inderdaad om gek (!) van te worden: ik zit echt in een achtbaan van emoties: soms heb ik zoiets van: nou ja de volgende keer lukt het vast wel, maar dan ben ik weer op van de zenuwen en denk ik, ja maar straks is er maandag wel een hartslag en was al deze stress voor niets... En het ergste vind ik nog iedereen weer op de hoogte stellen, al die blijdschap vorige week en nu...zucht. En afwachten is inderdaad echt het enige dat je kunt doen. Maar we houden er echt rekening mee dat het voor ons de droom nu even voorbij is en dat we het opnieuw moeten gaan proberen. Sterkte meiden, ik hoop wel dat we in de toekomst betere berichten op dit forum mogen lezen van ons!
jeetje zeg das ook schrikken, heel veel suc6 en sterkte maandag in het ziekenhuis en ik hoop op goed nieuws.
Zo schrikken. Ik herken het. Bij mij ook bij 9 weken geen hartslag te zien. Waarschijnlijk was het net mis gegaan want het vruchtje was net zo groot als het had moeten zijn. De dag ern abij gyn ook geen hartslag te vinden. De week erna heb ik een curretage gehad. Ik vind het wel goed dat ze nog eenkeer willen kijken, is wel een heel moeilijke week en ik wens jullie dan ook veel sterkte toe
Ik wil je heel veel succes wensen morgen met de echo. Ik hoop voor je dat alles toch goed is. Bij mij was er ook geen hartslag bij 10wk / 3 dg en een te klein vruchtje. Helaas was het bij mij voorbij! Ik ga voor je duimen Liefs Minka
ik ben effe helemaal niet happy...ik was erop voorbereid maar toch...je schrikt dus wel als je het bloed ziet. Gisterochtend bij de ontlasting een soort slijmpropje met veel donkerrood bloed gehad en vanmorgen ook weer donker bloed. Voel nu beginnende ongesteldheid met pijn in de rug en onderbuik, dat zal nog wel erger worden. Dus het is nu echt definitief over voor ons. We zijn wel verdrietig maar ergens toch blij dat het nu op gang aan het komen is. Ik denk dat er zelfs met een tweede echo die negatief zou zijn geweest nog een twijfel was blijven bestaan als het niet vanzelf begonnen was. Nu weten we het zeker: het is niet levensvatbaar gebleken en daarom stoot het lichaam het gewoon af. Klinkt heel nuchter, maar zo bekijk ik het ook. Ik heb al genoeg gehuild en de achtbaan van emoties is heeeeeeeeeel lang, maar er zal toch wel een keer een eind aan dit ritje komen? We gaan het gewoon opnieuw proberen: ik zei het al tegen mijn zus net (die heeft een manege) als je van een paard valt, moet je er toch ook meteen weer op klimmen? En dat gaan we dus maar doen: even door deze paar dagen heenkomen en dan gewoon weer opnieuw proberen zwanger te raken. Bedankt voor al het duimen meiden, maar het heeft gewoon niet zo mogen zijn...
Wat ontzettend naar en verdrietig voor jullie. Ik weet zo goed hoe jullie je nu voelen. Wat kan ik meer zeggen dan jullie heel veel sterkte te wensen met dit grote verlies. Ik bewonder jullie positieve instelling, die had ik ook en heeft mij er redelijk goed doorheen geholpen. Nogmaals, heel veel stetkte ! Liefs, Natascha.
Lieve Laura, Wat een vreselijk nieuws zeg! Huil maar flink uit en neem de tijd om dit te verwerken. Heel veel sterkte! Elmo
hey laura kan me inbeelden dat je flink geschrokken bent, tot op het laatste moment blijf je immers hoop hebben.... ik wil jullie heel veel sterkte wensen! flyke