Ik vraag me af of ik hier uniek in ben. Mijn dochter is ruim 16 maanden oud, nu 24 weken zwanger van onze tweede en ik krijg wel eens de vraag of ik al op begin te zien tegen de bevalling. Om eerlijk te zijn niet, vooral omdat ik echt heel erg weinig herinneringen aan mijn eerste bevalling heb. Voor mijn gevoel heb ik me tijdens de weeën zo afgesloten en in mezelf gekeerd dat ik heel weinig heb meegekregen van tijd, verloop en alles wat er om me heen gebeurde. Er zijn slechts een paar dingen van al die uren die me wel helder op het netvlies staan, verder vertelt vriend zo af en toe dingen over de bevalling waar ik dan echt helemaal niets meer van af weet. De bevalling zelf was verder niet heel snel, traumatisch of wat dan ook. Wel pittig door al vroeg persdrang, dochter die wat in het nauw kwam / snel gecheckt moest worden door kinderarts / kort extra zuurstof nodig had na geboorte, maar ook die momenten zijn heel erg langs me heen gegaan. Vriend vond dat best heftig, ik heb dat op dat moment helemaal niet zo door gehad. Ik heb nu het hele dossier rond bevalling en de 3 dagen in het zh daarna opgevraagd, gewoon om voor mezelf wat gaten in te kunnen vullen en uit nieuwsgierigheid. 'Toen en toen had ik zoveel cm', dat soort verhalen hoor en lees ik altijd van andere vrouwen over hun bevalling en ik weet dat gewoon allemaal niet. Gek of niet? Misschien voor iemand herkenbaar?
vind het niet heel vreemd hoor. er komt veel op je af in 1x en er gebeurt van alles tegelijk. ik denk dat wat het meest indruk op je heeft gemaakt bij je blijft net als heel veel andere herinneringen. ik heb alleen van de 2e bevalling een verslag en dat is nog maar 2,5 maand geleden en dan denk ik al oh ja.. ging dat zo
De hele dag van de bevalling is bij mij een blur. Ik zie nu en dan wat flitsen, en hele kleine stukjes film. Ook al ik naar mijn idee in mijn handen kan knijpen over hoe goed het ging, toch was het behoorlijk heftig. Er waren twee complicaties: meconium water en navelstreng om nek. Maar hij heeft aan geen van beiden echt hinder ondervonden.
Hier hetzelfde, t ging zo snel en zo pijnlijk dat ik helemaal in mn eigen wereldje zat en slechts enkele zeer korte herinneringen ervan heb...Toen ik eindelijk weer goed bij was na de bevalling herinner ik me nog was het 01.10u en ik vroeg hoelaat mn zoon exact was geboren en toen zeiden ze 23.45 en voor mijn gevoel was hij er net 5/10min. Wel jammer dat ik het niet bewust heb mee kunnen maken
Tijdens mijn bevallingen had manlief het eea al opgeschreven en in de paar dagen na de bevalling ben ik echt aan het reconstrueren geslagen. Wat is er gebeurd, hoe laat was het toen. Ook losse gedachtes die ik nog wist opgeschreven en langzamerhand was het verhaal compleet. Er gaat zoveel langs je heen dat ik echt de verhalen van de vk, kraam en ml nodig had om het verhaal compleet te maken. Dus nee ik vind het niet raar dat je zo weinig meet weet.
Heel herkenbaar hoor! Ik kreeg bij ontslag uit het zkh een verslagje mee met wat basisinfo, zoals wanneer de persfase begon, wanneer ik van poliklinisch naar medische afdeling ging. Bij mij begonnen de eerste weeën rond 18:00 en vanaf middernacht echt heftig. Die hele nacht is een grote waas. Flarden van herinneringen, inderdaad dat wat het meest indruk maakt. Ik weet nog dat ik het zo gek vond dat het alweer licht was buiten toen ik onze dochter net geboren was. M'n man heeft in de kraamweek het eea opgeschreven en ik heb het verhaal aan alle goede vriendinnen en familieleden verteld. Dat hielp bij het verwerkingsproces.
Sommige dingen herinner ik me nog goed (bepaalde stukjes) maar ik ben ook complete stukken kwijt. Zo weet ik nog wel dat mijn man me de verloskamer in reed maar dat ik mijn kleding uit heb getrokken, in bed ben gaan liggen en werd aangesloten op de ctg terwijl mijn man gauw de auto ging parkeren, ik weet er niks meer van. Besef van tijd had ik ook niet meer. Na de bevalling is er pal naast mijn bed schoongemaakt (lag aardig wat bloed op de grond, ben bevallen op de baarkruk) en dat is compleet langs me heen gegaan. Je bent dus niet de enige al voelt het wel raar om bepaalde dingen niet meer te weten.
Hier is het pas 8.5 weken geleden en ben ook al echt bepaalde details kwijt, mijn arts vertelde wat dingen bij mijn controle en toen dacht ik "ohh was dat daarom!". Gelukkig wel 2 dagen na de bevalling verhaal aan vriendin gesmst dus weet nog wel de rode draad van wat er allemaal gebeurde. Ach ja zo zorgt de natuur ervoor dat er nog een 2e geboren wordt
Heerlijk als je dat 'vergeet' lijkt me.. ik weet alles nog.. ook dat ik op het laatst aardig van de kaart was.. Ik weet nog wie er was, waar ik was, wat ik deed/zei.. hoe het voelde.. alles.. Ik zie heel erg op tegen mn bevalling..