seksueel misbruikt en bevalling

Discussie in 'De bevalling' gestart door kleinegup, 8 dec 2015.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. kleinegup

    kleinegup Fanatiek lid

    19 aug 2015
    1.533
    382
    83
    Vrouw
    Help ik ben zo bang nu al!

    Ik ben in me verleden seksueel misbruikt en draag daar nog steeds de ellende van mee.

    zelf als ik een momentje met me vriend heb ben ik bang :( ik vertrouw hem wel natuurlijk maar ik kan alleen maar huilen door de spanning. (dit is een tijdje weg geweest maar komt door de aankomende bevalling weer terug)

    ook heb ik dit aangegeven bij me verloskundige en ik zou graag thuis willen bevallen omdat ik me eigen dan veiliger voel en er minder verschillende mensen om me heen zijn.

    als ik er aan denk word ik bang, zenuwachtig en moet ik weer huilen :(

    wie kan me helpen? wie heeft goede tips of wie heeft iets soortgelijks meegemaakt en hoe is dat gegaan tijdens de bevalling?
     
  2. pietje1987

    pietje1987 Niet meer actief

    Jeetje meid, wat ellendig!

    Geen ervaring mee, maar heb je wel eens therapie hiervoor gehad? Het schijnt dat emdr therapie goed helpt bij traumatische ervaringen... En die therapie is meest een paar sessies, dus dan zou je er voor de bevalling al beter mee om kunnen gaan?
     
  3. MamaenMini

    MamaenMini Fanatiek lid

    6 dec 2011
    2.646
    74
    48
    Vrouw
    Utrecht
    Mee eens, heftig zeg! Wat zei de verloskundige erover? Lijkt me als je er nu al zo mee zit, dit nadelig kan zijn op je bevalling dus t misschien onbewust tegenhoud of moeilijker maakt. Dus zou zeker advies gaan vragen.
     
  4. Abri

    Abri VIP lid

    16 jun 2010
    12.423
    3
    38
    Ik heb tijdens mijn 1e zwangerschap kortdurend gesprekken gehad met een psycholoog in het ziekenhuis: ik wilde absoluut niet bevallen door mijn angst (ongepland zwanger geworden door de pil heen, 16 weken HG gehad werkte ook absoluut niet mee). Besproken dat ik pijnbestrijding kon krijgen, er alleen getoucheerd zou worden als ik dat wilde, mijn man voor mij zou spreken als ik dat niet kon etc., maar het liep allemaal anders.. Met 41 weken en 2 dagen begonnen eindelijk de weeën, toen de vk langskwam al 7cm. Ik trok het niet meer en wilde pijnbestrijding, maar dat kon niet meer, in het ziekenhuis kreeg ik al snel persdrang, maar ik moest maar wachten tot de vk een uur later zou komen, gedeelde badkamer op de afdeling waarvan de deur niet op slot mocht en een ieder zo binnen kon lopen: nee, vond ik helemaal niet fijn! Gelukkig liep de bevalling zelf verder wel heel soepel en konden wij snel naar huis. Maar de tweede bevalling wilde ik absoluut thuis bevallen: gaf mij veel meer rust, vertrouwen en ontspanning.

    Wat vooral belangrijk is, is dat je het bespreekbaar maakt bij de vk: zij kan waarschijnlijk met je meedenken. Zorg dat jouw vriend op de hoogte is van wat je wel en vooral ook niet wilt en zet die wensen bijv op papier. Zolang het medisch niet noodzakelijk is, hoeft de vk niets bij je. Zo hoefde ik niet getoucheerd te worden, maar ik wilde zelf weten of het al opschoot. Ze legde alles uit, vroeg nogmaals of ik het wilde etc. Echt heel fijn!
     
  5. MamaOktober13

    MamaOktober13 Bekend lid

    15 feb 2013
    869
    31
    28
    Noord-Brabant
    Wat heftig :(! Geen tips oid wil je sterkte wensen!
     
  6. kleinegup

    kleinegup Fanatiek lid

    19 aug 2015
    1.533
    382
    83
    Vrouw
    Dankje voor jullie lieve reacties.

    Ik ben wel gepland zwanger geworden alleen hoe dichterbij het komt hoe groter me angst word :(

    Ik heb ook therapie gehad vroeger en opzich kan ik het goed loslaten. Alleen vergeten doe ik het nooit helaas en zeker bij iets nieuws is het gewoon heel moeilijk.

    Ik heb van de week met de verloskundige erover gehad en die begreep me goed en gaf ook aan dat ze zoveel mogelijk door de zelfde verloskundige laten doen dus eventueel ook naderhand hechtingen controleren mocht dat nodig zijn. Dus dat is wel heel prettig.

    Gelukkig zijn een aantal verloskundige ook heel rustig en niet opdringerig dat is ook erg fijn. Ook zijn het allemaal vrouwen.

    Maar ze vertelde me ook dat 50% van de eerste bevallingen toch ziekenhuis bevallingen werden. daarbij hebben ze om de 8 uur dienstwissel en heb je dus met een beetje pech al 4 verschillende aan je bed. Als ik wel thuis zou mogen blijven is het ook mogelijk dat ik net in een dienstwissel zit dus dan heb je sowieso ook al 2 verschillende verloskundigen (en dan ook nog kraamzorg).

    en dat maakt het weer heel eng. Ik weet dat ik realistisch moet blijven en dat ze me willen helpen en geen pijn willen doen. En hoe banger ik word hoe waarschijnlijker ik ook complicaties kan gaan krijgen waardoor ik naar het ziekenhuis zou moeten. dus ik moet ook gewoon voor mezelf en de kleine rustig blijven.

    Maar ik wou dat het echt zo makkelijk was.
     
  7. MamaenMini

    MamaenMini Fanatiek lid

    6 dec 2011
    2.646
    74
    48
    Vrouw
    Utrecht
    Ik had 3 mensen aan m'n bed staan tijdens de bevalling maar was er niet bewust van, ik was bezig met de weeën weg te puffen en concentreerde me op t kindje. Ik zou geeneens weten of de Gyn die t kindje uiteindelijk op de wereld bracht blank of donker was, of een man of een vrouw.. Misschien helpt dat? Je kan aangeven dat je geen man wilt, daar houden ze rekening mee. En verder zorg voor voldoende vertrouwde personen om je heen. Je kan ook vertrouwde spulletjes meenemen van thuis, zoals een deken waar je je fijn onder voelt of een foto lijstje of een muziekje waar je rustig van word.
     
  8. kleinegup

    kleinegup Fanatiek lid

    19 aug 2015
    1.533
    382
    83
    Vrouw
    Jeetje dat is ook heftig geweest voor je! Lijkt me verschrikkelijk in het ziekenhuis me vriend en de VK staan achter me en geven me de ruimte die jij ook benoemd inderdaad. Maar inderdaad je weet niet hoe het gaat lopen. je kan niet zeggen stop even rustig aan ik heb het even heel moeilijk. Dan moet je gewoon doorgaan.
    Maar gelukkig is jouw eerste bevalling wel heel snel gegaan. Viel het achteraf mee toen je rustig en ontspannen thuis was?

    Ik zal inderdaad een briefje maken met mijn wensen erop. zodat als me vriend niet in de buurt is of ook in paniek raakt we daarop terug kunnen vallen.
     
  9. kleinegup

    kleinegup Fanatiek lid

    19 aug 2015
    1.533
    382
    83
    Vrouw
    Dat is wel fijn om te horen dat je er niet bewust van was. Ik krijg als ik thuis ga bevallen sowieso een vrouw en geen man. Verder heb ik alleen me vriend als vertrouwens-persoon. Maar dat van die spulletjes vind ik een goed idee. Die ga ik zeker onthouden!
     
  10. Lauriann

    Lauriann Lid

    24 jul 2014
    84
    0
    6
    Oh meid, wat herken ik je angst!
    Ik ben zelf ook misbruikt vroeger van mijn 6e tot 12 jaar.
    Heb heel lang geen vriend en ook geen sex gedurfd maar wel altijd een enorm sterke kinderwens. Ik heb een enorm lieve vriend die zoveel rekening met mij en mijn verleden houdt. Heel fijn!
    Ik heb in totaal 3 jaar lang EMDR therapie gehad en dat kan ik je zo sterk aanraden! Ik had, na twee eerdere therapieën, niet het idee ooit een plek te kunnen geven. Maar dankzij die therapie wel, en daarna ben ik dus ook mijn vriend tegengekomen. Het was heel moeilijk maar ik heb hem dichtbij kunnen laten. En nu zijn we inmiddela bijna 35 weken zwanger.
    En ik durf eerlijk te bekennen, ik ben doodsbenauwd voor heel die bevalling. Dat er mensen zijn die naar mijn 'doos' moeten kijken/aanraken etc. Zelfs dat mijn vriend er naar zou kijken staat mij al tegen.
    Maar ik probeer het zo te bedenken: ik heb aangegeven dat ik zo min mogelijk onnodige mensen erbij wil, mijn vriend is erbij die het ooo aan kan geven, mijn vk weet ook van wat ik wel en niet wil en geeft dit ook door als ik wordt overgedragen aan een gyn, en (de meest rationele gedachte): hij/zij zal er toch uit moeten, hoe vervelend dat ook klinkt.
    Probeer het zoveel mogelijk los te laten. We kunnen niet de toekomst voorspellen en bekijken. Dus maken we ons nu al druk terwijl het misschien anders zal gaan dan we denken. Ik zeg dit nu wel dapper, maar ik poep ook alle kleuren van angst. Geloof me. Maar het is niet anders. Het enige wat we kunnen doen vooraf is aangeven wat we wel en niet willen. En de rest, hoe moeilijk ook, los laten. Zo kunnen zij ons ook het beste erdoorheen helpen.

    Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb neergezet. En meid, als je hierover je ei kwijt wilt of iets anders, kun je me altijd pb'en! :)
     
  11. Abri

    Abri VIP lid

    16 jun 2010
    12.423
    3
    38
    Zolang het niet medisch noodzakelijk is kan je altijd 'nu niet', je terugtrekken of 'stop' roepen. Houd dat jezelf voor meis. Het is heel heftig dat onbekende instappen. Je weet inderdaad echt helemaal niet hoe het gaat lopen, maar heb vertrouwen in je lijf. Ik ben uiteindelijk juist heel erg gesterkt in het vertrouwen in mijn lijf en mijzelf door de bevalling. De plek was vreselijk, maar mijn lijf deed wat het moest doen, leverde een geweldig mooi meisje op etc. En inderdaad thuis was het goed. Al komen er dan weer genoeg andere onzekerheden, maar de bevalling op zich heb ik dus als helemaal ok ervaren. Terwijl ik echt nog dagelijks last had van nachtmerries en paniekaanvallen etc.

    Lees jezelf goed in, in het verloop van de bevalling, moeilijkheden die kunnen optreden, bedenk wat je wilt als het mogelijk is (misschien wil je er geen extra assistenten bij, niet te bloot liggen, vrijheid hebben in je bevalhouding, niet toucheren tenzij noodzakelijk, geen onverwachtse aanrakingen etc.) en blijf je gevoelens bespreken. Heb je even meer handvatten nodig van een psycholoog: doe dat dan. Dat is geen stap terug! Ik heb het tenminste als heel fijn ervaren mij te kunnen uiten naar iemand die er niet bij betrokken was (vk, man, familie), maar mij wel handvatten kon geven om mij net zeker genoeg te voelen om het maar aan te gaan. Want ik was echt in staat mijzelf wat aan te doen om maar niet te hoeven bevallen :) :)
     
  12. Rietje88

    Rietje88 Niet meer actief

    Beste Gup,

    Ik heb oa door seksueel misbruik ptss opgelopen. In mijn eerste zwangerschap was ik daarom ook heel bang voor de bevalling en onderzoeken (had toen alleen nog niet de letterlijke diagnose).

    Ik heb het met de vk afgesproken en ben daarom minimaal getoucheerd en aangeraakt. Ik heb het in me bevallingsplan aangegeven, samen met een waarschuwing dat ik in paniek zou kunnen gaan raken. En ik heb het aan de kraamzorg doorgegeven. De kraamzorg heeft de onderzoekjes ook minimaal gehouden en heeft me alleen gelaten met het voeden van de kleine.

    Mijn eerste bevalling was in het ziekenhuis. Ik moest daar verplicht bevallen om mijn bmi. Maar als je de keus heb beval dan thuis. Daarbij was me van tevoren een ruggenprik voor geschreven zodat ik het toucheren niet zou voelen. Maar als je voor pijnstilling gaat dan word het medisch en heb je allemaal onbekende aan je zitten. Ik zou daar even overna denken en daar een afweging in maken.

    Op het moment van bevallen heb je zo'n belangrijke grote prestatie te leveren dat de kans dat je echt in paniek raakt klein is. Maar zodra dat voorbij is kan de klap komen. Van de eerste dag kan ik me weinig herinneren omdat ik in shock was. De dagen erna heb ik veel flashbacks gehad. De periode van herstel was het gevoel dat de boel daar beneden zo opgerekt was ook een reminder van wat er gebeurd was.

    Maar je hebt straks zo iets prachtigs in je handen en dat levert een enorme tegenkracht tegen wat er die dag gebeurd. Je bent zo druk in de weer met verzorgen en knuffelen dat je ook niet veel tijd hebt om erover na te denken. En de momenten dat je tijd heb ben je te moe om na te denken.

    Ik heb 10,5 maand bv gegeven. In het begin was dat heel moeilijk. Maar dat word minder en verdwijnt. Wat nu eigenlijk meer de uitdaging is, is om weer intiem te zijn met mijn vriend.

    Toch heeft het me niet tegen gehouden om weer zwanger te worden. Deze keer ga ik voor een thuisbevalling. Op dit moment heb ik er veel moeite mee dat ik vorige week uitgebreid onderzocht ben omdat ze bang waren voor vroeggeboorte. Maar toch vind je een manier om ermee om te gaan.

    Houd wel in je hoofd om aan de bel te trekken als het je teveel wordt. Je weet nooit van tevoren hoe je erop gaat reageren. Dat is een situatie waar je mee om moet gaan op het moment dat het zich voordoet. Wees niet bang om angst te krijgen. Je komt er vast doorheen ;)
     
  13. Abri

    Abri VIP lid

    16 jun 2010
    12.423
    3
    38
    Wat Rietje zegt.. Over pijnbestrijding. Achteraf ben ik blij dat het niet kon. Ik ben bang dat ik het heel erg eng had gevonden 'de controle' kwijt te zijn door deels mijn gevoel te missen. Dat had teveel nare gevoelens opgeroepen waarschijnlijk.
     
  14. Zolief

    Zolief Fanatiek lid

    2 jan 2012
    1.413
    44
    48
    Onderin Nederland
    Meid, maak een bevalplan met al je wensen! Dat geeft je rust.
    Ik had bijvoorbeeld aangegeven dat ik wilde dat er 3 x geklopt wordt voordat er naar binnen wordt gelopen. Ook aangegeven geen stagiaires of onnodig veel mensen aan mijn bed te hebben.
    Op het moment van de bevalling ben je zo in jezelf gekeerd dat je niet meer de angst hebt voor iemand die aan je onderkant zit. Je wilt juist graag geholpen worden en weten hoe je ervoor staat, is mijn ervaring.
    Ik had wel de nare ervaring bij mijn eerste dat toen de weeen net heftig begonnen te worden (werd ingeleid) de verpleegkundige doodleuk over 'aangifte doen' begon.. nou dat vond ik echt heel naar! Dacht gelijk aan het misbruik. En dat kan totaal niet als je gaat bevallen. Nu staat dus ook de reden niet meer in mijn bevalplan. Wel mijn wensen.
    Sterkte! Ik hoop dat het je meevalt.
     
  15. kleinegup

    kleinegup Fanatiek lid

    19 aug 2015
    1.533
    382
    83
    Vrouw
    Bedankt voor de goede tips en steunende verhalen!

    Ik ga naar aanleiding van jullie tips een bevalplan op papier maken. en ik hoop stiekem dat ik thuis mag blijven! daar ga ik wel me best voor doen natuurlijk! Zoals het er nu voor staat mag ik thuis bevallen met de verloskundige vrouw erbij die me ondersteund (weet nog niet welke komt helpen) dus blijft het wel redelijk rustig om me heen. ze geven nu zelfs vaak al aan of wat ze gaan doen en of ze bijv. hun hand op me buik mogen leggen en dergelijk. Dat geeft me ook iets meer rust.
    Verder wil ik niet helemaal bloot. Ik trek het liefst gewoon met een lang nachthemd aan zodat ik me niet zo machteloos voel.

    Als ik dan toch naar het ziekenhuis moet wil ik ook echt geen stagaires aan me bed en dergelijken. Maar dat ga ik dan duidelijk erop schrijven.

    @ Lauriann: Ik voel me precies zoals jij beschrijft. proberen groot en sterk te houden met de zinnen zoals het komt goed, het moet toch gebeuren, en hoe rustiger ik ben hoe makkelijker het allemaal gaat. maar stiekem..

    @abri: Is het echt zo dat je gewoon aankan geven van wacht even of iets dergelijks? dat zou heel fijn zijn en dat het ook iets makkelijker maken. Als ik nog meer last zou krijgen naar mate de bevalling dichterbij komt kan ik zeker terug vallen op een psycholoog en dat ga ik dan ook zeker doen. Wat je aangeeft van de controle kwijt zijn bij pijnmedicatie is ook een heftig gevoel dat zou ik ook niet willen.

    @Rietje 88: wat fijn om te horen dat het ondanks de narigheid eromheen toch redelijk rustig is gebleven voor je gevoel achteraf! Mag ik vragen wat je zo lastig vond aan borstvoeding geven op het begin? mijn gevoel zegt nu dat ik het geen probleem vind als ik het maar niet openbaar hoef te doen. Maar in mijn eigen omgeving kan ik altijd apart en er komt ook een slot op de deur (hoop het niet nodig te hebben, maar zodat ik daar ook op kan terug vallen als ik het niet vertrouw of bang ben). Wat vervelend dat je ook moeite heb gehad om je vriend toe te laten bij je. Gaat het nu wel beter? en wat vervelend van het onderzoek. Maar ik hoop oprecht voor je dat je 2e bevalling nog makkelijker en veiliger voor je voelt als je 1e en dat je lekker thuis mag blijven!

    @Zolief: Wat fijn dat je zo een gevoel heb overgehouden van je bevalling. En dat je juist geholpen wou worden ipv ze op afstand wou houden. Wat lullig van die verpleegkundige dat die daarover begon. Ben je niet heel verdrietig of boos geworden?

    Voor de meiden/dames die nog moeten bevallen met mij wil ik jullie ook heel veel sterkte en succes wensen. ik hoop dat we achteraf allemaal mogen roepen dat het onwijs mee is gevallen!
     
  16. Rietje88

    Rietje88 Niet meer actief

    Van tevoren had ik niet het idee dat ik moeite zou hebben met bv. Ik ben pro bv (niet van de bv politie overigens :p ). Maar na de bevalling vond ik het sowieso moeilijk om iemand dichtbij me te hebben. Behalve de kleine. Maar na ongeveer een half leven van misbruik moest ik heel erg omschakelen dat mijn lichaam een andere functie kreeg. Ik weet niet goed hoe ik dat moet omschrijven. Maar ik heb het toch doorgezet omdat ik denk dat als je hechting bij jezelf al verstoord is geweest, bv des te belangrijker is.

    Intimiteit is weer een dingetje geworden. Aan de ene kant vind ik het lastig om juist weer terug te schakelen. Ik voel me ergens teveel moeder om weer vrouw te zijn ofzo. En aan de andere kant zie ik erg op tegen de bevalling. Sinds het laatste inwendige onderzoek krijg ik dat vervelende gevoel weer een beetje. Flashbacks heb ik momenteel niet zo veel.
     
  17. Rosalieb

    Rosalieb Actief lid

    12 aug 2012
    427
    62
    28
    Ik kan me voorstellen dat je met jouw ervaringen erg opziet tegen de bevalling. Een bevalplan is inderdaad een goed idee. En zeker ook het hiervoor gesuggereerde EMDR therapie, die is in principe kortdurend en kan je snel resultaat mee krijgen (werk zelf in de zorg). Belangrijk is dat je dit krijgt bij gecertificeerde Gz psycholoog (dan wordt dit ook vergoed). Dan ga je vast met meer vertrouwen de bevalling in. Een goede zwangerschap en bevalling gewenst! Sterkte!
     
  18. kleinegup

    kleinegup Fanatiek lid

    19 aug 2015
    1.533
    382
    83
    Vrouw
    Ik zou niet weten hoe jij je gevoelt moet hebben! Maar ik denk wel te begrijpen wat je bedoelt.

    Ik kan me dat ergens wel voorstellen dat je liever gewoon met je kleine bent als met de rest van de wereld. Ik snap best dat zo een onderzoek erg zwaar kan vallen. bij de bevalling krijg je (als alles goed gaat natuurlijk) gelijk de kleine in je armen. en een onderzoek voelt meer als "voor niets" dat is het natuurlijk niet maar zo zou ik me denk voelen. gelukkig heb je geen flashbacks ernaar. En heb je nog je kleintje waar je altijd even naar kan kijken als je je rot voelt!
     
  19. junior1

    junior1 Bekend lid

    21 feb 2010
    649
    1
    18
    Oh meid, wat een nare situatie voor je! Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar wel met angst. En vaak wordt de angst voor de angst zelf een groot ding.

    Wat je ook even bij je vk kan checken is of hypnobirthing iets voor jou is. Dat is ontworpen om angst tegen te gaan en geeft je iets concreets om tegen de angst te doen tijdens de bevalling. Het is er helemaal op gericht om je ontspannen door je bevalling heen te helpen. Dat in combo met een goed geboorteplan, zoals de dames hier voorstellen, dan denk ik dat je een heel eind komt.

    Heel veel succes en ik hoop dat je er straks ook van kan genieten. Want de bevalling van je kindje is ook het meest bijzondere dat je mee gaat maken in je leven. Het doet zeer, maar wat je lichaam presteert is gewoon ongelooflijk, zo'n oerkracht. Je zet een nieuw mensje op de wereld. Daar mag je als vrouw echt trots op zijn.

    En als achteraf jouw wolkje niet roze is, maar grijs. DAT IS OOK NORMAAL! Er wordt niet alleen een kindje geboren, maar ook een moeder. Kan heel overweldigend zijn. Blijf praten met je vk en de kraamhulp.
     
  20. kleinegup

    kleinegup Fanatiek lid

    19 aug 2015
    1.533
    382
    83
    Vrouw
    Dankje wel iedereen voor het meedenken en de lieve woorden

    Ik ga mij nog even inlezen in emdr therapie en hypnobirthing. Misschien dat het me zou kunnen helpen!
     

Deel Deze Pagina